ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1495

เสิ่นกงหนานซิงยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า "เต้าจวินฮุนเทียนอยู่รุ่นเดียวกับบรรพบุรุษตงเทียน สหายหลี่ทำไมคุณถึงเป็นพี่น้องกับเขาได้ล่ะ? "

อู๋เป่ยตอบ "พี่จีบอกว่าเราถูกลิขิตกันไว้ ดังนั้นจะดีกว่าถ้าเราเป็นพี่น้องกัน"

เสิ่นกงบู้สวินกล่าวว่า "เพื่อให้ฮุนเทียนเต้าจวินเห็นคุณค่า คุณชายหลี่ต้องมีอนาคตที่สดใส"

เสิ่นกงหนานซิงกล่าว "คุณพ่อ ยังจำสิ่งที่ฉันพูดเกี่ยวกับเทียนเจียวที่ติดหนึ่งในสิบอันดับแรกในตำราสมบัติเทียนเจียวได้ไหม? "

เสิ่นกงบู้สวินประหลาดใจ "หรืออาจเป็นคุณชายหลี่? "

เสิ่นกงหนานซิงพยักหน้า "คนนั่นคือสหายหลี่นี่แหละ! "

เสิ่นกงบู้สวินยิ้มแล้วพูดว่า "ไม่น่าแปลกใจเลย คุณชายหลี่ ฉันได้สั่งให้คนเตรียมไวน์เล็กน้อยไว้ให้ โปรดน้อมรับคำเชิญของฉันแล้วมาดื่มร่วมกันกับพ่อและลูกชายของฉันสักสองสามแก้ว"

อีกฝ่ายกระตือรือร้นมากจนอู๋เป่ยยากที่จะปฏิเสธ เขาจึงไปที่ห้องโถงกับพวกเขา มีผู้หญิงหลายสิบคนกำลังร้องเพลงและเต้นรำอยู่ในห้องโถง ท่ามกลางเสียงกลองและดนตรี พวกเขาทั้งสี่คุยและดื่มกันไปด้วย

หลังจากไวน์ลงท้องได้สองสามแก้ว เสิ่นกงบู้สวินก็กล่าวขึ้น "น่าเสียดายที่คุณชายเกิดช้าเกินไป ถ้าเขาเกิดเร็วกว่านี้หน่อย เขาคงจะสามารถเข้าไปที่นั่นและได้รับโอกาสอันดีได้"

อู๋เป่ยคิด "สิ่งที่ผู้อาวุโสพูดคืออะไร? "

เสิ่นกงบู้สวินกล่าว "มีหลายพื้นที่ในตงเทียนเซินทู่ให้สำรวจ เมื่อร้อยปีก่อน บรรพบุรุษตงเทียนค้นพบ 'ตำหนักธรรมชาติคัดสรร' ด้วยความช่วยเหลือของถ้ำเจ๋อ เชื้อสายของตงเทียนได้ปลูกฝังกลุ่มเทียนเจียวซึ่งทั้งหมดล้วนแต่ไม่ธรรมดา"

เสิ่นกงหนานซิง "ถูกต้อง มีการทดสอบทั้งหมดสิบแปดด่านในตำหนักธรรมชาติคัดสรร ทุกครั้งที่ผ่านการทดสอบจะได้รับรางวัล ว่ากันว่าในเชื้อสายตงเทียนมีเทียนเจียวที่ทะลุทะลวงถึงด่านที่เก้าแล้ว! ”

เสิ่นกงบู้สวินพยักหน้า "ถูกต้อง คนที่ทะลวงไปถึงด่านเก้าได้นั้นกำลังเข้าฌานอยู่ เมื่อเขาออกฌานมาเมื่อไหร่ เขาจะสามารถนำกลุ่มเทียนเจียวที่มีความสามารถในตงเทียนเซินทู่ได้อย่างแน่นอน"

