ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1493

อู๋เป่ยรีบยกมือขึ้นและกล่าวคำนับ: “ผู้อาวุโส ผมได้พบท่านแล้ว แส้หญ้าไป่เฉ่านี้เป็นของขวัญจากพระมารดาครับ”

“เจ้าจำพระมารดาได้?” ชายชราตัวน้อยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

อู๋เป่ย: “เคยไปร่วมงานธรรมเหยาฉือมาก่อน และพระมารดาก็ประทานสิ่งของให้ผมมามากมาย”

ชายชราตัวน้อยพูดว่า “อืม ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีคุณสมบัติที่ดี”

อู๋เป่ย: “ผู้อาวุโส ผมได้รับหินศักดิ์สิทธิ์ชิ้นใหญ่มาบ้าง ท่านผู้อาวุโสจำเป็นต้องใช้มันหรือไม่ครับ?”

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบหินศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ที่สูงมากกว่าสองเมตร มีขนาดเท่ากับหินโม่ออกมา และวางไว้ตรงหน้าชายชราตัวน้อย

ชายชราตัวน้อยขมวดคิ้ว ลูบเคราแล้วพูดว่า: “เจ้าหนู ข้าไม่มีอะไรตอบแทนเจ้าหรอกนะ เจ้ามีเจตนาอะไรที่จะให้หินศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เช่นนี้แก่ข้า”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: “ในนามของผม เป็นเจ้าของของหุบเขาเสินหนง แต่ผมเข้าใจว่าผู้อาวุโสคือผู้นำที่แท้จริง หินศักดิ์สิทธ์เหล่านี้เป็นเพียงสัญลักษณ์ตอบแทนความรู้สึกของผม”

ชายชราตัวน้อยมองไปที่หินศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง และเขาก็กระแอมออกมา: “ถ้าอย่างนั้น ข้าจะยอมรับมัน หากนั่นคือความจริงใจของเจ้า”

อู๋เป่ย: “ผู้อาวุโส ผมอยากจะตีแส้ไป่เฉ่าแถวๆ นี้เพื่อรวบรวมพลังยา ได้หรือไม่ครับ?”

ชายชราตัวน้อยพูดว่า: “การตีแส้ไป่เฉ่าหากไม่เป็นอันตรายต่อตัวยา เจ้าสามารถทำทุกอย่างได้ตามที่เจ้าต้องการ”

อู๋เป่ยเตา: “ขอบคุณท่านผู้อาวุโส”

หลังจากพูดอีกสองสามคำ เขาก็คว้าแส้ไปเฉ่าจองเสินหนง และค้นหาวัสดุยาในสวนยา เมื่อใดก็ตามที่เขาพบวัสดุยาที่เหมาะสม เขาจะสัมผัสมันเบา ๆ ด้วยแส้ ไป่เฉ่าแรงสั่นสะเทือนกับพลังของยา ในตัวยาถูกดูดซับเข้ามาในแส้ไป่เฉ่า

หลังจากรวบรวมยาที่บริเวณน้ำเต้าชีเปาแล้ว อู๋เป่ยก็หยิบหินศักดิ์สิทธิ์ออกมา สับให้เป็นทรายศักดิ์สิทธิ์ด้วยแสงดาบของเขา จากนั้นจึงกระจายทรายศักดิ์สิทธิ์ให้เท่าๆ กัน

วัสดุยาทั้งหมดเหมือนกับถูกปลุกขึ้นมา กิ่งก้านและใบไม้สั่นไหว และพวกมันดูมีความสุขมาก

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อย รวบรวมพลังการรักษาในดินแดนของวิสทีเรีย กระจายทรายศักดิ์สิทธิ์ต่อไป จากนั้นจึงออกจากหุบเขาเสินหนง

เมื่อเขาออกมาจากหุบเขาเสินหนง เขานึกถึงเสิ่นกงหนานซิงซึ่งเขาเคยขอให้ดูแลถังปิงอวิ๋นหลายครั้งก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาถือว่าเป็นลูกศิษย์ของตงเทีย เฉินตู เขาก็ต้องการพบด้วยเช่นกัน

เขาหยิบตำราสมบัติเทียนเจียว ออกมาและพยายามสื่อสารเสิ่นกงหนานซิง