ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1359

อู๋เป่ยดูและพบว่าร่างของเทพปีศาจนั้นมีพลังมากอยู่แล้ว

ในเวลานี้ เขาได้ปลุกเทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นมา "คุณไม่ได้บอกว่า คนสังเวยเทพถึงจะได้พลังหรอ? แล้วเทพองค์นี้ล่ะ?"

เทพคุนอู๋ "แน่นอนว่าได้ แต่ตอนนี้ฉันอ่อนแอมาก เกรงว่าจะสู้ไม่ได้"

อู๋เป่ย “มีฉันอยู่"

เขาพูด "ทุกคนออกไป!"

ทันใดนั้น ทุกคนจากลัทธิเทพปีศาจก็เดินออกไป มีแค่อู๋เป่ยและคุนอู๋อยู่ตรงนั้น

คนที่หลับใหลได้กลายเป็นคนที่มีชีวิตอีกครั้ง เมื่อแสงหายไป เขาก็หัวเราะเสียงดัง "ในที่สุดก็มาโลกนี้ รู้สึกดีมาก!"

เขามองไปรอบๆ "ผู้ศรัทธาของฉัน พวกคุณอยู่ที่ไหน?"

อู๋เป่ยกระโดดขึ้นไปบนแท่นบูชา ผลักร่างอวตารของเทพปีศาจลงไปที่พื้น และต่อยเขาสามครั้ง ชายผู้ชั่วร้ายก็ตะโกนทันที "คุณเป็นใคร"

อู๋เป่ยไม่ตอบ เขาปล่อยเข็มเทียนหยวน ผนึกไว้ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ และพูดเสียงดัง "เทพผู้ยิ่งใหญ่ ได้แล้ว!"

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ส่งเสียงแปลกๆ พลังงานก็ลอยออกมาจากคิ้วของเทพปีศาจนี้ และถูกเทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่สูดเข้าจมูก

ไม่กี่นาทีต่อมา เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ก็ฟื้นและมีกำลังอีกครั้ง ในขณะที่ร่างอวตารของเทพปีศาจเริ่มอ่อนแอลงมาก เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่สูดมันเข้าไปทันที และเทพปีศาจก็กลายเป็นสายแสงที่ถูกสูดเข้าไป

หลังจากกลืนร่างอวตารของเทพปีศาจ ดวงตาของคุนอู๋ก็สว่างขึ้นทันที และเขาพูดอย่างมีความสุข "ดีมาก! คุณต้องหาเทพเจ้าให้ฉันอีก เพื่อที่ฉันจะได้ฟื้นกำลังของฉันได้อย่างรวดเร็ว!"

อู๋เป่ย "คุณคิดว่าเทพเจ้าเป็นเพียงก้อนหินบนพื้นหรอ หาง่ายขนาดนั้นเลย?"

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่พูด "เมื่อฉันฟื้นกำลังแล้วนั้นฉันจะช่วยคุณได้"

อู๋เป่ยเรียกหัวหน้าลัทธิเทพปีศาจมา เมื่อเขาเห็นว่าอวตารของเทพปีศาจหายไป เขาก็ถามด้วยความสงสัย "ผู้เป็นอมตะผู้สูงส่ง เทพปีศาจอยู่ที่ไหน"

อู๋เป่ยพูด "ฉันฆ่าเขาแล้ว คุณยังคงอัญเชิญเทพปีศาจและดูว่าคุณจะได้อวตารใ นอาณาจักรเบื้องล่างอีกครั้งหรือไม่"

ผู้นำลัทธิตกตะลึงและพึมพำ "นี่... เทพปีศาจไม่ใช่คนโง่ ถ้าอวตารของเขาถูกฆ่า ฉันเกรงว่าเขาจะไม่ถูกหลอกเป็นครั้งที่สองใช่ไหม?"

อู่เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม "ปกติคุณสื่อสารกับเทพปีศาจอย่างไร"

ชายคนนั้นพูด "คุณสามารถสื่อสารได้โดยการเผา 'หนังสือศักดิ์สิทธิ์' "

อู๋เป่ยพูด "งั้นฉันพูด แล้วคุณเขียน"

ชายคนนั้นไม่มีทางเลือกนอกจากพยักหน้า หยิบกระดาษยันต์สีเขียวออกมา เตรียมปากกายันต์ และรอให้อู๋เป่ยพูด

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ฉันได้ยินมาว่าคุณมีสามตาและขี้อายเหมือนหนู ภรรยาของคุณมีชู้และไม่กล้าบอกใคร ถ้าฉันเป็นคุณฉันก็ทำ ให้ตายเถอะ คุณเป็นเทพแบบไหนกัน?” น่าอายแทนเทพองค์อื่นๆ ได้ยินมาว่าคุณขี้ขลาดเลยไปตายเอาชาติหน้า ฮ่าฮ่าฮ่า แกนี่มันอ่อนจริงๆ สุดท้ายนี้ขอเตือนนะอย่า... อย่ามาเกิดใหม่อีก ไม่งั้นฉันจะไปที่ดินแดนของคุณแล้วฆ่าคุณ คุณได้ยินฉันชัดแล้วไหม?”

