ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1279

อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจ : "ทำไมบรรพบุรุษอู๋เซิงถึงได้กำหนดกฎเกณฑ์นี้ขึ้นมา? พวกคุณต่อสู้กันเอง มันจะมีประโยชน์อะไรต่อเขาใช่ไหม?"

ชายชรา : "กฎเกณฑ์ของบรรพบุรุษอู๋เซิงเป็นเช่นนี้มาตลอด ส่วนเป็นเพราะอะไรนั้น พวกเราไม่มีทางที่จะทราบได้เลย"

อู๋เป่ย : "พื้นที่นี้มีคนกี่คน? และมีคนรอดชีวิตกี่คน?"

ชายชรา : "ตามที่ทราบมา ก็น่าจะไม่ต่ำกว่า 150 คน โดยทั่วไปแล้วหากมีคนลดลงไปกว่าสิบห้าคน บรรพบุรุษอู๋เซิงจึงจะประกาศให้หยุดการสังหาร"

อู๋เป่ยส่ายหัว เขารู้สึกว่าเรื่องประเภทนี้มันช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน เขาเอ่ยถามว่า : "สามารถถอนตัวออกมาได้ไหม?"

ชายชรากล่าวว่า : "ไม่สามารถถอนตัวออกไปได้ บริเวณโดยรอบได้วางค่ายกลสังหารเอาไว้แล้ว คนที่เข้ามาจะไม่เป็นไร แต่ถ้าใครคิดที่จะออกไปก่อนที่การสังหารจะจบสิ้นลง ก็จะถูกข้อจำกัดนี้จู่โจมสังหารทันที"

อู๋เป่ยมีสีหน้าย่ำแย่ พูดแบบนี้ แสดงว่าเขาถูกปิดล้อมอยู่ในสถานที่บ้าๆ แห่งนี้แล้วสิ!

"เช่นนั้นถ้าฉันไม่ฆ่าคน ไม่เข้าร่วมการสังหารล่ะ?" ชายชรามองเขาด้วยท่าทางแปลกใจ พร้อมกล่าวว่า "คุณไม่ฆ่าคนอื่น คนอื่นก็ต้องฆ่าคุณอยู่ดี มันหนีไม่พ้นหรอก"

อู๋เป่ย : "พูดอย่างนี้ แสดงว่าฉันก็จำเป็นจะต้องเข้าร่วมกันกับเขาด้วย"

ชายชรา : "สหาย คุณปล่อยฉันไปสักครั้งเถอะนะ ที่ฉันลงมือกับคุณก็เพราะว่ากฎเกณฑ์การสังหารของสถานที่แห่งนี้"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ : "เช่นนั้นตอนนี้ฉันจะต้องฆ่าคุณแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ชายชรามีสีหน้าทุกข์ใจ : "ฉันยังไม่อยากตาย ขอเพียงแค่สหายสงบสติอารมณ์ลง ฉันจะมอบทรัพย์สมบัติที่มีให้หมดเลย"

อู๋เป่ยสนใจคำว่า"ทรัพย์สมบัติ"ที่เขาพูดอย่างมาก จึงเอ่ยถามว่า : "คุณมีอะไร เอามาให้ฉันดูหน่อย"

ชายชรานำถุงเก็บสิ่งของออกมามอบให้อู๋เป่ย เขาเปิดออกดู ก็พบว่าในถุงนั้นมีเหรียญสมบัติกับหินเซียนเก็บซ่อนอยู่ในนั้น ราคาโดยรวมไม่น่าจะต่ำกว่า 200 ล้าน

ระดับพลังยุทธ์ของชายชราไม่ได้ต้อยต่ำเลยจริงๆ เขาได้ก้าวเข้าไปสู่เซียนสุญญตาแล้วครึ่งก้าว ดังนั้นจึงมีทรัพย์สินติดตัวค่อนข้างมาก

อู๋เป่ยเก็บของเหล่านั้น และถามว่า : "คุณชื่ออะไร มาจากสำนักไหน?"