ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1310

เขาจดที่อยู่ในป้ายประกาศเอาไว้ จึงตัดสินใจไปลองดูสักตั้ง

เดินทางประมาณยี่สิบกิโลเมตร เขามาถึงย่านที่ไม่คุ้นเคยแห่งหนึ่ง สุดปลายถนน มีแผงขายอาหารร้านหนึ่ง พื้นที่ใหญ่อย่างมาก ผู้คนจากทุกสาขาอาชีพมาทานอาหารที่นี่ มีผู้มารับประทานอาหารจำนวนมาก ธุรกิจกำลังเฟื่องฟู

เขามาถึงร้านอาหาร บริกรคนหนึ่งถามด้วยรอยยิ้ม : “อยากกินอะไร”

จางเสี่ยวเป่ย : “ผมมาสมัครงาน”

บริกรหันหน้าไปตะโกน : “พี่ลี่ มาสมัครงาน”

อายุประมาณยี่สิบห้าหกคนหนึ่ง มีสัดส่วนที่ดูดี ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งเดินเร็วออกมา ค่อนข้างสง่างาม เธอสวมชุดกี่เพ้าสีแดงกุหลาบ ดวงตาที่สดใส ดวงตาที่สวยงามของเธอมองดูจางเสี่ยวเป่ยสองสามครั้ง ถามด้วยรอยยิ้ม : “อายุเท่าไหร่แล้ว ชื่ออะไร”

จางเสี่ยวเป่ย : “สิบเจ็ด จางเสี่ยวเป่ย”

พี่ลี่พยักหน้า : “ตามฉันมา ลองทักษะการใช้มีดก่อน”

เธอหันตัวแล้วเดินเข้าไป จางเสี่ยวเป่ยเดินตาม เดินผ่านโซนรับประทานอาหาร จากนั้นมาถึงหลังห้องครัว ห้องครัวกว้างอย่างมาก เชฟและพนักงานสิบกว่าคนกำลังยุ่งอยู่ข้างใน

ในตำแหน่งด้านหลัง มีโต๊ะตัวหนึ่ง มีหมูวางไว้ข้างบนครึ่งตัว

พี่ลี่ : “งานของนาย คือการแยกกระดูกหมูและเนื้อหมูออก และตัดซี่โครง และกระดูกชิ้นใหญ่ออก นอกจากนี้ยังต้องแยกเนื้อหมูแต่ละส่วนออกเป็นหมวดหมู่ต่างๆ สามารถทำงานนี้ได้ไหม”

จางเสี่ยวเป่ยพูดในใจ นี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย พยักหน้า : “ทำได้”

พี่ลี่อืมหนึ่งที : “ให้เวลานายครึ่งชั่วโมง ตัดให้ฉันดู” พูดจบ เธอก็เดินออกไปเลย

จางเสี่ยวเป่ยเหลือบมองเนื้อหมูที่หนักหนึ่งร้อยกว่ากิโลกรัมหนึ่งที หยิบมีดตัดกระดูกขึ้นมาอย่างเงียบๆ

พี่ลี่ออกจากห้องครัว เชฟคนหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้ม : “พี่ลี่ งานนี้ต่อให้เป็นผมก็ต้องใช้เวลายี่สิบนาที คุณเพียงแค่ให้เด็กคนนี้ครึ่งชั่วโมง เกรงว่าเขาคงทำไม่สำเร็จหรอก”

พี่ลี่พูดอย่างไม่แยแส : “ธุรกิจร้านอาหารค่อนข้างยุ่ง จำเป็นต้องหาคนที่มือเท้าไวคนหนึ่ง ทำไม่สำเร็จภายในครึ่งชั่วโมงก็ออกไปสะ”

ในห้องครัว จางเสี่ยวเป่ยตัดลงไปหนึ่งครั้ง มือถือมีดคมๆ และใบมีดก็เลื่อนไปมาระหว่างกระดูกและเนื้อ ทำให้ตัดชิ้นเนื้อได้อย่างง่ายดาย