ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1496

อู๋เป่ยดื่มไปด้วยพูดคุยกับคนในตระกูลเสิ่นกงไปด้วย ซึ่งทำให้เขาเข้าใจตงเทียนเซินทู่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ตงเทียนเซินทู่เป็นเหมือนประเทศที่กระจัดกระจาย ผู้นำคือบรรพบุรุษ ตงเทียน แต่ตระกูลที่เหลือก็ไม่อ่อนแอเช่นกัน

การสนทนานี้กินเวลาจนถึงวันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เสิ่นกงหนานซิงออกไปเที่ยวข้างนอก หลังจากกลับมาแล้วนั้นเขายิ้มให้อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "ฉันใช้จ่ายเงินไปบางส่วนแล้ว และคนโปรดรอบตัวตงฟางหวู่จิได้สัญญาว่าจะพาคุณไปที่พตำหนักธรรมชาติคัดสรร แต่ฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะเรียกเก็บเงินเท่าไหร่"

อู๋เป่ยตอบ "เท่าไหร่ไม่สำคัญหรอก เราจะไปที่นั่นกันเดี๋ยวนี้! "

เสิ่นกงหนานซิงและอู๋เป่ยทะยานออกจากดินแดนของตระกูลเสิ่นกง และมาถึงขอบเขตอิทธิพลของบรรพบุรุษตงเทียนจากนั้นก็ลงจอดลงบนมีแอ่งกระทะทีมีพื้นที่กว้างใหญ่ ที่นี่เรียกกันว่าหุบเขาตงเทียน นักพรตส่วนใหญ่จากเชื้อสายตงเทียนอาศัยอยู่ที่นี่

พวกเขาลงมายังยอดอาคารอันโดดเด่นซึ่งมีชายหนุ่มรูปหล่อกำลังรอพวกเขาอยู่ เขามีเจตจำนงไม่ค่อยดี พูดจาอ่อนหวานเหมือนผู้หญิง เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยและเซินกงหนานซิง เขาก็ยิ้มแล้วถามว่า "ใช่พี่ชายน้อยหรือเปล่า"

เสิ่นกงหนานซิง "ชิงปี้จวิน ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว"

ชายชื่อชิงปี้จวินยิ้มเบาๆ "ไม่ต้องกังวลครับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราร่วมมือกัน"

เขาเอื้อมมือออกไปจับมืออู๋เป่ยแล้วพูดว่า "พี่ชายน้อย มากับผมสิครับ"

อู๋เป่ยทำได้เพียงปล่อยให้เขาลากและมาถึงสถานที่ซึ่งมีผู้คนจำนวนมากรอต่อแถวอยู่ เขาลากอู๋เป่ยเดินผ่านผู้คนที่กำลังต่อแถวอยู่นั้นมายังเคาน์เตอร์ที่สูงจากนั้นพูดว่า "นี่คือลูกพี่ลูกน้องของผม เหล่าโจว โปรดรีบไปเตรียมการเพื่อไปที่ตำหนักธรรมชาติคัดสรร"

เหล่าโจวรู้สึกเขินอายเล็กน้อย "ชิงปี้จิวน มันจัดการไม่ง่ายเลยนะ โดยปกติแล้วจะมีค่าผ่านทางด้วย"

ชิงปี้จวินยิ้มและพูดว่า "เหล่าโจว ถ้าคุณชายถามก็บอกว่าฉันพาคนมาที่นี่"

ดูเหมือนเหล่าโจวจะไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคือง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพูดไปว่า "เอาล่ะ งั้นฉันจะทำเป็นทักทาย แล้วนายก็พาคนอื่นเข้าไปเลย"

อู๋เป่ยเดินตามชิงปี้จวินไปที่ทางเข้าห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งคงเป็นตำหนักธรรมชาติคัดสรร

ประตูตำหนักกำลังปิดอยู่และมีนักพรตที่มีรัศมีแข็งแกร่งเฝ้าประตูอยู่ เขาคือต้าหลัวครึ่งหนึ่ง เขานั่งอยู่บนเก้าอี้โดยคาบหม้ออยู่ในปาก

เมื่อเห็นชิงปี้จุน เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ชิงปี้จุน คราวนี้ใครเป็นญาติฝ่ายไหนของคุณอีกล่ะ? "

ชิงปี่จุนยิ้มและพูดว่า "ลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็แอบพูดกับอู๋เป่ย "พี่ชายน้อย ไม่เพียงแต่คุณต้องต่อคิวเพื่อเข้าไปในตำหนักเท่านั้น แต่ค่าผ่านทางยังสูงอีกด้วย สำหรับฉัน ฉันจะเรียกเก็บเงินคุณห้าพันล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ คุณคิดว่าอย่างไร? "

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ขอบคุณมากคุณชิงปี้จวิน"

เขาเอื้อมมือออกไปหยิบวงแหวนอวกาศออกมาแล้วมอบให้ชิงบีจุนแล้วพูดว่า "มีแปดพันล้านในนั้น เรามาทำความรู้จักกันเถอะ"

ชิงปี้จวินดีใจมาก เขาพูดว่า "พี่ชายน้อยเป็นคนใจกว้างจริงๆ เฉิง หากคุณต้องการอะไรในอนาคต มาหาฉันชิงปี้จวินคนนี้สิ"

อู๋เป่ยให้เงินเพิ่มอีกสามพันล้าน ไม่ใช่เป็นการใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง แต่เพราะเขาเห็นว่าชิงปี้จวินผู้นี้มีชื่อเสียงอย่างมาก เขาอยู่ในตงเทียนเซินทู่และหากเขารักษามันไว้ไม่ได้ เขาก็ต้องจัดการกับผู้คนจากเชื้อสายตงเทียนการทำความรู้จักกับบุคคลนี้จึงไม่เสียหายอะไร

