ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1286

หลังจากนั้น เขาก็เปิดใช้พระสูตรจิต ทันใดนั้นเอง พลังจิตวิญญาณของทั้งสองก็ก้องกังวาน เวทย์ปีศาจที่ยึดร่างก็รู้สึกเจ็บปวดมาก และอยากจะหลบหนีทันที

แต่หลังจากนั้น เขาก็ใช้พระสูตรแสง เวทย์ปีศาจร้ายก็กรีดร้อง และกลายเป็นเถ้าถ่าน

พระสูตรจิตและพระสูตรแสงนั้นอัศจรรย์มาก แต่คนคนนี้ไม่มีพลังยุทธ์ เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ดังนั้นจึงไม่มีพลังอะไร ซึ่งแตกต่างกับอู๋เป่ย จิตวิญญาณของเขามีพลังมาก แค่ใช้มันเพียงเล็กน้อย เวทย์ปีศาจก็ไม่สามารถต้านทานได้

หลังจากยุติการเชื่อมจิตวิญญาณ อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า ：“เมื่อกี้ ผมได้มอบวิวัฒนาการให้แก่คุณ หลังจากที่คุณกลับไปแล้ว คุณสามารถลองฝึกฝนได้ นี่คือรากฐานพลังยุทธ์ของผม คุณตั้งใจฝึกฝนให้ดี”

ชายคนนั้นจากไปด้วยใจที่ขอบคุณ ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆถามเขาว่า ：“หมออู๋ ทำไมเขาถึงท่องพระคัมภีร์ท่อนหนึ่งได้อย่างน่าแปลกใจ?”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“ในโลกนี้ มีสิ่งที่ลบไม่ออกมากมาย พวกมันมีจิตวิญญาณ และจะมีอยู่ในโลกนี้ด้วยรูปแบบต่างๆ บทสวดท่อนนี้ ล้วนเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ สอดคล้องกับวิถีแห่งสวรรค์ และสามารถคงอยู่ในโลกนี้ได้อย่างยาวนาน และคนคนนั้นก็ได้เรียนรู้โดยบังเอิญ ดังนั้น เขาจึงเป็นเพียงสื่อกลางในการเผยแพร่บทสวด”

ผู้ช่วยกำลังครุ่นคิด แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ไม่กล้าถามต่ออีก

หลังเลิกงาน อู๋เป่ยก็ตรงกลับไปยังคฤหาสน์ไป๋หลงหวานหมายเลขหนึ่ง หลังจากเขากลับมาได้ไม่นาน ประเทศเทียนเหมิงก็ได้ส่งทูตมา

ทูตนำผู้ติดตามมาด้วยสองคน เป็นชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครายาว เขานำของขวัญมามากมาย และพูดแต่สิ่งดีๆที่น่าฟัง โดยหวังว่าอู๋เป่ยจะใจกว้าง และขอเงินน้อยลง

แต่อู๋เป่ยต้องการให้องค์หญิงเทียนเหมิงได้รับรู้ว่าเขาเก่งกาจแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธที่จะเจรจา ในที่สุด ทูตก็พูดอย่างหมดปัญญา ：“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณชาย กษัตริย์ของเราตัดสินใจยอมสละองค์หญิงเทียนเหมิง นับจากนี้ไป ก็ปล่อยให้เธอเป็นทาสของคุณเถอะ”

อู๋เป่ยตกตะลึง อะไรนะ จะยอมแพ้แล้วเหรอ?

เขาอยากจะบอกว่า ขายเธอให้พวกเขาในราคาหนึ่งพันล้าน แต่ทูตก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง

องค์หญิงเทียนเหมิงตกตะลึง ทันใดนั้นเธอก็ทรุดลงบนพื้นและร้องไห้เสียงดัง ฮือๆ เห็นได้ชัดว่า เธอรู้สึกเสียใจมากที่ถูกประเทศเทียนเหมิงทอดทิ้ง

อู๋เป่ยรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง สิ่งที่เขาต้องการคือเงิน จะเอาผู้หญิงที่ไม่มีหัวคิดคนนี้มาทำไม? เขาพูดอย่างเย็นชา ：“หยุดร้องไห้ได้แล้ว หากร้องไห้อีกผมจะโยนคุณเขาไปในหม้อใต้พิภพแล้วกลั่นเป็นยาอายุวัฒนะ！”

ตามที่คาดไว้องค์หญิงเทียนเหมิงก็หยุดร้องไห้ เธอมองดูอู๋เป่ยด้วยท่าทางที่น่าสมเพช ：“คุณชาย ฉันผิดไปแล้ว โปรดยกโทษให้ฉันด้วยเถอะ”

อู๋เป่ยยิ้มเยาะเย้ย ：“ตอนที่เธอหาคนมาจัดการฉัน ทำไมไม่คิดว่าจะมีวันนี้? ยกโทษให้เธอมันเป็นไปไม่ได้ นับจากนี้ไป เธอก็คือทาสของฉัน สาวใช้ ไป ไปทำความสะอาดบ้านให้ฉัน！”

แม้ว่าองค์หญิงเทียนเหมิงค่อนข้างสวย และถูกตามใจตั้งแต่เด็ก แต่ว่าในขณะนี้ เธอไม่กล้ามีอารมณ์ใดๆเลย เมื่ออู๋เป่ยบอกให้เธอไปทำงานบ้าน เธอก็ไปทำงานบ้านอย่างเชื่อฟัง ส่วนผู้ติดตามของเธอ ก็กลายเป็นคนสวน คนรับใช้ พ่อครัว ฯลฯ แต่ละคนล้วนมีหน้าที่ของตัวเอง

