ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1369

อู๋เป่ยได้วางตราของราชาแห่งศิลปะการต่อสู้ในตำนานเก้าดาวไว้บนโต๊ะแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "คณบดี ฉันมารับรางวัล"

จริงๆ แล้วหลงเซี่ยงเทียนจุนไม่อยากมอบเงินให้กับอู๋เป่ยและไม่อยากให้เขาเป็นที่ปรึกษาห้าดาวด้วย แต่มีผู้คนจำนวนมากที่อยู่ตรงนั้นแถมยังมีการประกาศต่อสาธารณะชนอีก เขาจึงไม่สามารถกลับคำพูดของตัวเองได้

หลงเซี่ยงเทียนจุนเผยรอยยิ้มที่เหมือนโดนบังคับ "ที่ปรึกษาอู๋ คุณนี่เป็นอัจฉริยะตัวจริง มาถึงระดับตำนานเก้าดาวแล้ว ฉันชื่นชมคุณจริงๆ"

อู๋เป่ยตอบ "ในเรื่องรางวัลที่ได้นั้น รอจนกว่าฉันจะไปถึงชั้นประตูมังกรก่อนแล้วจะดูว่าสามารถที่จะเป็นราชาศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์สิทธิ์ได้หรือเปล่า"

หลงเซี่ยงเทียนจุนกระตุกมุมปากเล็กน้อยแล้วกล่าว "ตามกฎแล้ว สถาบันจะให้รางวัลที่ปรึกษาอู๋เป็นเงิน 340 ล้านเหรียญมังกรและในเวลาเดียวกันก็เลื่อนตำแหน่งคุณเป็นที่ปรึกษาระดับห้าดาวไปด้วย"

ในไม่ช้า อู๋เป่ยก็ได้รับถุงเงินและตราที่ปรึกษาระดับห้าดาว

ท้ายสุดนี้หลงเซี่ยงเทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า "ที่ปรึกษาอู๋คุณวุฒิของคุณยอดเยี่ยมมาก และคุณสามารถเข้าสู่สถาบันการศึกษาในตำนานได้อย่างแน่นอน หากคุณต้องการ ฉันจะให้คนลงทะเบียนให้และคุณสามารถมาเข้าร่วมการประเมินสถาบันการศึกษาในตำนานได้ในเดือนถัดไป"

ในขณะที่อู๋เป่ยกำลังจะทำการลงทะเบียนนั้น เขารู้สึกว่าเถี่ยวซวนแตะเขาเบาๆ จากข้างหลัง หัวใจของเขาก็สั่นไหวจากนั้นเขาจึงพูดว่า "ฉันยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง ฉันจะบอกคณบดีในภายหลังละกัน"

หลงเซี่ยงเทียนจุนขมวดคิ้วเล็กน้อย "ถ้าอย่างนั้นคุณต้องรีบหน่อยนะ เวลาลงทะเบียนกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว"

เมื่อรับตรายศและเงินเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยก็หันหลังและจากไป เมื่อเขามาถึงสถานที่เงียบสงบและไม่มีผู้คนบริเวณนั้น เขาจึงถามเถี่ยวซวนผู้ร่วมเดินทางมากับเขาว่า "สหายเถี่ยว ข้างในมีกลิ่นอะไรตุๆ หรือเปล่า?"

เถี่ยวซวนตอบ "แน่นอนว่ามี หากสมัครในฐานะที่เป็นที่ปรึกษาของสถาบัน รางวัลจะถูกโอนไปที่วิทยาลัยโดยตรงและคุณจะไม่ได้รับอะไรแม้แต่สลึงเดียว"

อู๋เป่ยอึ้ง "รางวัลอะไรกัน?"

