ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1367

เมื่อเขาออกมานอกประตู ตงหวงก็แลบลิ้นออกมาอย่างตื่นเต้นแล้วถามว่า "นายท่านจะทะลุทะลวงเหรอครับ?"

อู๋เป่ยตอบ "อืม ใกล้แล้วล่ะ ตงหวงหมาอย่างแกช่วงนี้ทำอะไรบ้าง ไม่ออกไปหาหมาตัวเมียบ้างเหรอ?"

ตงหวงร้องครวญครางออกมา "ผมไม่ได้มองหาหมาตัวเมียสักหน่อย"

อู๋เป่ยถาม "จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นแกกำลังมองหาแมวตัวเมียงั้นเหรอ?"

ตงหวงกัดเขาแล้วอู๋เป่ยก็วิ่งหนี หลังจากคนและสุนัขเล่นไปได้สักพัก อู๋เป่ยจับหัวสุนัขตัวนั้นแล้วถามว่า "ตงหวง แกบอกฉันได้ไหมว่าผู้นำสวรรค์ยวี่ชิงตกลงแล้วเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง"

ตงหวงมองเขาด้วยความสงสัย "ทำไมกัน คุณต้องการใช้ประโยชน์จากเจ้านายของฉันงั้นเหรอ?"

อู๋เป่ย "อย่าคิดมากสิ มันเป็นแค่ความอยากรู้อยากเห็นเฉยๆ น่ะ"

ตงหวงส่ายหัวไปมาแล้วพูดว่า "เจ้านายของฉันเป็นผู้หญิงโดยธรรมชาติ ไม่เช่นนั้นใครกันที่จะกลายเป็นผู้ชายได้"

อู๋เป่ยตอบ "นั่นก็ไม่แน่นะ บางทีเธออาจจะต้องการประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างออกไปก็ได้"

ตงหวงพูด "นายท่านกลับชาติมาเกิดพร้อมกับความทรงจำของเธอ เธอยังคงเป็นเธอคนเดิมเพิ่มเติมคือถูกสร้างขึ้นใหม่"

ในเวลานี้ มังกรขาวตัวเล็กหลายตัววิ่งเข้ามาเหมือนเรือลำเล็กๆ โดยมีหงส์เพลิงน้อยอยู่ข้างบนกำลังกินเมล็ดแตงโมและเล่นมือถืออยู่

อู๋เป่ยกล่าว "หงส์ ทำไมลูกถึงมาได้ล่ะ?"

หงส์เพลิงน้อยตอบ "พ่อคะ หนูหิวอีกแล้วค่ะ"

อู๋เป่ยไม่มีทางเลือกจึงตอบไปว่า "เอาล่ะ เดี๋ยวพ่อทำอาหารให้กิน"

เขาตุ๋นเนื้อหม้อขนาดใหญ่ให้หงส์เพลิงน้อย จู่ๆ ทางฝั่งของเทพเจ้าแห่งหิมะก็ปล่อยออร่าอันน่าสะพรึงออกมา อู๋เป่ยขอให้คนดูหม้อให้แล้วตนก็รีบไปดูทันที

ตอนนี้เทพเจ้าแห่งหิมะได้ปล่อยพลังลึกลับที่มีพลังมหาศาลออกมา ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย จากนั้นเขาก็พูดว่า "คลังสมบัติลับของเธอแกร่งมาก!"

เทพเจ้าแห่งหิมะตอบ "อืม ฉันก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน"

อู๋เป่ยถามต่อ "เธออยากให้ฉันช่วยเปิดสมบัติลับครั้งที่สามต่อเลยไหม?"

