ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1541

หลังจากสัมผัสถึงพลังยาที่มีอยู่ในเลือดของหญิงสาวแล้ว อู๋เป่ยก็พูดว่า: "เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ปัญหาของเธอไม่ร้ายร้ายมากขนาดนั้น สามารถรักษาได้"

หญิงสาวดีใจมาก: “จริงเหรอ?”

อู๋เป่ย: “แต่ถ้าอยากหายก็ต้องมีราคาที่ต้องจ่าย กระบวนการนี้ค่อนข้างที่จะสร้างความเจ็บปวด ฉันจะดูดเลือดออกแล้วจะถ่ายเลือดฉันเข้าไปในร่างกายของเธอ การทำแบบนี้ มันก็เหมือนกับการเกิดใหม่ มันจะรักษาพลังเดิมของเธอไว้ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็จะกลายเป็นคนของฉันและจะถูกฉันควบคุมไปตลอดชีวิต”

หญิงสาวคนนั้นเงียบไป หากต้องถูกคนอื่นควบคุมตัวเองไปตลอดชีวิต เธอจะรับได้ไหม?

อู๋เป่ย: "เพราะงั้น เธอต้องคิดให้ดี ว่าจะติดอยู่ที่นี่และใช้ชีวิตอยู่คนเดียวที่นี่ตลอดไป หรือจะออกไปกับฉันแล้วใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ อ๋อใช่ ถึงแม้ว่าฉันจะควบคุมเธอได้ แต่ฉันก็ไม่คิดจะควบคุมเธอจริง ๆ หรอก”

หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “ ก็ได้ ฉันตกลง”

อู๋เป่ย: "งั้นฉันเริ่มแล้วนะ เธอก็อดทนไว้หน่อยล่ะ"

พูดจบ เขาก็คว้าเธอด้วยมือขวา เลือดของฝ่ายหญิงออกมาจากร่างกายทันที อู๋เป่ยปิดผนึกมันไว้ในขวดใหญ่

เมื่อร่างกายของหญิงสาวไม่มีเลือด เธอจึงหมดสติในทันที ร่างกายของเธอซีดราวกับกระดาษ และรากใต้เท้าของเธอแห้ง จากนั้นเขาก็ฉีดเลือดของตัวเองเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวคนนั้น เขาเคยฝึกคัมภีร์สายเลือดสวรรค์ อีกทั้งร่างกายยังมีคุณสมบัติของผู้ที่เที่ยงแท้โบราณ นั่นจึงทำให้เลือดของเขามีพลังในการรักษาที่ไม่ธรรมดา อีกทั้งยังสามารถพัฒนาคุณสมบัติร่างกายของหญิงสาวคนนี้ได้อีกด้วย

เขาฉีดเลือดเข้าไปประมาณหนึ่งชาม เลือดพวกนั้นขขยายเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่าจนเต็มในร่างกายของหญิงสาวคนนั้นในทันที วินาทีต่อมา เธอก็ลืมตาขึ้น หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นหัวใจของเธอก็เริ่มมีแรงเต้น พลังอันทรงพลังที่อยู่ในเลือดทำให้รากใต้ฝ่าเท้าของเธอเต็มไปด้วยพลังทันที รากนั่นหยั่งลึกลงไปในพื้นดิน

แต่แล้วเธอก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะว่าเลือของอู๋เป่ยกำลังจะทำให้ร่างกายของเธอแปรสภาพ พลังอันทรงพลังสองอันต่อสู้กัน เพื่อแย่งสิทธิ์ในร่างกายของเธอ พลังทั้งสองเป็นแกนของการเปลี่ยนแปลง พลังหนึ่งคือกำเนิดของเธอและอีกพลังหนึ่งคือเลือดของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยเลิกสนใจเธอและเริ่มฝึกฝนทะเลเทพแห่งผู้เที่ยงแท้เฟยเทียนที่ด้านข้าง ทะเลเทพของเขายังไม่แข็งแกร่งมากพอ ตอนนี้เขาจำเป็นต้องขยายพื้นที่ของทะเลเทพเพื่อให้มีพลังมากขึ้น

ในขณะที่อู๋เป่ยกำลังฝึกซ้อม เขาก็รู้สึกว่ามีพลังจิตที่แข็งแกร่งมากมาเริ่มโจมตีเขา มันพยายามจะฆ่าเขาและยึดทะเลเทพของเขา

ทะเลเทพของเขาเปรียบเสมือนเนื้อชิ้นใหญ่ ที่มีกลิ่นหอมลอยไปทั่ว มันดึงดูดสิ่งมีชีวิตที่อันน่ากลัวในป่าแห่งนี้ สิ่งมีชีวิตพวกนี้ชอบที่จะกลืนกินวิญญาณของผู้อื่นเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น

