ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1217

ทันใดนั้นมีเงาคนคนหนึ่งปรากฏต่อหน้าเสวี่ยหง เขาคือผู้บำเพ็ญเพียรหนุ่ม เขามองเสวี่ยหงและพูดอย่างเย็นชา: "ไม่ได้รับอนุญาตจากบ้านชาสี่ฤดูของเรา ใครให้คุณกล้าขายชาในเครือข่ายเซียน?"

เสวี่ยหงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า: "ใครเป็นคนกำหนดกฎกัน ทำไมฉันถึงขายชาที่เครือข่ายเซียนไม่ได้"

อีกฝ่ายยิ้มเย็น: "กฎของบ้านชาสี่ฤดูของเรา! คุณต้องหยุดขายชาภายในหนึ่งวัน ในขณะเดียวกันคุณต้องจ่ายค่าชาที่ขายได้ทั้งหมดให้กับบ้านชาสี่ฤดู มิฉะนั้นคุณจะถูกเอาเรื่องจนถึงที่สุด! "

อู๋เป่ยกำลังคั่วชา เมื่อเขาได้ยินคำพูดข่มขู่ของอีกฝ่าย เขาก็โกรธจัด เขากำลังลงมือจะแต่ฮว๋าหยวนจี๋ก็รีบเข้ามา เขายกมือมากุมขึ้นหันไปหาชายคนนั้น"ฉันขอโทษจริงๆ เราไม่มีเจตนาจะแข่งทำการค้ากับบ้านชาสี่ฤดู ฉันคั่วใบชาเอง แต่ดื่มไม่หมดก็เลยอยากจะขาย น่ะ”

อีกฝ่ายมองไปที่ฮว๋าหยวนจี๋: "ผู้หญิงคนนี้ นำเงินไปที่บ้านชาสี่ฤดูเพื่อเป็นการขอโทษ พวกคุณไม่มีทางเลือกอื่นอะไรทั้งนั้น"

หลังจากพูดจบชายคนนั้นก็หายไป

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ: "บ้านชาสี่ฤดูนี่หยิ่งชะมัด ใครทำให้พวกเขากล้าได้ขนาดนี้กัน"

ฮว๋าหยวนจี๋ถอนหายใจ: "ศิษย์น้อง นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบ้านชาสี่ฤดู บ้านชาสี่ฤดูเปิดโดย 'เซียนดอกไม้ทอง' เซียนดอกไม้ทองเป็นผู้หญิงของหมานเทียนจุน หมานเทียนจุนคือ คนที่ทรงพลังและควบคุมดินแดนอนารยชนโบราณทั้งหมด ในเขตเซียนมีปรมาจารย์จำนวนนับไม่ถ้วนภายใต้คำสั่งของเขา รวมถึงเทียนจวินทั้งสิบและราชาสวรรค์ทั้งยี่สิบสี่ ทั้งหมดที่ว่ามาล้วนเป็นปรมาจารย์ แต่ในแง่ของความแข็งแกร่ง ความแข็งแกร่งของหมานเทียนซุนเทียบไม่ได้เลย"

อู๋เป่ย: "ศิษย์พี่ ฉันทิ้งมันไปไม่ได้หรอก เงินให้เขาไปไม่ได้นะ อีกอย่างผมจะขายยาอายุวัฒนะในเครือข่ายเซียนต่อไป"

ฮว๋าหยวนจี๋ยิ้มอย่างขมขื่น: "ศิษย์น้อง เราไม่จำเป็นต้องคืนเงิน แต่ในเครือข่ายเซียน เราไม่สามารถที่จะต้องขายยาอายุวัฒนะได้อีกต่อไป มิฉะนั้นหากหมานเทียนจุนลงมือเองขึ้นมา สำนักดาบเทียนตี้ของเราจะชดใช้กันไม่ไหว"

ใบหน้าของอู๋เป่ยมืดมน เขาหันหลังกลับและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ฮว๋าหยวนจี๋รีบตามเขาออกไป แต่อู๋เป่ยก็หายตัวไปแล้ว

เสวี่ยหงกังวลมาก: "ท่ายชายสาม ท่ายชายห้าไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?"

ฮว๋าหยวนจี๋พูดอย่างใจเย็น: "เขาเป็นอัจฉริยะ โดยปกติอัจฉริยะมักจะมีความหยิ่งผยอง!"