ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 161

อู๋เป่ยพยักหน้า เขามองออกว่าถังหมิงฮุยสนับสนุนเขาด้วยใจจริง เลยยากที่จะปฏิเสธ จึงพูดว่า “ขอบคุณครับคุณอา”

ถังหมิงฮุยรู้สึกดีใจมาก เขาตอบกลับไปว่า “มาวิ่งเป็นเพื่อนฉันสักสองสามรอบก็แล้วกัน”

จริงๆ แล้วอู๋เป่ยไม่ได้สนใจอยากจะวิ่งกับชายชราผู้นี้เลยสักนิด เขาชอบสอนเทคนิคการออกกำลังกายให้กับถังจื่อยี่มากกว่า อย่างน้อยก็ได้สัมผัสกับเรียวขายาวๆ หรือไม่ก็เอวบางๆ ได้บ้าง

แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ยิ้มและตอบตกลงกลับไป ทำให้ถังจื่อยี่รู้สึกเสียดายแบบหมดอาลัยตายอยาก และแอบทำถลึงตาใส่พ่อของตน

ที่บอกว่าให้ไปวิ่งเป็นเพื่อนนั้น จริงๆ แล้วเขามีบางอย่างที่อยากจะพูดกับอู๋เป่ย เขาต้องทำดีกับถังจื่อยี่ ลูกสาวของเขาดีงามขนาดนี้ เขาต้องเห็นคุณค่าและทะนุถนอมให้เป็นอย่างดี

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ คู่สามีภรรยาถังหมิงฮุย ถังจื่อยี่ ถังฉือลู่ รวมถึงอู๋เป่ยต่างพร้อมหน้าเดินทางไปเข้าประชุมผู้ถือหุ้นกัน

ถังหมิงฮุยบอกเขาว่า ในการประชุมครั้งนี้มีมติในการประชุมอยู่ 2 หัวข้อ ข้อแรกคือการเข้าไปมีส่วนร่วมในทุกด้านของอุตสาหกรรมมรกต และจะต้องวางรากฐานเพื่อสร้างให้ป็นหมู่บ้านมรกตแห่งแรกของประเทศให้ได้

มติประชุมหัวข้อที่สอง ให้อาศัยอิทธิพลของตระกูลถัง เพื่อสร้างศูนย์กลางการค้าอักษรภาพที่มีประสิทธิภาพ โดยศูนย์กลางการค้านี้แห่งนี้จะเป็นทั้งแหล่งรวบรวมจำแนก ประมูล จำนอง ประเมินราคา สถานที่ท่องเที่ยว และเป็นแหล่งซื้อขายงานศิลปะจำลอง โดยทั้งหมดนี้จะถูกรวมไว้ในที่เดียวกันทั้งหมด

ในปัจจุบัน บรรดาผู้ถือหุ้นทั้งหลายยังไม่บรรลุมติข้อตกลงนี้ และสิ่งที่ถังหมิงฮุยต้องทำในวันนี้ก็คือการโน้มน้าวให้ผู้ถือหุ้นคล้อยตามนั้นเอง

มติสองหัวข้อนี้ เป็นสิ่งที่ถังฉือลู่คิดอยากจะทำมาโดยตลอด และเขาหวังว่าถังหมิงฮุยจะทำให้ความฝันของเขาเป็นจริงขึ้นมาได้

สำนักงานใหญ่ของถังกรุ๊ป อาคารสูงสิบชั้น มีนามว่าอาคารจักรพรรดิถัง ส่วนหนึ่งเปิดให้เช่า ส่วนหนึ่งเป็นพื้นที่ไว้ใช้งานเอง อาคารแห่งนี้เป็นสัญลักษณ์ของอวิ๋นจิงมาโดยตลอด

อาคารจักรพรรดิถังชั้นที่สิบเอ็ด มีห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ตกแต่งออกมาได้อย่างหรูหรา ราวกับพระราชวังอย่างไรอย่างนั้น