ในตอนกลางคืน หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันอู๋เป่ยก็นั่งสมาธิ และสวดบทสวดในใจ หลังจากสวดไปหลายรอบ เขาก็รู้สึกว่าจิตใจของเขาผ่องใสขึ้น จิตใจของเขาได้รับการชำระล้าง

จากนั้น เขาก็สวดพระสูตรแสง รอบตัวเขาก็เปล่งประกายสว่างไสว จากนั้นก็สวดพระสูตรสายฟ้า

เมื่อสวดพระสูตรสายฟ้าในใจ ก็มีสายฟ้าอยู่รอบตัวเขา และท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเมฆฝนฟ้าคะนอง เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัว สายฟ้านี้ มีผลทำให้ร่างกายบรรเทาลงได้

ท้ายที่สุดคือสวดพระสูตรฝึกมังกร ได้เกิดผลที่อัศจรรย์ขึ้น การฝึกขั้น การฝึกเซียน มีผลกระทบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และจำเป็นต้องสั่งสมเวลาในการสวด

นอกจากนี้ เขาพบว่าเมื่อเขาท่องพระสูตรทั้งห้า ก็จะมีพลังงานบางอย่างทั่วจักรวาลมารวมตัวกัน และเข้าสู่ร่างกายของเขา ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มีประโยชน์แก่เขา

เขาสวดพระสูตรทั้งห้าอย่างต่อเนื่อง จนถึงเช้า

ในเวลานี้ ร่างกายและจิตใจของเขารู้สึกสดชื่น และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ดังนั้นเขาจึงถือโอกาสฝึกฝนคัมภีร์เสริมกระดูกขั้นที่ห้า กระดูกสวรรค์！

หมออู๋? ไห่เส่าตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขานึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าอู๋เป่ยคือใคร แม้ว่าเขาจะเป็นหมอ แต่เพราะว่าพ่อของเขาทำงานให้กับอุปราช เขาจึงไม่เคยมาทำงาน จะมาเยี่ยมเยียนเป็นครั้งคราวเท่านั้น

“เขาอยู่ที่ไหน?” ไห่เส่าถาม

หลิ่วอีอีไม่มีทางเลือก จึงพาเขาไปที่ห้องตรวจของอู๋เป่ย บริเวณนี้ทั้งหมดอยู่ในการดูแลของอู๋เป่ย และทางเดินก็เต็มไปด้วยผู้คน

ไห่เส่าวิ่งไปที่ประตูห้องตรวจด้วยความโกรธ และพูดอย่างจริงจัง ：“คุณคือหมออู๋เหรอ? ผมจะบอกคุณว่า ผมชอบหลิ่วอีอี คุณเลิกคิดไม่ซื่อกับเธอได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเราจะได้เห็นดีกัน！”

อู๋เป่ยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเขา กลับมีชายหัวล้านที่ต่อคิวอยู่ข้างหลังตบหัวเขา และด่าว่า ：“พูดถึงอะไร? ไม่เห็นเหรอว่าหมออู่กำลังรักษาคนไข้อยู่?”

ครั้งนี้ ตบจนหัวของไห่เส่าเกือบหัน เขานั่งลงบนพื้น และรู้สึกมึนหัว และในขณะที่เขากำลังจะพุ่งเข้าไปหาเรื่องชายหัวล้าน ก็พบว่ามีคลื่นพลังที่น่าทึ่งเปล่งประกายออกมาจากร่างของเขา เขาน่าจะเป็นตี้เซียนขั้นอมตะ！

เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ตี้เซียนขั้นอมตะมาหาหมอ?

ขณะที่เขากำลังสงสัย ชายชราอีกคนก็พูดอย่างเย็นชา ：“ไปให้พ้น ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้จิตวิญญาณของแกแตกสลาย！”

ชายชราคนนี้ คือเซียนแห่งสวรรค์ท่านหนึ่ง คราวนี้ไห่เส่าตกใจมาก เขากระโดดลุกขึ้นและวิ่งออกไปพร้อมอุทานว่า“โอ้แม่เจ้า” และไม่กล้าไปหาเรื่องอู๋เป่ยอีกเลย

หลังจากออกมาจากห้องตรวจ เขาก็เริ่มสอบถามว่าอู๋เป่ยคือใคร พอรู้ความจริงหัวใจของเขาก็เย็นวูบ

ตอนนี้อู๋เป่ยเป็นแพทย์อันดับหนึ่งของโรงพยาบาล นักพรตในเขตเจียงหนานที่รู้จักเขา เมื่อร่างกายรู้สึกไม่สบายก็ต่างมาเข้าคิวกัน

จนถึงตอนนี้ มีคนมาเข้าคิวเป็นจำนวนหลายพันคน มีกระทั่งคนที่ต้องรอคิวไปถึงเดือนหน้า！ เพื่ออำนวยความสะดวกในการรักษา ทางโรงพยาบาลจึงแจกคิวให้กับคนเหล่านี้ เมื่อถึงเวลา ทางโรงพยาบาลจะโทรติดต่อให้คนเหล่านี้เข้ามารักษาที่โรงพยาบาล