ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1540

อู๋เป่ย : “สำนักจักรพรรดิหยกกำหนดไว้เมื่อไหร่ ว่าลูกศิษย์ระดับล่างจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของลูกศิษย์ระดับสูง”

ทันทีที่คนผู้นี้ได้ยินอู๋เป่ยกล้าตอบโต้ โกรธทันที : “เด็กเวร แกอยากโดนตบเหรอ”

เขาเดินเข้ามาโดยตรง ง้างมือขึ้นแล้วเตรียมตบปากอู๋เป่ย

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชาหนึ่งที เคลื่อนไหวทีหลังแต่ลงมือก่อน ตบหนึ่งทีจนคนผู้นี้บินออกไปหลายสิบเมตร หลังจากตกลงบนพื้น เลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด ไม่รู้เหมือนกันว่าตายหรือเป็น

ตบคนหนึ่งบินออกไป อู๋เป่ยพูด : “พวกคุณยังมีใครอีกไหมที่ไม่ชอบฉัน”

สถานที่เงียบทันที คนที่เหลืออีกหกคนมองหน้ากัน พวกเขาก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน คนที่มาใหม่คนนี้จะแข็งแก่รงขนาดนี้!

ลูกศิษย์หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าสวย เธอพูดด้วยรอยยิ้ม : “เพื่อนหลี่ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ฮ่าฮ่า จ้าวชวนซินเป็นคนโง่คนหนึ่ง มีตาหามีแววไม่”

ยื่นมือไม่ตบคนหน้ายิ้ม อู๋เป่ยพูด : “พวกคุณสามารถติดตามผมได้ และสามารถเดินทางด้วยตัวเองได้”

ลูกศิษย์หญิงคนนี้พูดทันที : “พวกเราติดตามเพื่อนหลี่แน่นอน เพื่อนหลี่ ฉันชื่อหลี่ไต้เอ๋อร์”

อู๋เป่ยไม่ได้มีความประทับใจอะไรต่อคนพวกนี้ เดิมทีอยากเดินทางคนเดียว เพียงแต่นึกถึงพวกเขามีความเข้าใจต่อสถานที่ลองฝึกมากกว่า จึงตัดสินใจเคลื่อนไหวพร้อมกัน

ไม่สนใจผู้ฝึกฝนชายที่หมดสติคนนั้น ทั้งเจ็ดคนเดินทางต่อไป เขาถาม : “ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ลองฝึกแล้วใช่ไหม”

หลี่ไต้เอ๋อร์พูด : “เพื่อนหลี่ ที่แห่งนี้เป็นขอบเขต ไม่มีอะไร เดินทางไปข้างหน้าอีกสิบกว่ากิโลเมตร ถึงจะเป็นพื้นที่ลองฝึกที่แท้จริง”

อู๋เป่ย : “คุณเคยมาเหรอ”

หลี่ไต้เอ๋อร์พูดด้วยรอยยิ้ม : “ฉันมาครั้งที่สามแล้ว”

จริงๆ เดินไปอีกสิบกว่ากิโลเมตร สภาพแวดล้อมโดยรอบกลายเป็นผิดปกติทันที ท่ามกลางอากาศ ดูเหมือนว่ามีบรรยากาศที่แปลกประหลาดอยู่ด้วย

“ที่นี่ ดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากโลกภายนอก” เขาพูด

ผู้ฝึกฝนชายคนหนึ่งพูด : “เพื่อนหลี่ คนอยู่ในสถานที่ลองฝึก ร่างกายก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ประหลาด ดังนั้นพวกเราจึงอยู่นานไม่ได้ ไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นสัตว์ประหลาด”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “กลายเป็นสัตว์ประหลาดเหรอ”

ผู้ฝึกฝนชายพยักหน้า พูด : “ใช่แล้ว ในประวัติศาสตร์ เป็นเพราะว่ามีคนมากมายอยู่ที่นี่นานเกินไป ทำให้กลายเป็นสัตว์ประหลาด อันตรายที่ใหญ่ที่สุดของสถานที่ลองฝึกนั้นมาจากผู้ฝึกฝนที่กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาด”

หลี่ไต้เอ๋อร์พูด : “คนบางส่วนเป็นเพราะร่างกายประหลาด นอกจากนี้ยังมีบางส่วนที่จิตวิญญาณและวิชาแปลกประหลาด มีการเปลี่ยนแปลงทุกรูปแบบ เพื่อนหลี่จะต้องระวังตัวให้ดี”

และในเวลานี้ อู๋เป่ยรู้สึกถึงพลังงานอย่างหนึ่งที่เพิ่มขึ้นมาจากเซลล์ของเขา ปลดปล่อยออกมาอย่างช้าๆ พลังงานนี้ยังมีข้อมูลบางอย่างอยู่ด้วย เขาอ่านมันทันที

ข้อมูลเหล่านี้ เกี่ยวกับสถานที่ลองฝึกพอดี หลังจากอ่านข้อมูลเสร็จแล้ว เขาค่อยรู้วิธีการใช้งานของสถานที่ลองฝึก