ขณะที่อู๋เป่ยกำจัดการการโจมตีนี้ พลังจิตก็ระเบิดออกมาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้แรงกว่าครั้งก่อน นั่นจึงทำให้ ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยได้รับความเสียหายมากกว่าเจ็ดสิบครั้ง การโจมตีมากกว่าเจ็ดสิบครั้งนี้ มาจากสิ่งมีชีวิตที่มีพลังจิตที่แข็งแกร่งสิบสองตัว

“ไม่ยอมเลิกใช่ไหม?” เมื่อถูกโจมตีครั้งสุดท้าย อู๋เป่ยก็โกรธก่อนที่จะปล่อยเทพหยางทันที

เทพหยางของเขารุ่งโรจน์ราวกับดวงอาทิตย์ที่แผดเผา เมื่อมันถูกปล่อยออกมา สิ่งมีชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วนก็ตกใจและหนีไป สิ่งมีชีวิตทั้งสิบสองตัวนี้เองก็ตกใจเช่นกัน ช่างเป็นวิญญาณที่ทรงพลังเสียจริง!

เทพหยางของอู๋เป่ยมีอำนาจมาก หนึ่งมือต่อหนึ่งตัว จับสิ่งมีชีวิตทั้งสิบสองตัวนี้ได้ทันที ก่อนที่จะส่งพวกมันลงสู่ทะเลเทพของอู๋เป่ย

มือใหญ่ทั้งสิบสองมือยื่นออกมาจากทะเลเทพ มันจับสิ่งมีชีวิตทั้งสิบสองตัวนี้ ไม่นานสิ่งมีชีวิตพวกนี้ก็หลอมรวมกลายเป็นส่วนหนึ่งของทะเลเทพ พลังจิตของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้แตกต่างจากของอู๋เป่ยมาก หลังจากดูดซับพวกมันแล้ว ทะเลเทพก็มีสิ่งมีชีวิตสิบสองชนิดเพิ่มขึ้นมา

เทพหยางของอู๋เป่ยนั่งขัดสมาธิอยู่ในความว่างเปล่า ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและเอื้อมมือออกไปจับปลาตัวหนึ่งในทะเลเทพ ก่อนจะกัดเข้าหัวของมันด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว ปลาตัวนั้นดิ้นรนอย่างเจ็บปวด แต่ก็ถูกกัดอีกครั้งแทบจะในทันที

นี่คือบทบาทของทะเลเทพ ความสามารถในการดูดซับจิตวิญญาณ เปลี่ยนให้พวกมันกลายเป็นอาหารสำหรับเทพหยาง!

หลังจากกินปลาตัวนี้แล้ว อู๋เป่ยก็รู้สึกว่าพลังของเทพหยางของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก อีกทั้งทะเลเทพก็ขยายเพิ่มมากขึ้นด้วย

ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขาพึมพำ: "ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์พวกนี้จะมีประโยชน์กับฉันนะ"

หญิงสาวคนนั้นตอบเสียงนิ่ง: "ใช่"

อู๋เป่ย: "เธอสามารถออกไปได้แล้ว"

หญิงสาวคนนั้นสะดุ้ง: "ท่านบอกให้ฉันไปเหรอ?"

อู๋เป่ย: "ใช่น่ะสิ หรือเธอจะตามติดฉันไปตลอดล่ะ?"

หญิงสาว: "ท่านไม่ได้บอกว่าจะควบคุมฉันหรอกเหรอ?"

อู๋เป่ย: "เธอมีเลือดของฉันอยู่ในร่างกายของเธอ แน่นอนว่าฉันสามารถควบคุมเธอได้ แต่ฉันจะได้ประโยชน์อะไรกับการควบคุมเธอล่ะ เพราะงั้นเธอรีบออกไปเถอะ บางทีหลังจากนี้เราอาจจะไม่ได้พบกันอีก จะควบคูมได้ไม่ได้นั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ"

หญิงสาวกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า “ฉันไม่มีญาติที่ไหน ฉันอยากติมตามท่าน”

อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจมาก: "ติดตามฉัน?"

หญิงสาวคนนั้นพยักหน้า: "ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ฉันเองก็คงจะกำลังพยายามดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดอยู่ที่นี่ ท้ายที่สุดวันใดวันหนึ่งฉันอาจจะถูกสัตว์ประหลาดตัวอื่นกิน เพราะงั้นฉันอยากจะตอบแทนบุญคุณคุณชาย"

อู๋เป่ยคิดอยู่สักพักแล้วพูดว่า "ก็ได้ ถ้าเธออยากจะตอบแทนฉัน เธอก็ไปทำอะไรมามห้ฉันกินหน่อย"

หญิงสาวคนนั้นยิ้มอ่อน: "รับทราบค่ะ คุณชาย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"