หลังจากพูดจบ เขาก็ถามหัวหน้าลัทธิเทพปีศาจที่ตกตะลึง "คุณเขียนเสร็จแล้วหรือยัง?"

ผู้นำของลัทธิเทพปีศาจปาดเหงื่อ "ซ่างเซียน ฉันเขียนเสร็จแล้ว"

อู๋เป่ยพอใจมาก "โอเค มาเผาให้เขากันเถอะ"

เปลวเพลิงสว่างขึ้น และหนังสือศักดิ์สิทธิ์ก็กลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ ลอยขึ้นไปในอากาศและหายไป

ไม่นานหลังจากที่หนังสือศักดิ์สิทธิ์ถูกเผา ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าและฟ้าร้องเหนือแท่นบูชา ก่อตัวเป็นกระแสน้ำวนพลังงานสีดำ และเสียงคำรามเหมือนฟ้าร้องดังมาจากด้านใน

เมื่ออู๋เป่ยได้ยินเสียงคำราม เขาก็ยิ้มแล้วพูด "นี่คือเทพปีศาจสามตาที่กำลังโกรธอยู่หรือเปล่า?"

ผู้นำลัทธิเทพปีศาจตัวสั่น และพูดด้วยเสียงสั่น "เป็นแบบนั้น ปีศาจสามตาอาจมาที่ร่างจริงของเขาเลยก็ได้!"

อู๋เป่ย "เขาไม่กล้าที่จะมาที่ร่างของเขาจนกว่าเขาจะเข้าใจสถานการณ์ที่นี่"

นับตั้งแต่ฝึกฝนวิชาดาบเทียนตี้และโลกที่สอนโดย อู๋เป่ยการฝึกฝนของทุกคนมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และตอนนี้พวกเขากลายเป็นกองกำลังที่ใหญ่ที่สุดในประเทศอินทรีทองคำ

หลิววั่งกงและคนอื่น เชิญอุ๋เป่ย ไปที่วังและพูด "ซวินเป่ย ถ้าคุณไม่ออกมาจัดการกับมัน คนสุดท้ายของเราคงจะน่าเศร้ามาก"

อุ๋เป่ย "แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะเป็นของโลกสำนักดาบเทียนตี้ แต่ฉันได้ให้อิสระกับคุณมาก มันเกือบจะเหมือนกับสวรรค์ฉู่ซานจิ้น ในตอนนั้น ทุกคน ฝึกฝนอย่างหนักและบุกอย่างไว ”

เฉินเต้าซวนพูด “ซวนเป่ย เราได้เลือกศิษย์จากทุกมุมโลกเพื่อฝึกพวกเขา อดีตสาวกฉู่ซานส่วนใหญ่ก็กลัมาที่นี่ ใช้เวลาไม่นานก็มีพลังที่สูงกว่าฉู่ซานจากแต่ก่อนแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า "ดีแล้ว พ่อบุญธรรม ถ้าคุณต้องการอะไร คุณสามารถบอกฉันได้ตลอดเวลา"

ในขณะนี้ มีเสียงมาจากนอกห้องโถง "คุณกำลังคุยอะไรกันอยู่?"

ทันทีที่เขาพูดจบ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าหยิ่งผยอง

เมื่อเห็นเขา เฉินเต้าซวนก็กระซิบ "สำนักดาบเทียนตี้และโลกเพิ่งส่งคนมาติดตามเรา"

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้จำอู๋เป่ยไม่ได้ เขาจ้องมองแล้วถาม "คุณเป็นใคร และทำไมคุณถึงดูไม่คุ้นเลย"

อู๋เป่ย "ไอ้สารเลว คุณจำฉันไม่ได้รึไง?"

หลินชิงเหยาพูด "นี่คือจางเสี่ยวเป่ย ศิษย์ของผู้นำลัทธิ!"

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อีกฝ่ายก็ไม่แสดงความกลัวและเยาะเย้ย "ผู้นำลัทธิหายตัวไป และผู้นำลัทธิในปัจจุบันถูกยึดครองโดยเซียนโฉว เทียนจุน! และฉันเป็นหลานชายของเทียนจุน เฉาวู!"

อู๋เป่ยรู้มานานแล้วว่าเมื่อหลัวเทียนเซียงไม่สามารถกลับมาได้ทันเวลา ลัทธิดาบเทียนตี้และโลกก็จะเปลี่ยนแปลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันไม่คิดว่าการเปลี่ยนแปลงนี้จะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้

เฉาวูพูดเพิ่ม "อีกอย่างหนึ่ง! เซียนโฉว เทียนจุนได้ออกคำสั่งให้ลบ จางเสี่ยวเป่ยออกจากลัทธิดาบเซียนตี้และโลก คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับลัทธิดาบเซียนตี้และโลกของเราอีกต่อไป!"

อู๋เป่ยไม่โกรธและพูด "สรุปว่าฉันไม่ได้เป็นศิษย์ของลัทธิดาบเซียนตี้และโลกอีกต่อไป งั้นก็ดี!"

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังดาบก็ฟาดลง เฉาวูร้องด้วยความตกใจ เหงื่อออกท่วม