ภายในสถานที่ลองฝึก มีการสร้างค่ายกลที่น่าอัศจรรย์ขึ้น เป็นผลให้สิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในเร่งการวิวัฒนาการ ความเร็วของการวิวัฒนาการนั้นประมาณหนึ่งหมื่นเท่าของความเร็วปกติ

ส่งผลให้ผู้ฝึกฝนเหล่านั้นควบคุมตัวเองไม่ได้ เพียงแค่อยู่ที่นี่นานเกินไป ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงประหลาด การเปลี่ยนแปลงประหลาดเหล่านี้ อาจเป็นบนร่างกาย หรือเป็นที่จิตใจ

แน่นอน ถ้าหากสามารถควบคุมการวิวัฒนาการได้ อย่างนั้นผลประโยชน์ที่ได้รับก็จะมหาศาลอย่างมาก มรดกของจักรพรรดิหยกบอกเขา เหตุผลที่เผ่าเทพแข็งแกร่ง เป็นเพราะอยู่บนเส้นทางวิวัฒนาการที่ถูกต้อง วิวัฒนาการความสามารถอันทรงพลังในทุกด้าน

ถ้าหากมนุษย์ก็สามารถเลือกทิศทางวิวัฒนาการที่ถูกต้องได้ ตามทฤษฎีแล้วจะถือกำเนิดผู้แข็งแกร่งขึ้น

ในเวลานี้ หลี่ไต้เอ๋อร์พูด : “เพื่อนหลี่ ข้างหน้ามีป่าแห่งหนึ่ง มีของดีอยู่ข้างในไม่น้อย พวกเราจะไปดูหน่อยไหม”

อู๋เป่ยพูด : “ได้”

เดินไปประมาณสิบกว่านาที มองเห็นป่าอันมืดมิดแห่งหนึ่งจริงๆ สามารถมองออกได้ มีกระดูกอยู่ในป่ามากมาย ไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตตายไปเท่าไหร่

หลี่ไต้เอ๋อร์ : “เพื่อนหลี่ ว่ากันว่ามีสมบัติหลายชิ้นอยู่ข้างในนี้ แต่พลังยุทธ์ของพวกเราอ่อนแอ ไม่กล้าเข้าไปสำรวจ”

อู๋เป่ย : “พวกคุณรออยู่ข้างนอก” พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปเลย

มองเห็นอู๋เป่ยหายไป หลี่ไต้เอ๋อร์และคนอื่นๆถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอพูด : “นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ที่อันตรายที่สุดของสถานที่ลองฝึก เขาน่าจะตายอยู่ที่นี่แล้วมั้ง”

ผู้หญิงพูดด้วยความโกรธ : “ปล่อยฉัน สารเลว!” เลือดบนตัวถูกคนอื่นปล่อย เธอไม่พอใจอย่างมาก

อู๋เป่ย : “ร้องอะไร ฉันกำลังรักษาให้แกอยู่”

ผู้หญิงพูดด้วยความโกรธ : “ฉันไม่ต้องการให้แกรักษา”

อู๋เป่ย : “วิวัฒนาการของแก อันที่จริงยังมีข้อบกพร่องอยู่เล็กน้อย เพียงแค่ได้รับการแก้ไข้แล้ว ก็จะกลายเป็นผู้ฝึกฝนที่ร้ายกาจอย่างมากคนหนึ่ง”

ผู้หญิงอึ้งไปเลย อันที่จริงเธอก็อยากกลับมาเป็นมนุษย์เหมือนกัน แต่สมองของเธอมักจะเต็มไปด้วยว่างเปล่า ควบคุมสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ จึงไม่สามารถออกจากที่นี่ได้แล้ว

ได้ยินอู๋เป่ยพูดแบบนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถาม : “คุณเป็นหมอเหรอ”

อู๋เป่ย : “นอกจากนี้เป็นหมอที่ร้ายกาจอย่างมาก”

ผู้หญิงเงียบไปหลายวินาที พูด : “ฉัน ยังสามารถกลับไปเป็นปกติได้ไหม”

อู๋เป่ย : “ฉันต้องวิจัยก่อน”

ผู้หญิงคนนั้นหายใจออกออกมา : “อย่านั่งบนหน้าอกของฉันได้ไหม”

อู๋เป่ย : “ไม่น่าล่ะ ถึงได้นุ่มขนาดนี้ ต้องขออภัยด้วย”

เขาเปลี่ยนที่ใหม่ ครั้งนี้นั่งอยู่บนท้องของผู้หญิง ที่แห่งนี้แบนอย่างมาก

ผู้หญิงพูดด้วยความโกรธ : “อย่านั่งบนตัวฉันได้ไหม”

อู๋เป่ย : “ตะโกนทำไม”

รอให้ปล่อยเลือดได้พอประมาณแล้ว อู๋เป่ยค่อยลุกขึ้น เขานั่งขาดสมาธิอยู่ด้านข้าง ดื่มเลือดของผู้หญิงหนึ่งคำ หลังจากนั้นหลับตาสัมผัสฤทธิ์ยา

ผู้หญิงยืนอยู่ที่นั่น จ้องมองอู๋เป่ยด้วยความประหลาดใจ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเอาชนะไม่ได้ เธอกัดอู๋เป่ยตายตั้งนานแล้ว