ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1278

อู๋เป่ยยื่นฝ่ามือขวาออกไป แล้วกดลงที่บนศีรษะของเหลียว กำลังเตรียมที่จะใช้วิธีการรักษาทางการแพทย์ จู่ๆ รอยตราประทับดอกบัวแดงก็ส่องแสงสีแดงออกมา แสงสีแดงล้อมรอบตัวของเหลียว และทำลายวิญญาณชั่วร้ายบนตัวของมันอย่างง่ายดาย

ดวงตาสีแดงเลือดของเหลียวนั้น ค่อยๆ ฟื้นกลับคืนเป็นสีเขียวอ่อน มันกล่าวแสดงการขอบคุณว่า: "ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง!"

อู๋เป่ย: "คุณมีความตั้งใจว่าอย่างไรล่ะ?"

สายตาของเหลียวสับสนงุนงง แล้วกล่าวว่า: "ฉันไม่รู้ว่าควรจะไปไหนดี"

อู๋เป่ย: "ภายในถ้ำสวรรค์แห่งนี้ ดูเหมือนว่ายังมีเหลียวตัวอื่นๆ อีก หากมีโอกาส ฉันจะปล่อยพวกมันออกมา เพื่ออยู่เป็นเพื่อนคุณ"

เหลียวดีอกดีใจเป็นอย่างมาก: "ขอบคุณ! นับจากนี้ไป ฉันยินดีที่จะรับใช้ท่าน เป็นอสูรพิทักษ์ของท่าน"

อู๋เป่ยประหลาดใจเป็นอย่างมาก: "อสูรพิทักษ์คืออะไร?"

เหลียวพูดคร่าวๆ เกี่ยวกับประวัติของอสูรพิทักษ์ อสูรพิทักษ์คือสัตว์ที่ทรงพลังที่ได้รับการฝึกฝนโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์ ความเฉลียวฉลาดของพวกมันแทบจะไม่ได้ด้อยไปกว่ามนุษย์เลย พวกมันเข้าใจพลังยุทธ์ มีพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง และมีพรสวรรค์เป็นพิเศษ

เมื่ออสูรพิทักษ์ยอมจำนนต่อมนุษย์ ก็จะซื่อสัตย์จงรักภักดี และเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อเจ้านายของตนเอง แน่นอนว่า เจ้านายของมันก็จะช่วยฝึกฝนพลังยุทธ์ให้แก่อสูรพิทักษ์ และช่วยเสริมศักยภาพให้กับพวกมันด้วย

อสูรพิทักษ์มีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่ง คือมันสามารถแปรเปลี่ยนได้อย่างต่อเนื่อง ตัวอย่างเช่นเหลียวตัวนี้ ตอนนี้มันเป็นเพียงอสูรพิทักษ์ระดับสองเท่านั้น แต่บรรพบุรุษของมัน ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดได้กลายเป็นอสูรพิทักษ์ขั้นสูงไปแล้ว

ศักยภาพของอสูรพิทักษ์ขั้นสูง เพียงพอที่จะต้านทานกับเซียนผู้เที่ยงแท้ที่แข็งแกร่งได้ อีกทั้ง อสูรพิทักษ์ขั้นสูงก็ไม่ใช่ขีดจำกัดของพวกมัน กระทั่งอสูรพิทักษ์บางตัวสามารถบรรลุถึงขั้นที่สิบได้ และกลายเป็นการมีอู่อันน่าสะพรึงกลัวที่เหมือนกับต้าหลัวจินเซียน!

