ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 154

หลังจากที่เหลิ่งซางลุกขึ้น ยิ้มพูด " พี่สาว ครั้งก่อนพี่เคยบอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งตามจีบพี่ก็คือพี่ใหญ่อู๋ใช่ไหม"

อู๋เป่ยทำหน้าประหลาดใจ ตัวเองเคยตามจีบเหลิ่งหรูเยียนเหรอ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่

เหลิ่งหรูเยียนหน้าแดงระเรื่อ พูด" ถามอะไรเยอะแยะเนี่ย รีบไปดูแลพ่อเลยไป"

เหลิ่งซาง " อืม" คำหนึ่งแล้วก็รีบไปที่ห้องนอน

เป็นสถานการณ์ที่เคอะเขินมาก เหลิ่งหรูเยียนพูด " ไม่ต้องไปสนใจคำพูดไร้สาระของน้อง ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันพานายไปพักผ่อนก่อนละกัน"

เหลิ่งหรูเยียนพาอู๋เป่ยมาถึงห้องที่เงียบสงบห้องหนึ่ง พูด" นี่เป็นห้องนอนของฉัน นายพักผ่อนก่อนนะ"

บ้านตระกูลเหลิ่งมีห้องพักมากมาย แต่เธอกลับพาอู๋เป่ยมาพักในห้องของเธอ เป็นสิ่งที่ไม่ต้องแสดงออกมาด้วยคำพูดคนอื่นก็คิดไปต่างๆ นานา แล้วล่ะ

เหลิ่งหรูเยียนก็เหมือนจะเขินอายมาก บอกว่าจะออกไปดูแลพ่อแล้วก็รีบเดินออกไปเลย

อู๋เป่ยทอดกายลงนอนบนเตียง กลิ่นที่รับรู้ได้ล้วนแล้วแต่เป็นกลิ่นหอมของเหลิ่งหรูเยียน เขาสะบัดหัว หัวลงหมอนก็นอนหลับไปอย่างรวดเร็ว

เขาน่าจะเหนื่อยล้ามาก แค่ขับพิษให้เหลิ่งจิ้นเฟิงก็ได้ดูดพลังงานในตัวเขาไปหมดสิ้น เขาต้องการจะพักผ่อนจริงๆ

เขานอนจนถึงฟ้าสร่าง หูได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากใต้ตึก เขาพลิกตัวแล้วก็เดินลงบันไดอย่างรีบเร่ง

มองลงไปจากชั้นสองเห็นชายหนุ่มสามคนยืนอยู่ห้องโถง คนตรงกลางเป็นยอดฝีมือชั้นลมปราณ อายุสามสิบเจ็ด บนมือข้างขวามีไอพิษเบาบางล้อมรอบอยู่ สายตาเต็มไปด้วยความดุร้าย

ตรงข้ามเป็นเหลิ่งจิ้นเฟิงจ้องมองเขาด้วยสายตาที่แน่วแน่ ด้วยสีหน้าที่เหมือนจะออกไปเอาเป็นเอาตายกับฝ่ายตรงข้าม ส่วนเหลิ่งหรูเยียนยืนอยู่ข้างๆ พ่อด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก

" กัวเป่าซิ่ง นายกล้าบุกมาถึงบ้านฉันอย่างนี้ คิดว่าบ้านตระกูลเหลิ่งรังแกได้ง่ายนักหรือไง" เหลิ่งจิ้นเฟิงตะคอกเสียงดัง

กัวเป่าซิ่งยิ้ม "แหะแหะ" พูด " เหลิ่งจิ้นเฟิง ผมเคยบอกไว้แล้วว่าใครกล้ามาช่วยนาย ฉันก็จะฆ่าคนนั้น แต่ก็มีคนไม่กลัวตาย ผมจึงต้องให้นายกินอีกหนึ่งฝ่ามือ ลองดูสิว่ามันจะกล้ามารักษานายอีกไหม "

เหลิ่งหรูเยียนพูด " กัวเป่าซิ่ง นายก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม นายทำแบบนี้ไม่กลัวกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพมาเอาเรื่องเหรอ"

