ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1311

หลัวเทียนเชียง : “เทียนเจียวเหมือนอู๋เป่ยแบบนี้ เส้นทางที่เขาต้องเดิน แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างมาก ตัวอย่างเช่นชั้นความแข็งแกร่ง คนทั่วไปฝึกฝนความแข็งแกร่ง ฝึกถึงขั้นการสลายแรงก็พอแล้ว นอกจากนี้คนส่วนใหญ่ไม่คู่ควรต่อชื่อขั้นการสลายแรงด้วยน้ำ ส่วนใหญ่มีแต่น้ำ สิ่งที่อู๋เป่ยต้องการทำ ก็คือการฝึกฝนการสลายแรงที่แท้จริงออกมา กระทั่งแรงเซียนที่ร้ายกาจกว่า”

จูชิงเหยียน : “แรงเซียนเหรอ”

หลัวเทียนเชียง : “แรงเซียน ใกล้เคียงกับระดับคนเซียน มันเป็นขั้นสูงสุดของชั้นความแข็งแกร่ง ผลลัพธ์ของแรงเซียน เกือบจะเท่ากับพลังเวทย์ พลังโจมตีที่ทรงพลังอย่างยิ่ง”

จูชิงเหยียนอึ้งไปเลย : “แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ”

หลัวเทียนเชียง : “ความเสียใจของอู๋เป่ย เป็นเพราะการฝึกฝนของเขาก่อนการสร้างรากฐานล้มเหลวในการไปถึงระดับสูงสุด รอให้เขาชดเชยความเสียใจนี้เสร็จแล้ว ความสำเร็จในอนาคตจะยิ่งน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น”

จางเสี่ยวเป่ยในโลงศพกำลังฝึกฝนแรงสว่าง เขาฝึกฝนได้ไม่นาน มีความคิดที่น่าอัศจรรย์ค่อยๆผุดขึ้นมา พลังของตัวเอง สามารถวิ่งผ่านอากาศได้แล้วใช่ไหม

หลังจากนั้น เขาโบกมือเพื่อตบยุงในอากาศ ก็ได้ยินเสียงดังเพี๊ยะหนึ่งทีดังขึ้น ยุงตัวหนึ่งระเบิดกลางอากาศ สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจอย่างมาก

แบบนี้ไปเรื่อยๆ จางเสี่ยวเป่ยเข้าใจแล้วอะไรคือพลังลับ

ฝึกฝนไปหลายชั่วโมง ก่อนที่ฟ้าจะมืด เขามาที่แผงขายอาหารของพี่ลี่อีกครั้ง

ผู้ที่มารับประทานอาหารมากขึ้นในตอนเย็น ตอนที่จางเสี่ยวเป่ยมาถึง พี่ลี่ถูกกลุ่มคนที่มาทานอาหารดึงเอาไว้ กำลังดื่มไวน์อยู่บนโต๊ะ เธอดื่มมากเกินไปแล้ว แก้มทั้งสองข้างแดง แต่ลูกค้ายังคงต้องการให้เธอดื่มต่อไป

พี่ลี่มองเห็นจางเสี่ยวเป่ย เธอโบกมือให้เขา จางเสี่ยวเป่ยเดินเข้าไปหา

พี่ลี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “นี่คือน้องชายของฉัน ฉันดื่มไม่ไหวแล้วจริงๆ ให้เขาดื่มแทนฉัน”

ผู้ชายกลุ่มนี้ ก็แค่ต้องการทำให้พี่ลี่เมา ไม่ยินยอมอย่างแน่นอน มีคนพูด : “เขาช่วยคุณดื่มก็ได้ ดื่มสองขวดก่อน”