เถี่ยวซวนตอบ "ที่ปรึกษาอู๋ คุณไม่รู้อะไรเลยสินะ สถาบันการศึกษาในตำนานได้ออกประกาศว่าสิบอันดับแรกในการประเมินจะได้รับรางวัลมากมาย ผู้ที่ได้อันดับแรกจะได้รับห้าร้อยล้านเหรียญมังกร และสมบัติทองคำห้าสิบตำลึงของเทพแห่งความโกลาเทียนตี้ ยันต์ซานชิงระดับมรรคาจารย์ รวมถึงถุงสมบัติหยินหยางโดยกำเนิด”

อู๋เป่ยตาลุกวาว "ของดีดีตั้งเยอะแยะ! มอบให้อันดับหนึ่งหมดเลยเหรอ?"

เถี่ยวซวนยิ้มและกล่าวว่า "นั่นไม่ใช่ทั้งหมดนะ นอกเหนือจากที่กล่าวมาแล้ว คุณยังมีคุณสมบัติในการเข้าร่วม 'อาณาจักรสวรรค์' เพื่อฝึกพลังยุทธ์อีกด้วย"

อู๋เป่ยถามต่อ "อาณาจักรสวรรค์ อาณาจักรสวรรค์ไหน?"

เถี่ยวซวนตอบ "โลกที่เราอาศัยอยู่นั้นแบ่งออกเป็นสามระดับ ชั้นบนสุดคืออาณาจักรสวรรค์ซึ่งเป็นดินแดนมิติสูง ความเร็วในการฝึกพลังยุทธ์นั้นเร็วและมีคุณภาพสูง แต่เราไม่สามารถเข้าไปในโลกพลังยุทธ์นั้นได้ คิดจะเข้าไปอะได้แต่คุณต้องเสียทรัพยากรมหาศาลและต้องมีค่ายกลที่สุดแห่งยุคถึงจะเข้าไปได้”

จู่ๆ อู๋เป่ยก็จำได้ว่าเมื่อตอนที่เขาเข้าสู่จักรวาล เขาเห็นว่าโลกถูกแบ่งออกเป็นสามชั้นจริงๆ

แล้วเขาก็พยักหน้า "ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณสหายเถี่ยวสำหรับคำชี้แนะ"

เถี่ยวซวนยิ้มแล้วพูดว่า "เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว เป็นเรื่องที่เพื่อนกันควรช่วยเหลือกันอยู่ละ"

เหลิงหยิน "อาจารย์อู๋ ตอนเย็นคุณพอจะมีเวลาไปดื่มกันหน่อยไหม?"

อู๋เป่ยกล่าว "ฉันมีธุระต่อ ไว้ไปกันวันหลังละกัน เอ้อใช่ ฉันมียาศักดิ์สิทธิ์สามวิเศษสองอันซึ่งจะช่วยส่งเสริมพลังให้คุณทั้งสอง"

เถี่ยวซวนและเหลิงหยินต่างก็ดีใจ "อาจารย์อู๋ ไหนๆ ก็รู้ว่าคุณรู้วิธีกาปรุงยา งั้นเราไม่เกรงใจละนะ!"

หลังจากส่งยาอายุวัฒนะไปแล้ว อู๋เป่ยก็กลับมาที่วัง

เมื่อพวกเขากลับมาที่ห้องโถงหลักอีกครั้ง ขณะนี้เหลือเพียงสี่คนอยู่ในห้องโถง รวมถึงจางเทียนเหิงและติงม่อ

จัวกงกงถามเขาว่า "อุปราชอู๋ ทำสำเร็จหรือเปล่า"

อู๋เป่ยหยิบตรายศออกมาแล้วพูด "นี่ ตำนานเก้าดาว"

จัวกงกงรับตรามาดูด้วยมือที่สั่นเทาและเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ตำนานเก้าดาว! พระเจ้า นี่มันเกินไปแล้ว ฝ่าบาทจะต้องแปลกใจถ้าเขารู้เรื่องนี้"

ติงม่อหัวเราะใหญ่ "ฮ่าฮ่า" "สหายสาม นายนี่มันร้ายกาจ! ตำนานเก้าดาวเลยเหรอวะ ในประวัติศาสตร์มีน้อยมากเลยหนิ?"