กัวเป่าซิ่งทำเสียงหึเสียงหนึ่ง " กรมศิลปะการต่อสู้ชั้นเทพมีเรื่องต้องทำเยอะแยะ เรื่องเล็กน้อยอย่างการฆ่าคนตายไปคนหนึ่งแบบนี้ พวกมันไม่ถามหาหรอก"

เหลิ่งจิ้นเฟิงเดินก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแผดเสียงใส่ " กัวเป่าซิ่ง วันนี้ต่อให้ฉันต้องตายก็ขอเอาชีวิตหมาอย่างนายไปด้วย"

กัวเป่าซิ่งถอยออกไปก้าวหนึ่ง ยิ้มอย่างน่าครั่นคร้าม " จริงเหรอ ถ้างั้นก็ขอเอาคนทั้งบ้านนายฝังเป็นเพื่อนนายละกัน"

เหลิ่งจิ้นเฟิงตกใจกลัว พูด" กัวเป่าซิ่ง ระหว่างเราสองคนไม่ได้มีแค้นที่หนักหน่วง ทำไมนายยังต้องฆ่าล้างชั่วโคตรด้วย"

กัวเป่าซิ่งหัวเราะ " แหะๆ " แล้วกวาดสายตาไปลงที่ตัวของเหลิ่งหรูเยียน พูด" ครั้งก่อนฉันแค่ลูบหน้าลูกสาวนายที่หนึ่ง นายก็เอาฉันบาดเจ็บสาหัส ครั้งนี้ฉันจะนอนลูกสาวนายต่อหน้านาย จะดูว่านายจะทำยังไง อีกอย่าง บ้านตระกูลเหลิ่งของนายก็มีทรัพย์สินไม่น้อย นับจากวันนี้เป็นต้นไป ทรัพย์สินพวกนี้ก็จะกลายเป็นของฉันทั้งหมด"

พูดจบก็มีคนเดินเข้ามาจากข้างนอกอีกคนหนึ่ง เป็นคนยูโรปา แต่งชุดนักบวช ไว้หนวดหนายาว อายุราวๆ ห้าสิบกว่าปี

เขาพูดกับกัวเป่าซิ่ง " คุณชายกัว วิชาสะกดจิตของผมสามารถทำให้พวกเขาให้ทรัพย์สินทั้งหมดด้วยความยินยอม แต่เราได้ตกลงกันแล้วนะว่าหลังได้มาต้องแบ่งทรัพย์สินให้ผมสี่ส่วน"

กัวเป่าซิ่งยิ้มตอบ" ไม่มีปัญหา เราไม่ได้ทำธุรกิจด้วยกันครั้งแรกนะ ขอคุณชายบรูซวางใจได้"

อู๋เป่ยยังคงยืนอยู่ชั้นสอง เขาหยิบมือถือออกมาแล้วก็อัดคลิปทั้งหมดไว้ จากนั้นก็ค่อยๆ เดินลงมา เดินลงมาด้วยพูดไปด้วย" ฆ่าคน ริบทรัพย์ กัวเป่าซิ่ง นายมีความกล้าไม่น้อยเลย"

กัวเป่าซิ่งไม่ได้สังเกตชั้นบน เขาตะลึงงันพร้อมกับมองขึ้นไปหาอู๋เป่ย แล้วก็กระโจนเข้าหาอู๋เป่ย ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยพิษตะครุบลงบนตัวอู๋เป่ย

อู๋เป่ยกำลังลงจากบันได เขาเตะออกดังสายฟ้าแลบ หมัดห้ามังกรเทพปล่อยมังกรห้าตัวออกมา ขาทั้งสองข้างเหมือนเท้ามังกร ขณะที่กัวเป่าซิ่งยังไม่ทันรู้สึกตัวก็ถูกถีบลงไปบนหน้าอกทีหนึ่ง

"ตุบ"

เท้านี้อู๋เป่ยใช้แรงทั้งหมด ทำให้หน้าอกของเขาบุ๋มลงไป ตัวลอยไปในอากาศแล้วกระแทกลงพื้นอย่างแรง