วิวัฒนาการของอสูรพิทักษ์ มีความเกี่ยวข้องกับเจ้านายของมัน เจ้านายยิ่งแข็งแกร่ง อสูรพิทักษ์ก็ยิ่งแข็งแกร่ง ทั้งเจ้านายและผู้รับใช้ก็จะประสบความสำเร็จร่วมกัน อีกทั้ง ถ้าหากอสูรพิทักษ์บรรลุถึงขั้นที่ห้า ความสามารถของมันก็จะสามารถเสริมเจ้านายของมัน และเพิ่มศักยภาพของเจ้านายให้ขึ้นสู่ระดับสูงสุดได้

เมื่อฟังคำแนะนำของอสูรพิทักษ์จบ อู๋เป่ยจึงประหลาดใจอย่างมาก เขาจึงกล่าวถามว่า: "ดูเหมือนว่าถ้ำสวรรค์แห่งนี้จะมีอสูรพิทักษ์จำนวนมาก แล้วมีสิ่งที่เก่งกาจกว่าคุณอีกไหม?"

เหลียวกล่าวว่า: "มี อสูรพิทักษ์ที่เป็นอสูรพิทักษ์ร้อยอันดับแรก มีอยู่ในนี้ทั้งหมด"

อู๋เป่ยให้ความสนใจ: "เช่นนั้นเหลียวมีรายชื่อในอสูรพิทักษ์ลำดับที่เท่าไรเหรอ?"

เหลียวค่อนข้างเขินอาย: "ลำดับที่เก้าสิบสาม"

อู๋เป่ย: "แล้วอสูรพิทักษ์ลำดับที่หนึ่งคืออะไร?"

เหลียวกล่าวว่า: "คือฉยงฉี"

อู๋เป่ย: "ฉยงฉีเก่งกว่าคุณใช่ไหม?"

เหลียว: "ปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่ส่งผลต่อการจัดอันดับ คือศักยภาพในเชิงวิวัฒนาการ ฉยงฉีมีศักยภาพในเชิงวิวัฒนาการที่มากที่สุด แน่นอนว่า ในบรรดาอสูรพิทักษ์ระดับเดียวกัน ฉยงฉีค่อนข้างแข็งแกร่งกว่าโดยธรรมชาติ แต่ไม่ได้แข็งแกร่งโดยไม่มีเหตุผล หากคุณเป็นเหมือนเผ่าพันธุ์เหลียวของพวกเรา ระดับแข็งแกร่งที่สุดก็จะวิวัฒนาการได้ถึงขั้นสูง แต่ทว่าแตกต่างกับฉยงฉี ซึ่งมันสามารถพัฒนาได้สูงสุดถึงขั้นที่ยี่สิบสี่"

อู๋เป่ยตกใจเป็นอย่างมาก: "ยี่สิบสี่? คุณบอกว่า ขั้นที่สิบเป็นลำดับขั้นของต้าหลัวจินเซียนไม่ใช่เหรอ? ขั้นที่ยี่สิบสี่ นี่คือทำลายกฎธรรมชาติอย่างนั้นเหรอ?"

เหลียวกล่าวว่า: "ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าสัตว์ประหลาดอย่างฉยงฉี มีวิวัฒนาการเป็นของตัวเอง มันพัฒนาจนกลายเป็นขั้นเหนือมนุษย์ไปแล้ว"

อู๋เป่ยหรี่ตาเล็กน้อย: "ฉยงฉีแข็งแกร่งขนาดนี้ หากต้องการจะทำให้มันยอมศิโรราบก็คงไม่ง่ายใช่ไหม?"

เหลียว: "ยากมากจริงๆ เว้นเสียแต่คุณจะเป็นอัจฉริยะของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ฉยงฉีของถ้ำสวรรค์นี้ เป็นผู้พิทักษ์ขั้นสูง และปลดล็อกพรสวรรค์อันน่าสะพรึงกลัวไปแล้ว"

ในขณะที่อู๋เป่ยกำลังสนทนากับเหลียวอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวด้านหน้า เขาจึงให้เหลียวกลับไปในถ้ำสวรรค์ชั่วคราว และเขาก็หลบลงไปยังใต้ดิน

ไม่นาน งูยักษ์สีครามทองตัวหนึ่งก็ปรากฏตัว ลำตัวของมันมีขนาดยาวกว่าสามร้อยเมตร มันเลื้อยไปทางไหน ต้นไม้ก็หัก และสัตว์นับร้อยต่างก็วิ่งหนีอุตลุด

