ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1551

อู๋เป่ยฮึดฮัดพร้อมออกจากสถานที่พร้อมกับเลี่ยนไป๋

เมื่อกลับไปที่สำนักดาบคุนหลุน เขาโยนเลี่ยนไป๋ลงบนพื้นแล้วถามว่า “นายฟื้นฟูการฝึกฝนของราชาปีศาจอย่างไร?”

เลี่ยนไป๋: “หากยังกินสิ่งมีชีวิต ก็ยิ่งจะฟื้นตัวได้ช้า”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ไว้สักวัน ฉันจะส่งนายไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ต้องปกป้องประตูภูเขาให้ฉันด้วยชีวิต” หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ใส่เครื่องพันธนาการบนร่างกายของเลี่ยนไป๋

หลังจากสยบเลี่ยนไป๋แล้ว อู๋เป่จึงกลับบ้านและเห็นจูจูเล่นกับเขอเออร์และติงเออร์ จูจูที่มีท่าทีราวกับเป็นพี่สาวคนโต

หลังจากเล่นกับลูก ๆ สักพัก เขาก็ไปเยี่ยมเทพเจ้าแห่งหิมะ

“เจ้าเปิดคลังสมบัติเซียนได้ด้วยหรือ?” ดวงตาของเทพเจ้าหิมะเป็นประกาย

อู๋เป่ย: “เปิดที่ซ่อนสี่แห่งแล้ว”

เทพเจ้าแห่งหิมะรู้สึกประทับใจมาก: “ยอดเยี่ยมมาก ความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเจ้าอยู่เหนือของข้าเสียแล้ว”

อู๋เป่ย: “จริงๆ แล้วมีสถานที่ที่ห้าที่เรียกว่าคลังสมบัติมนุษย์ขั้นสูงสุด และผมเองก็จะเปิดมัน”

เทพเจ้าหิมะรู้สึกประหลาดใจ: “คลังสมบัติมนุษย์ขั้นสูงสุด? เมื่อเจ้าเปิดมันแล้วเจ้าจะได้อะไร?”

อู๋เป่ย: “คลังสมบัติมนุษย์จะปลดปล่อยพลังของเผ่าพันธุ์มนุษย์ออกมาเป็นหลัก ผมคิดว่าพลังสูงสุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์จะต้องทรงพลังมาก”

เทพเจ้าหิมะพยักหน้า: “เจ้าเติบโตเร็วกว่าที่ข้าคาดไว้”

จากนั้นเขาก็คิดถึงบางสิ่งบางอย่างและพูดว่า “ข้าขอแนะนำให้เจ้าอย่าฝึกความเป็นเซียนแห่งสวรรค์”

อู๋เป่ยสะดุ้ง: “ไม่ให้เป็นเซียนแห่งสวรรค์? เพราะอะไรหรือครับ?”

เทพเจ้าแห่งหิมะกล่าวว่า: “ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้าจะเทียบกับ เต้าจวินได้อย่างไร?”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ผมอาจไม่สามารถเอาชนะท่านได้ แต่ผมก็ไม่ได้กลัวเหล่าเต้าจวินเช่นกัน”

เทพเจ้าหิมะกล่าว: “อย่างนั้นก็ถูกต้อง จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเจ้าเปิดคลังสมบัติศักดิ์สิทธิ์และเข้าสู่อาณาจักรแห่งเซียน หรือแม้แต่อาณาจักรการยึดครองสวรรค์ แล้วแบบนี้เจ้าจะต้องแข็งแกร่งถึงเพียงใด?”

