ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1315

ไม่ไกลนัก เฉินจ้าวที่มองเห็นฉากนี้ก็พูดอย่างตะลึงว่า “พลังของนายท่านน่าตกใจจริงๆ ชั้นความแข็งแกร่งสามารถเอาชนะคนเซียนได้เลย รอให้สร้างรากฐานก่อนแล้วจะไม่เป็นไรหรือ?”

หลัวเทียนเชียง “ในขอบระดับเขตแห่งรูปร่างของการสลายแรงในตำนาน น่ากลัวมากจริงๆ ตอนแรกฉันก็ลองฝึกดู แต่ก็ยอมแพ้ไประหว่างทาง”

ถังจื่อยี่ “แม้แต่ท่านประมุขหลัวก็ฝึกไม่สำเร็จ?”

หลัวเทียนเชียงส่ายหน้า “ยากมากจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ตั้งใจ แต่คุณสมบัติของฉันมันไม่ถึง อยากถึงขั้นนั้น อย่างน้อยก็ต้องระดับเทียนเจียว”

ถังจื่อยี่พูดว่า “เหมือนอู๋เป่ยจะเพิ่งเริ่มฝึก เขาก็น่าจะใช้การโจมตีระดับเก้าได้”

หลัวเทียนเชียง “ขอบเขตระดับแห่งเทพของการสลายแรงจะยิ่งซับซ้อนยากเย็นมากกว่านี้ หากเขาฝึกสำเร็จ สามารถอยู่ในระดับที่ใช้กลยุทธ์โดยคู่ต่อสู้คาดไม่ถึง เขาก็สามารถฆ่าตี้เซียนได้ในพริบตา!”

ในที่ต่อสู้ ดวงตางามของหมิงลี่สว่างวาบ พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “เอ้อเปียว ที่พึ่งนายแพ้แล้ว ทีนี้ก็ถึงตานายแล้วล่ะ!”

สีหน้าเอ้อเปียวเปลี่ยนไป เขาพลันยืนขึ้น ฉีกยิ้มพูดว่า “จางเสี่ยวเป่ย ก่อนหน้านี้ฉันก็แค่พูดเล่นเท่านั้น นายเป็นคนที่น่าทึ่งจริงๆ เอ้อเปียวขอยอมศิโรราบทั้งตัวทั้งใจ...”

เขาพูดไม่ทันจบ จางเสี่ยวเป่ยลอยตัวกระโดดถีบไปเท้าหนึ่ง ทำให้เอ้อเปียวสลบไปในทันที

คนที่มากับจางเสี่ยวเป่ย พลันโห่ร้องขึ้นมา มีเจ้าทุกข์บางคนพุ่งขึ้นไปรุมเตะต่อยเอ้อเปียวที่หมดสติอยู่

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เอ้อเปียวถูกครอบครัวของผู้โชคร้ายรุมเตะต่อยจนตาย ศพถูกโยนลงทิ้งก้นแม่น้ำ และเมื่อเป็นเช่นนี้ เขตอิทธิพลที่เดิมทีเป็นของเอ้อเปียว ก็กลับมาสู่จางเสี่ยวเป่ยทั้งหมด

และเมื่อเอ้อเปียวตาย เงินสามล้านกว่าก็ถูกนำออกมาจากในบ้านของเขา มีเงินก้อนนี้ ชีวิตของหมิงลี่ก็ดีขึ้นมามาก

ดังนั้นเวลานี้ จางเสี่ยวเป่ยสู้ชนะ คนรอบๆเองก็ไม่กล้ามาวางกล้ามในเขตอิทธิพลของเขาอีก แต่ว่า พวกเขาก็ยังต้องส่งเงินให้กับแก๊งสุนัขกระห่ำ

วันนั้นแก๊งสุนัขกระห่ำก็ส่งคนมาอีก ต้องการให้ส่งเงินสองแสนให้ทุกๆเดือน เงินที่ต้องส่งสำหรับสองพื้นที่รวมกันแล้วก็ราวๆห้าแสน

ดีที่พื้นที่ของเอ้อเปียวใหญ่ขึ้นมาหน่อย รวมค่ารักษาของทั้งสองพื้นที่แล้วก็เกินห้าแสนสักหน่อย หักค่าใช้จ่ายแล้วก็ยังมีเหลืออยู่

คืนนั้น หมิงลี่จัดโต๊ะจัดเลี้ยงหลายสิบโต๊ะ ฉลองที่จางเสี่ยวเป่ยเอาชนะเอ้อเปียวได้ คนกลุ่มหนึ่งผลัดกันมายกจอกเหล้ากับจางเสี่ยวเป่ย ดีที่เขาไม่คออ่อน ดื่มยังไงก็ไม่เมา