ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1422

จนกระทั่งฟ้ามืด ก็มีคนเข้ามาเยี่ยมเคารพอยู่เรื่อยๆ แต่หลานซินเยว่ก็ได้ปิดประตูไม่ออกมาเจอ

ยามคำยืนที่เงียบสงัด วันที่สองอู๋เป่ยและหลานซินเยว่ก็ได้เดินทางไปที่ตงเทียนเซินทู่

ตงเทียนเซินทู่นั้นเป็นเขตพื้นที่พิเศษ ทางเข้าของมันน้้นถูกสร้างขึ้นที่ภูเขา และประตูทางภูเขาก็มีห้องยาวทั้งสองข้างทาง ตลอดทั้งปีจะได้รับการดูแลอารักขาจากลูกศิษย์ของตงเทียนเซินทู๋ โดยคนธรรมดาปกตินั้นไม่มีทางที่จะเข้ามาได้

เมื่อผ่านเข้ามาในประตูภูเขาแล้ว ก็จะเป็นถนนเส้นใหญ่ที่ปูไปด้วยหยกสีเหลือง พื้นถนนนั้นได้เปร่งประกายแสงระยิบระยับมีความสง่างามอย่างมาก แต่ทว่าทั้งสองข้างทางกลับมีหมอกสีทองลอยไปลอยมา

เข้าไปได้หนึ่งร้อยเมตร จู่ๆด้านหน้าก็ได้ปรากฎแสงสว่างขึ้นมา จากนั้นก็ได้มาถึงคฤหาสน์ใหญ่

หลานซินเยว่ได้อธิบายว่า:"นี่เมื่อบุคคลภายนอกเข้ามาเยี่ยมจะต้องลงทะเบียนที่นี่ ฉันเป็นองค์หญิง ดังนั้นจึงไม่ต้องทำ เพียงแค่ต้องยืนยันตัวตน"

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ แล้วก็มีพระภิกษุสององค์เข้ามาซักถาม หลานซินเยว่พูดไม่กี่ประโยคทั้งสองคนนั้นก็ได้ถอยออกไป

เมื่อได้ออกมาที่หมู่บ้าน ก็ได้เห็นกับภูเขาและแม่น้ำอันงดงามจากระยะไกลๆ บรรยากาศนั้นช่างต่างจากข้างนอกโดยสิ้นเชิง ตงเทียนเซินทู่นั้นเต็มไปด้วยพลังไอวิณญาณ รู้สึกสบายกว่าด้านนอก

เขาได้ถามหลานซินเยว่ว่า:"ตงเทียนเซินทู่นั้นกว้างใหญ่เพียงไหน?"

หลานซินเยว่:"ท่านรู้จักแผ่นดินคุนหลุนไหม? เมื่อได้นับรวมพื้นที่ที่ยังไม่ได้เข้าไปสำรวจนั้นก็มีขนาดประมาณสามถึงห้าเท่าของแผ่นดินคุนหลุน"

อู๋เป่ยตกตะลึงแล้วพูดว่า:"ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมตงเทียนเซินทู่ถึงได้มีอำนาจมากถึงขนาดนี้ ได้ครอบครองดินแดนสมบัติล้ำค่าที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ เส้นทางอนาคตไม่มีวันดับสลาย มันจะมีแต่แข็งแกร่งขึ้น!"

หลานซินเยว่:"ใช่ ตอนนี้ตงเทียนเซินทู่นั้นได้มีมรรคาจารย์ท่านหนึ่งดูแลอยู่ เมื่อได้มีมรรคาจารย์มันก็จะกลายเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุด"

ทั้งสองได้หยิบสิ่งของที่ให้แสงสว่างขึ้นมา แล้วเหาะขึ้นไปราวๆครึ่งชั่วโมง จนมาถึงหน้าตำหนักใหญ่ ตำหนักใหญ่นี้มีความเก่าแก่มาก มีความสูงหนึ่งหมื่นเมตร มีความยาวหลายร้อยลี้!

ได้อยู่ด้านหน้าของตำหนักวังนี้ คนจะรู้สึกว่าตัวเล็กขึ้นมาทันที