ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1379

อู๋เป่ย : “เพื่อนหลิวชมเกินไปแล้ว”

หลิวเตียน : “ท่านประมุขหลี่ คุณเป็นประมุขของตระกูลหลี่ ตามกระบวนการทั่วไปแล้ว สามารถกลายเป็นศิษย์ที่แท้จริงได้โดยตรง ถ้าหากคุณสมบัติดีพอ กลายเป็นลูกศิษย์สายตรง กระทั่งกลายเป็นศิษย์ชั้นยอดก็เป็นไปได้”

หลี่ชิงตี้ : “เพื่อนหลิว คุณเป็นคนของลัทธิเซียนไท่ชิง คุ้นเคยกับกระบวนการที่นี่ ต่อจากนี้ก็ต้องรบกวนคุณแล้ว”

หลิวเตียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณเป็นเพื่อนกับผมมานาน พูดแบบเห็นเป็นคนนอกแล้ว ไป พวกเราไปลงทะเบียนที่ตำหนักหยิงซินก่อน”

หลิวเตียนพาทั้งสองคน มาถึงหน้าตำหนักแห่งหนึ่ง ภายในตำหนักมีพื้นที่แห่งหนึ่งโดยเฉพาะ เป็นขั้นตอนการรับสมัครสำหรับผู้ฝึกฝนของตระกูลหลี่จากพื้นที่ต่างๆโดยเฉพาะ

นั่นคือโต๊ะสูงหนึ่งเมตรกว่าๆตัวหนึ่ง มีผู้ฝึกฝนหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่หลังโต๊ะ เพราะว่าเขานั่งบนที่สูง ดังนั้นต้องสังเกตคนที่มา

หลิวเตียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผู้อาวุโสโจว พวกเรามาทำขั้นตอนการรับคนใหม่เข้าลัทธิ”

“มาจากไหน” อีกฝ่ายถาม สายตาที่มองลงมาเย็นชาอย่างมาก

อู๋เป่ย : “แผ่นดินคุนหลุน ประมุขของตระกูลหลี่ หลี่ซวินเป่ย”

อีกฝ่ายอืมหนึ่งที : “มีพยานไหม”

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย มองไปทางหลิวเตียน หลิวเตียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผู้อาวุโสโจว สามารถตรวจสอบตัวตนได้ ไม่จำเป็นต้องมีพยานหรอกมั้ง”

ผู้อาวุโสหนุ่มพูดอย่างเย็นชา : “เป็นกฎใหม่ หลายปีที่ผ่านมา มีสิ่งที่เรียกว่าท่านประมุขปรากฏตัวมากเกินไปแล้ว ดังนั้นเบื้องบนจึงเพิ่มความเข้มงวดในการสอบสวน ไม่มีพยาน อย่างนั้นก็ไม่สามารถเข้าร่วมลัทธิเซียนไท่ชิง”

หลิวเตียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผู้อาวุโสโจว ให้ความสะดวกด้วยเถอะ! ท่านนี้คืออัจฉริยะท่านประมุขหลี่”

ได้ยินคำว่าอัจฉริยะ ในดวงตาของผู้อาวุโสหนุ่มเผยให้เห็นถึงการดูถูก ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นแบบนี้ ท่ามกลางมหาอำนาจเช่นลัทธิเซียนไท่ชิง อยู่ต่อหน้าสิ่งที่เรียกว่าอัจฉริยะก็สามารถเรียกอัจฉริยะได้ด้วยเหรอ

เขาพูด : “พวกคุณกลับไปหาพยานมาเถอะ”

หลิวเตียนจึงลากอู๋เป่ยไปด้านข้าง พูด : “ท่านประมุขหลี่ อีกฝ่ายไม่ยอม ผมก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้พวกเรามีอยู่สองทางเลือก หนึ่งคือกลับไปหาพยานที่มีตัวตนสูงส่งพอคนหนึ่ง”