เหล้าขาวสองขวด นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถทนได้ ต่อให้เป็นพลังวิญญาณฟื้นคืนชีพในตอนนี้ ร่างกายของผู้คนแข็งแกร่งขึ้น แต่ความจุแอลกอฮอล์ของคนโดยเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณหนึ่งกิโลกรัมเท่านั้น ยิ่งกว่านั้น นี่คือสุรากลั่นหกสิบห้าดีกรี เผาไหม้ทันทีและสามารถใช้เป็นเชื้อเพลิงได้

จางเสี่ยวเป่ยไม่พูดแม้แต่คำเดียว หยิบขวดไวน์ขาวหกสิบห้าดีกรีขึ้นมาหนึ่งขวด ซึ่งหนักหนึ่งกิโลครึ่งจากโต๊ะ เงยหน้าขึ้น แล้วเริ่มดื่ม สักพักหนึ่งก็ดื่มหมดแล้ว

หลังจากนั้นเขาหยิบขวดที่สองขึ้นมา ยังคงดื่มหมดในลมหายใจเดียว นอกจากนี้หน้าไม่แดงเลย ยังถาม : “ยังมีเหล้าอีกไหม”

คนทั้งโต๊ะอึ้งไปเลย ชายผู้ที่ขอให้เขาดื่มไวน์สองขวดยืนขึ้น เขาเป็นคนหัวล้านคนหนึ่ง จ้องจางเสี่ยวเป่ยและพูดด้วยรอยยิ้ม : “น้องชาย นายดื่มเก่งจริงๆ ใครก็ได้ เอาเหล้ามาอีกสิบขวด”

เขาชี้ไปที่ขวดเหล้าสิบขวด พูด : “น้องชาย นายดื่มเหล้าเหล่านี้ให้หมด ฉันก็จะปล่อยพี่ลี่ไป ถ้าหากนายดื่มไม่หมด ก็ไสหัวออกไปด้านข้างสะ”

ตอนนี้จางเสี่ยวเป่ยก็เพิ่งรู้ว่า ที่แท้ตัวเองชอบดื่มเหล้าขนาดนี้ นอกจากนี้คอก็แข็งอย่างมาก เขาไม่มั่นใจว่าตัวเองสามารถดื่มเหล้าสิบแปดกิโลกรัมได้หรือไม่ แต่ในเวลานี้ เขาไม่มีทางให้ถอยแล้ว เพราะว่าเขาเป็นตัวแทนช่วยเถ้าแก่ดื่มเหล้า

เขาไม่พูดแม้แต่คำเดียว หยิบขวดขึ้นมาแล้วเริ่มดื่ม หนึ่งขวด สองขวด เมื่อดื่มถึงขวดที่สาม พี่ลี่อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย กดมือของเขาแล้วถาม : “นายไม่มึนหัวบ้างเลยเหรอ”

จางเสี่ยวเป่ยมีสติอย่างมาก เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่มึน ผมยังสามารถดื่มได้อีก”

แบบนี้ไปเรื่อยๆ สุดท้ายเขาดื่มเหล้าไปสิบสองขวด ทำให้คนทั้งโต๊ะต่างอึ้งไปเลย

พี่ลี่หัวเราะฮ่าฮ่า พูด : “นับแต่นี้เป็นต้นไป ในมือของฉันจางลี่มีไพ่ตายเพิ่มอีกหนึ่งใบแล้ว!”

พี่ลี่ดื่มมากเกินไปแล้วจริงๆ หลังจากคนโต๊ะนี้จากไป คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะให้คนขนเบียร์มาหนึ่งลัง บอกว่าต้องการดื่มกับอู๋เป่ยหลายแก้ว

ท้องของจางเสี่ยวเป่ยเต็มไปด้วยเหล้า เพียงแต่ที่หัวของเขามีไอน้ำระเหยออกมา ผ่านไปสักพักหนึ่งก็ย่อยสลายไปหมดแล้ว

พี่ลี่ให้คนย่างเนื้อแกะเสียบไม้มา เธอเทเหล้าให้จางเสี่ยวเป่ย ถามด้วยรอยยิ้ม : “นายรู้ไหม คนหัวล้านที่ให้นายดื่มเหล้าคนนั้นเป็นใคร”

