ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1566

อู๋เป่ย: “ถ้าฉันบอกไปคุณคงจะไม่เชื่อ ฉันรู้สึกได้ว่าดาวเคราะห์ดวงนี้ สังคมคล้ายกับโลกในตอนนั้นมาก เป็นสังคมสมัยใหม่ที่มีหลายประเทศ รถยนต์ ทีวี โทรศัพท์มือถือ และอาคารสูง เทคโนโลยีของพวกเขานำสมัยกว่าโลกไปกว่าสิบหรือหลายร้อยปี”

ถังจื่อยี่: "เรื่องมันบังเอิญขนาดนั้นเชียว?"

อู๋เป่ย : "มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มีคนคัดลอกแผนที่ และสร้างดาวเคราะห์ดวงนี้ขึ้นมา"

"แลล้วพวกลูกครึ่งเทพที่นี่ล่ะ?"

อู๋เป่ย: "ได้เข้าร่วมกกับเผ่าพันธ์มนุษย์แล้วหรือยัง? ช่างเถอะ ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาก่อน พวกเรามาเพราะมีจุดประสงค์ คือต้องการให้คุณกลายเป็นเต้าจวิน"

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบยาอายุวัฒนะออกมาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า : "จื่อยี่ มันนั่นแหละ"

อู๋เป่ย: "ไม่ต้องสงสัยเลย ฉันได้ตรวจสอบแล้วและมันพิเศษจริงๆ มันมีโลกและการก่อตัวของรูนนับไม่ถ้วน มีเพียงเต้าจวินเท่านั้นที่สามารถปรับอายุวัฒนะที่ไม่ธรรมดาได้"

ถังจื่อยี่: "กินเข้าไปตรง ๆ เลยงั้นหรือ?"

อู๋เป่ย: "ไม่ได้กิน"

ขณะที่เขาพูด เขาก็ยาอายุวัฒนะด้วยมือทั้งสอง และยาอายุวัฒนะก็กลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเขายิงตรงไปที่หน้าผากของถังจื่อยี่ แสงศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ร่างกายของเธอและเปลี่ยนโฉมเธอทันที

ถังจื่อยี่รู้สึกว่าร่างกายของเธอควบคุมไม่ได้ ระดับพลังยุทธ์ของเธอได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง และทุกขั้นตอนเกือบจะสมบูรณ์แบบ!

อู๋เป่ยรู้ว่านี่เป็นกระบวนการที่ค่อนข้างยาว อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสองสามวัน ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า "จื่อยี่ ไม่ต้องกลัว ฉันจะอยู่ข้างๆ คุณ"

ผ่านไปเร็วมาก ถังจื่อยี่ก็เปิดถ้ำศักดิ์สิทธิ์ เปิดดินแดนซ่อนออก การเข้าสู่ความเป็นอมตะและไปสู่สวรรค์ แต่ละขั้นตอนใช้เวลาประมาณหนึ่งหรือสองชั่วโมง

ในช่วงเวลานี้ หากอู๋เป่ยพบเจอสิ่งที่ไม่สมบูรณ์แบบ เขาจะแก้ไขให้ทันเวลา ก่อนหน้านั้นเขาได้ซื้อทรัพยากรเป็นจำนวนมากแล้วแล้ว

ระดับการเพาะปลูกของถังจื่อยี่ยังคงดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเขาไม่ได้ขี้เกัยจด้วย ตรวจสอบข้อบกพร่องและเติมเต็มมัน เมื่อค้นพบอันตรายที่ซ่อนอยู่ เขาจะช่วย ถังจื่อยี่แก้ไขมันทันที

เต้าจวินไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง เขารู้สึกว่ามีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ อยู่ในน้ำปรับอายุวัฒนะนี้ แต่โชคดีที่เขาสามารถรับมือกับมันได้

สามวันต่อมาถังจื่อยี่ก็เป็นอมตะอย่างแท้จริงแล้ว ในเวลานี้ อู๋เป่ยไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนัก เขาทำได้เพียงปรับปรุงคุณสมบัติของยาอายุวัฒนะ ถังจื่อยี่เพื่อให้การเลื่อนตำแหน่งของเธอราบรื่นขึ้น

เมื่อถึงวันที่ห้า ออร่ารอบตัว ถังจื่อยี่นั้นน่าสะพรึงกลัวมาก เธอทะลุทะลวงไปสู่ระดับสูงสุดของความเป็นอมตะที่แท้จริงและเข้าสู่อาณาจักรของ เขตแดนเซียนจินต้าหลัว เป็นรูปแบบชีวิตที่ล้ำหน้ากว่าเซียนจิน

หลังจากนั้นอีกสองวัน ออร่าของเธอก็คงที่ และเธอก็กลายเป็นเต้าจวินคนหนึ่ง!