เวลานี้ บรรดาผู้ถือหุ้นที่มีอยู่ต่างเดินทางมาถึงกันแล้ว ทุกคนต่างรอคอยการมาถึงของครอบครัวถังหมิงฮุย

ณ ห้องประชุมใหญ่ ถังหมิงฮุยนั่งในตำแหน่งท่านประธาน ถังจื่อยี่นั่งในลำดับถัดไปทางด้านซ้ายของถังหมิงฮุย ส่วนอู๋เป่ยนั่งทางซ้ายมือของเธอถัดไปอีกที

อู๋เป่ยหน้าตาไม่คุ้นเคย เล่นเอาคนอื่นต่างพากันรู้สึกประหลาดใจ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน

อู๋เป่ยกกวาดสายตามองไปรอบๆ คาดไม่ถึงว่าเขาจะเจอคนที่รู้จักถึงสองคน คนแรกคือ จินหย่งลี่ ส่วนอีกคนคือ เริ่นซานซานลูกสาวของเริ่นเทียนเซิ่งจากไห่เฉิง

ตอนที่จินหย่งลี่เห็นอู๋เป่ยนั้น แววตาของเขาก็ปรากฏถึงความโหดร้ายและเชิดใส่อย่างไม่แยแส แถมยังสบถเสียงใส่ด้วยความเย็นชา เริ่นซานซานชำเลืองมองตาม จากนั้นก็หันหน้าหนีไปทันที

ถังหมิงฮุยพูดแก้เขินไปว่า “ทำทุกคนรอนานเลย”

ชายชราผมขาวใบหน้าใจดีในชุดถัง ยิ้มและตอบกลับไปว่า “หมิงฮุยเธออายุยังน้อยแถมยังมีความกล้าหาญ ตอนนี้มีเธอดำรงตำแหน่งเป็นท่านประธานบริษัท คนรุ่นเก่าอย่างพวกฉันก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก”

ถังหมิงฮุยตอบกลับไปว่า “ท่านอาวุโสหยวนชมกันเกินไปแล้ว ผมอายุยังน้อย ประสบการณ์ยังไม่มากพอ คงต้องอาศัยความร่วมมือและคำชี้แนะจากคุณอาและบรรดาพี่น้องทุกท่านอีกมาก”

“ฮ่าฮ่า หมิงฮุยเธออย่าถ่อมตนไปหน่อยเลย พวกเราล้วนต่างเลื่อมใสในความสามารถของเธอ ไท่คังวิลล่าทำเงินได้มหาศาล อ่าวไป๋หลงก็ทำเงินได้มากมายมหาศาลด้วยเช่นกัน เธอช่างเป็นเทพแห่งความมั่งคั่งที่นำทางให้กับพวกเราจริงๆ”

ชายสวมชุดสูทสีเทาอายุราวๆ ห้าสิบกว่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ถังจื่อยีกระซิบกับอู๋เป่ยว่า “ท่านทั้งสองคนนี้คือผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับหนึ่งและอันดับสองนอกเหนือจากตระกูลถัง คนที่สวมชุดถังชื่อ หยวนเชียนวั่ง เขาเป็นทั้งนักสะสม เป็นศิลปินแห่งชาติด้านภาพวาด เป็นภัณฑารักษ์ที่มีชื่อเสียงของหอศิลป์แห่งชาติ และยังเป็นรองนายกสมาคมวิจิตรศิลป์ เขามีห้องจัดแสดงนิทรรศการส่วนตัวมากถึงสามแห่ง และเป็นบุคคลสำคัญของโลกในด้านของงานวาดภาพอีกด้วย”

“ส่วนอีกคนชื่อ เซียวหรานชิง นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของทางตอนใต้ ราชาแห่งเครื่องบริโภค ภายใต้แบรนด์ชิงหลงกรุ๊ป เขามีทรัพย์สินร่วมสองล้านล้านหยวน และมีสินทรัพย์สุทธิอย่างน้อยห้าแสนล้านหยวนด้วยกัน”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ที่แท้ก็คือพวกเจ้าสัวนี่เอง”