ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1397

อู๋เป่ยกล่าว：“การที่รักษาอวิ๋นตงให้อยู่ในสภาพนี้เป็นความคิดของนายอำเภอหรืออุปราชกัน？”

หลี่หงเทา：“เป็นความคิดของหลินเฉาเซียน คนผู้นี้ช่างน่าสนใจยิ่งนัก อายุไล่เลี่ยกันกับฉัน เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยเรียนอนุบาลมาด้วยกัน เขาก็เป็นคนอวิ๋นตง”

อู๋เป่ย：“นั่นก็ไม่น่าแปลกใจเลย”

หลี่หงเทา：“พี่ชาย จะให้ฉันพาคุณไปเจอหลินเฉาเซียนมั๊ย？”

อู๋เป่ย：“ช่างเถอะ ฉันไม่สนิทกับเขา”

หลี่หงเทาหัวเราะแล้วพูด：“พี่ชาย อย่าโมโหไปเลย ฉันไม่ได้พูดเกินไปเลย ตระกูลหลี่ของเรานั้นสุดยอดมาก จะถ่อมตัวไปทำไมกัน？”

อู๋เป่ยเหล่มองเขา：“งั้นคุณบอกมาสิว่าสุดยอดยังไง？”

หลี่หงเทา：“พี่ชาย คุณตอนนี้เป็นปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาว？ ตัวตนระดับนี้ ไม่ต้องพูดถึงทั้งหนานเย่ว์เลย แม้แต่ทั้งหลงกั๋วเองก็คงจะหาไม่ได้？”

อู๋เป่ย：“อืม ยังมีอีกมั๊ย？”

หลี่หงเทาหัวเราะแล้วพูด：“พี่ชายเป็นถึงอัจฉริยะผู้สืบทอดของลัทธิเซียนไท่ชิง มีเพียวเมี่ยวเต้าจวินเป็นอาจารย์ ยังสุดยอดไม่พอเหรอ？อีกทั้งคุณคือราชาแห่งศิลปะการต่อสู้ในตำนานเก้าดาว ศิษย์หัวกระทิของเทียนเต้าเหมิน ทั้งยังเป็นที่หนึ่งในการสอบของสถาบันการศึกษาในตำนาน เป็นผู้ฝึกหลักของกองทัพต้องห้าม สถานะเช่นนี้ หยิบยกมาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้คนเกรงกลัวแล้ว？”

อู๋เป่ย：“ที่คุณพูดมานับว่าเป็นสถานะสามอย่างของฉัน คนนอกล้วนไม่ทราบ”

หลี่หงเทาหัวเราะแล้วพูด：“ฉันรู็ก็พอแล้ว รู้ไว้จะได้ไม่ตื่นเต้นทีหลัง”

อู๋เป่ย：“หลังจากนี้ถ่อมตัวลงหน่อย ถ้าคุณทำตัวดี ฉันจะทำให้คุณกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่เก่งกาจ”

หลี่หงเทารีบจอดรถลงข้างทาง แล้วพูดอย่างดีใจว่า：“จริงเหรอพี่ชาย？”

อู๋เป่ย：“แน่นอนสิ”

เมื่อเห็นถนนค้าขายอันพลุกพล่านข้างหน้า อู๋เป่ยจึงให้หลี่หงเทาจอดรถไว้ข้างทาง แล้วทั้งสองก็ลงจากรถแล้วเดินไปดู