เสิ่นกงหนานซิงพูดเสียงดังขึ้นมา "อาจจะเคยเป็นไปได้มาก่อน แต่ในเมื่อตอนนี้มีสหายหลี่อยู่ เขาก็เทียบไม่ติด! "

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขาคิดถึงอะไรบางอย่าง "ท่านพ่อ ข้าได้ยินมาว่าตงฟางหวู่จิขายโควต้าเพื่อเข้าสู่ตำหนักธรรมชาติคัดสรรเป็นการส่วนตัว"

เสิ่นกงบู้สวิน "เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ทำไมล่ะ คุณอยากไปเหรอ?"

เสิ่นกงหนานซิงกล่าว "ถ้าเป็นฉันล่ะก็ตงฟางหวู่จิปฏิเสธที่จะขายมันอย่างแน่นอน แต่ถ้าเป็นสหายหลี่แล้วจะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน! "

อู๋เป่ยใจสั่นเล็กน้อย "โควต้ามันราคาเท่าไหร่ล่ะ? "

เสิ่นกงหนานซิงกล่าว "การตั้งราคาของตงฟางหวู่จิ บางครั้งสูงและบางครั้งก็ต่ำ ราคาสูงสุดคือหมื่นล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์และบางครั้งก็สามถึงห้าพันล้าน"

อู๋เป่ยกล่าว "การที่คุณทำอย่างนี้ คุณไม่กลัวที่จะปล่อยให้คนอื่นเอาผลประโยชน์ไปเหรอ? "

เสิ่นกงหนานซิงกล่าว "ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถผ่านตำหนักธรรมชาติคัดสรรได้ และรางวัลสำหรับห้าด่านแรกก็ไม่มีแล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเมื่อไปถึงระดับที่หกเท่านั้นจึงจะได้รับรางวัล แต่มีกี่คนในโลกที่สามารถทำได้? "

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "งั้นก็ไม่เลว ฉันอยากลองดูสักหน่อย"

เสิ่นกงหนานซิงกล่าวว่า "แน่นอน ฉันจะพาสหายหลี่ไปที่นั่นในวันพรุ่งนี้ เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็บอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันและฉันจะให้คุณเป็นคนจ่ายเงิน"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ตกลง"

เสิ่นกงเหิงนิ่งเงียบและเขาก็พูดว่า "สหายหลี่ ฉันหวังว่าคุณจะไปถึงด่านที่สิบแปดและได้รับรางวัลสูงสุดของตำหนักธรรมชาติคัดสรร! ด้วยวิธีนี้มันสามารถช่วยบรรเทาสิ่งชั่วร้ายในอกของฉันได้"

อู๋เป่ยเริ่มสนใจขึ้นมา "โอ้ แล้วรางวัลสูงสุดของตำหนักธรรมชาติคัดสรรที่ว่าคืออะไร? "

เสิ่นกงเหิง "ฉันก็ไม่แน่ใจ ยังไงซะมันก็เป็นของดีอยู่ดี"

เสิ่นกงบู้สวินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "หนานซิง แทนที่จะพาเขาไปด้วย ทำไมไม่ใช้จ่ายเงินให้คนในของตงฟางหวู่จิล่ะ“

เสิ่นกงหนานซิงพยักหน้า "พ่อของฉันรอบคอบมาก แต่ถ้าฉันไปเองจะโดนตงฟางหวู่จิสงสัยเอาได้ง่ายๆ แต่ถ้าออกนอกหน้าว่าเป็นลูกน้องของเขาก็คงไม่มีปัญหา"

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน จู่ๆ เงาสีดำก็ปรากฏขึ้นบนพื้น เงาสีดำนั้นค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นและชายคนหนึ่งไม่สามารถเคาเดาอายุได้ก็โผล่ออกมาจากตรงนั้น

