ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1291

อู๋เป่ยทอดถอนใจ แล้วกล่าวว่า: "ขั้นขับเคลื่อนวิญญาณนี้ ฉันก็ยังไม่เคยทดลอง เนื่องจากมันยากเกินไป"

มู่หยู่: "ไม่เคยสัมผัสก็ถูกต้องแล้วล่ะ ยาอายุวัฒนะหลังจากขับเคลื่อนวิญญาณ ขั้นพื้นฐานก็คือระดับในตำนาน"

อู๋เป่ย: "การทำยาอายุวัฒนะขับเคลื่อนวิญญาณนั้น เทียบเท่ากับการสร้างชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย นี่คือพลังของพระเจ้าผู้สร้างโลก"

มู่หยู่: "สติปัญญาและประสบการณ์ของนายท่านของฉัน ล้วนอยู่ในเตายาอายุวัฒนะนี้ การที่จะเข้าใจมันได้อย่างทะลุปรุโปร่งหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความโชคดีของคุณแล้ว"

อู๋เป่ยนั่งลง พิงกับเตายา และในสมองก็กำลังครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่าง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงกล่าวถามมู่หยู่ว่า: "ในตอนนั้น คุณครอบครองปราชญ์จิตสำนึกได้อย่างไรกัน?"

มู่หยู่เบ้ปากเล็กน้อย: "ฉันมีความสนใจมาตั้งแต่เด็ก มันแปลกมากไหม?"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพยักหน้า: "ใช่ พืชก็น่าสนใจจริงๆ ...."

พูดจบ เขาก็นิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ใช่แล้ว พืชยังน่าสนใจ แล้วสมุนไพรจะไม่น่าสนใจได้อย่างไรกัน?

ด้วยเหตุนี้เขาจึงกล่าวถามอีกว่า: "มู่หยู่ คุณคิดว่า ก่อนและหลังที่คุณจะกลายเป็นเจ้าโสมน้อย ความคิดและปราชญ์จิตสำนึกมีการเปลี่ยนแปลงไหม?"

มู่หยู่: "มีสิ ก่อนหน้านี้ฉันเคยมองโลกจากมุมมองของพืช แต่ตอนนี้ฉันมองโลกจากมุมมองของมนุษย์ นี่คือความรู้สึกทั้งสองแบบที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง"

อู๋เป่ย: "ในตอนนั้น อะไรทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนกลายเป็นเช่นนี้เหรอ?"

มู่หยู่ครุ่นคิดเล็กน้อย: "ดูเหมือนว่า.....จะเป็นสายฟ้า"

ฉันจำได้ว่าในตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก และสภาพแวดล้อมที่ฉันอยู่อาศัยก็เปลี่ยนไป หากไม่มีอะไรเกินความคาดหมายอีกสองสามปีฉันก็จะต้องตายอย่างแน่นอน แต่ในคืนนั้น บนท้องฟ้าได้เกิดเสียงฟ้าร้องครั่นครืน หลังจากนั้นก็เกิดพายุผลอย่างบ้าคลั่ง ไม่รู้ทำไม ปราชญ์จิตวิญญาณของฉันก็เปลี่ยนแปลงไปท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง และนับจากนั้นเป็นต้นมา ในหนึ่งวันฉันก็มีความคิดบางอย่างเพิ่มขึ้นมา หลังจากผ่านไปประมาณสามปี ฉันก็มีการเจริญเติบโตและปราชญ์จิตวิญญาณที่สมบูรณ์ จากนั้น ฉันก็กลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้

อู๋เป่ยก้าวออกมา จากนั้นจึงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "สายฟ้า เป็นพลังที่ให้กำเนิดชีวิตแรก ซึ่งมันมีผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์จริงๆ!"

