ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1289

หลิวไห่หวังพูดอย่างเย็นชา : “ไอ้น้อง แกยังจำฉันได้ไหม”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง : “หลิวไห่หวัง คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะกลายเป็นเซียนสวรรค์แล้ว”

หลิวไห่หวังหัวเราะฮ่าฮ่า : “ตอนนั้น แกพาหลี่หลงเฉินมารังแกฉันถึงบ้าน เรื่องนี้ ฉันจำมาโดยตลอด”

สวี่จี้เฟยอึ้งอยู่พักหนึ่ง : “มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”

หลิวไห่หวัง : “คุณสามารถถามเขาได้”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “เรื่องเก่า ไม่จำเป็นต้องพูดถึง” แม้ว่าอีกฝ่ายจะกลายเป็นเซียนสวรรค์ แต่เขากลับไม่กลัว ดังนั้นจึงไม่อยากพูดมาก

ในสายตาของหลิวไห่หวังเต็มไปด้วยการดูถูก พูด : “พี่สาม ไม่ว่ายังไงคุณก็เป็นเซียนสวรรค์แล้ว ยังต้องมาผูกมิตรกับคนเล็กๆแบบนี้อีกเหรอ”

สวี่จี้เฟยหัวเราะฮ่าฮ่า : “น้องอู๋คนนี้เคยช่วยฉันเอาไว้ไม่น้อยในเมื่อก่อน ฉันไม่สามารถลืมหนี้บุญคุณของเขา”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “พี่สามพูดแบบนี้เห็นเป็นคนนอกแล้ว”

หลิวไห่หวัง : “เรื่องเมื่อก่อน ฝังอยู่ในใจของผมมาโดยตลอด ทำให้จิตใจของผมสับสนอย่างมาก พี่สาม แม้ว่าคนผู้นี้จะเป็นเพื่อนของคุณ แต่บัญชีเก่าในครั้งนี้ ผมจำเป็นต้องชำระ!”

สวี่จี้เฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาพูดกับอู๋เป่ย : “น้องชาย นายโปรดไว้หน้าพี่สามด้วย ขอโทษน้องหลิว ยอมถอยหนึ่งก้าว เป็นยังไง”

อู๋เป่ยเงียบสักพักหนึ่ง ถ้าหากเปลี่ยนเขาเป็นสวี่จี้เฟย จะปกป้องตัวเองสุดความสามารถอย่างแน่นอน แต่อีกฝ่ายกลับไม่ทำแบบนี้

เขาหัวเราะอย่างไม่แยแส พูด : “นี่เป็นเรื่องของผม คนอื่นไม่ต้องเข้ามายุ่ง”

พูดจบ เขายืนขึ้น จ้องหลิวไห่หวังแล้วถาม : “ในเมื่อแกชี้ทางมาแล้ว ฉันจะรับเอาไว้”

หลิวไห่หวังมองเขาเหมือนกับมองคนโง่คนหนึ่ง : “แกเป็นแค่ตี้เซียนคนหนึ่ง ก็กล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ รนหาที่ตาย คุกเข่าลง! ตัดลิ้นของตัวเองสะ!”

นี่ก็คือความเผด็จการของเซียนสวรรค์ กระตุ้นพลังแห่งหลิงไท่เพื่อแทรกแซงความเป็นจริง ต้องทำตามคำพูด ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกทิศทุกทางเต็มไปด้วยพลังงานบางอย่าง พุ่งเข้ามาที่ตัวของอู๋เป่ย ต้องการให้เขาคุกเข่า

อย่างไรก็ตาม พลังของเขาเหนือกว่าเซียนสุญญตา หลิวไห่หวังคนนี้เป็นแค่เซียนสุญญตาเริ่มต้น นอกจากนี้รากฐานตื้น จะส่งผลกระทบต่อเขาได้อย่างไร

สีหน้าของอู๋เป่ยไม่เปลี่ยน ยังยืนอยู่กับที่ เขาพูดอย่างเย็นชา : “เพียงแค่คนอย่างแก ก็กล้าให้ฉันคุกเข่าลงเหรอ หลิวไห่หวัง คุกเข่าลง!”

สิ้นสุดเสียง เขาเปิดใช้งานสนามพลังดาบ ข้างในสนามพลังดาบ ร่างกายของหลิวไห่หวังสั่นสะท้าน สีหน้าเปลี่ยนอย่างมาก คุกเข่าลงบนพื้นอย่างควบคุมไม่ได้ แม้ว่าคนอื่นๆจะไม่รู้สึกถึงสนามพลังดาบก็ตาม แต่สีหน้าต่างเปลี่ยนไปอย่างมาก ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้!

อู๋เป่ยเดินมาอยู่ต่อหน้าหลิวไห่หวัง ง้างมือขึ้นแล้วตบหนึ่งที การตบครั้งนี้ ตบจนใบหน้าของหลิวไห่หวังแบนไปเลย ฟันหักจนบินออกไป วิญญาณแรกเกิดสั่นสะเทือน เจ็บปวดจนเขาส่งเสียกรีดร้อง

สวี่จี้เฟยตกใจอย่างมาก รีบพูด : “น้องชายหยุดก่อน!”

