ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1215

ชายชราหลังค่อมพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: "ดีมากที่ระดับของคุณน่าจะเกินกว่าเป็น ดีนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงแล้วล่ะ บางทีอาจจะถึงระดับของปรมาจารย์แล้ว"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า: "เพราะก่อนการประเมินระดับปรมาจารย์ ต้องสอบนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงก่อนให้ได้ก่อนน่ะ"

ชายชราหลังค่อม: "เป็นจริงดังนั้น อีกทั้งต้องเว้นระยะห่างวันเป็นเวลาอย่างน้อยสามวัน"

ชายชราหลังค่อมยื่นแผ่นหยกที่มีคำว่า "ตาน" ให้กับอู๋เป่ย บนแผ่นป้ายนั้นมีสัญลักษณ์มากมายที่บอกได้ทันทีว่าเขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูง

“จากนี้ไปเจ้าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูง ยินดีด้วย”

อู๋เป่ยหยิบป้ายหยกแล้วพูดว่า “ที่ผ่านมารบกวนท่าน ขอบคุณท่านที่คอยให้ความช่วยเหลือ"

หลังจากเดินออกจากห้องเล่นแร่แปรธาตุ ฮว๋าหยวนจี๋และทั้งสองยังคงเฝ้าอยู่ข้างนอก หลังจากรอมานาน นอกจากจะไม่มีท่าทีรีบร้อนแล้ว พวกเขายังกลับมีความสุขมากเพราะยิ่งใช้เวลาเวลานานมากเท่าไหร่ นั่นก็แสดงว่าอู๋เป่ยได้ปรุงยามากขึ้นเท่านั้น และนั่นแสดงให้เห็นว่ามีโอกาสผ่านสูง!

ทันทีที่เขาเห็นอู๋เป่ย จั่วฉีเฟิงก็รีบถาม: "ศิษย์น้อง เป็นอย่างไรบ้าง? ผ่านแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ศิษย์พี่ ตอนนี้ฉันเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงแล้ว แต่ว่า การทดสอบระดับปรมาจารย์ขั้นดาวครั้งต่อไปต้องรออย่างน้อยสามวัน"

พวกเขาทั้งสองหัวเราะเสียงดัง: "ฮ่า ๆ ศิษย์น้อง นายนี่สุดยอดไปเลย นี่ถ้าเกิดอาจารย์รู้ไม่รู้ว่ามีความสุขแค่ไหนกัน"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: "ศิษย์พี่ ต้องชมกันขนาดนี้เลยหรอ?"

ฮว๋าหยวนจี๋: "ศิษย์น้องไม่เข้าใจสถานะของนักเล่นแร่แปรธาตุดีเท่าไหร่ เดิมทีศิษย์น้องเนี่ยก็เป็นอัจฉริยะอยู่แล้ว ถ้าหากยังเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงอีกแล้วก็ คงไม่มีใครที่กล้าจะมาเปรียบเทียบได้หรอก ในโลกแห่งเซียน มีเขียนในประวัติศาสตร์ว่าใครก็ตามที่สามารถสร้างอัจฉริยะนักเล่นแร่แปรธาตุได้ ความสำเร็จในอนาคตของพวกเขาไม่ใช่ย่อมจะตามมาไม่ใช่น้อย หลายคนกลายเป็นเจ้าสำนักและมีชื่อเสียงมาทุกยุคทุกสมัย”

จั่วฉีเฟิงหัวเราะ: "ฮ่า ๆ นักเล่นแร่แปรธาตุเป็นที่นิยมมาก เพราะยังไงทุกคนก็หันไปพึ่งนักเล่นแร่แปรธาตุ ศิษย์น้อง จากนี้ไปนายจะเป็นศิษย์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของสำนักดาบเทียนตี้ของเรา"

เมื่อพูดเช่นนั้น พวกเขาจึงพาอู๋เป่ยกลับไปที่พัก

ทันทีที่พวกเขากลับมาเสวี่ยเยี่ยนก็พาหญิงสาวที่สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อมาแสดงความเคารพต่ออู๋เป่ย

“ท่านชายห้า” เสวี่ยเยี่ยนและผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าลงบนพื้น

เมื่อเห็นผู้หญิงที่สวยเช่นนี้ ดวงตาของฮว๋าหยวนจี๋ก็สว่างขึ้น: "เสวี่ยเยี่ยนผู้หญิงคนนี้คือใครกัน"

เสวี่ยเยี่ยนยิ้มและพูดว่า: "ท่านชายสาม นี่คือน้องสาวของฉันเอง เสวี่ยหง"

เสวี่ยหงโค้งคำนับอู๋เป่ยอย่างนอบน้อม: "ท่านชายห้า ขอบคุณที่รักษาเสวี่ยหง เสวี่ยหงเต็มใจทำงานและรับใช้ท่านชายห้า"

ในขณะที่อู๋เป่ยกำลังจะปฏิเสธ จั่วฉีเฟิงก็ยิ้มและพูดว่า "ฮ่าฮ่า เยี่ยมมาก ศิษย์น้องของฉันกำลังขาดผู้หญิงข้างกาย งั้นก็มอบหมายให้เธอแล้วกัน"

อู๋เป่ย: "ศิษย์พี่ ไม่เป็นไร"

จั่วฉีเฟิง: "ศิษย์น้อง อย่าปล่อยให้คนงามผิดหวัง เธอเสนอตัวมายื่นตรงหน้า อย่าทำให้เธอต้องเสียใจ?"

