ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1550

เมื่อเหยียนเยว่ได้ยินว่าจักรพรรดิมารกำลังจะถูกปล่อยตัว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ และรีบพูดว่า ：“ศิษย์พี่ใหญ่ แม้ว่าจักรพรรดิมารจะถูกกักกันมาหลายปีแล้ว แต่ความแข็งแกร่งของมันก็ยังน่ากลัวมาก หากเกิดสิ่งใดผิดพลาด เราจะอธิบายเรื่องนี้กับทางศาลานักฆ่าปีศาจอย่างไร.......”

เฉียนตั้งหยุนหัวเราะเยาะ ：“ศิษย์น้องเหยียน ถึงตอนนั้นข้าจะบอกว่าหอคอยหลอมมารถูกตำหนักดาบคุนหลุนขโมยไป เจ้าคิดว่าศาลานักฆ่าปีศาจจะเชื่อข้าหรือเชื่อพวกเขาล่ะ?”

“แต่ว่า.......” เหยียนเยว่ต้องการพูดต่อ แต่ถูกเฉียนตั้งหยุนขัดจังหวะ

“เอาล่ะศิษย์น้อง หากเจ้าไม่ต้องการเข้าร่วม ก็ยืนดูอยู่ข้างๆสิ”

ในอีกด้านหนึ่ง อู๋เป่ยฆ่าสัตว์ประหลาดตัวสุดท้าย ผู้บำเพ็ญหลิงฉวนรีบออกมาแสดงความขอบคุณ ครั้งนี้หากไม่ได้อู๋เป่ยลงมือ พวกเขาคงไม่สามารถปกป้องดินแดนของตนเองได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญจากอีกฝ่ายหรือประชาชนในท้องถิ่น ก็คงจะมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก

อู๋เป่ย ：“ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ตำหนักดาบคุนหลุนตั้งอยู่ในหลิงฉวน ดังนั้นเราจึงควรปกป้อง และสร้างประโยชน์ต่อท้องถิ่น”

หายากที่เหล่าผู้บำเพ็ญจะรวมตัวกัน จึงขึ้นไปบนยอดเขาที่อยู่ใกล้ๆ และพูดคุยกัน

หวงลี่เฟยนำหอคอยสีดำขนาดเล็กออกมาอย่างรวดเร็ว เฉียนตั้งหยุนรับหอคอยสีดำ แล้วพูดว่า ：“ผู้อาวุโสในหอคอย ผู้น้อยจะปล่อยท่านออกมาเดี๋ยวนี้ ข้างหน้าท่านคือหลิงฉวน มีประชากรนับหมื่นล้านคน ท่านสามารถดูดเลือดได้อย่างมีความสุข”

หอคอยสีดำขนาดเล็กสั่นเทา และมีเสียงออกมา ：“ทำไมถึงปล่อยข้า?”

เฉียนตั้งหยุน ：“ผู้อาวุโสถูกขังในหอคอยมาหลายร้อยปี ข้าคิดว่าถึงเวลาที่จะปล่อยท่านออกมาแล้ว”

“เอาล่ะ！ รีบปล่อยข้าออกไป！”

เฉียนตั้งหยุนท่องคาถา เพื่อให้หอคอยผลิกค่ำ พลังงานสีดำบินออกมา และกลายเป็นงูยักษ์ งูตัวนี้ มีความยาวหนึ่งหมื่นเมตร น่าทึ่งมาก ดวงตาของมันใหญ่โตเท่าบ้าน ช่างน่ากลัวมาก

เฉียนตั้งหยุนและคนอื่นๆรีบถอยหลัง เขาพูดว่า ：“ผู้อาวุโส ข้างหน้ามีผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วน ท่านรีบไปเพลิดเพลินเถอะ”

ปีศาจงูพูดอย่างใจเย็น ：“เด็กน้อย หากเจ้ากล้าตลบหลังข้า ข้าจะกินพวกเจ้าทั้งเป็น！”

ระหว่างที่อู๋เป่ยและผู้บำเพ็ญหลายคนกำลังพูดคุยกัน ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกถึงพลังปีศาจอันน่าตกใจ เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นปีศาจงูยักษ์ที่มีความยาวหนึ่งหมื่นเมตรกำลังพุ่งเข้ามา มันดูดุร้ายและดูเหมือนกำลังหิวโหยมาก มันกำลังตามหาเลือดเป็นอาหาร ไม่ต้องสงสัยเลยว่าประชากรผู้บริสุทธิ์ในหลิงฉวนจะกลายเป็นอาหารอันโอชาของมัน

“โอ้พระเจ้า！ เป็นพลังปีศาจที่ทรงพลังมาก หรือว่ามันคือจักรพรรดิมาร?” เหล่าผู้บำเพ็ญต่างก็ตกใจ ความแข็งแกร่งของจักรพรรดิมารนั้น ไม่ได้ด้อยไปกว่าต้าหลัวจินเซียนเลย ทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

อู๋เป่ยตะโกนเสียงดัง ：“เจ้าสัตว์ประหลาด รีบถอยออกไปซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้า！”

ปีศาจงูส่งเสียงคำรามยาว จนสั่นสะเทือนท้องฟ้า มันไม่เห็นอู๋เป่ยอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ และยังคงกระตุ้นเมฆดำสังหารต่อไป และเมื่อเห็นว่ามันกำลังจะร่อนลงพื้น และกลืนกินผู้คน