อู๋เป่ยกลับไม่ฟังเลยด้วยซ้ำ จากนั้นตบครั้งที่สองลงไป ตบจนหลิวไห่หวังล้มลงกับพื้น เขาก้าวไปข้างหน้าและเตะอีกครั้ง พูดอย่างเย็นชา : “กลายเป็นเซียนสวรรค์แล้ว ก็คิดว่าตัวเองเก่งเหรอ ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นเซียนสุญญตาขยะที่มีรากฐานอันตื้น!”

คำพูดประโยคนี้เป็นการพูดกับหลิวไห่หวัง แต่หลังจากสวี่จี้เฟยได้ยิน ใบหน้ากลับร้อนอย่างมาก ราวกับว่าถูกคนตบหน้า

เขากัดฟันแน่น ต้องการเข้าไปขัดขวาง แต่ทันทีที่เหยียบเข้าไปในสนามพลังดาบ สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที ยืนอยู่กับที่ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว

ในเวลานี้อู๋เป่ยเหยียบไปที่หัวของหลิวไห่หวัง ถามอย่างเย็นชา : “แกเป็นแค่คนไร้ค่าที่มีคุณสมบัติเป็นขยะ กลายเป็นเซียนสวรรค์ได้ยังไง เล่ามาสิ”

คนอื่นๆอีกสามคนต่างตกตะลึงไปเลย นี่คือความลับร่วมกันของพวกเขา ถ้าหากถูกเขารู้เข้าเป็นเรื่องที่ไม่ดีอย่างแน่นอน แต่อู๋เป่ยแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ในเวลานี้พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน

หลิวไห่หวังรู้สึกว่าตัวเองใกล้ตายแล้ว เขาพูดเสียงสั่น : “หยุดทุบตีได้แล้ว ฉันพูด หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ พวกเราสองสามคนพบกันและพูดคุยเกี่ยวกับสถานที่แปลก ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเราปรึกษากันเสร็จ ก็เข้าไปสำรวจ พวกเราใช้เวลาครึ่งเดือน ค่อยรู้ว่านั่นเป็นจวนเซียนแห่งหนึ่ง เดิมที พวกเราไม่สามารถเปิดจวนเซียนได้ แต่จู่ๆเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พลังวิญญาณฟื้นคืนชีพ จวนเซียนนั้นเปิดขึ้นมาเอง”

สวี่จี้เฟยโบกมือ : “ช่างมันเถอะ ทิ้งความเป็นมิตรเอาไว้บาง ในอนาคตจะได้เจอกันง่าย เขาในตอนนี้ ไม่ใช่คนที่นายและฉันสามารถรุกรานได้”

หลังจากหลายนาที อู๋เป่ยมาถึงใกล้ๆจวนเซียน จวนเซียนตั้งอยู่บนพื้นที่ภูเขาแห่งหนึ่ง บริเวณรอบๆไม่มีคน นอกจากนี้ทางเข้าถูกซ่อนไว้อย่างซับซ้อน ดังนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมา มันถูกค้นพบโดยคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ทางเข้าอยู่กลางหน้าผา ปากถ้ำที่ลาดเอียงขึ้นไป คนอยู่บ้างบน มองไม่เห็นปากถ้ำอย่างแน่นอน มีเพียงอยู่ในความสูงระดับหนึ่งเท่านั้นถึงจะสามารถพบเห็นได้

ปากถ้ำไม่ใหญ่เท่าไหร่ สามารถเข้าไปได้ทีละคน อู๋เป่ยและหลิวไห่หวังเข้าไปติดๆกัน

เพิ่งเข้าไป ก็เป็นพื้นที่ราบแห่งหนึ่ง ใต้พื้นดินปูด้วยอิฐยันต์หยก สภาพแวดล้อมภายในมีความเก่าแก่มาก

หลิวไห่หวังพูด : “ก็คือที่นี่ ด้านหน้ามีประตูหนึ่งบาน ด้านหลังมีห้องหินหนึ่งห้อง ข้างในมีอายุวัฒนะวางอยู่ไม่น้อย เพียงแต่ถูกพวกเราสี่คนแบ่งไปทั้งหมดแล้ว”

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที : “ตอนที่แกมาที่นี่ พลังยุทธ์ระดับไหน”

หลิวไห่หวัง : “เพิ่งเลื่อนขั้นเป็นตี้เซียน”

อู๋เป่ย : “แกรอฉันที่นี่ อย่าหนีไปไหน”

หลิวไห่หวังจะกล้าได้ยังไง พูด : “ได้”

เขาเดินผ่านพื้นที่แห่งนี้ อย่างที่คาด พบประตูบานหนึ่ง ข้างหลังเป็นห้องหินห้องหนึ่ง ไม่มีทางเข้าหรือทางออกอื่นในห้องหิน

ออกมาจากห้องหิน เขาเดินไปรอบๆหนึ่งรอบ พบว่ายังมีประตูอีกสามบาน เพียงแต่บนประตูมีข้อจำกัด ข้อจำกัดนี้ลึกลับอย่างมาก แม้แต่เซียนสวรรค์อย่างหลิวไห่หวังและคนอื่นๆก็ไม่สามารถเปิดได้

เขามาถึงหน้าประตูโลหะสีเขียวทองบานหนึ่ง กดมือลงไปข้างบนหนึ่งที ในทันที มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวมาจากภายในประตู สะเทือนจนมือของเขาชาไปเลย

วินาทีต่อมา คิดไม่ถึงเลยว่าข้อจำกัดบนประตูจะหายไป เขาผลักเบาๆหนึ่งที ประตูโลหะสีเขียวทองเปิดออกอย่างช้าๆ!