อู๋เป่ยถาม : “คนแบบไหน ถึงจะมีตัวตนที่สูงส่งพอเหรอ”

หลิวเตียน : “ตัวอย่างเช่น เทียนจวิน เทียนจุนและอื่นๆ หรือผู้อาวุโสเบื้องบนของลัทธิหนึ่ง และอาวุโสใหญ่”

หาคนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องยาก แต่อู๋เป่ยไม่อยากทำให้มันยุ่งยาก ถาม : “อีกทางเลือกล่ะ”

หลิวเตียนกระซิบพูด : “เรื่องแบบนี้ ใช้เงินนิดหน่อยก็สามารถผ่านไปได้แล้ว ถ้าหากในมือของท่านประมุขหลี่สะดวกล่ะก็ เอาเงินให้เขาจะเป็นการดีกว่า”

อู๋เป่ยก็ไม่ใส่ใจเช่นกัน ถาม : “ให้เท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม”

หลิวเตียนลูบคาง ครุ่นคิดอยู่หลายวินาที พูด : “สิบล้านเงินเป่าก็พอแล้ว มากเกินไปจะสิ้นเปลือง น้อยเกินไปกลัวว่าคนอื่นเขาจะรังเกียจ”

หลี่ชิงตี้พูด : “ท่านประมุข ใช้เงินซื้อความสะดวกดีกว่า”

อู๋เป่ยพูด : “อืม ได้ รบกวนเพื่อนหลิวช่วยไปพูดให้หน่อย”

หลิวเตียนพูด : “ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”

หลังจากหลิวเตียนไป หลี่ชิงตี้ถอนหายใจ : “ดูเหมือนว่าจะถูกหลิวเตียนคนนี้แทงข้างหลังแล้ว”

อู๋เป่ยก็มองออกเช่นกัน เกรงว่าหลิวเตียนคนนี้จะเล่นละครตบตาคู่กับผู้อาวุโสหนุ่มคนนั้นแล้ว จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการเงินจากเขา

“สิบล้านเท่านั้น ให้ก็ให้ไปเถอะ เพียงแต่หลิวเตียนคนนี้ ในอนาคตจะติดต่อไปไม่ได้อีกเป็นอันขาด”

หลี่ชิงตี้ : “ได้”

สักพักหนึ่ง หลิวเตียนเดินเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้ม : “พูดเสร็จแล้ว พวกเราไปทำเรื่องก่อน หลังจากนั้นผมค่อยเอาเงินให้เขา”

มาถึงหน้าโต๊ะอีกครั้ง ผู้อาวุโสหนุ่มคนนั้นทำเรื่องขั้นตอนการเข้าลัทธิอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น เอาป้ายหยกให้อู๋เป่ยหนึ่งอัน มาถึงหน้าตำหนักอีกแห่งหนึ่ง

หลิวเตียนพูด : “ต่อจากนี้ยังมีอีกสองด่าน นี่เป็นด่านแรก ทดสอบสายเลือด ถ้าหากท่านประมุขหลี่ไม่มีสายเลือดของเหล่าจวิน ก็ไม่สามารถกลายเป็นศิษย์ที่แท้จริงได้”

“ปัง!”

อู๋เป่ยปลดปล่อยทารกศักดิ์สิทธิ์ออกมาโดยตรง ทารกศักดิ์สิทธิ์พุ่งออกมาจากตำหนักใหญ่ ยืนอยู่กลางท้องฟ้าที่สูง ด้านหลังของทารกศักดิ์สิทธิ์ มีเงาขนาดใหญ่ของเหล่าจวินปรากฏขึ้น นี่เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดเกี่ยวกับสายเลือดของเหล่าจวินของเขา!

ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของทารกศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ลัทธิเซียนไท่ชิงสั่นสะเทือนไปหมด สิ่งนี้ทำให้บุคคลระดับบรรพบุรุษบางคนหลุดออกมาจากการปิดกั้นทีละคน มองดูทารกศักดิ์สิทธิ์ในที่สูงด้วยความตะลึง

อู๋เป่ยพูดเสียงดัง : “คุณเป็นแค่ผู้อาวุโสตัวเล็กๆคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าเปลี่ยนแปลงผลทดสอบ ลืมตาสุนัขของคุณแล้วมองให้ชัดเจน ฉันหลี่ซวินเป่ยใช้สายเลือดของเหล่าจวินไหม!”

“ปัง!”

ภายใต้ความโกรธของเขา ท้องฟ้าเปลี่ยนสี ท่ามกลางท้องฟ้ามีเสียงฟ้าร้อง สายฟ้าระเบิดในท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง สนามดาบอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา จิตสังหารปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า

ผู้อาวุโสที่มีหนวดเคราเรียวยาวตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน ตุ้มตั้ม คุกเข่าลงบนพื้น อ้าปากต้องการอธิบาย แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

“ฮ่าฮ่าฮ่า.....เผ่าตระกูลหลี่ของฉัน ในที่สุดก็มีเทียนเจียวคนหนึ่งปรากฏตัวแล้ว!”

ชายชราร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง หน้าผากยื่นออกมาและคิ้วยาว ผมสีเงิน หนวดเครายาวกระพือ สวมเสื้อคลุมสีม่วง เดินมาจากยอดเขาแห่งหนึ่ง

อู๋เป่ยรู้สึกว่าคนที่มาเป็นเต้าจวินท่านหนึ่ง รีบเก็บพลังทันที ทารกศักดิ์สิทธิ์ก็หดตัวลงจนมีขนาดเท่าคนธรรมดาเช่นกัน โค้งคำนับลึกๆให้ชายชราคนนี้ : “แผ่นดินคุนหลุน ท่านประมุขของตระกูลหลี่ หลี่ซวินเป่ย เข้าพบเต้าจวิน!”

ชายชรามองเขาอย่างมีความสุข พูด : “ไม่เลวไม่เลว กระดูกของนายยอดเยี่ยมมาก นี่เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ฉันได้เห็น!”

พูดจบ เขาเหลือบมองผู้อาวุโสที่มีหนวดเคราเรียวที่อยู่ด้านล่าง อีกฝ่ายส่งเสียงกรีดร้องหนึ่งที นอนลงแล้วกลิ้งอยู่บนพื้น กลายเป็นหมูตัวหนึ่ง

หมูตัวนี้ตกใจจนตัวสั่นสะท้าน ฉี่ราด แม้ว่ามันจะกลายเป็นหมูไปแล้ว แต่สมองนั้นยังคงครุ่นคิดเหมือนกับคน รู้สึกว่าตัวเองจบเห่แล้ว

ชายชราพูดอย่างไม่แยแส : “โง่เหมือนกับหมูตัวหนึ่ง แกเกือบจะทำให้ลัทธิเซียนไท่ชิงของพวกเราพลาดเทียนเจียวคนหนึ่งแล้ว ในเมื่อแกโง่ขนาดนี้ ฉันจะทำให้แกกลายเป็นหมูหนึ่งร้อยชาติ!”

พูดจบ เขาถามอู๋เป่ยด้วยใบหน้าที่ใจดี : “นายชื่อหลี่ซวินเป่ย มาจากแผ่นดินคุนหลุน ตามอนุสัญญา ตอนนี้นายเป็นลูกศิษย์ที่แท้จริงแล้ว ฉันเป็นเจ้าสำนักของสำนักปรุงยาของลัทธิเซียนไท่ชิง คนเรียกว่าชิงหยางเต้าจวิน เด็กน้อย นายมีความสนใจมาเข้าร่วมสำนักปรุงยาของฉันไหม”

อู๋เป่ยเตรียมจะพูด อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น : “ศิษย์พี่รอง คุณล้วนแล้วมีลูกศิษย์แปดคนแล้ว ทำไมถึงยังมาแย่งลูกศิษย์กับพวกเราอีก”