เทพเจ้าแห่งหิมะกล่าว "ฉันอยากเปิดคลังสมบัติสวรรค์ นายช่วยฉันได้ไหม"

อู๋เป่ยตอบ "คลังสมบัติสวรรค์เกี่ยวข้องกับวิถีแห่งสวรรค์ ฉันไม่แน่ใจว่าจะหาเจอหรือเปล่านะ"

เทพเจ้าแห่งหิมะ "หากฉันสามารถหาคลังสมบัติสวรรค์ได้ ฉันจะต้องบรรลุ'เซียนระดับจักรพรรดิ'ก่อนสินะ"

ในบรรดาเซียนแห่งสวรรค์ เซียนสุญญตา เซียนเทพ เซียนแห่งสวรรค์ ต่างก็แบ่งแยกอาณาจักรกัน เมื่อเซียนสุญญตารวมตัวกันตามระดับของร่างเซียนจะแบ่งออกได้เป็นระดับไม่ถึงเกณฑ์ ระดับเก้าถึงระดับหนึ่ง และระดับสุดยอด

ทุกยุคสมัย ในบรรดาผู้ที่สามารถกลายเป็นเซียนแห่งสวรรค์ได้ ประมาณหนึ่งในห้าคือผู้ที่อยู่ในระดับไม่ถึงเกณฑ์ และผู้ที่อยู่ในระดับเก้าถึงระดับหนึ่งนั้นมีจำนวนมากที่สุด คิดเป็นร้อยละเจ็ดสิบ

เซียนแห่งสวรรค์ที่สามารถไปถึงระดับที่สี่ขึ้นไปได้มีเพียงประมาณร้อยละสิบเท่านั้น พวกเขาเป็นชนชั้นสูงและทรงพลังในหมู่ซียนแห่งสวรรค์อีกทั้งยังประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ส่วนในเซียนแห่งสวรรค์ระดับสุดยอดนั้นมีน้อยที่สุด และผู้ที่สามารถไปถึงระดับสุดยอดของเซียนแห่งสวรรค์นั้นคิดเป็นไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของจำนวนเซียนแห่งสวรรค์ทั้งหมด

ระดับสุดยอดนั้นแบ่งย่อยออกเป็นอีกห้าเกรด ได้แก่ เกรดสูงสุด เกรดดีเยี่ยม เกรดราชา เกรดจักรพรรดิ และเกรดสวรรค์ ในหมวดนี้เซียนแห่งสวรรค์ในเกรดราชาเรียกว่าเซียนราชา สถานะของเซียนราชานั้นเทียบเท่ากับราชามนุษย์ในหมู่คนเซียน

ในทำนองเดียวกันผู้ที่มีเกรดจักรพรรดิจะเรียกว่าเซียนจักรพรรดิ ผู้ที่มีเกรดราชาจะเรียกว่าเซียนโหว ผู้ที่มีเกรดสูงสุดจะเรียกว่าเซียน

เซียนราชาและเซียนจักรพรรดิแยกส่วนกับอาณาจักร เซียนสุญญตาอาจจะเป็นเซียนราชาก็ได้ เซียนผู้เที่ยงแท้อาจจะเป็นเซียนราชาก็ได้ เซียนจักรพรรดิแห่งเซียนผู้เที่ยงแท้มีคุณสมบัติพอกับต้าหลัวจินผู้เป็นเซียนซึ่งมีสถานะที่ไม่ธรรมดา!

อู๋เป่ยพยักหน้า "งั้นฉันขอลองดูหน่อย"

จากนั้นเขาก็ปล่อยทารกศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ร่างของเทพเจ้าแห่งหิมะอีกครั้ง คราวนี้ทารกศักดิ์สิทธิ์ของเขามาที่พระราชวังของเทพเจ้าแห่งหิมะ

ทารกศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าแห่งหิมะกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ท่ามกลางพวกเขา ทันใดนั้นเธอก็เห็นอู๋เป่ยได้เข้ามา เธอจึงถามว่า "นายมาทำอะไรที่นี่"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วตอบว่า "ขอข้าดูหน่อยเถิดว่าเจ้าเป็นผู้ชายหรือไม่ใช่ผู้ชาย"

เทพเจ้าแห่งหิมะกลอกตา "ฉันเป็นผู้หญิงมาแล้วสิบสมัยจะเป็นผู้ชายได้ยังไง"

ครั้งที่แล้วเขาเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างจักรพรรดิแห่งแคว้นหลงกั๋วและคณบดีของสถาบันศิลปะการต่อสู้นั้นไม่ลงรอยกัน แต่หลงเซี่ยงเทียนจุนนั้นไม่มีเจตนาร้ายต่อเขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดต่อกับจักรพรรดิแห่งแคว้นหลงกั๋วก่อนแล้วดูว่าขั้นตอนต่อไปควรไปต่ออย่างไร