จัวกงกงกล่าว "แม้ว่าในประวัติศาสตร์จะมีเก้าดาวอยู่บ้าง แต่พวกเขาอยู่ที่ดินแดนถ้ำศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ก็วัดผลลัพธ์ได้หลังจากกลายเป็นโต้วเทียนเซียนจุน อุปราชอู๋ในปัจจุบันเป็นเพียงเซียนทัณฑ์สายฟ้าเท่านั้นเอง หากให้เวลาสักหน่อยก็จะกลายเป็นราชาศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างแน่นอน!”

ติงม่อหัวใจเต้นแรง ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนขึ้น "ราชาศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์สิทธิ์! ฉันเคยอ่านนิทานเรื่องราชาศิลปะการต่อสู้ผู้สูงศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาสามารถสังหารเซียนเทพในอาณาจักรเซียนและท้าทายผู้เที่ยงแท้ได้!"

จัวกงกง "ถูกต้อง"

จัวกงกงส่งอู๋เป่ยออกนอกพระราชวังและบอกลาด้วยรอยยิ้ม "อู๋ผู้ยิ่งใหญ่ ตำแหน่งผู้ฝึกสอนของกองทัพต้องห้ามมีความสำคัญอย่างมาก ฝ่าบาทมอบตำแหน่งนี้ให้แก่ท่านแสดงถึงความไว้วางใจที่ฝ่าบาทมีให้"

อู๋เป่ย "อืม ฉันจะทำมันให้ดี และจะไม่ทำให้ฝ่าพระบาทผิดหวัง"

จัวกงกงกล่าว "อู๋ผู้ยิ่งใหญ่ โปรดทำธุระของท่านให้เสร็จก่อนและมาหาฉันเมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะพาคุณไปดำเนินเรื่องที่กองทัพต้องห้ามให้เสร็จสิ้น"

อู๋เป่ยกล่าว "ลำบากจัวกงกงแล้วสินะ"

หลังจากออกจากวังแล้ว อู๋เป่ยก็รออยู่แถวบริเวณนั้น ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาติงม่อก็มา เขาตรงมาหาอู๋เป่ยแล้วพูดว่า "สหายสาม ไปกันเถอะ ฉันจะพานายไปพบพี่ใหญ่"

เมื่อทั้งสองกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานแล้วนั้น โจวหยวนทงพี่ใหญ่ร่วมสาบานคนก่อนของติงม่อก็ได้ร่วมสาบานด้วย

อู๋เป่ยถาม "พี่ใหญ่ อยู่แถวนี้เหรอ?"

ติงม่อพยักหน้า "ใช่แล้ว ตอนนี้เขาเป็นเซียนผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพหลงจิง ซึ่งเป็นตำแหน่งผู้มีอำนาจอันสูงส่ง"

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดกระซิบ "ฉันเพิ่งรู้เมื่อไม่กี่วันก่อนว่าจริงๆ แล้วพี่ใหญ่คือต้าหลัวจินเซียนที่กลับชาติมาเกิด!"

อู๋เป่ยสะเทือนใจ เป็นการเกิดใหม่อีกครั้ง! เขารีบถาม "ใครคือตัวตนที่แท้จริงของพี่ใหญ่?"

ติงม่อตอบ "หลงฮัวเต้าจวิน!"

อู๋เป่ยกล่าว "ฉันจำได้ว่าพี่ใหญ่อยู่ในวังอวี้ซีไม่ใช่เหรอ?"

ติงม่อกล่าว "ไม่อยู่มานานแล้ว หลังจากที่พี่ใหญ่เป็นเซียนสวรรค์ เขาก็มีที่อยู่เป็นของตัวเอง"

เมื่อพูดจบ ทั้งสองก็เหาะไปที่คฤหาสน์ของเขา

ที่หน้าประตูคฤหาสน์ มีสัตว์ป่าโบราณสองตัวนั่งอยู่ ตัวแรกคือปี่เซี๊ยะและอีกตัวคือกิเลน ทั้งสองมีออร่าอันน่าสะพรึงกลัว

ทันทีที่ทั้งสองมาถึงประตูคฤหาสน์ก็เปิดออก มีเสียงร่าเริงดังมาแต่ไกล "พี่สหายสอง สหายสาม!"