ถังจื่อยี่ลืมตาที่งดงามของเธอ ร่างกายมีลักษณะที่พิเศษอยู๋รอบตัว เธอเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติ ดูและเธอดูสง่างามขึ้น ทุกคำพูด ทุกการกระทำ ทุกการเคลื่อนไหวล้วนมีจังหวะแห่งสวรรค์

อู๋เป่ยกล่าว: "จื่อยี่ แม้ว่าตอนนี้ฉันจะเป็นต้าเต้าจวิน แต่ก็ยังไม่คุ้มชินกับสถานะการณ์ในตอนนี้ ฉันจะค่อย ๆ เรียนรู้มันไป"

ถังจื่อยี่ : "ซวนเป่ย ตอนนี้ฉันสุดยอดเท่าคุณแล้วยัง？"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า : "แค่ลองก็รู้แล้ว"

ถังจื่อยี่ชี้นิ้ว แล้วอู๋เป่ยก็ขยับไม่ได้ไปทันที อีกทั้งร่างกายของเขาก็ดูเหมือนจะถูกผูกมัดไว้ แต่ครู่ต่อมา เขาก็หลุดพ้นจากพันธนาการด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขาเอง และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: "ถูกต้อง แค่นิ้วเดียวของคุณ แม้แต่เต้าจวินธรรมดา ๆ ก็จะถูกผูกมัดไว้แล้ว"

ถังจื่อยี่ : "ซวนเป่ย คุณไปทำการทดลองให้เสร็จเถอะ ฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่"

อู๋เป่ยพยักหน้า : "ได้" ตอนนี้ระดับพลังยุทธิ์ของถังจื่อยี่นั้นสูงมาก และเธอเป็นเต้าจวิน โดยทั่วไปแล้วเธอจะไม่ตกอยู่อันตรายใด ๆ

ทิ้งถังจื่อยี่ไว้ข้างหลัง อู๋เป่ยบินไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด

เมืองนี้มีความเจริญรุ่งเรืองมาก มีประชากรหลายสิบล้านคนอาศัยอยู่ ตามท้องถนนก็มีรถยนต์ทุกประเภทและมีผู้คนสัญจรไปมา

เขาร่อนลงบนถนน แต่งกายด้วยชุดที่ไม่เข้ากับดาวเคราะห์ดวงนี้ และผู้คนที่เดินผ่านไปมาหลายคนก็ชี้มาที่เขาทันที

“คนนี้ใครหรือ กำลังถ่ายละครอยู่หรือเปล่า”

“ว้าว เขามีรูปร่างที่ดีจริงๆ ดูเส้นร่างกายของเขาสิ มันสมบูรณ์แบบ” คนที่มีสายตาดีอุทานออกมา

อู๋เป่ยเดินไปตามทาง สังเกตคนเหล่านี้ไปด้วย และพบว่าแม้ว่าพวกเขาจะไม่มีการฝึกฝนอะไร แต่ร่างกายของพวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแอลง เนื่องจากพวกเขากินยาพันธุกรรม

ในขณะนี้ กลุ่มชายชุดดำปรากฏตัวขึ้นและล้อมรอบอู๋เป่ย หนึ่งในนั้นหยิบบัตรประจำตัวขเองเขาออกมาแล้วพูดว่า "มากับพวกเรา"

อู๋เป่ย: “คุณตอบคำถามฉันก่อนสิ ทำไมคุณถึงอยากได้งานล่ะ?”

ผู้หญิง: "แน่นอนว่าคุณต้องทำงานเพื่อบริหารเมือง ไม่เช่นนั้นจะมีปัญหากับการปกครอง"

"คุณบอกว่าคุณกำลังบริหารเมืองนี้งั้นหรือ?"

หญิงสาวกล่าวว่า "แน่นอน สถานที่แห่งนี้เคยเป็นดินแดนแห้งแล้ง และเราใช้เวลาหลายชั่วอายุคนในการจัดการกับให้มีความเป็นอยู่อย่างปัจจุบัน"

อู๋เป่ย: "ลูกครึ่งเทพเป็นแบบคุณกันหมดไหม?"

"ประมาณนั้น มันเป็นหน้าที่ของเราในการปกป้องเหล่ามนุษย์ "

อู๋เป่ย: "เหมือนจะไม่ถูกต้องนะ พวกคุณลูกครึ่งเทพเป็นหมารับใช้ของเหล่าทวยเทพและทำงานให้กับเหล่าทวยเทพ พวกคุณจะมาดูแลมนุษย์ได้อย่างไร?"

หญิงสาว: "ถึงแม้เราจะมีเลือดของเทพเจ้า แต่เราก็ยังมีเลือดมนุษย์มากกว่า"

อู๋เป่ยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามเธอว่า “ที่นี่มีลูกครึ่งเทพเท่าไหร่?”

หญิงสาว: "รวมทั้งเด็กและผู้ใหญ่ด้วยน่าจะเกินพันคน"

อู๋เป่ย: "ลูกครึ่งปีศาจอยู่ที่ไหน?"

หญิงสาว : "ลูกครึ่งปีศาจถูกขับไล่ไปยังพื้นที่กักกัน แต่พวกเขาก็ยังคงออกมาทำร้ายผู้คนอยู่บ่อยครั้ง การต่อสู้ระหว่างพวกเราครึ่งเทพและลูกครึ่งปีศาจดำเนินมาหลายชั่วอายุคนแล้ว"

อู๋เป่ย: ''อีกนัยหนึ่งคือ ครึ่งปีศาจต้องการกินมนุษย์ แล้วคุณปกป้องพวกเขางั้นหรือ?"

หญิงสาว : "คุณจะเข้าใจแบบนั้นก้ได้"

"คุณชื่อว่าอะไร?" อู๋เป่ยถาม

"ฉันชื่อหลานชิว"