ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1549

คลังสมบัติมนุษย์ที่สี่นี้ ระดับความแข็งแกร่งนั้นเหมือนกับคลังสมบัติมนุษย์ที่สาม แค่เปิดการใช้งานยังใช้เวลาไปแล้วห้าหกวัน

เมื่อคลังสมบัติมนุษย์ถูกเปิดออก แล้วก็มีเสียงดังขึ้นระหว่างฟ้าดิน เมื่อคลังสมบัติมนุษย์ที่สี่ถูกเปิดออกพลังแห่งอวกาศก็จะแพร่กระจายออกมา

ทันใดที่ใจเขาเคลื่อนไหวก็ได้ถ่ายโอนพลังนี้เข้าไปในถ้ำสวรรค์ทันที มีพลังอานุภาพนี้แล้วไม่ช้าความแข็งแกร่งถ้ำสวรรค์ของเขาก็มากขึ้น และขอบเขตก็ได้ขยายต่อไป

หลังผ่านไปสามวัน เขารู้สึกถ้ำสวรรค์ของตัวเองหลังที่ได้ผ่านประสบการณ์การเติบโตและแข็งแกร่งอย่างมากมาย ในที่สุดก็ถึงอาณาจักรต้าเฉิง

ถ้ำสวรรค์ต้าเฉิง เขาก็ได้ฝึกคัมภีร์อมตะอันดับที่หนึ่งของโย่วคาถายึดร่างกายต่อ ก่อนหน้านี้เขาได้ฝึกคาถาไปแล้วสามสิบเจ็ดแบบ ตอนนี้เขาก็ยังคงฝึกต่อหกสิบสามแบบที่เหลือต่อไป

ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุที่เปิดใช้คลังสมบัติมนุษย์รอบๆหรือไม่ การฝึกคาถาของอู๋เป่ยเลยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและเห็นได้ชัด หลังผ่านไปห้าวัน เขาก็ได้รวบรวมคาถาได้นับร้อยแบบ

ในเวลานั้น ร่างกายเขาก็ได้ส่องสว่างออกมา และมีตัวอักษรคาถานับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในร่างกาย ในที่สุดเขาก็ได้สำเร็จคัมภีร์อมตะอันดับหนึ่ง ร้อยคาถายึดร่างกาย!

จะเริ่มฝึกอันดับที่สอง หมอกข้างนอกก็ได้สลายไปทันที และมีชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีดำปรากฏตัวขึ้น มือเขาถือไม้เท้าสีดำ และบนไม้เท้าก็ฝังอัญมณีสีเลือดไว้หนึ่งเม็ด

ดวงตาของชายคนนั้นเป็นสีม่วง เขามองไปที่จวนเซียน แล้วพูดว่า:"ใช่แล้ว ที่นี่เลย อาณาจักรแห่งความชั่วร้ายถูกผนึกไว้ที่นี่ หาเด็กสาวคนนั้นแล้วพาเธอจากไป!"

"ใช่"บนเรือรบนั้นมีทหารนับหมื่นรีบวิ่งออกและรีบขึ้นบนเกาะ

"ถอยไป!"

อู๋เป่ยเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ลมสะเทือนแผ่นดินก็ถูกปล่อยออก ทหารตกใจและแข็งทื่อ ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีก

ในที่สุดชายชุดคลุมยาวก็สังเกตเห็นอู๋เป่ย แล้วพูดว่า:"คุณกล้าห้ามฉันทำเรื่องเหรอ?"

อู๋เป่ย:"คุณรู้เรื่องเซี่ยงฟู แปลว่าคุณต้องไม่ใช่คนธรรมดา แจ้งชื่อคุณมา"

ชายชุดคลุมยิ้มเยาะเย้ย:"ของเหมือนอย่างมด จงทำลายมันซะ"

ไม้เท้าในมือเขาชี้ไปที่อู๋เป่ย ก็มีแสงสีม่วงพุ่งออกมาแล้วโจมตีไปที่หน้าอกของอู๋เป่ย แต่ในร่างกายเขามีพลังอย่างมาก บวกกับยังมีร้อยคาถาปกป้องร่างกาย และมีตัวอักษรคาถาปรากฏรอบตัว และแสงสีม่วงนี้ก็ได้สะท้อนออกไปแล้วก็มีบางส่วนก็ได้สะท้อนกลับไปที่ตัวชายคนนั้น

ชายคนนั้นตกใจ:"คุณเป็นใคร?"

อู๋เป่บ:"คนที่ควรตอบคือคุณ"

ชายคนนั้นพูดด้วยความโกรธ:"อยากตายหรอก!"เขาโบกมือไปหนึ่งครั้ง ก็ได้ปล่อยหุ่นเชิดออกมาสามพันกว่าตัว ลักษณะแปลกประหลาด แล้วทั้งหมดก็ได้พุ่งฆ่าออกไปที่เขา

อู๋เป่ยยกมือขึ้นก็มีแสงดาบออกมา ในรูปแบบดาบทั้งสิบสองมีแปดแบบสว่างขึ้นมา และกลายเป็นค่ายกลการสังหารปากัว และมุ่งหน้าฆ่าไปหาเขา

"นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้ความลับของหยินหยางปากัว แต่ก็ไม่คาดคิดเลยว่าพลังจะมหัศจรรย์

แสงดาบกะพริบ ภาพลวงตาปากัวก็หมุนขึ้นมา แล้วพลังดาบก็ตัดไปทุกทิศทาง หุ่นเชิดสามพันตัวก็ถูกสับเป็นชิ้นๆทันที และล้มลงกับพื้นติงติงตังตังเลย"

ชายคนนั้นตกใจมากยังไม่ทันฟื้นจิตกลับเลย อู๋เป่ยก็ยืนอยู่ข้างหลังเขาแล้ว และมืออีกข้างก็ได้วางที่บนไหล่ของเขา

ชายคนนั้นแข็งทื่อ แล้วอุทานว่า:"สรุปคุณเป็นใครกัน?"