ทันใด มือทั้งคู่ของเขาก็เต็มไปด้วยสายฟ้า เขาใช้ฝ่ามือตบลงไป และในเตายาก็ส่งเสียงดัง"ครืน"ขึ้นมา

ก่อนหน้านี้เขาเคยฝึกฝนคัมภีร์สายฟ้า และในเวลานี้มันก็มีประโยชน์เป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้เขาจึงพลังแห่งสายฟ้าออกมา และสั่นสะเทือนฤทธิ์ของยา

ทันใดนั้น เตายาก็ถูกปิดผนึก และทำการกลั่นยาต่อไป กลุ่มอากาศที่ห่อหุ้มฤทธิ์ยาแต่ละชนิดเอาไว้ ที่ถูกสายฟ้าผ่าแยกออกจากกัน ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง จากนั้นก็ระเบิดออกอีกครั้ง

มันซ้ำไปซ้ำมาอยู่เช่นนี้ พลังของยาเหล่านั้นก็จะค่อยๆ ครอบครองความทรงจำดั้งเดิมบางอย่าง และความรวดเร็วในการรวมตัวกันของพวกมันก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น

หลังจากถูกจู่โจมนับสิบครั้ง พลังยาก็เปลี่ยนเป็นการขับเคลื่อนวิญญาณที่พิเศษ และดูเหมือนว่าจะมีปราชญ์จิตวิญญาณที่เรียบง่ายและเป็นพื้นฐานที่สุด

ในที่สุด อู๋เป่ยก็ตบลงไปยังยาอายุวัฒนะอีกครั้ง: "เปิด!"

ลำแสงหนึ่งพุ่งออกมา และลอยไปลอยมาในระหว่างฝ่ามือทั้งคู่ของอู๋เป่ย สุดท้ายก็ถูกเขากดเอาไว้ และในฝ่ามือก็ปรากฏยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่ง!

ยาอายุวัฒนะเม็ดนี้ มีรูปร่างภายนอกคล้ายกับพยัคฆ์ตัวหนึ่งกับกำลังเล่นอยู่กับมังกรตัวหนึ่ง และเคลื่อนไหวอยู่ในอากาศอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็ส่งเสียงพยัคฆ์ร้องและมังกรคำรามออกมา!

ดวงตาของมู่หยู่เป็นประกาย และกล่าวว่า: "ยาอายุวัฒนะในตำนาน ยาศักดิ์สิทธิ์พยัคฆ์มังกร!"

ยาศักดิ์สิทธิ์พยัคฆ์มังกรนี้ อู๋เป่ยเคยได้มาเม็ดหนึ่งจากในดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกร แต่ยาเม็ดนั้นอยู่ในระดับขั้นจักรพรรดิ ยังไม่บรรลุถึงขอบเขตตำนาน แต่วันนี้กลับกลั่นยาศักดิ์สิทธิ์พยัคฆ์มังกรในตำนานออกมาได้แล้ว!

อู๋เป่ยทอดถอนใจออกมา และเก็บยาศักดิ์สิทธิ์นั้น จากนั้นจึงกล่าวว่า: "ฉันคิดว่าน่าจะผ่านแล้วใช่ไหม?"

มู่หยู่พยักหน้า: "ผ่าน! คุณสามารถไปศึกษาค้นคว้าเตายาอายุวัฒนะที่สามได้"

แต่อู๋เป่ยกลับไม่รีบร้อน เขากล่าวว่า: "ฉันสามารถเก็บวัตถุดิบสมุนไพรบางชนิดจากที่นี่ เพื่อลองกลั่นยาอายุวัฒนะอีกสักสองสามตัวได้ไหม?"

มู่หยู่: "ได้อยู่แล้ว คุณต้องการอะไร ก็ไม่เก็บได้เลย"

อู๋เป่ยจดจำสิ่งเหล่านี้เอาไว้ภายในใจ จากนั้นก็กล่าวอย่างปลงอนิจจังว่า: "ระดับการปรุงยาของนักปรุงยาถ้าหากอยู่ในโลกแห่งเซียน ก็จะต้องเป็นปรมาจารย์ด้านปรุงยาที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน!"