ระหว่างที่จางเสี่ยวเป่ยกินเนื้อแกะไม้เสียบไปด้วยพร้อมกับส่ายหน้าไปด้วย พี่ลี่พูด : “เขาเป็นลูกพี่ใหญ่ของที่แห่งนี้ หมัดแข็ง มีลูกน้องเยอะอย่างมาก ที่เขามาในวันนี้ เดิมทีเขาต้องการมอมเหล้าฉันแล้วนอนกับฉัน เพียงแต่การปรากฏตัวของนาย ทำให้แผนการของเขาล้มเหลว”

จางเสี่ยวเป่ยอึ้งอยู่พักหนึ่ง เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องจะมาถึงขั้นนี้

พี่ลี่ : “ฉันปฏิเสธทุกวิถีทาง หัวล้านแข็งแกร่งมาก เขาบอกว่าเว้นเสียแต่คนที่นี่ของพวกเราจะสามารถดื่มชนะเขาได้ ไม่อย่างนั้นคืนนี้ฉันจะต้องไปนอนกับเขาแล้ว”

จางเสี่ยวเป่ย : “ดูเหมือนว่าเขาดื่มไม่เยอะ”

พี่ลี่จุดบุหรี่ พูดอย่างไม่แยแส : “พี่หัวล้าน ฉันจะตามคุณไป”

หัวล้านหัวเราะฮ่าฮ่า : “รู้เรื่อง ฉันชอบผู้หญิงที่ฉลาดอย่างคุณแบบนี้แหละ”

หลังจากนั้นถาม : “เด็กที่ดื่มเหล้าเก่งคนนั้นอยู่ไหน เรียกเขาออกมา”

พี่ลี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “เขาเลิกงานไปนานแล้ว ฉันล้วนแล้วไปกับคุณแล้ว คุณยังโกรธอยู่อีกเหรอ”

พี่หัวล้านหรี่ตาลง : “ได้ ให้เขามีชีวิตอีกสองสามวัน”

“แกหมายถึงฉันเหรอ”

ทันใดนั้น จางเสี่ยวเป่ยออกมาจากด้านหลัง จ้องสายตาไปที่หัวล้าน

หัวล้านมองเห็นจางเสี่ยวเป่ย ในดวงตาเผยให้เห็นความดุร้าย : “ไอ้เวร ความกล้าแกไม่น้อยเลยนะ เวลาแบบนี้ยังกล้าออกมาอีก”

พี่ลี่ก็ตกใจเช่นกัน เธอพูดด้วยความโกรธ : “ใครให้นายออกมา”

ในมือของจางเสี่ยวเป่ย ถือมีดเอาไว้สองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นมีดสับกระดูก เล่มหนึ่งเป็นมีดคมตัดกระดูก

หัวล้านหัวเราะฮ่าฮ่า : “แม่งเอ๊ย เล่มมีดต่อหน้าฉันเหรอ ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นบรรพบุรุษด้านการเล่นมีด”

ระหว่างที่พูด เขาหยิบมีดออกมาจากที่เอวหนึ่งเล่ม ยาวครึ่งเมตร ด้านหลังของมีดหนามากและส่องแสงเย็น

มองเห็นมีดเล่มนี้ จางลี่ตะลึงไปเลย พูด : “พี่หัวล้าน ปล่อยเขาไปเถอะนะ!”

หัวล้านไร้สีหน้า มือที่ไม่ได้ถือมีด กวักมาทางจางเสี่ยวเป่ย : “ไอ้เวร มีปัญญาแกก็เข้ามาเลย เพียงแค่แกสามารถรับสามมีดของฉันได้ ฉันหันหัวแล้วจากไปเลย”

จางเสี่ยวเป่ยไม่แสดงสีหน้าใดๆ เดินก้าวใหญ่ไปทางหัวล้าน