อู๋เป่ยยังไม่ทันพูดอะไร ฮว๋าหยวนจี๋ก็ยิ้มและพูดว่า: "ศิษย์น้อง งั้นพวกเราไปที่ห้องอื่นก่อนเถอะ พรุ่งนี้เช้าเราจะพานายไปที่ที่น่าสนใจกว่านี้"

เสวี่ยเยี่ยนและฮว๋าหยวนจี๋ก็จากไปทีละคน เหลือเพียงแค่อู๋เป่ยและเสวี่ยหงอยู่ในห้อง

เมื่อมองดูผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยน่าเกลียดที่สุดคนนี้ ตอนนี้เธอสวยกว่าเสวี่ยเยี่ยนหลายเท่ามาก เขาพูดว่า: "เสวี่ยหงคุณเพิ่งฟื้นรูปร่างหน้าตาของคุณในขั้นแรก ต่อจากนี้เธอจะสวยขึ้นอีกแต่รูปร่างและหน้าตาของเธอที่สวยเกินไปอาจจะไม่เป็นผลดีนัก”

ซูหงตกใจ: "ท่านชายห้า ฉันจะกลายเป็นคนน่าเกลียดอีกเหรอ?"

อู๋เป่ย: "ก็ไม่ใช่ว่าจะน่าเกลียดหรือจะเกิดเรื่องไม่ดีหรอก เอาอย่างนี้ มากับฉัน"

อู๋เป่ยหยิบพู่กันยันต์ออกมา มองดูสักพักและแตะเบา ๆ ที่มุมปากของเธอจนเป็นจุดสีแดงเล็กๆ จุดสีแดงเล็กๆ กลายเป็นไฝสีดำ แต่ไม่ส่งผลต่อรูปร่างหน้าตาของเธอ แถมยังทำให้มีเสน่ห์เป็นพิเศษอีกด้วย

แต่ว่าสิ่งนี้ได้ทำลายรูปลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของเธอและทำให้เธอไม่สมบูรณ์แบบอีกต่อไป

เขาหยิบดราก้อนบอลออกมา เขาเปิดดวงตาแห่งมิติและพบว่ามีถ้ำอยู่ด้านในและอีกทั้งในถ้ำก็มีวิญญาณมังกรติดอยู่

เมื่อจิตของเขาสื่อสารกับวิญญาณมังกร ทันใดนั้นมังกรก็เริ่มดุดันและคำราม มันพยายามที่จะบดขยี้จิตของเขา

อู๋เป่ยยิ้มเย็น: “เจ้าอารมณ์ขนาดนี้ ถ้ามีความสามารถจริงทำไมไม่ออกมาล่ะ?"

วิญญาณมังกรยิ่งโกรธ มันคำรามดังขึ้น: "เจ้ามนุษย์สัตว์เดรัจฉานที่โง่เขาและแสนจะขี้ขลาด! กล้าถึงกับกล้ามาหยาบคายต่อเผ่ามังกรที่แสนจะยิ่งใหญ่และคงกระพัน ข้าจะทำให้เจ้าต้องทนทุกข์กับความทรมาน เจ็บปวดและความกลัวที่ไม่มีที่สิ้นสุด!"

อู๋เป่ย: "ถูกขังไว้ในคอกอย่างกับหมูแล้วยังจะมาอวดดีอีก ไม่เสียทีที่เป็นถึงมังกร"

วิญญาณมังกรยิ่งโกรธมากขึ้น แต่อู๋เป่ยก็เลิกสนใจมัน เขาปล่อยบุคลิกภาพไท่ซางจากนั้นก็สั่งให้บุคลิกภาพไท่ซางสื่อสารกับต้นเต๋า

นับตั้งแต่มีปรากฏตัวของบุคลิกภาพไท่ซางเขาก็ได้ค้นพบว่าบุคลิกภาพไท่ซางสามารถสื่อสารกับต้นเต๋าได้เป็นครั้งคราว ตอนนี้เขาหวังว่าต้นเต๋าจะสามารถช่วยเขาจับวิญญาณมังกรตัวนี้ได้!

การสื่อสารระหว่างบุคลิกภาพไท่ซางและต้นเต๋านั้นน่าสนใจมาก บุคลิกภาพไท่ซางพูดว่า: เจ้านาย ฉันคิดว่าวิญญาณมังกรตัวนี้ไม่เลวเลย ถ้าจับมังกรตัวนี้มากลั่นยาจิตวิญญาณของฉันจะแข็งแกร่งเป็นพิเศษ

ต้นเต๋า: เก้าเปลี่ยนแปลงเทพปีศาจนั่นก็ไม่แย่ แต่ความแข็งแกร่งของท่านยังไม่แข็งแกร่งพอ หากคิดจะกลั่นยานั้นมันอันตรายมาก

บุคลิกภาพของไท่ชาง: ไม่มีทางหรอก ฉันกำลังฝึกฝนเก้าเปลี่ยนแปลงเทพปีศาจ วิชานี้เป็นวิชาที่แข็บแกร่งมาก หลังจากฝึกแล้ว พลังพลังยุทธของก็จะแข็งแกร่งมาก เมื่อถึงตอนนั้นฉันก็จะสามารถฝึกแดนเซียนนิรันดร์ได้เหมือนสุภาษิตที่ว่าเมื่อน้ำมาคลองก็เกิด นี่ถือว่ายิงปืนนัดเดียวเล่นนกสองตัวเลยนะ

ต้นเต๋าพยายามจะจูงใจต่อ: "เจ้าน่ะทำได้ แต่บุคลิกแรกของหลี่ซวินเป่ยนั้นอ่อนเกินไป อีกทั้งสมองเขาก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น"

บุคลิกของไท่ชาง: "หัวหน้า คุณยังมีฉันนะ อย่าลืม"

ในที่สุดต้นเต๋าก็เห็นด้วยและพูดว่า: "ก็ได้ คุณถือดราก้อนบอลไว้แล้วปล่อยให้ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของฉันเอง"