ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1300

เมื่อทั้งสองลงมาที่ลานบ้าน พ่อบ้านก็เดินเข้ามาหาพวกเขา และพูดด้วยความเคารพ ：“คุณหนูใหญ่ คุณกลับมาแล้วเหรอ?”

จื่อเฟยพยักหน้า ：“พ่อบ้านหลี่ ท่านนี้คือคุณชายจางเสี่ยวเป่ย เพื่อนของฉัน มาที่นี่คราวนี้ก็เพื่อเข้าร่วมงานประชุมเซียนในตำนาน”

พ่อบ้านหลี่พยักหน้า ：“ครับ ยินดีที่ได้พบคุณชายจาง”

จากนั้นจึงถามว่า ：“คุณหนูใหญ่ จะให้ไปแจ้งฮูหยินรองหรือไม่?”

จื่อเฟยพูดว่า ：“ไม่เป็นไร ฉันจะไปทักทายคุณอาทีหลัง”

หลังจากเชิญอู๋เป่ยไปที่ห้องรับแขก อู๋เป่ยก็ถามว่าห้องครัวอยู่ที่ไหน เขาจะเข้าครัวเอง

จื่อเฟยพูดว่า ：“ไม่ต้องการให้ฉันเรียกพ่อครัวเหรอ?”

อู๋เป่ย ：“พ่อครัวทั่วไป ไม่รู้วิธีการปรุงตับมังกรและขาหงษ์ ให้ผมทำเองเถอะ คุณจะไปทักทายคุณอาไม่ใช่เหรอ? ผมทำเสร็จแล้ว คุณแบ่งไปให้เธอลองชิมดู”

จื่อเฟยยิ้มและพูดว่า ：“ของราคาแพงเช่นนี้ จะทำแบบนั้นได้ยังไง? ถ้าอย่างนั้นทำสองชุดละกัน จะได้เอาไปให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันหนึ่งจาน”

เมื่อมาถึงห้องครัว อู๋เป่ยก็หยิบวัตถุดิบบางส่วนออกมา จากนั้นก็หั่นตับมังกรเป็นชิ้นๆ ต้มในน้ำพร้อมกับวัตถุดิบ และเพิ่มยาสมุนไพรลงไปอีกหลายชนิด

จื่อเฟยอยากรู้อยากเห็น เธอเคยกินตับมังกรเพียงสองครั้ง และรู้สึกว่ามันอร่อยมาก แต่ไม่เคยเห็นขั้นตอนการทำ เธอจึงถามว่า ：“ทำไมต้องเพิ่มยาสมุนไพรด้วย?”

อู๋เป่ย ：“มังกรก็เหมือนกับมนุษย์ ตับทำหน้าที่ในการล้างพิษ ดังนั้นอาจจะมีสารพิษสะสมอยู่ในตับ และจะต้องล้างพิษพวกมันออก ไม่เช่นนั้นไม่เพียงจะส่งผลต่อรสชาติ แต่กินเข้าไปอาจจะถูกพิษได้”

จื่อเฟย ：“ที่เรียกกันว่าตับมังกรเพราะมีความเฉพาะเจาะจงแบบนี้นี่เอง”

ในขณะที่อู๋เป่ยกำลังปรุงตับมังกร เขาก็หยิบขาหงษ์ออกมา แล้วแล่เนื้อออกทีละชิ้น ใส่ลงไปในหม้อดิน จากนั้นใส่วัตถุดิบแล้วนำไปเคี่ยว

จื่อเฟย ：“นี่ก็เป็นการล้างพิษด้วยเหรอ?”

อู๋เป่ย ：“นี่คืออาหารสมุนไพร ประโยชน์ของอาหารสมุนไพร ไม่รุนแรงเท่ายาอายุวัฒนะ แต่ถ้าปรุงอาหารสมุนไพรให้ดี ประโยชน์ของมันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ายาอายุวัฒนะ ขาหงษ์นี้ คืออาวุธของหงษ์ มันคือแก่นแท้ของหงษ์ เมื่อกินมันเข้าไป จะสามารถเสริมสร้างกล้ามเนื้อและกระดูกได้”

ในขณะที่เขากำลังปรุงอาหาร ก็ถามจื่อเฟยที่อยู่ข้างๆว่า ：“พ่อบ้านหลี่คนนั้นคือคนที่คุณอาของเธอจัดแจงมาเหรอ?”

จื่อเฟยพยักหน้า ：“ฉันอาศัยอยู่กับคุณอามาตั้งแต่เด็ก เรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง คุณอาเป็นภรรยาคนที่สองของตระกูลเว่ย ให้กำเนิดน้องสาวคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิง บ้านหลังนี้ เป็นของขวัญที่คุณอามอบให้ฉันตอนอายุครบสิบห้าปี”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า ：“ดูเหมือนว่า ตระกูลเว่ยค่อนข้างมีชื่อเสียง ไม่เช่นนั้นคุณอาของเธอคงไม่เต็มใจที่จะเป็นภรรยาคนที่สองของตระกูลพวกเขา”

จื่อเฟย ：“ใช่แล้ว ตระกูลเว่ยมีอำนาจมาก ผู้นำตระกูลเว่ย ก็คือคณะท่านผู้อาวุโสของเทียนเต้าเหมิน นอกจากนี้ ตระกูลเว่ยยังควบคุมแคว้นเว่ยอีกด้วย แคว้นเว่ยมีอำนาจมาก และควบคุมแคว้นเล็กๆรอบข้างสิบกว่าแคว้น และยังควบคุมนิกายนับร้อย”

อู๋เป่ยไม่ค่อยรู้เรื่องของเทียนเต้าเหมินมากนัก เขาถามว่า ：“พลังยุทธ์ของผู้นำตระกูลเว่ย อยู่ในระดับขั้นไหน?”

