ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1617

อู๋เป่ยอ่านหนังสือพวกนั้นอยู่ครู่หนึ่งเขาก็วางหนังสือกลับคืนไปบนชั้นวาง หยิบกระบี่พร้อมฝักเล่มหนึ่งออกมาจากผนังกำแพง เขาจับกระบี่เล่มนั้นเอาไว้ในมือ ความแหลมคมของกระบี่ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของเขา

เหล่าหวง “เป็นไปไม่ได้......”

แต่มันสายเกินไปแล้ว “ควับ” อู๋เป่ยชักกระบี่ออกมา เรือนร่างของกระบี่นั้นงดงามราวกับสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง

อู๋เป่ยยิ้มพร้อมพูดว่า “กระบี่เล่มนี้ของนายท่านของเจ้าไม่เลวเลย ข้าขอลองเล่นมันดูหน่อยแล้วกัน”

พูดจบเขาก็กระโดดออกไปบนลาน ร่ายรำเพลงกระบี่บนพื้นที่โล่งแจ้ง

กระบี่เล่มนี้สอดคล้องเข้ากับเจียนว่านของเขา เขาปลดปล่อยพลังงานกระบี่เข้าไปในกระบี่ ทำให้ลำแสงเปล่งประกายออกมาจากกระบี่เล่มนั้น

ทันใดนั้นอู๋เป่ยก็รวมเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่ ดอกไม้กระบี่มากมายปรากฏขึ้นบนอากาศ สุดท้ายร่างของเขาก็หายไป เหลือเพียงแสงกระบี่ที่ร่ายรำอยู่บนอากาศ

??

พลังงานกระบี่ทำให้ไก่ในเล้าตกใจ แกะกระโดดโลดเต้น ร่างกายของหมูที่อยู่ในคอกสั่นเทาโดยไม่รู้ตัว วัวดำเองก็ถอยหลังกลับไปหลายก้าว ในบ่อน้ำมีเต่าสีดำตัวใหญ่ตัวหนึ่งปรากฏออกมา ดวงตาเล็กๆ ของมันเปล่งประกายเป็นมันวาว

หลังจากได้ลองฝึกฝนวรยุทธ์ของตนเองกับกระบี่เล่มนี้อยู่สักหนึ่ง อู๋เป่ยก็เก็บกระบี่เล่มนั้น เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ช่างเป็นกระบี่ที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก” จากนั้นเขาก็เก็บมันไว้บนผนังกำแพงเช่นเดิม

สุดท้ายเขาหันกลับมาพูดกับสุนัขสีเหลืองตัวใหญ่ว่า “เหล่าหวง ข้าจะทำอาหารให้เจ้าทานสองเมนู”

เมื่อเดินมาถึงห้องครัว เขาพบเตาไฟอยู่ด้านข้าง ตรงนั้นมีเตาปรุงยาอยู่หนึ่งเตา ซึ่งดูโบราณและเรียบง่ายเป็นอย่างมาก

เขาหยิบเตาปรุงยาออกมา ด้านบนมีอักขระซับซ้อนสลักไว้ เขาพูดออกมาด้วยความตกใจ “เตาปรุงยาชั้นดี ดีกว่าเตาบากัวของข้าเสียอีก”

เมื่อได้เห็นเตาปรุงยาคุณภาพดี เขารู้สึกคันไม้คันมือ เขาหยิบวัตถุดิบยาออกมาทันใด และเริ่มใช้มันปรุงยา

ตอนแรกเขากลับไปที่ถ้ำสวรรค์บรรพบุรุษยา เขาไปหยิบยาที่เขาเก็บไว้ในห้องเก็บยาออกมา มียาแห่งดินแดนเซียนอวี้ซีที่บรรพบุรุษยาปรุงอยู่ในมือ ชนิดหนึ่งมีชื่อว่ายาเซียนสามภัยพิบัติ ส่วนอีกชนิดชื่อว่ายาสมบัติสวรรค์

ยาเซียนสามภัยพิบัตินี้ถูกปรุงขึ้นมาจนถึงระดับจักรพรรดิ อู๋เป่ยกลืนยาเซียนสามภัยพิบัติเข้าไป ทำให้เขารู้สึกถึงพลังและประสิทธิภาพของมัน