ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1301

จื่อเฟยพูดด้วยความโกรธ ：“แกใส่ร้ายป้ายสี เขาเป็นเพื่อนของฉัน！”

เว่ยเหิงหัวเราะเยาะ ：“ที่นี่มีแค่พวกเธอ ถ้าพวกเธอไม่ใช่ฆาตกร แล้วจะเป็นใครล่ะ?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ ร่างสูงใหญ่ สวมเสื้อคลุมสีทองและรองเท้าสีม่วง ตาซ้ายมีลูกตาสองลูก

เว่ยเหิงโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว ：“คุณพ่อ！”

ชายวัยกลางคน ก็คือเว่ยกวงซึ่งเป็นลุงของจื่อเฟย

เว่ยกวงมองดูศพที่อยู่บนพื้น คิ้วของเขากระตุกสองสามครั้ง แล้วถามอย่างเย็นชา ：“ใครเป็นคนฆ่า?”

เว่ยเหิงชี้ไปที่จื่อเฟย ：“พ่อ จื่อเฟยและคนนี้！”

เว่ยกวงหันกลับมา และจ้องมองไปที่อู๋เป่ยและจื่อเฟยอย่างเย็นชา

จื่อเฟยทั้งโกรธทั้งโมโห และพูดว่า ：“คุณลุง เว่ยเหิงพูดไปเรื่อย เราเพิ่งมาถึง คนที่อยู่ข้างนอกเป็นพยานได้！ และคนที่อยู่ในนี้ ก็ตายไปอย่างน้อยสองชั่วโมงแล้ว”

เว่ยกวงถามว่า ：“ใครเป็นพยานได้บ้าง?”

จื่อเฟยพูดว่า ：“ยามที่เฝ้าประตู และนักรบล่าตระเวน พวกเขาเป็นพยานได้”

เว่ยกวงพูดด้วยเสียงทุ้ม ：“ไปตามยามเฝ้าประตู และนักรบล่าตระเวนทั้งหมดมา！”

มีคนออกไปตามพวกเขา หลังจากนั้นไม่นาน กลุ่มนักรบล่าตระเวนและยามเฝ้าประตูหลายคนก็มาถึง พวกเขาต่างก็ก้มหน้าลง

เว่ยกวงถาม ：“พวกนายเห็นคุณหนูจื่อเฟยเข้ามาเมื่อไหร่?”

ยามเฝ้าประตูพูดว่า ：“เรียนคุณชายสี่ คุณหนูจื่อเฟยมาถึงเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว”

จื่อเฟยโกรธมาก ：“นายพูดไปเรื่อย！ ฉันเพิ่งจะมาถึง พวกนายยังทักทายฉันอยู่เลย”

ยามเฝ้าประตูเงียบไป เว่ยเหิงหัวเราะเยาะ ：“จื่อเฟย เธอยังไม่ยอมรับอีกเหรอ?”

จื่อเฟยโกรธมากจนน้ำตาไหล แต่อู๋เป่ยตบไหล่ของเธอเบาๆ แล้วพูดว่า ：“จื่อเฟย คุณไม่ต้องอธิบายแล้ว พวกเขาต้องการจะใส่ร้ายคุณ ดังนั้นคุณพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์”

จื่อเฟยตกตะลึง ：“จงใจใส่ร้ายฉันเหรอ?”

อู๋เป่ย ：“ในบ้านมีคนเสียชีวิตเป็นเวลาสองชั่วโมง เป็นไปได้อย่างไรที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลย? นอกจากนี้ยามเฝ้าประตูและนักรบล่าตระเวนเหล่านี้ก็จงใจพูดโกหก นั่นแสดงว่ามีคนจงใจวางแผนทั้งหมด”

เว่ยกวงจ้องมองไปที่อู๋เป่ยอย่างเย็นชา ：“แกกล้าดีมาก กล้ามาฆ่าคนที่คฤหาสน์ตระกูลเว่ย！ ทหาร จับตัวมันไว้！”

“โครม！”

พื้นดินสั่นสะเทือน และก็มีแสงกระบี่ปะทุขั้น ผู้คนโดยรอบต่างตกตะลึง และถอยหลังไป เมื่อแสงกระบี่หายไป อู๋เป่ยและจื่อเฟยก็หายไปเช่นกัน

จากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็ปรากฏตัวบนยอดเขาที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์

สายตาของจื่อเฟยเหม่อลอย และพึมพำว่า ：“หรือว่าคุณลุงของฉันเป็นคนฆ่าคุณอา?”

อู๋เป่ย ：“แม้ว่าจะไม่ใช่เขา แต่ก็เกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน”

จื่อเฟยร้องไห้และพูดว่า ：“ทำไมเขาต้องฆ่าภรรยาและลูกสาวของตัวเองด้วย?”