บนศีรษะของงู มีชายหนุ่มอายุน้อย อายุประมาณสิบปี มือของเขาถือขลุ่ย และส่งสายตามองไปรอบๆ

พอเขามาถึง หญิงสาวคนหนึ่งอายุยี่สิบปีก็ปรากฏตัว ด้านหลังของหญิงสาวคนนี้มีปีกคู่หนึ่ง ซึ่งกระพือเบาๆ แต่บริเวณโดยรอบกลับเกิดเป็นลมแรง และเพียงต้นไม้ได้สัมผัสมันก็หักและพังทลายลง

บนหน้าผากของหญิงสาวมีเกล็ดสีทองจางๆ เธอกล่าวว่า: "งูเจ็ด คุณบอกว่าที่บริเวณใกล้ๆ ตรงนี้มีอาวุธถ้ำสวรรค์ที่สัตว์ประหลาดทิ้งเอาไว้ไม่ใช่เหรอ?"

ชายหนุ่มขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า: "บรรพบุรุษของฉันใช้ ‘ทักษะการทำนาย’ และบอกฉันอย่างชัดเจนว่าในบริเวณนี้มีถ้ำสวรรค์ที่สัตว์โบราณทิ้งเอาไว้ ซึ่งด้านในเป็นอสูรพิทักษ์เพียงหนึ่งเดียวในโลกใบนี้"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ เขายกเท้าขึ้นมา ด้วยพละกำลังอันน่ากลัว ได้ถูกส่งลงไปใต้ดินโดยตรง

"ครืน!"

วินาทีต่อมา พื้นดินที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรก็ระเบิดออกมา เลือดพวยพุ่งออกจากปากชายชรา กระดูกหักเจ็ดชิ้น สภาพดูจนตรอกอย่างมาก

อู๋เป่ยเดินเข้าไปทางเขาอย่างช้าๆ และกล่าวว่า : "ลอบโจมตีฉัน แล้วคุณยังคิดจะหนีอีกเหรอ?"

ชายชราถอนหายใจ และกล่าวว่า : "ฉันยอมแพ้แล้ว!"

อู๋เป่ยจ้องมองเขา : "อันที่จริงฉันจะไว้ชีวิตคุณก็ได้ แต่คุณบอกฉันมาสิว่า ทำไมคุณต้องลอบสังหารฉันด้วย?"

ชายชราตกตะลึง เขากล่าวว่า : "คุณไม่รู้จริงๆ เหรอ?"

อู๋เป่ย : "รู้อะไร?"

ชายชรากล่าวว่า : "แดนสังหารอยู่ในรัศมีสามพันไมล์ใกล้ๆ นี้ ตราบใดที่พบเจอคนเป็นๆ ก็จะต้องลงมือฆ่าพวกเขาทิ้งซะ"

อู๋เป่ย : "แดนสังหารอะไร? ทำไมต้องฆ่าคนอื่นๆ ด้วย?"

ชายชรา : "เพราะว่าตราบใดที่อยากรอดชีวิตอยู่ที่นี่ อย่างน้อยๆ จะต้องฆ่าคนสามคน จึงจะสามารถได้รับคุณสมบัติเข้าสู่'ดินแดนลับห้าธาตุ'ได้"

อู๋เป่ย : "ดินแดนลับห้าธาตุคืออะไร?"

ชายชรา : "ดินแดนลับห้าธาตุ เป็นพื้นที่ที่พัฒนามาจากห้าธาตุโดยกำเนิด และมีห้าธาตุซ่อนอยู่ภายใน"

อู๋เป่ยเอ่ยถามอีกว่า : "กฎเกณฑ์นี้ใครเป็นคนกำหนด?"

ชายชรา : "บรรพบุรุษอู๋เซิง นายท่านของป่ามรณะแห่งนี้"