ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1326

จางเสี่ยวเป่ยกลัวว่าใบหน้าหล่อเหลาจะมอดไหม้ไปเสียก่อน ดังนั้นเขาจึงสูดเปลวไฟอีกครั้ง เอาเก็บเข้าไปในยาจินตัน

ดังนั้นคนกับปลา นายพ่นไฟใส่ฉัน ฉันก็ช็อตนาย โจมตีกันไปมามากกว่าสิบครั้ง เปลวไฟของปลาดูเหมือนจะปะทุขึ้น ไฟศักดิ์สิทธิ์เก้าสีก็ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวขวดยาจินตันของจางเสี่ยวเป่ยโดยมีแสงไฟฟ้ากระพริบอยู่ภายใน

จางเสี่ยวเป่ยหมดความอดทน อ้าปากจะกัดปลา เมื่อเขากัดปลา มันก็กลายเป็นลูกบอลไฟเก้าสีและโจมตีน้ำยาจินตันของเขา

“พรึ่บ!”

ยาจินตันของเขาสั่นก่อนจะกลายเป็นลูกไฟที่กำลังลุกไหม้ แต่เขาไม่รู้สึกอึดอัดอะไร

ในขณะนี้ อาณาจักรไฟกำลังคำราม หายพรึ่บไปเป็นเถ้าถ่าน เขาตกลงไปยังลานเล็กๆ

ในลานเล็กๆ คนกลุ่มหนึ่งมองดูเขาด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ดูเหมือนว่าเขาทำลายอาราจักรไฟได้แล้ว” ชายคนหนึ่งที่มีรอยเปลวไฟหว่างคิ้วถอนหายใจเบา ๆ

ชายอีกคนในชุดคลุมสีน้ำเงินพูดว่า: “ฮ่าฮ่า เป็นเรื่องน่ายินดี”

เซียวไท่ซุน: “จางเสี่ยวเป่ย ที่นี่คุณสามารถก้าวไปสู่ความเป็นอมตะของมนุษย์ได้”

หัวใจของจางเสี่ยวเป่ยเต้นรัว น้ำอมฤตสีทองในร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย และรัศมีที่อธิบายไม่ได้ก็ออกมา การฝึกฝนและความทรงจำของเขาที่ถูกซ่อนลึกอยู่ข้างในค่อยๆกลับมาสู่ร่างกายของเขา

ทันใดนั้นเขาก็มาถึงอาณาจักรแห่งความอมตะ เพราะเขาได้สร้างยาจินตันวิธีการฝึกฝน เขาจึงมีความรู้สึกแตกต่างไปจากเมื่อก่อนเล็กน้อย ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งในการกลับมาฝึกซ้อมต่ออย่างช้าๆ

หลังจากฟื้นความทรงจำของเขาแล้วจางเสี่ยวเป่ยก็รู้ตัว เขาคือหลี่ซวินเปยซึ่งมีนามแฝงว่าอู๋เป่ยและจางเสี่ยวเป่ย

เขาทักทายอาจารย์เซียว: “อาจารย์!"”

เซียวไท่ซุนดูท่าทางมีความสุขมากและพูดด้วยรอยยิ้ม: “นายไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ที่ได้แนะนำนายไป”

อู๋เป่ยพบกับผู้นำลัทธิหลายคน และเขาพูดกับเซียวไท่ซุน: “ท่านอาจารย์ ผมต้องการกลับไปจัดการกับบางเรื่องก่อนและต้องฟื้นฟูการฝึกฝนด้วย”

เซียวไท่ซุน: “ตกลง นายไปเถอะ”

อู๋เป่ยพยักหน้า และครู่ต่อมา เขาก็หายตัวไปทันทีพร้อมกับเสียงฟ้าร้องกระหน่ำ นี่เป็นเทคนิคการหลบหนีจากสายฟ้าที่ทรงพลังและยากที่สุด!

หลังจากที่เขาวิ่งออกไประยะหนึ่ง เขาก็เห็นร่างหลายยืนขวางทางของเขา นั่นคือหลัวเทียนเซียงกับถังจื่อยี่

“ท่านอาจารย์จื่อยี่ ชิงเหยียน!” เขายิ้ม

ถังจื่อยี่ถามว่า: “เจ้าจะรีบไปไหน?”

อู๋เป่ย: “หมิงหลี่กับอู๋เว่ย ผมต้องจัดการให้ดี”

จูชิงเหยียนยิ้มและพูดว่า: “ไม่จำเป็น เราได้จัดเตรียมไว้แล้ว ตอนนี้พวกเขาทั้อยู่ที่เซียงหลงเรียบร้อบแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า: “ดีเลยครับ”

หลังจากหยุดชั่วครู่ เขาก็พูดว่า: “กลับกันก่อนเถอะครับ ผมได้วัตถุดิบมามากมายมาปรุงให้ท่าน”

หลัวเทียนเซียงยิ้มและกล่าวว่า: “ซวินเป่ย อาจารย์ของข้าจะกลับมาที่นิกายดาบสวรรค์กับโลกแล้ว อย่าลืมการประชุมการต่อสู้นักดาบ”