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา:"ฉันเป็นใครไม่สำคัญ ฉันถามคุณ ทำไมคุณถึงพาตัวสาวน้อยคนนั้นไป คุณรู้ได้อย่างไงว่าในตัวเธอมีความชั่วร้ายแห่งอาณาจักรอยู่?"

ชีวิตสำคัญกว่า ชายคนนั้นพูด:"ฉันเห็นมาจากหนังสือโบราณ โลกอันนั้นเรียกว่าอาณาจักรแห่งความชั่วร้าย และข้างในได้ปิดผนึงเทพแห่งความชั่วร้ายอยู่"

อู๋เป่ย:"คุณอยากจะเปิดอาณาจักรแห่งความชั่วร้ายเหรอ?"

ชายคนนั้น:"ไม่ใช่จะเปิดออก แค่อยากจะใช้พลังของเทพแห่งความชั่วร้ายมายกระดับความแข็งแกร่ง"

"โอ้ เทพแห่งความชั่วร้ายนั้นสามารถยกระดับความแข็งแกร่งของคุณเหรอ?"

ชายคนนั้น:"ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นองค์ชายสี่ ถ้ามีพลังของเทพแห่งความชั่วร้ายแล้ว ระดับพลังขององค์ชายสี่ก็สามารถไปถึงระดับต้าหลัว และยึดบัลลังก์ได้"

"คาชา!"

อู๋เป่ยหักคอทันทีแล้วโยนลงไปที่หม้อใต้พิภพเพื่อทำการกลั่น

หลังจากนั้น เขาก็จับสัตว์ประหลาดตัวที่สองได้และถามอีก

ในหลิงฉวน สัตว์ประหลาดหลายร้อยตัวภายในครึ่งชั่วโมงก็อู๋เป่ยถูกสังหาร แต่เขาก็ถามไม่ได้เรื่องอะไรเลย

ในขณะนี้ บนภูเขาป่าทางตะวันตกของหลิงฉวน มีชายคนหนึ่งยืนเอามือไพล่หลัง ด้านหลังเขาเป็นชายหนึ่งคน หญิงหนึ่งคน

สามคนนี้ถ้าอู๋เป่ยเห็นต้องจำพวกเขาได้แน่นอน พวกเขาก็คือศิษย์พี่ใหญ่ของศาลานักฆ่าปีศาจ และผู้บำเพ็ญ(ผู้หญิง)ชื่อเหยียนเยว่

ผู้บำเพ็ญอีกคนชื่อหวงลี่เฟย เขาพูดว่า:"ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเราปล่อยสัตว์ประหลาดออกมาห้าร้อยตัว ตำหนักดาบคุนหลุนจะต้องตกอยู่ในวิกฤตอย่างแน่นอน ไม่มีเวลาครึ่งปีอยากคิดว่าจะกำจัดสัตว์ประหลาดพวกนี้ออกไปได้"

เหยียนเยว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย แล้วพูดว่า:"ศิษย์พี่ใหญ่ จริงๆแล้วพวกเรากับตำหนักดาบคุนหลุนก็ไม่มีความแค้นอะไรมาก ปล่อยสัตว์ประหลาดหลายร้อยตัวไม่รู้เลยว่าจะมีคนบาดเจ็บหรือตายมากขนาดไหน ทำแบบนี้มันใช่เหรอ……"

หวงลี่เฟยหน้ามืดลง:"ศิษย์น้อง(ผู้หญิง)คุณกำลังพูดอะไร?ศิษย์พี่ใหญ่ทำแแบนี้ก็เพื่อฟื้นคืนตำแหน่งศาลานักฆ่าปีศาจของพวกเรา?หึ หลี่ซวนเป่ยคนนั้นควรได้รับบทเรียน!"

ในขณะนั้น มีผู้บำเพ็ญหนึ่งบินมาเขาดูตกใจ แล้วพูดว่า:"ศิษย์พี่ใหญ่ พลังของหลี่ซวนเป่ยแข็งแกร่งมาก เพียงแค่ครึ่งชั่วโมงก็ฆ่าสัตว์ประหลาดทั้งหมดได้แล้ว!"

"อะไรนะ?"ศิษย์พี่ใหญ่เฉียนตั้งหยุนตกใจ ต้องรู้นะว่าสัตว์ประหลาดที่เขาปล่อยออกมามีพลังที่แข็งแกร่งมากและมีจำนวนเยอะ แล้วยังกระจายไปทุกที่ เขาจะฆ่าทั้งหมดนี้ได้ยังไงเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง?

หวงลี่เฟยไม่แสดงสีหน้าออก แล้วพูดว่า:"ศิษย์พี่ใหญ่ ดูแล้วพลังของคนนี้เกินความคาดหมายของพวกเรา ทำไงดี จะไม่มีวิธีจัดการเขาได้เลยเหรอ?"

เฉียนตั้งหยุนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า:"ศิษย์พี่หวง คุณไปเอา'หอคอยกลั่นปีศาจ'มา"

หวงลี่เฟยสูดอากาศเย็นเข้า:"ศิษย์พี่ใหญ่ หรือคุณคิดอยากจะปล่อยปีศาจจักรพรรดินั้นออกมาหรือ?"

เฉียนตั้งหยุนยิ้มแบบเยาะเย้ย:"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะสามารถฆ่าปีศาจจักรพรรดิได้หรือไม่!"