เมื่อมีมรดกด้านการเก็บยาจากบรรพบุรุษแล้ว อู๋เป่ยก็มีความมั่นใจ หลังจากที่เขาสังเกตดูอยู่ครู่หนึ่งก็เริ่มทำการปิดผนึก และดำเนินการเตายาต่อไป ในชั่วพริบตามือทั้งคู่ของเขาก็ทำเทคนิคทั้งสี่สิบเก้าประเภทออกมา มีทั้งตบมีทั้งแตะ ในขณะเดียวกันก็ทำการครุ่นคิดไปด้วย

ในกระบวนการนี้ เป็นโอกาสสุดท้ายของเขาในการซ่อมแซมข้อบกพร่องของยาอายุวัฒนะ ในขณะเดียวกันก็ยังสามารถเพิ่มจิตวิญญาณของยาอายุวัฒนะให้สูงขึ้น และทำให้มีโอกาสเปลี่ยนสภาพยาอายุวัฒนะที่มีในครอบครองอีกครั้ง

เนื่องจากเป็นการดำเนินการครั้งแรก หลังจากที่ยาอายุวัฒนะออกมาจากเตา จึงเป็นเพียงแค่ระดับตำนานเท่านั้น เพียงแต่ ถ้าหากอู๋เป่ยมีความเชี่ยวชาญเพียงพอ ยาอายุวัฒนะนี้ก็จะสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นไปอีก

มู่หยู่ กล่าวอย่างพึงพอใจว่า: "คุณผ่านอีกแล้ว ความปรารถนาของนายท่านที่มีต่อเตายานี้ถือว่าน่าพอใจ ตราบใดที่สามารถกลั่นยาออกมาได้ คุณไม่เพียงแต่กลั่นยาสำเร็จ แต่ยังเป็นยาอายุวัฒนะในตำนานอีกด้วย ช่างน่าทึ่งจริงๆ"

อู๋เป่ยชำเลืองมองยาอายุวัฒนะขนาดเท่าดวงตามังกรที่อยู่ในมือ แล้วกล่าวว่า: "นี่คือยาศักดิ์สิทธิ์เจ็ดดาว หากกินมันเข้าไป ก็จะมีร่างกายสิทธิ์เจ็ดดาวในครอบครอง"

มู่หยู่: "ตอนนี้ คุณได้เป็นผู้สืบทอดของบรรพบุรุษยาแล้ว ถ้ำบรรพบุรุษยานี้เป็นของคุณ"

พูดจบ อู๋เป่ยก็ถูกดันออกจากถ้ำสวรรค์ และกลับไปยังด้านนอกประตูใหญ่ ไม่นานมู่หยู่ก็หยิบป้ายหยกชิ้นหนึ่ง และยืนตรงหน้าอู๋เป่ย

มู่หยู่มองอู๋เป่ยแล้วกล่าวว่า: "คารวะนายท่าน!"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "มู่หยู่ คุณกลับไปยังถ้ำสวรรค์ก่อนเถอะ"

มู่หยู่พยักหน้า และเข้าไปยังถ้ำสวรรค์ในป้ายหยกนั้น

อู๋เป่ยเก็บป้ายหยกนั้น และเดินไปยังประตูที่สอง

เมื่อมาถึงด้านหน้าประตูที่สอง เขาก็พบว่าด้านบนประตูมารอยโค้งเว้า ซึ่งคล้ายกันกับป้ายหยก ด้วยเหตุนี้เขาจึงนำป้ายหยกฝังเข้าไป ทันใดนั้น ประตูก็เริ่มเปิดออก

เขาเดินเข้าไปในประตูใหญ่ จึงพบว่านี่ก็คือถ้ำสวรรค์เช่นเดียวกัน และด้านในก็เต็มไปด้วยพลังเลือดอันเข้มข้น!

เพียงเขาเข้าไป ในสมองก็มีเสียงที่ราวกับระฆังใหญ่ดังขึ้นมา: "เจ้าหนุ่ม คุณเคยฝึกฝนคัมภีร์สายเลือดสวรรค์ของฉันไหม?"