จื่อเฟยพูดว่า ：“ได้ยินจากคุณอาว่า ผู้อาวุโสเว่ยถึงขั้นเซียนจินครึ่งก้าว ในหมู่คณะท่านผู้อาวุโสระดับพลังยุทธ์ของเขาถือว่าค่อนข้างสูง”

อู๋เป่ย ：“เซียนจินครึ่งก้าว? แข็งแกร่งมากจริงๆ”

ในเวลานี้ ตับมังกรเกือบจะสุกแล้ว อู๋เป่ยสังเกตเห็นมัน จึงใช้มีดหั่นมันเป็นชิ้นๆ แล้วจัดลงบนจาน ทั้งหมดสี่จาน

จื่อเฟยน้ำลายสอ เธอจึงหยิบชิ้นเล็กๆใส่เข้าปาก รู้สึกว่ารสชาติของมันอร่อยและสดมาก และรสชาติพลังแก่นแท้ของมังกรที่แท้จริง ก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีมาก

เธออุทานว่า ：“ตับมังกรที่ฉันเคยกินก่อนหน้านี้เป็นของปลอมเหรอ? ทำไมไม่อร่อยเท่าของคุณล่ะ?”

อู๋เป่ย ：“ตับมังกร ถือได้ว่าเป็นยาสมุนไพร เธอให้พ่อครัวมาปรุง แน่นอนว่าพ่อครัวทั่วไปไม่สามารถทำให้สรรพคุณทางยาของมันออกฤทธิ์ได้ แต่ผมคือปรมาจารย์ปรุงยา สามารถทำให้สรรพคุณของยาและรสชาติที่อร่อยของตับมังกรทั้งหมดออกฤทธิ์ได้”

เมื่อเห็นเธอชวนครั้งแล้วครั้งเล่า อู๋เป่ยก็ยากจะปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงไปที่คฤหาสน์เว่ยกับเธอ

จื่อเฟยเข้าออกคฤหาสน์เว่ยบ่อยครั้ง ยามเฝ้าประตูและสายตรวจต่างก็จำเธอได้ เมื่อเห็นเธอต่างก็ทักทายกับเธอ

คฤหาสน์เว่ยกว้างใหญ่มาก หลังจากเหาะอยู่เหนือคฤหาสน์อยู่สักพัก ก็มาลงที่ลานกว้างที่สะดุดตาแห่งหนึ่ง

ประตูลานบ้านเปิดอยู่ ขณะที่จื่อเฟยกำลังจะเดินเข้าไป อู๋เป่ยก็คว้าเธอไว้ เขาดูเคร่งขรึม และพูดว่า ：“มีกลิ่นคาวเลือด และมีกลิ่นอายความตาย ข้างในมีคนตาย！”

จื่อเฟยตกใจมาก เธอไม่มีเวลาคิดอะไรมาก และรีบเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ในลานบ้าน เต็มไปด้วยศพของคนรับใช้ คนเหล่านี้ต่างอย่างประหลาด ใบหน้าของพวกเขามีรอยยิ้ม หงายหน้าล้มลง โดยไม่มีร่องรอยใดๆบนร่างกายเลย

จื่อเฟยรีบเข้าไปในห้องโถง ในห้องโถง แม่และลูกสาวคู่หนึ่งนอนจมอยู่ในกองเลือด เด็กผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับจื่อเฟย ถูกฟันเข้าที่ศีรษะ และสมองข้างในของเธอเหมือนถูกบางอย่างดูดจนเกลี้ยง และหญิงสาวคนนั้นดูอนาถมาก ข้างหลังของเธอเหมือนถูกสัตว์ร้ายกัดจนเป็นรู และคว้านลำไส้และอวัยวะภายในของเธอไปจนหมด เหลือเพียงร่างและโครงกระดูกเท่านั้น

แม้แต่ ดวงตา หูทั้งสองข้าง และลิ้นของเธอก็หายไปด้วย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเลือด ซึ่งดูน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

เมื่อเห็นเช่นนี้ จื่อเฟยก็ตกตะลึง จากนั้นเธอก็คุกเข่าลงบนพื้นและระเบิดความโศกเศร้าและความโกรธออกมา

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ และพูดเบาๆว่า ：“จื่อเฟย เราต้องรีบแจ้งให้ตระกูลเว่ยทราบทันที เราไม่ควรอยู่ที่นี่นานนัก”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามา นำโดยชายหนุ่มคนหนึ่ง เมื่อเขาเห็นศพของแม่และลูกสาวที่อยู่ในห้องโถง ก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า ：“จื่อเฟย เธอใจร้ายมาก เธอกล้าลงมือฆ่าคุณอาและลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง！ ตระกูลเว่ยของเราจะฆ่าล้างตระกูลจื่อของเธอ เพื่อแก้แค้นให้ฮูหยินรอง！”

จื่อเฟยตกตะลึง แล้วพูดด้วยความโกรธ ：“เว่ยเหิงนายอย่าพูดจาไร้สาระ！ ฉันเพิ่งจะมาถึง และก่อนหน้าที่ฉันจะมาถึง คุณอาและน้องสาวก็ถูกฆ่าตายไปแล้ว！”

ชายหนุ่มที่ชื่อเว่ยเหิงหัวเราะเยาะ ：“ฉันพูดจาไร้สาระ? คนคนนี้ ไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิดของเธอเหรอ?” ขณะที่พูด มือของเขา ก็ชี้ไปที่อู๋เป่ย