ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1619

ผู้หญิงกระวนกระวายแล้ว เธอพูดกับอู๋เป่ยด้วยความสงสัย ไม่อยากไปเลยด้วยซ้ำ รีบพูด : “สาวน้อยยินดีอยู่ต่อและรับใช้ผู้มีพระคุณ!”

อู๋เป่ยพูดด้วยความสงสัย : “ฉันจะให้เธอมารับใช้ฉันทำไม เธอรีบไปได้แล้ว”

เหล่าหวง : “นายท่าน ข้างกายของท่านไม่มีผู้หญิง ทำอาหารซักผ้าล้วนแล้วไม่สะดวก เก็บเธอไว้เถอะ แม้ว่าพลังยุทธ์จะต่ำอย่างมาก แต่หน้าตาถือว่าไม่เลว”

อู๋เป่ยยังคงต้องการปฏิเสธ ผู้หญิงรีบพูด : “ผู้มีพระคุณ โปรดเก็บฉันไว้เถอะ”

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักพักหนึ่ง พูด : “ได้ เธออยู่ต่อ อยู่ต่ออีกสักช่วงหนึ่งแล้วกัน วันไหนเธออยู่พอแล้ว สามารถไปได้ตลอดเวลา”

ผู้หญิงดีใจอย่างมาก : “ขอบคุณผู้มีพระคุณ”

อู๋เป่ย : “ฉันแซ่หลี่ หลี่ซวินเป่ย ต่อจากนี้ เธอเรียกฉันว่าคุณชายแล้วกัน”

“รับทราบ คุณชาย” ผู้หญิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ข้ารับใช้ชื่อหรูชิง พ่อเป็นผู้นำสวรรค์จื่อซู”

อู๋เป่ยไม่เคยได้ยิน เพียงแค่พยักหน้า : “ได้ หรูชิง ต่อจากนี้เป็นต้นไปเธอรับผิดชอบงานบ้านแล้วกัน”

“รับทราบ คุณชาย” หรูชิงดีใจอย่างมาก

พักผ่อนสักพักหนึ่ง อู๋เป่ยมาถึงสวนสมุนไพร ก่อนหน้านี้รีบช่วยคน เขาเลยไม่ได้ดูดีๆ ในเวลานี้ มองเห็นสมุนไพรเต็มไปหมด เขาดีใจอย่างมาก

เดินในสวนสมุนไพรหนึ่งรอบ เขาถาม : “ซานมู่ตี้ คุณอยู่ไหน”

หัวขนาดใหญ่หัวหนึ่ง โผล่ออกมาจากพื้นดิน เป็นหน้าตาของชายชราคนหนึ่ง ใต้หัวเป็นแท่งไม้แท่งหนึ่ง มองดูแล้วประหลาดอย่างมาก

หัวใหญ่พูด : “คุณรู้เรื่องการปรุงยามากกว่าเจ้านายเก่าอย่างมาก ในที่สุดฉันก็มีประโยชน์แล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณนับถือผมเป็นเจ้านายแล้วเหรอ”

หัวใหญ่ : “เจ้านายบอกแล้ว เพียงแค่มีคนที่มีความรู้เรื่องการปรุงยามากกว่าเขาเข้ามา ก็คือเจ้านายใหม่ของผม”

อู๋เป่ย : “สมุนไพรของที่นี่ คุณเป็นคนรวบรวมทั้งหมดเหรอ”

หัวใหญ่ : “มีบางส่วนผมเป็นคนรวบรวมมา และมีบางส่วนเจ้านายเก่าเป็นคนส่งมา”

อู๋เป่ยนึกถึงหุบเขาเสินหนง พูด : “ผมรู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง มีสมุนไพรไม่น้อยที่นั่น ไว้ผมจะพาคุณไป”

หัวใหญ่ : “ได้ นายท่าน ตอนนี้ท่านกำลังปรุงยาเหรอ”

อู๋เป่ยมองเขา : “ดูเหมือนว่าคุณอยากให้ผมปรุงยานะ ทำไม”

หัวใหญ่พูด : “นี่คือภารกิจของผม นับตั้งแต่วินาทีที่ผมถูกสร้างขึ้นมา จุดประสงค์ของผมคือจัดหาสมุนไพรให้กับปรมาจารย์ปรุงยา นอกจากนี้ ยิ่งนายท่านปรุงยาอายุวัฒนะมากเท่าไหร่ ยิ่งระดับสูงเท่าไหร่ ระดับของผมก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน”

อู๋เป่ย : “อ่อ ระดับของคุณเลื่อนขั้นได้ด้วยเหรอ ตอนนี้คุณอยู่ระดับไหน”

หัวใหญ่ : “ตอนนี้ผมเป็นแค่สวนยาระดับแปดเท่านั้น มากที่สุดคือสามารถกลายเป็นสวนยาระดับสิบ หลังจากนั้น ผมยังสามารถเลื่อนขั้นเป็นถ้ำสวรรค์ มีสิบระดับเหมือนกัน”

อู๋เป่ยเริ่มสนใจแล้ว : “ใครเป็นคนสร้างคุณ”