ชายคนนั้นเปิดประตูตำหนักแล้วพูดว่า "หลังจากเข้าไปในตำหนักแล้ว จะมีเสียงเตือนคุณเองว่าต้องทำอะไรบ้าง หากทนไม่ไหวให้ยอมแพ้ ไม่เช่นนั้นจะเป็นอันตรายต่อร่างกาย"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ขอบคุณสำหรับคำเตือน"

เมื่อเขาเข้าไปในตำหนักธรรมชาติคัดสรรก็มีเสียงดังขึ้นในหูของเขา "ยินดีต้อนรับสู่ตำหนักธรรมชาติคัดสรร และยอมรับการทดสอบธรรมชาติคัดสรร โปรดเตรียมตัวให้พร้อม ระดับแรกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น"

อู๋เป่ยได้ยินเสียงที่ซึ่งไร้อารมณ์จึงถามว่า "คุณตอบคำถามได้ไหม? "

แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่สนใจเขาและพูดต่อ "ระดับแรกคือระดับแรงโน้มถ่วง โปรดป้อน"

ทันใดนั้น ประตูสีทองก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา แสงสีเหลืองพุ่งออกมาจากด้านหลังประตูแล้วเขาก็ก้าวเข้าไป

จากนั้นเขาจึงเดินไปข้างต่อไปข้างหน้า และในขณะเดียวกันแรงโน้มถ่วงก็สูงกว่าหลายพันเท่า แม้แต่เขาเองก็ยังรู้สึกถึงความกดดัน ข้างหน้าไม่ไกลจะมีแท่นหนึ่งซึ่งมีบอลหินอยู่ใต้แท่นนั้น สิ่งเดียวที่เขาต้องทำคือยกลูกบอลหินไปวางบนแท่น

เขาก้มลงไปหยิบลูกบอลหินขึ้นมา มันรู้สึกหนักนิดหน่อยแล้วเขาก็วางมันไว้ หลังจากเดินไปอีกสองสามก้าว แท่นที่สองก็ปรากฏขึ้น แต่แรงโน้มถ่วงในครั้งนี้สูงถึงหมื่นเท่า ขาของเขารู้สึกหนักราวกับตะกั่วแต่เขาก็ยังยกลูกบอลหินขึ้นไปบนแท่นได้อย่างง่ายดาย

ด้วยวิธีนี้เขายังคงวางลูกบอลหินไว้บนแท่น หนึ่งลูก สองลูก และหลังจากวางลูกบอลหินลูกที่สามสิบเจ็ดลงบนแท่น แรงเขาก็อ่อนลง เป็นเพราะแรงโน้มถ่วงสูงถึงหนึ่งแสนเก้าหมื่นเท่า!

แรงโน้มถ่วงหนึ่งแสนเก้าหมื่นเท่าของทวีปรกร้างเทียบเท่ากับแรงโน้มถ่วงของแผ่นดินคุนหลุนหลายพันล้านเท่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่นักพรตธรรมดาจะทนได้ลองนึกภาพว่าจู่ๆ แอปเปิ้ลก็มีน้ำหนักหลายพันล้านโล ช่างจะเป็นสิ่งที่น่าผวาจริงๆ!

อู๋เป่ยตบเข่าตัวเองแล้วเดินไปข้างหน้าช้าๆ เขารู้สึกเหนื่อยมากและถามว่า "บอกฉันหน่อย ว่าขีดสุดมันอยู่ที่ไหน? "

เสียงดังกล่าวดังขึ้น "ผู้ทดสอบทุกคนมีขีดสุดที่แตกต่างกัน ขีดสุดของคุณนั้นไม่เคยมีมาก่อน ยิ่งขีดสุดสูงเท่าไหร่ รางวัลก็จะยิ่งมีค่ามากขึ้นเท่านั้น"

หัวใจของอู๋เป่ยสั่นไหว "คุณหมายถึง ยิ่งแรงโน้มถ่วงที่ฉันรับได้มากขึ้นเท่าไหร่ รางวัลก็จะยิ่งล้ำค่ามากขึ้นเท่านั้น? "

"ถูกต้อง"

อู๋เป่ยกัดฟันแล้วเปิดพลังถ้ำศักดิ์สิทธิ์และปล่อยร่างผู้เที่ยงแท้ที่สูงหลายพันเมตรจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้า ด้วยวิธีนี้เขาจึงวางลูกบอลหินที่อยู่ข้างหลังเขาไว้บนแท่นหินได้อย่างง่ายดาย

แรงโน้มถ่วงเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ สามแสนเท่า สี่แสนเท่า หนึ่งล้านเท่า!

หลังจากไต่ถึงล้านเท่า แม้แต่ร่างของผู้เที่ยงแท้ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป อู๋เป่ยเปิดใช้งานค่ายกลพลังถ้ำศักดิ์สิทธิ์ในทันที เขาระดมกำลังทั้งหมดของเขาและพุ่งไปข้างหน้า

หนึ่งล้านหนึ่งแสน หนึ่งล้านสองแสน หนึ่งล้านห้าแสน!

ในเวลานี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเดินต่อไป ไม่ต้องพูดถึงการหยิบหินขึ้นมาเลย เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังสั่นไม่หยุดดังนั้นเขาจึงระดมพลังจี้หมิงเพื่อมาต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงอันเลวร้าย และเขาแทบจะทนมันไม่ไหวแล้ว