ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1612

อู๋เป่ย ：“ช่างเถอะ เก้าสิบห้าฟอง ข้าเอาน้อยลงหน่อย”

ไก่ตัวใหญ่ ：“ห้าสิบห้าฟอง มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว บ้านข้ามีไข่เท่านี้ ไม่สามารถให้เจ้าเก้าสิบห้าฟองได้”

หลังจากไก่และมนุษย์ต่อรองราคากันแล้ว ในที่สุดก็ตกลงราคากันที่ไข่เจ็ดสิบสองฟอง

อู๋เป่ย ：“เมื่อเห็นไข่ ข้าก็จะมอบถุงน้ำดีงูให้เจ้า และข้ารู้ทักษะทางการแพทย์ สามารถรักษาพิษของภรรยาเจ้าได้”

ไก่ตัวใหญ่ดีใจมาก และพูดว่า ：“ได้เลย ตามข้ามาสิ”

ดังนั้น อู๋เป่ยและเฉินรั่วเสียนจึงขึ้นนั่งบนหลังเสือน้อย และบินตามไก่ตัวใหญ่ไปข้างหน้า

ระหว่างทาง อู๋เป่ยถามว่า ：“เจ้ามีชื่อหรือไม่?”

“ข้าเป็นคนที่สิบสามในบรรดารุ่นเดียวกัน ดังนั้นเจ้าเรียกข้าว่าจีซือซานละกัน”

“จีซือซาน เจ้านายของเจ้านอกจากเลี้ยงไก่แล้ว ยังเลี้ยงอะไรอีกหรือเปล่า?”

จีซือซาน ：“มีสิ มีสุนัขหนึ่งตัว พวกเราเรียกมันว่าเหล่าหวง มักรังแกปู่ของข้าอยู่เสมอ ถ้าไม่ใช่ว่าข้าสู้มันไม่ได้ ข้าคงสั่งสอนมันไปนานแล้ว”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ สุนัขที่แข็งแกร่งกว่าปู่ของจีซือซาน มันต้องดำรงอยู่ในระดับไหนกัน?

“ยังมีสิ่งมีชีวิตอื่นอีกไหม?”

จีซือซาน ：“ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่ง กระต่ายสามตัว แพะสองตัว ในน้ำ ยังมีปลาและกุ้งอยู่บ้าง และตัวที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือเต่า แม้แต่เหล่าหวงก็ไม่กล้ายุ่งกับมัน”

อู๋เป่ย ：“ถ้าเช่นนั้น สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ ต่างก็ล้วนแข็งแกร่งมาก”

จีซือซาน ：“ยังไงก็ตามข้าก็ไม่กล้าไปยั่วยุพวกมันมากนัก ใช่แล้ว ในป่ายังมีรังผึ้ง บนภูเขาตะวันออกยังมีรังมด ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นของที่บ้านข้า สุดท้ายยังมีแปลงยาสมุนไพร แปลงยาสมุนไพรมีภูตผีมากมาย ข้าเคยเสียท่าให้พวกมัน”

อู๋เป่ยคิดในใจปรมาจารย์ท่านนี้คือใครกันนะ ทำไมแม้แต่สัตว์เลี้ยงของเขาก็แข็งแกร่งเช่นนี้?

จีซือซาน ：“แต่ก็มีผู้แข็งแกร่งบางคนที่เกิดนอกบ้าน ตัวอย่างเช่นงูสีเงินตัวนั้นเป็นต้น ข้าไล่ล่ามันมาตั้งแต่ดินแดนวิญญาณห้าธาตุ จนไล่ล่ามาถึงข้างนอกนี้”