ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1380

สิ้นสุดเสียง ชายวัยกลางคนหนึ่งปรากฏตัว เขาดูวีรบุรุษอย่างมาก สวมชุดต่อสู้สีทอง และสง่างามมาก มีแสงทรงกลมอยู่ข้างหลังเขา และมีภาพลวงตาสัตว์ดุร้ายแปดตัวอยู่ข้างในปรากฏตัวและหายไป

ชิงหยางเต้าจวินพูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์น้องสาม แม้ว่าฉันจะมีลูกศิษย์เยอะ แต่แกะตัวหนึ่งก็ต้องเลี้ยง แกะฝูงหนึ่งก็ต้องเลี้ยงเหมือนกัน ดังนั้นไม่เป็นไร”

ชายวัยกลางคนพูด : “ศิษย์พี่รอง เด็กคนนี้เพียงแค่ดูก็รู้ว่าเชี่ยวชาญการต่อสู้ ให้เขามาเข้าร่วมสำนักหวู่เซียนของพวกเราดีกว่า”

“ศิษย์น้องสาม เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเซียนดาบท่านหนึ่ง เข้าร่วมกับสำนักของฉันอย่างไม่ต้องสงสัย” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ผู้หญิงสวมชุดสีขาว มองดูแล้วประมาณยี่สิบต้นๆ เดินมาพร้อมกับเมฆดาบเจ็ดสีใต้ฝ่าเท้า ลมหายใจที่เฉียบแหลม ทำให้ชิงหยางเต้าจวินและชายวัยกลางคนต่างก็ต้องถอยออกไป

ชิงหยางเต้าจวินมองเห็นผู้หญิงคนนี้ พูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น : “ศิษย์น้อง ทำไมเธอถึงมาร่วมสนุกด้วยล่ะ”

ผู้หญิงพูด : “ศิษย์พี่รอง ฉันเล็กที่สุด อาจารย์บอกว่า พวกคุณต้องถอยให้ฉัน”

ชายวัยกลางคนถอนหายใจ : “ศิษย์น้อง อย่างอื่นพอคุยกันได้ ส่วนเด็กคนนี้ ศิษย์พี่ต้องแย่งกับเธอแล้ว”

เขาพูดกับอู๋เป่ย : “เด็กน้อย ฉันเป็นเจ้าสำนักของสำนักหวู่เซียนของลัทธิเซียนไท่ชิง เซินหวู่เต้าจวิน เป็นหนึ่งในสามปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก! ฉันเห็นว่ากระดูกของนาย เป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริง ถ้าหากนายเข้าร่วมสำนักหวู่เซียน ความสำเร็จจะต้องสูงกว่าของฉันอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ยแปลกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนสามคนมาแย่งเขาพร้อมกัน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูด : “เต้าจวินทั้งสามท่าน คนรุ่นหลังขอแนะนำตัวสักหน่อยได้ไหม”

ทั้งสามคนมองหน้ากัน ผู้หญิงพูด : “ได้ นายพูด พวกเราฟัง”

อู๋เป่ย : “ผู้น้อยชื่อหลี่ซวินเป่ย โดยบังเอิญ เคยเรียนรู้ด้านทักษะการแพทย์และวิชาปรุงยา ต่อมา ได้รับมรดกบางส่วนจากตำหนักเซียนเทียนหวู่ ปัจจุบัน วิชาปรุงยาของผู้น้อยน่าจะถึงระดับปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาวแล้ว วิชาดาบล่ะก็ ถือว่าไม่เลวเหมือนกัน หลอมวิญญาณดาบ เคยฝึกฝนวิชาดาบระดับจักรพรรดิ”

ทั้งสามคนเผยรอยยิ้มออกมา อัจฉริยะแบบนี้ เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการ!

ผู้หญิงพูด : “ฉันเป็นเจ้าสำนักของสำนักดาบ เพียวเมี่ยวเต้าจวิน หลี่ซวินเป่ย นายบอกว่านายเคยฝึกวิชาดาบ สามารถแสดงให้ฉันดูหน่อยได้ไหม”

อู๋เป่ยพยักหน้า ชี้ออกไปหนึ่งที แสงดาบบินเข้าไปในท้องฟ้า นี่คือคัมภีร์เว่ยเทียนตี้ในวิชาดาบแห่งความรอบรู้ คัมภีร์เว่ยเทียนตี้นี้ร่วมมือกับเคล็ดลับหยิงหยางและเคล็ดลับเทียนเซียง เขาฝึกฝนถึงระดับที่ห้าของการเปลี่ยนแปลงแล้ว!

ทันใดนั้น ระหว่างท้องฟ้าและโลก มีแสงดาบสีดำและสีขาวนับแสนดวงกระพริบในแนวตั้งและแนวนอน พลังของ "จักรพรรดิ" ที่เกิดจากภาพที่ว่างเปล่าแผ่ออกมา มีพลังทำลายล้างสวรรค์และโลก!

มองเห็นวิชาดาบของอู๋เป่ย เซินหวู่เต้าจวินอุทานออกมา : “พลังดาบที่แข็งแกร่งมาก หนึ่งดาบนี้ ต่อให้เป็นเซียนเที่ยงแท้ก็หนีไม่รอด เขาเป็นแค่กษัตริย์เที่ยงแท้เท่านั้น!”