อู๋เป่ยเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า ：“จื่อเฟย คุณจำคำพูดที่เว่ยเหิงพูดได้ไหม? เขาพูดว่า จะฆ่าล้างตระกูลจื่อของคุณ”

จื่อเฟยตกตะลึง ：“แย่ล่ะ！ ฉันต้องไปรีบแจ้งคุณพ่อและคนอื่นๆทันที！”

อู๋เป่ย ：“คุณควรรีบติดต่อครอบครัวของคุณก่อน”

จื่อเฟยหยิบยันต์ข่าวสารออกมา และเปิดใช้งาน เธอพูดว่า ：“พ่อ พ่อได้ยินไหม?”

อย่างไรก็ตามยันต์หยกเงียบสนิท ไม่มีใครโต้ตอบกลับ

จื่อเฟยเป็นกังวลมาก และพูดว่า ：“อู๋เป่ย ฉันต้องรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้！”

อู๋เป่ยพยักหน้า ：“ตกลง ผมจะไปกับคุณ”

ทั้งสองมาถึงเมืองจื่อ เมืองนี้ปกครองโดยตระกูลจื่อ ก่อนที่พวกเขาจะถึง ก็เห็นเมืองจื่อทั้งเมืองเกิดเพลิงไหม้ อาคารและผู้คนที่อาศัยอยู่ข้างในถูกเผาทั้งเป็น

ความโศกเศร้าบนใบหน้าของจื่อเฟยหายไป และถูกแทนที่ด้วยเจตนาฆ่าและความเย็นชา

“ตระกูลเว่ยฆ่าล้างตระกูลจื่อของฉัน ถ้าฉันไม่แก้แค้น ฉันจื่อเฟยยอมถูกสวรรค์ลงโทษ！”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ ：“ไม่คิดเลยว่าการแก่งแย่งชิงดีกันภายในเทียนเต้าเหมินจะโหดร้ายขนาดนี้ เมื่อจื่อหยวนเจียตาย ตระกูลเว่ยก็ยึดครองทุกอย่างทันที”

จื่อเฟยพูดว่า ：“ตระกูลเว่ยมีอำนาจมาก พวกเขาอยากยึดเหมืองแร่ของหลายแห่งของตระกูลจื่อมานานแล้ว เมื่อก่อนคุณปู่ของฉันยังอยู่ พวกเขาไม่กล้าทำอะไร ตอนนี้ปู่จากไปแล้ว ตระกูลจื่อก็กลายเป็นผู้ถูกเชือด”

อู๋เป่ย ：“ดูเหมือนว่าปู่ของคุณจะแข็งแกร่งมาก?”

จื่อเฟยพยักหน้า ：“แม้ว่าระดับขั้นของปู่ฉันจะเทียบบรรพบุรุษตระกูลเว่ยไม่ได้ แต่ความแข็งแกร่งก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย”

“ดูเหมือนว่าการตายของปู่คุณ จะมีเงื่อนงำบางอย่าง”

จื่อเฟย ：“ฉันจะสืบให้รู้ความจริง”

จากนั้นเธอก็มองไปที่อู๋เป่ย ：“ขอโทษด้วย ตระกูลเว่ยต้องสืบประวัติของคุณแน่นอน เกรงว่าจากนี้ไปคุณจะไม่สามารถตั้งหลักในเทียนเต้าเหมินได้อีก”

อู๋เป่ย ：“ตระกูลเว่ยคงจะไม่ส่งคนมาฆ่าผมใช่ไหม?”

จื่อเฟย ：“ตระกูลเว่ยจะไม่ทำอะไรแบบเปิดเผย แต่พวกเขามีวิธีนับร้อยอย่าง ที่จะทำร้ายคุณ”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ ：“ไม่เป็นไร ผมมีศัตรูมากมาย ตระกูลเว่ยยังไม่ติดอันดับในหมู่พวกเขาด้วยซ้ำ”

จื่อเฟย ：“คุณจะต้องเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ ตราบใดที่คุณได้รับผลประโยชน์ในอาณาจักรสวรรค์ เทียนเต้าเหมินก็จะปกป้องคุณอย่างสุดกำลัง ถึงตอนนั้นตระกูลเว่ยก็ไม่กล้าทำอะไรคุณ”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“จื่อเฟย เทียนเต้าเหมินให้ความสำคัญกับอาณาจักรสวรรค์ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

จื่อเฟยพยักหน้า ：“วิชาของเทียนเต้าเหมิน จริงๆได้แล้วมาจากอาณาจักรสวรรค์ ฉันเคยได้ยินปู่บอกว่า วิชาของเทียนเต้าเหมินนั้นยังไม่สมบูรณ์แบบ ดังนั้นจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งในการเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ หากคุณสามารถได้รับการสืบทอดบางส่วน จะยิ่งน่าทึ่งมากขึ้น”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขามอบอาวุธวิเศษของเว่ยเซียวให้กับจื่อเฟย ：“หาสถานที่ปักหลักก่อน เพื่อที่คุณจะได้ฝึกฝนอย่างเต็มที่ และไม่จำเป็นต้องรีบแก้แค้น”

จื่อเฟย ：“อู๋เป่ย ฉันจะพยายามบรรลุให้เร็วที่สุด หวังว่าคุณจะช่วยฉัน！”

อู๋เป่ย ：“วางใจเถอะ คุณจะต้องเหนือกว่าบรรพบุรุษตระกูลเว่ยแน่นอน！”