ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1534

เขาดึงดาบออกมาหนึ่งเล่มแล้วกระโดดลงจากรถ พูดเสียงดัง : “คนที่ไม่กลัวตายก็เข้ามาเลย ฉันหนึ่งดาบฆ่าหนึ่งคน!”

โจรที่มีพลังยุทธ์ระดับคนเซียนหัวเราะอย่างดูถูก ในมือของเขาถือมีดเล่มใหญ่ บิดตัวแล้วฟันมาที่หัวของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แสงดาบสว่างขึ้น แขนของคนผู้นี้ก็ตกลงไปที่พื้นแล้ว หลังจากนั้นหัวก็กลิ้งออกไป เลือดพุ่งออกมาจากที่ลำคอ

อู๋เป่ยเดินถอยหลังหลายก้าว พูด : “คนต่อไปเป็นใคร”

ทุกคนต่างตกตะลึง วิชาดาบของคนผู้นี้สูงส่งอย่างมาก!

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาคือคนที่มีระดับพลังยุทธ์สูงสุดในบรรดาโจรกลุ่มนี้ เป็นตี้เซียนคนหนึ่ง

ชายวัยกลางคนพูดเสียงลึก : “ต่อให้วิชาดาบของเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน ก็เป็นแค่คนมาใหม่ สามารถเอาชนะข้าได้หรือ ข้าขอเตือนเจ้า ส่งหินวิญญาณออกมาสะ แบบนี้ก็จะสามารถมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “แกเริ่มกลัวแล้ว ไม่กล้าลงมือกับฉัน ไม่อย่างนั้น ในฐานะที่แกเป็นโจรคนหนึ่ง จะปล่อยให้ฉันรอดออกไปจากที่นี่ได้ยังไง”

ชายวัยกลางคนเริ่มกลัวแล้วจริงๆ ความเร็วในการใช้ดาบของอู๋เป่ยเร็วเกินไปแล้ว มุมมองที่ลึกลับเกินไป เขาคิดคำนวณอยู่ตลอดเวลา ปรากฏว่าเขาค้นพบอย่างน่าตกใจ เขาหลบดาบเล่มนั้นไม่พ้นด้วยซ้ำ!

แน่นอน เขายอมรับไม่ได้ พูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาทันที : “ข้าเป็นถึงตี้เซียน จะกลัวเจ้าทำไม”

อู๋เป่ยก้าวออกมาอย่างกะทันหัน ชายวัยกลางคนตกใจจนกระโดดขึ้นหลายเมตร หนีสุดชีวิต

อู๋เป่ยกลับหยุดแล้ว เขาหัวเราะฮ่าฮ่า : “แกบอกว่าไม่กลัว แล้วนี่คืออะไร”

ความอับอายของชายวัยกลางคนกลายเป็นความโกรธ ตะโกนเสียงดัง : “พี่น้อง ลุย!”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเคลื่อนไหวเลย ทุกคนไม่ใช่คนโง่ แม้แต่ลูกพี่ใหญ่ตี้เซียนอย่างเขาก็ไม่กล้าลงมือ พวกเขาเข้าไป เป็นการส่งตัวเองไปตายไม่ใช่เหรอ

ชายวัยกลางคนโกรธอย่างมาก : “พวกเจ้าไม่ฟังคำสั่งของข้าหรือ”

อู๋เป่ยพูด : “ถ้าหากพวกแกออกไปตอนนี้ ฉันจะไว้ชีวิตของพวกแก”