อู๋เป่ยตกอยู่ในความเงียบ ในความเป็นจริงเขารู้สึกว่าความเชื่อมโยงระหว่างผู้เป็นเซียนแห่งโลกและเซียนแห่งสวรรค์ไม่มีอยู่เลย

เทพเจ้าหิมะ: “ถ้าเจ้าต้องการเป็นเซียนแห่งสวรรค์จริงๆ เจ้าก็สามารถแปลงกายเพื่อฝึกฝนได้ สำหรับตัวตนที่แท้จริงของเจ้า เจ้าก็สามารถดำเนินต่อไปบนเส้นทางแห่งเซียนแห่งโลกได้”

อู๋เป่ย: “แปลงกายเพื่อฝึกการเป็นเซียนอย่างนั้นหรือ เป็นความคิดที่ดี”

เทพเจ้าหิมะ: “ด้วยคุณสมบัติและความแข็งแกร่งของเจ้า การทำเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องยาก ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยวิธีนี้ เจ้าสามารถฝึกฝนผู้เป็นเซียนทางโลกและเซียนแห่งสวรรค์ได้ในเวลาเดียวกัน โดยไม่ต้องเสียเวลา”

อู๋เป่ย: “อืม แต่ถ้าผมต้องการเป็นเซียน ฉันจะต้องพุ่งไปสู่อาณาจักรแห่งความเป็นเซียนก่อน”

เทพเจ้าหิมะ: “คัมภีร์อมตะ เจ้าได้ฝึกฝนหรือไม่?”

อู๋เป่ย: “ผมได้ฝึกฝนคาถายึดร่างกายมาก่อนแล้ว ผมรู้สึกว่าคัมภีร์นี้ท้าทายสวรรค์ไปหน่อย หากผมสามารถฝึกฝนได้จนถึงขั้นสุด รูปร่างและจิตวิญญาณของผมก็จะได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สมจริงมากขึ้น”

เทพเจ้าหิมะ: “เส้นทางของโลกนำไปสู่จุดหมายปลายทางเดียวกันผ่านเส้นทางที่แตกต่างกัน ก็เช่นกันเมื่อเจ้าฝึกฝนคัมภีร์แห่งความเป็นอมตะ การเดินทางในอนาคตต่อไปของเจ้าก็จะราบรื่น”

เทพเจ้าแห่งหิมะก็ฝึกซ้อมเช่นกัน ทั้งสองคนให้คำแนะนำแลกเปลี่ยนกัน อู๋เป่ยก็ได้พยายามเปิดคลังสมบัติมนุษย์แห่งที่ห้าไปด้วย ซึ่งเป็นที่คลังสมบัติของมนุษย์ขั้นสูงสุด!

ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาคาดหวัง เขาคิดว่าคลังสมบัติมนุษย์ขั้นสูงสุดจะทำการเปิดได้ยาก แต่ในทางกลับกัน เขาใช้เวลาเพียงสองวันในการเปิด คลังสมบัติมนุษย์ขั้นสูงสุด หลังจากที่คลังสมบัติมนุษย์ขั้นสูงสุดถูกเปิด กลิ่นอายของพลังต้นกำเนิดก็ถูกปล่อยออกมา อู๋เป่ยสงบลงทันทีด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามและพลังที่ดูไร้ขอบเขต!

ร่างกายของเขาส่งผลสะท้อนทั้งกับสวรรค์และโลก ทุกลมหายใจส่งผลกระทบต่อระบบของสวรรค์กับโลก ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นที่รักของทั้งสองแห่งโชคชะตาของสวรรค์กับโลกเข้าหาเขาเพื่อมาบรรจบกัน

อู๋เป่ย: “เยวี่ยหวู่ คุณต้องอยู่ต่ออีกสามวัน ในช่วงสามวันนี้ ผมจะพยายามเพื่อปรับยาอายุวัฒนะให้กับชนเผ่าของคุณ”

เยวี่ยหวู่พยักหน้า: “ขอบคุณหลี่หลาง”

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลานี้ อู๋เป่ยได้กลั่นยาอายุวัฒนะที่มากเพียงพอ ไว้ให้ชนเผ่าอั้นเยว่ ในวันที่สี่เยวี่ยหวู่กล่าวคำอำลาคนในชนเผ่า ก่อนจะติดตามอู๋เป่ยไปยังหลิงฉวน

เมื่อถึงบ้านอู๋เป่ยก็จัดให้เยวี่ยหวู่อาศัยอยู่ในที่พักของจักรพรรดินีหลิงซี สองสาวทั้งสองอาศัยอยู่ในที่พักอาศัยเดียวกัน เยวี่ยหวู่ที่ยังไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมภายนอก ต้องการใครสักคนที่จะแนะนำเธอ หลิงซีจึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม

หลังจากตั้งถิ่นฐานให้กับเยวี่ยหวู่ แล้วอู๋เป่ยก็พาจือเฟย ไปที่เทียนเต้าเหมิน

อาณาจักรสวรรค์จะเข้าสู่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในอีกไม่กี่วัน เขากำลังจะสำรวจ อาณาจักรสวรรค์ และช่วยจือเฟยล้างแค้นครอบครัวตระกูลเว่ย ที่ฆ่าญาติพี่น้องของจือเฟย ความบาดหมางนองเลือดเช่นนี้ต้องได้รับการล้างแค้น!

แม้ว่าอู๋เป่ยจะเป็นศิษย์ของเซียวไท่จุน และเป็นผู้มาใหม่ที่มีคะแนนสูงสุดในนิกาย เทียนเต้า เขาใช้เวลาที่นี่ไม่มากนัก มีเพียงไม่กี่คนที่เขารู้จัก เขาไม่สนิทสนมกับเพื่อนในสาวกเดียวกันนัก

เมื่อไปถึงเทียนเต้าเหมิน เห็นผู้คนเข้าออกหน้าบริเวณหน้าภูเขา ดูมีชีวิตชีวา ดูเหมือนว่าไม่เพียงแต่สาวกเทียนเต้าเหมินเท่านั้นที่ต้องการเข้าสู่แดนสวรรค์ แต่ยังมีผู้ฝึกฝนทั้งหลายอีกมากมายที่ต้องการ

อู๋เป่ยได้พบกับเซียวไท่จุน ซึ่งรอคอยเขามาหลายวันแล้ว และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ซวนเป่ย เจ้าได้เปิดอาณาจักรประตูมังกรแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าควรไปที่อาณาจักรแห่งลมได้”

จากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดนี้อู๋เป่ยเคยบุกทะลวงผ่านอาณาจักรสายฟ้ากับอาณาจักรไฟ ต่อไปจึงควรทะลวงผ่านอาณาจักรแห่งลม แต่ไข่มุกแห่งลมศักดิ์สิทธิ์ในอาณาจักรแห่งลมนั้นมีข้อกำหนดสำหรับอาณาจักร และมีเพียงผู้ฝึกฝนเท่านั้น หลังจากนั้นจึงไปยังอาณาจักรประตูมังกร ทำให้เลื่อนมาจนถึงบัดนี้

อู๋เป่ย: “ท่านอาจารย์ ในระหว่างนี้ผมจะไปที่อาณาจักรแห่งลมก่อน โปรดปกป้อง จือเฟยด้วย”

เมื่อเห็นจือเฟย เซียวไท่ซุนก็เข้าใจความตั้งใจของอู๋เป่ยเขาจึงกล่าวว่า: “ซวยเป่ย หากทำลายทั้งแปดอาณาจักรและปรับการจานเข็มก่อกำเนิดแปดทิศ ตระกูลเว่ยก็คงจะยอมจำนนต่อเจ้า”

อู๋เป่ย: “ท่านอาจารย์ อาณาจักรทั้งแปดนี้คือจานเข็มก่อกำเนิดแปดทิศ แล้วพวกมันไม่พังเสียหายหรือครับ?”

เซียวไท่ซุน: “จานเข็มก่อกำเนิดแปดทิศ ถูกแบ่งออกเป็นแปดส่วน หากเจ้าสามารถปรับแยกมันออกกันได้ เจ้าจะกำหนดจานเข็มแปดทิศได้เช่นกัน”