อู๋เป่ย: “ท่านอาจารย์ ไม่ต้องห่วงครับ ผมจำได้”

ทันทีที่หลัวเทียนเซียงจากไป คนกลุ่มนี้ก็กลับมาที่เมืองเซียงหลง

อู๋เป่ยไม่ได้ไปพบหมิงหลี่ หลังจากได้สติกลับมาแล้ว เขาก็รู้สึกอายอยู่บ้างและอยากจะให้ค่อยเป็นค่อยไป

เมื่อกลับถึงบ้าน สิ่งแรกคือฟื้นฟูการฝึกฝน เพราะหลังจากการฝึกฝนถดถอยลงไป แม้ว่าจะฝึกกลับได้ง่าย แต่ก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงก่อนเป็นอมตะ เขาได้ฝึกฝนจนถึงขีดสุดแล้ว ดังนั้นกระบวนการฝึกฝนจึงแตกต่างจากครั้งแรกเช่นกัน

ตัวอย่างเช่น เขาควบคุมยาจินตัน ซึ่งมีพลังมากและมีไฟศักดิ์สิทธิ์กับสายฟ้า ดังนั้นเขาจึงต้องผ่านกระบวนการพิเศษเพื่อเปลี่ยนยาจินตันให้เป็นจิตวิญญาณ กระบวนการนี้ซับซ้อนมาก แต่เขามีประสบการณ์ที่จะทำให้มันสำเร็จ ดังนั้นมันจึงไม่ยากเกินไปสำหรับเขา

คืนนั้น ออร่าที่น่าอัศจรรย์ปรากฏขึ้นบนเกาะซิงหลง ยาจินตันกลายเป็นแสงเทพเก้าสี บินขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนจะควบรวบเป็นวิญญาณที่สูงนับพันไมล์อย่างรวดเร็ว ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวเกือบทำให้สวรรค์และโลกสั่นสะเทือน ภูเขาและแม่น้ำก็ซีดจาง ภายในรัศมีนับหมื่นไมล์ พระภิกษุทั้งหลายก็กลั้นลมหายใจ มองขึ้นไปบนฟ้าด้วยความหวาดกลัว

เจ้าหญิงเทียนเมิ่งพูดอย่างใจเย็น: “ทำลาย ทำลาย แต่ถึงยังไงอาณาจักรเทียนเมิ่งก็ทิ้งฉันไปแล้ว ฉันหวังว่าพวกเขาจะตายไปซะ!”

อู๋เป่ยคิดว่าผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยม และจริงๆ แล้วเขาไม่สนใจที่จะเก็บเธอไว้อีกต่อไป โดยพูดว่า: “คุณออกไปก็ได้ ถ้าคุณต้องการ แต่ผมจะทำลายการฝึกฝนของคุณ"

องค์หญิงเทียนเมิ่งกล่าวอย่างสงบ: “หากปราศจากการฝึกฝน ฉันก็อาจตายได้เหมือนกัน”

หลิวอี้อี้พูดอย่างใจดีว่า “หมออู๋ เธอน่าสงสารออก ทำไมไม่ปล่อยเธอไป”

อู๋เป่ยยิ้ม: “ได้ ถ้าอี้ยี่บอกให้ปล่อยเธอไป ฉันก็ปล่อยเธอไป”

จากนั้นเขาก็พูดกับเจ้าหญิงเทียนเมิ่งอย่างเย็นชา: “ไปให้พ้น!”

เจ้าหญิงเทียนเมิ่งจ้องมองเขาและออกจากไป่หลงเบย์วิลล่าพร้อมกับผู้ติดตามของเธอ

ทันทีที่องค์หญิงเทียนเมิ่งจากไป หลิวอี้ยี่ยิ้มและพูดว่า: “หมออู๋ ใจจริงคุณก็อยากจะปล่อยเธอไปใช่ไหม?”

อู๋เป่ยตอบว่า “ใช่ ฉันหายโกรธแล้ว และฉันไม่ได้อยากจะให้เธอเป็นคนรับใช้จริงๆ อี้อี้ งานของคุณช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

หลิวอี้อี้: “ก็ดี”

หลังอาหารเย็นหลิวอี้อี้ไปพักผ่อน อู๋เป่ยจึงเข้าไปในถ้ำของบรรพบุรุษสายเลือดอีกครั้ง

เมื่อเห็นบรรพบุรุษสายเลือดอีกครั้ง คนหลังก็มีความสุขมาก: “ใช่แล้ว สภาพของคุณก็ไม่ต่างจากของปรมาจารย์ไท่คู คุณทำได้ยังไง?”

อู๋เป่ยเพียงแค่อธิบายสถานการณ์ และบรรพบุรุษโลหิตก็พยักหน้า: “ดี! ต่อไป เจ้าสามารถฝึกเลือดศักดิ์สิทธิ์ได้!"

อู๋เป่ยหยิบเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ออกมา

พลังของไข่มุกศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์นั้นสกัดได้ยาก แต่ตอนนี้อู๋เป่ย มีเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์อยู่กับตัวจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะดูดซับพลังของมันในตอนนี้!