ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1616

แดนเซียนนิรันดร์ ในหอคอยชั่วนิรันดร์ หลังจากที่จางจุนได้ตราประทับชั่วนิรันดร์มาครอบครอง เขารู้สึกว่าร่างกายและจิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้น สูดลมหายใจพร้อมถามออกมาว่า “ข้าอยู่ได้แค่ในชั้นนี้งั้นหรือ?”

หอคอยชั่วนิรันดร์ตอบ “รอให้เจ้าแข็งแกร่งกว่านี้เสียก่อน เจ้าก็สามารถเข้าไปที่ชั้นสิบได้ ที่นั่นจะมีผู้แข็งแกร่งแห่งยุครอให้เจ้ามาท้าทาย แน่นอนว่ารางวัลบนชั้นที่สอบของหอคอยนั้นล้ำค่าเสียยิ่งกว่าตราประทับชั่วนิรันดร์”

จางจุน “ขอบคุณมาก”

จากนั้นเขาก็เดินออกมาจากหอคอยชั่วนิรันดร์ ทันทีที่ออกมาเขาก็ต้องตะลึงงัน เขาเห็นชายผู้สง่างามอายุ 30 ต้นๆ ยืนอยู่ด้านหน้าหอคอย เขาสวมเสื้อคลุมสีทอง สวมมงกุฎสีดำ มีอักขระลึกลับอยู่บนมงกุฎ

คนผู้นี้ก็คือผู้นำของวังเซียนนิรันดร์ จางเต้ากุย

จางเต้ากุยมองมาที่จางจุน เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ ความทรงจำเก่าๆ ลอยขึ้นมาในหัว เขาถามออกมาว่า “เจ้าคือจางจุน?”

ตอนนี้รูปลักษณ์ของจางจุนนั้นเหมือนกับชาติก่อน ดังนั้นจางเต้ากุยจึงจำเขาได้ทันทีที่ได้เห็น

จางจุนประสานมือทำความเคารพให้จางเต้ากุย “ข้าน้อยคือจางจุน คารวะท่านเจ้าวัง!”

เหล่าผู้คนซึ่งอยู่รอบๆ เงียบไปชั่วขณะ จากนั้นก็ส่งเสียงดังโวยวายขึ้นมาทันใด

“อะไรกัน! เขาคืออัจฉริยะแห่งยุคสมัยจางจุน เขาตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?”

“ใช่ เห็นกันอยู่ว่าเขาตายไปแล้ว เรื่องนี้วังเซียนเป็นผู้ประกาศออกมาเอง เหตุใดเขาจึงมาปรากฏตัวที่นี่ แถมยังสามารถเข้าไปในหอคอยชั่วนิรันดร์ชั้นที่เก้า?”

แม้ว่าจางเต้ากุยจะรู้สึกตกใจ แต่เนื่องจากเขาคือเจ้าแห่งวังเซียน เขาจึงถามออกมาว่า “จางจุน ข้าจำได้ว่าเจ้าตายไปแล้ว เหตุใดเจ้าจึงมาปรากฏตัวที่นี่?”

จางจุนตอบกลับไปอย่างนิ่งสงบ “ตอนนั้นข้าได้ฝึกฝนถึงอาณาจักรหยดเลือดคืนร่าง แม้ว่าข้าจะถูกคนสังหารไปแล้ว แต่เลือดหยดหนึ่งของข้านั้นไปติดอยู่บนร่างกายของทาสรับใช้ผู้หนึ่ง ต่อมาข้าได้ใช้เลือดหยดนั้นในการฟื้นคืนชีวิตกลับมา เพียงแต่กระบวนการในการฟื้นคืนค่อนข้างเชื่องช้า จนกระทั่งถึงวันนี้ ข้าถึงเดินทางกลับมายังวังเซียนนิรันดร์ได้สำเร็จ”

จางเต้ากุยตกใจ “เจ้าจะบอกว่า ตอนนั้นมีคนทำร้ายเจ้า? เขาเป็นใคร?”

จางจุนตอบกลับไป “ท่านเจ้าวัง ไม่ว่าเขาจะเป็นใครข้าก็ไม่มีทางพูดออกมา เพราะข้าจะเป็นคนท้าทายเขาด้วยตัวเองเพื่อชำระล้างความอับอายที่เกิดขึ้น!”

จางเต้ากุยพยักหน้า “ดี ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ข้าผู้นี้จะเป็นคนสนับสนุนเจ้าเอง ข้าจะยืนอยู่ข้างเจ้า!”