อู๋เป่ยโกรธมาก เขากระโดดขึ้นไปในอากาศ และกลายร่างเป็นยักษ์สูงหมื่นเมตร หลังจากฝึกฝนเคล็ดลับของเทียนเซี่ยงเข้าสู่ร่างกายแล้ว เขาก็สามารถกลายร่างได้มากมาย ทันใดนั้นเขาก็กลายร่างเป็นมังกรยักษ์ ลำตัวยาวหนึ่งแสนเมตร และกระโจนเข้าใส่ปีศาจงู

เมื่อปีศาจงูเห็นการจู่โจมนี้ ก็รู้สึกหวาดกลัว มันสามารถสัมผัสถึงพลังที่เต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวที่อยู่ในร่างกายของอู๋เป่ย พลังนี้เพียงพอที่จะคุกคามชีวิตของมัน

ปีศาจงูนั้นฉลาดมาก มันตัดสินใจอย่างเด็ดขาด หันหลังกลับและวิ่งหนีไปในทิศทางตรงกันข้าม

อู๋เป่ยไล่ตามอย่างใกล้ชิด ปีศาจงูตกใจมาก ใช้พลังจิตในการสื่อสาร ：“ข้าจะเปลี่ยนสถานที่ เจ้าไม่ต้องไล่ตามข้า”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ ：“ปล่อยเจ้าไปก็ได้ บอกข้าว่าใครเป็นคนส่งเจ้ามา”

ปีศาจงูพูดว่า ：“เด็กเหลือขอสองสามคนจากศาลานักฆ่าปีศาจ ข้าก็ว่าทำไมพวกมันถึงปล่อยข้าออกมา ที่แท้ก็ต้องการยืมมือเจ้าฆ่าข้า สมควรตาย ข้าไม่ปล่อยพวกมันไปแน่！ ”

ปีศาจงูหนีไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็มาถึงฉวนซี ไม่ไกลนัก เฉียนตั้งหยุนและคนอื่นๆกำลังรอข่าวอยู่ เมื่อเห็นปีศาจงูจากไปและกลับมา ต่างก็ตกใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นมังกรยักษ์อยู่ด้านหลังปีศาจงู สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

มังกรยักษ์มาจากไหน? หวงลี่เฟยตะโกน จากนั้นก็หันหลังและวิ่งหนีไป

แต่มันก็สายเกินไป งูยักษ์ตัวนั้นก็มาถึงในทันที มันอ้าปากกว้างและสร้างแรงดูดที่น่าตกใจ คนกลุ่มนี้กำลังจะถูกดูดเข้าไปในท้องของงู เนื่องจากเหยียนเยว่ไม่ต้องการมีส่วนร่วม เธอจึงยืนห่างออกไป และรอดพ้นจากภัยพิบัตินี้

หลังจากกินคนเหล่านี้แล้ว ปีศาจงูยังคงวิ่งไปข้างหน้า แต่อู๋เป่ยตามทันแล้ว กรงเล็บทั้งสองข้างคว้ามันไว้อย่างแรง กรงเล็บมังกรนั้นแหลมคมมาก จนจิกทะลุเกล็ดงูและจิกลึกเข้าไปในเนื้อ ทำให้ปีศาจงูกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

อู๋เป่ยไม่มีความประทับใจที่ดีกับผู้หญิงคนนี้ และพูดว่า ：“ทำไมศาลานักฆ่าปีศาจของพวกเจ้าถึงต้องฆ่าสัตว์ประหลาด?”

เหยียนเยว่ ：“ข้าก็ไม่รู้ แต่ถ้าใครจับสัตว์ประหลาดได้ ศาลานักฆ่าปีศาจก็จะมีรางวัลให้”

ปีศาจงูพูดว่า ：“นายท่าน ข้าน้อยพอรู้มาบ้าง”

อู๋เป่ย ：“อ๋อ ว่ามา”

ปีศาจงูพูดว่า ：“นายท่าน ข้าน้อยชื่อเลี่ยนไป๋”

อู๋เป่ย ：“อืม เลี่ยนไป๋ เล่าสิ่งที่เจ้ารู้ให้ข้าฟัง”

เลี่ยนไป๋พูดว่า ：“นายท่าน ศาลานักฆ่าปีศาจไม่ไช่พรรคที่มีคุณธรรม พวกเขาจับสัตว์ประหลาดก็เพื่อปลูกฝังทารกปีศาจ”

อู๋เป่ย ：“ทารกปีศาจ? มันคืออะไร?”

เลี่ยนไป๋ ：“หมายถึงการเอามนุษย์ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์เข้าไปไว้ในค่ายกล จากนั้นใช้วิชาลับในการเปลี่ยนให้ทารกกลายเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งสัตว์ประหลาด อย่างไรก็ตามสิ่งที่เป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจนี้แข็งแกร่งมาก เกิดมาก็แข็งแกร่งเท่าท่านเซียน พวกเขาฝึกฝนอีกสักหน่อย ก็จะแข็งแกร่งเท่าเซียนแห่งสวรรค์”

อู๋เป่ยประหลาดใจมาก ：“ถึงขั้นปลูกฝังทารกปีศาจ คนเหล่านี้ช่างไม่เกรงกลัวกฎหมายซะเลย！”

เลี่ยนไป๋ ：“นายท่านไม่ต้องแปลกใจ มีกองกำลังจำนวนมากที่ทำสิ่งนี้ แต่ท่านไม่รู้เท่านั้นเอง”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ ：“เจ้าพวกโง่！”

จากนั้นเขาก็มองไปที่เหยียนเยว่ และพูดว่า ：“เจ้ากลับไปจะอธิบายยังไง?”

เหยียนเยว่กัดฟัน แล้วพูดว่า ：“ข้าจะบอกว่าศิษย์พี่ใหญ่แอบปล่อยจักรพรรดิมาร แต่เขากลับถูกจักรพรรดิมารกลืนกิน”