ชายคนนั้นยิ้มและพูดว่า "ท่านอาจารย์ ศิษย์คนนี้ชื่อเสิ่นกงเทียนเซ่อ ฉันไม่ได้ไปพบท่านอาจารย์จีมาสักพักแล้ว เขาเป็นยังไงบ้าง? "

อู๋เป่ยตอบ "พี่จีสบายดี เขาเพิ่งได้รับวิชายุทธที่ทรงพลังมากจากตำหนักฮุนเทียน เขาอาจกลายเป็นมรรคาจารย์ได้ในอนาคต"

เสิ่นกงเซ่อปลื้มใจมาก "จริงเหรอ? งั้นก็เยี่ยมเลย! หากอาจารย์จีสามารถทะลุทะลวงได้ล่ะก็ อาจารย์ตงเทียนจะไม่สามารถได้ในส่งที่เขาต้องการ"

อู๋เป่ยรู้สึกว่าทุกคนดูเหมือนจะไม่พอใจกับเชื้อสายของตงเทียนแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไร

เขากล่าวขึ้น "เป็นเรื่องน่าชื่นชมที่หัวหน้าตระกูลเสิ่นกงสามารถสร้างมรดกที่ยั่งยืนได้"

เสิ่นกงเซ่อโบกมือ "ท่านอาจารย์ ฉันแค่โชคดีเท่านั้นเอง ตอนแรกฉันเป็นเพียงศิษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ในขณะสำรวจตงเทียนเซินทู่ฉันค้นพบถ้ำชื่อ 'ถ้ำมังกรทอง' ในถ้ำนั้นมีมรดกของมรรคาจารย์มังกรทอง และนั่นคือตอนที่ฉันได้รับรากฐาน”

อู๋เป่ยเอ่ย "ดูเหมือนว่าผู้นำตระกูลเสิ่นกงจะเข้าใจมรดกของมรรคาจารย์มังกรทองเป็นอย่างดี"

เสิ่นกงเซ่อยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันเข้าใจทุกอย่างแต่ตอนนี้ฉันมองเห็นอนาคตของฉันได้ ด่านที่สองของต้าหลัวคือขีดจำกัดของฉันแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสูงขึ้นไปอีก"

เสิ่นกงเหิงเอ่ย "ท่านบรรพบุรุษอย่าท้อแท้ไปเลย ท่านจะต้องเป็นมรรคาจารย์ได้อย่างแน่นอน!"

เสิ่นกงเซ่อยิ้ม "อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย เหิงเอ๋อ ฉันรับรู้ถึงความคับข้องใจทั้งหมดที่คุณมี หากคุณรออีกต่อไป เชื้อสายของตงเทียนจะทำให้ทั้งเซินทู่ตงเทียนโกรธและขุ่นเคืองเอาและยังไม่ส่งผลดีอะไรอีกด้วย"

เสิ่นกงหนานซิงกล่าว "ท่านบรรพบุรุษ เชื้อสายตงเทียนซึ่งอาศัยพลังของบรรพบุรุษตงเทียนมักจะขโมยแหล่งแร่ของเราและสังหารคนจำนวนมาก นับวันพวกมันชักจะเอาใหญ่! "

เสิ่นกงเซ่อเงียบไปสองสามวิแล้วพูดขึ้น "ปล่อยให้เขาเป็นบ้าไปเถอะ! "

อู๋เป่ยรู้สึกได้ว่าเสิ่นกงเซ่อทำอะไรเชื้อสายของตงเทียนไม่ได้

เขาถามว่า "มีใครสามารถสำรวจตงเทียนเซินทู่นี้ได้ไหม? "

เสิ่นกงหนานซิง "ใช่แล้วล่ะ ตราบใดที่เป็นคนของตงเทียนเซินทู่ก็จะสามารถสำรวจพื้นที่ที่ยังไม่เคยถูกสำรวจโดยผู้อื่นได้ กฎของตงเทียนเซินทู่คือใครก็ตามที่ค้นพบมันก็จะครอบครองมันได้"