ทันทีที่ขามาถึงหลงจิง เขาก็ติดต่อกับจัวกงกงจากคราวก่อน แล้วทั้งสองฝ่ายติดต่อกันเพื่อคิดหาวิธี

ในไม่ช้า จัวกงกงก็นัดพบกันที่ประตูชิงหลงในพระราชวังของเขา ประตูชิงหลงคือประตูด้านตะวันออกของพระราชวัง หากอู๋เป่ยต้องการพบจักรพรรดิแห่งแคว้นหลงกั๋ว เขาจะต้องเข้าไปในลานด้านในของพระราชวังก่อน

เมื่อมาถึงหน้าประตูเขาก็เห็นยามที่เข้มงวด ตัววังถูกออกแบบแบบแปลกๆ ต้าหลัวจินเซียนไม่ต้องการให้ใครสามารถบุกเข้าไปได้

ทันทีที่เขามาถึง จัวกงกงผู้ซึ่งเคลียร์ข้อสงสัยของเขาที่สถาบันศิลปะการต่อสู้เมื่อครั้งที่แล้วด้วยไข่มุกแสงย้อนกลับก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา เขาพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "อุปราชอู๋ ในที่สุดท่านก็มาหาฉันแล้ว"

อู๋เป่ยทำความเคารพแล้วตอบกลับ "ไม่เจอกันนานเลยนะจัวกงกง ฉันกำลังจะไปที่สถาบันศิลปะการต่อสู้เพื่อทดสอบในการเป็นราชาแห่งศิลปะการต่อสู้ในตำนาน ก่อนไปฉันเลยอยากมาเข้าเฝ้าฝ่าบาทก่อนสักหน่อย"

จัวกงกงยิ้มแล้วพูดว่า "ที่คุณมาก็ถือว่าถูกแล้ว ตอนนี้ฝ่าบาทกำลังต้อนรับทูตจากต่างประเทศ เราไปรอที่ห้องโถงเฉียนหยวนกันก่อนละกัน"

อู๋เป่ยเห็นด้วยและเดินตามจัวกงกงไป พวกเขาเดินเข้าประตูชิงหลง วังแห่งนี้ใหญ่มากหลังจากเข้าไปแล้วเขาจึงนั่งลงบนเก้าอี้ซีดาน

เก้าอี้ซีดานถูกยกขึ้นและถูกวางลงบนพื้นในอีกสิบนาทีต่อมา หลังจากลงจากเก้าอี้ซีดานอู๋เป่ยก็เห็นห้องโถงอันงดงาม มียามหลายร้อยคนอยู่หน้าห้องโถง ทุกคนมีพลังยุทธ์ที่สูงรวมถึงเป็นเซียนแห่งสวรรค์อีกจำนวนมาก

จัวกงกงเชิญอู๋เป่ยเข้าไปในพระราชวัง ในขณะนี้มีมากกว่าสิบคนรออยู่ ดูเหมือนว่าพวกเขาล้วนแต่กำลังรอพบจักรพรรดิ

หนึ่งในนั้นอู๋เป่ยจำได้ว่าคือจางเทียนเหิงซึ่งแต่ก่อนเป็นจตุรเทพ!

จางเทียนเหิงในขณะนี้ก็เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป ไม่ได้มีออร่าเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เขาหลับตาลงครึ่งหนึ่งและนั่งลงครึ่งตัว

อู๋เป่ยกำลังจะเดินเข้าไปทักทาย ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคนข้างๆ เรียกเขา "สหายสาม!"

เขาหันกลับไปแล้วก็พบกับติงม่อ อู๋เป่ยไม่ได้พบเขามานานแล้ว แต่ตอนนี้ติงม่อเป็นผู้บำเพ็ญขั้นอมตะและเขาก็แข็งแกร่งมาก

ท่าทางเขาดีใจมาก "สหายสอง ทำไมนายถึงมาที่นี่ได้?"

ติงม่อหัวเราะ "ฮ่าฮ่า" "ฉันเป็นผู้มีฝีมือในการหาสุสานและจักรพรรดิก็ต้องการฉันน่ะ"