หัวใหญ่ : “เป็นเรื่องของหลายยุคก่อนหน้านี้ ผมจำไม่ได้แล้ว ทุกๆหนึ่งยุค ผมก็จะสูญเสียความทรงจำบางส่วน แต่ร่างของผมยังคงอยู่”

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักพักหนึ่ง : “หมายความว่า ก่อนหน้านี้คุณมีเจ้านายคนอื่นเหรอ”

หัวใหญ่ : “ใช่”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ต่อจากนี้ จะให้ผมเรียกคุณว่าอะไร”

คำว่าผู้เที่ยงแท้ในเซียนผู้เที่ยงแท้ ก็คือมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้เที่ยงแท้โบราณ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เซียนผู้เที่ยงแท้จำเป็นต้องครอบครองร่างของผู้เที่ยงแท้โบราณ ยิ่งเข้าใกล้เท่าไหร่ยิ่งดี ยาอายุวัฒนะไท่เจิงนี้ สามารถตอบสนองความต้องการของผู้เที่ยงแท้ได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม การไปถึงระดับของผู้เที่ยงแท้โบราณนั้นยากมาก สิ่งที่เรียกว่าเซียนผู้เที่ยงแท้มากมาย มันเป็นเพียงทีละขั้นตอน หลังจากผ่านเกณฑ์บางอย่าง ก็ถูกเรียกว่าเซียนผู้เที่ยงแท้แล้ว แต่ในความเป็นจริง ท่ามกลางเซียนผู้เที่ยงแท้หนึ่งหมื่นคน มีเพียงหนึ่งหรือสองคนที่สามารถบรรลุมาตรฐานได้จริงๆ

หรูชิงตัวสั่นสะท้าน : “ยาอายุวัฒนะไท่เจิงเหรอ ฉันเคยได้ยิน! นี่เป็นยาอายุวัฒนะในตำนาน หายไปเป็นเวลานานมากแล้ว คุณชาย นี่เป็นยาที่ท่านปรุงเหรอ”

อู๋เป่ย : “เพิ่งปรุง เธอลองทดสอบผลลัพธ์ดู”

หรูชิงพยักหน้า เหตุผลที่เธอไม่สามารถทะลวงได้หลังจากที่กลายเป็นต้าหลัวครึ่งก้าว ก็เป็นเพราะว่าในช่วงเซียนผู้เที่ยงแท้มีปัญหาเยอะอย่างมาก เธอกลับไม่ใช่เซียนผู้เที่ยงแท้ในแง่ของความเข้มงวด ตอนนี้ เธอมียาอายุวัฒนะไท่เจิงแล้ว บางทีมันอาจจะสามารถชดเชยข้อบกพร่องนี้ได้!

กินข้าวเสร็จ อู๋เป่ยชมฝีมือของหรูชิงดีอย่างมาก

กินข้าวได้ไม่กี่คำ ดินแดนวิญญาณห้าธาตุทั้งหมดก็สั่นสะเทือนเบาๆหนึ่งที เขาวางถ้วยลง ถาม : “เกิดอะไรขึ้น”

เฉินรั่วเสียน : “มีการเคลื่อนไหวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพียงแต่พี่ซวินเป่ยกำลังปรุงยา ดังนั้นเลยไม่รู้”

สุนัขต้าหวงนั่งอยู่ตรงหน้า พูด : “นายท่าน มีคนเปิดพื้นที่เล็กๆ ในดินแดนวิญญาณห้าองค์ธาตุ เรียกว่าดินแดนลับห้าธาตุอะไรสักอย่าง มักจะมีคนเข้าไปสำรวจบ่อยๆ เพราะว่าพื้นที่แห่งนั้นอันตรายอย่างมาก ดังนั้นมักจะมีคนตายบ่อยๆ”

อู๋เป่ยนึกถึงป่ามรณะ บรรพบุรุษอู๋เซิงคนนั้นเคยให้คนเข้ามาในดินแดนลับห้าธาตุไม่ใช่เหรอ เขารีบถาม : “มีคนที่เรียกว่าบรรพบุรุษอู๋เซิงอยู่ข้างในใช่ไหม”

สุนัขต้าหวง : “เขาชื่อบรรพบุรุษอู๋เซิงเหรอ ฮึ คนผู้นี้ร้ายกาจอย่างมาก เขาฝึกฝนวิชาชั่วร้ายอย่างหนึ่ง จำเป็นต้องดูดซับพลังชีวิตและคุณสมบัติของคนอื่น คนที่เข้าไปในดินแดนลับเหล่านั้น เพียงแค่มีคุณสมบัติที่ดี ล้วนแล้วต้องตกอยู่ในมือที่ชั่วร้ายของเขา เพียงแต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา ดังนั้นพวกเราไม่ต้องไปยุ่ง”

ในที่สุดตอนนี้อู๋เป่ยก็เข้าใจแล้ว ทำไมบรรพบุรุษอู๋เซิงคนนั้นถึงต้องส่งคนอื่นเข้ามาในดินแดนลับห้าธาตุ ที่แท้ต้องการทำร้ายคน

เขาวางตะเกียบลง พูดอย่างไม่แยแส : “ฉันจะไปเผชิญหน้ากับเขา”

เหล่าหวง : “ให้วัวเขียวพานายท่านไปเถอะ วัวเขียวเคยเผชิญหน้ากับคนผู้นี้”