เพียวเมี่ยวเต้าจวินเผยรอยยิ้มออกมา เธอโค้งคำนับลึกๆให้กับทั้งสองหนึ่งที : “ศิษย์พี่รอง คุณบอกว่า อยากได้รากเซียนแห่งความโกลหลไม่ใช่เหรอ ฉันเอาให้คุณเป็นยังไง เพียงแต่คุณอย่ามาแย่งลูกศิษย์คนนี้กับฉันเลย”

ศิษย์พี่รองเต็มไปด้วยความสับสน เขาดึงเคราแล้วพูด : “เรื่องนี้.....ศิษย์น้องเอ๋ย แม้ว่ารากเซียนแห่งความโกลหลจะดี แต่ก็สู้ลูกศิษย์คนนี้ไม่ได้”

เพียวเมี่ยวเต้าจวิน : “ศิษย์พี่รอง ถ้าหากคุณไม่ตอบตกลง ฉันก็จะไปหาอาจารย์แล้ว ดูว่าเขาเข้าข้างคุณหรือว่าเข้าข้างฉัน ถึงเวลานั้น คุณจะไม่ได้รับอะไรเลย”

ชิงหยางเต้าจวินยิ้มอย่างขมขื่น พูด : “ก็ได้ งั้นฟังศิษย์น้องแล้วกัน เพียงแต่รากเซียนแห่งความโกลหลนั้น เธอช่วยส่งมาให้ฉันเร็วๆหน่อยนะ”

เพียวเมี่ยวเต้าจวินมองไปทางเซินหวู่เต้าจวินอีกครั้ง : “ศิษย์พี่สาม ทางของฉันก็มีสิ่งของที่ผู้ก่อตั้งศิลปะการต่อสู้ทิ้งไว้เหมือนกัน คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคุณ คุณอยากได้ไหม”

เซินหวู่เต้าจวินถอนหายใจ : “ศิษย์น้อง เธอจับโดนความต้องการของฉันแล้ว ได้ ครั้งนี้ฉันจะหลีกทางให้เธอ”

เพียวเมี่ยวเต้าจวินพูดด้วยรอยยิ้ม : “ขอบคุณศิษย์พี่รองและศิษย์พี่สาม ฉันจะให้คนส่งของไปทีหลัง”

หลังจากนั้นเธอพูดกับอู๋เป่ย : “หลี่ซวินเป่ย นายยินดีกราบไหว้ฉันเป็นอาจารย์ เข้าร่วมสำนักดาบไหม”

ในเวลานี้ สีหน้าของเธอจริงจังขึ้นมา พูด : “ซวินเป่ย วิชาดาบของนาย เรียนมาจากไหน”

อู๋เป่ยเข้าใจดี คนใหญ่คนโตแบบนี้อยู่ต่อหน้า พูดโกหกไม่ได้เป็นอันขาด เขาพูด : “อาจารย์ ผมเคยฝึกฝนวิชาระดับฟ้า คัมภีร์ดาบเทียนจี ปัจจุบันฝึกฝนถึงระดับที่เจ็ด”

“นอกจากนี้ ผมเคยฝึกฝนวิชาดาบเทียนตี้ ยังได้รับความเข้าใจอย่างคร่าวๆ เกี่ยวกับเคล็ดลับหยินหยางจากโลกแห่งวิชาดาบ และยังมีเคล็ดลับของเทียนเซี่ยง เคล็ดลับของเทียนเซี่ยง ผมฝึกฝนถึงระดับที่สองแล้ว”

สำหรับวิธีการที่ไม่มีการปิดบังของอู๋เป่ยแบบนี้ เพียวเมี่ยวเทียนจุนรู้สึกพอใจอย่างมาก : “ดูเหมือนว่า ฉันรับนายเป็นศิษย์เป็นสิ่งที่ถูกต้อง วิชาดาบของฉัน มีเพียงนายเท่านั้นที่สามารถสืบทอดได้”

อู๋เป่ยถาม : “อาจารย์ ต้าหลัวเต้าจวิน น่าจะมีวิชาดาบของตัวเอง แล้ววิชาดาบของท่านคืออะไร”

เพียวเมี่ยวเทียนจุนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ชื่อของอาจารย์เรียกว่าเพียวเมี่ยว วิชาดาบของฉัน จึงถูกเรียกว่าวิชาดาบเพียวเมี่ยว”

อู๋เป่ย : “อาจารย์ต้องการคัมภีร์ดาบเทียนจีไหม ตรัสรู้คัมภีร์ดาบเทียนจี บางทีอาจจะช่วยให้วิชาดาบของอาจารย์พัฒนาขึ้น”

เพียวเมี่ยวเทียนจุนโบกมือ : “คัมภีร์ดาบเทียนจีเป็นวิชาระดับท้องฟ้า ในเมื่อนายฝึกฝนแล้ว อาจารย์ก็ไม่สามารถฝึกฝนได้อีก เพียงแต่ ถ้าหากนายสามารถรับมรดกของบรรพบุรุษดาบได้ในอนาคต มันอาจจะมีประโยชน์ต่ออาจารย์”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ผมจะไปโลกแห่งวิชาดาบในไม่ช้าก็เร็ว รับมรดกของบรรพบุรุษดาบ!”

เพียวเมี่ยวเทียนจุน : “ซวินเป่ย วิชาดาบที่นายฝึกฝน แม้ว่าจะแข็งแกร่งกว่าวิชาดาบเพียวเมี่ยวของอาจารย์ แต่หินจากภูเขาอื่นสามารถโจมตีหยกได้ อาจารย์ก็อยากให้นายฝึกฝนเหมือนกัน สิ่งนี้ไม่เป็นผลร้ายต่อนาย”

อู๋เป่ย : “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว”

เพียวเมี่ยวเทียนจุน : “ยังมีอีก ในอนาคตสามารถปราบปรามโลกแห่งวิชาดาบและพรรคดาบต้าหวงได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับนายแล้ว!”