ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1634

ในวันนี้ อู๋เป่ยกำลังจะเข้าสู่ขั้นสุดท้ายของเทพซ่อนซึ่งก็คือ ขั้นอมตะ！

ขั้นอมตะระดับเก้า หนึ่งขั้นหนึ่งระดับ เขาฝึกฝนคัมภีร์อมตะเสร็จแล้ว ระดับเก้าของขั้นอมตะนี้ ก็ง่ายเหมือนกับหยิบบางอย่างจากถุง！

หลังจากเขานั่งลงได้ไม่นาน ร่างกายของเขาก็เข้าสู่ขั้นนั้นตามธรรมชาติ ขั้นอมตะ！

ขั้นอมตะ ต้องผ่านทัณฑ์สวรรค์อมตะ หนึ่งระดับหนึ่งทัณฑ์สวรรค์ เป็นเพราะเขาฝึกคัมภีร์อมตะระดับเก้า ทัณฑ์สวรรค์จึงยังไม่ปรากฏขึ้น

ขั้นอมตะระดับหนึ่ง ระดับสอง ระดับสาม ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และไปถึงระดับเก้าได้อย่างง่ายดาย

ทันทีที่เข้าสู่ขั้นอมตะระดับเก้า เขาก็รู้สึกถึงพลังแห่งความหายนะที่ปกคลุมเขา ด้วยเสียงคำรามที่ลากยาว เขาจึงรีบวิ่งออกจากป่าไผ่ และพุ่งทะยานเหนือสวรรค์ทั้งเก้า

วินาทีต่อมา เขาใช้ยันต์หลบหนี และปรากฏตัวบนดาวดวงหนึ่ง ในเวลานี้ ดวงดาวหลายแสนดวงรอบตัวเขาสั่นสะเทือน ดูเหมือนว่าพวกมันถูกดึงดูดด้วยพลังบางอย่าง และมาบรรจบกันในทิศทางของอู๋เป่ย

ในไม่ช้า ดวงดาวหนึ่งแสนดวง ก็รวมตัวกันเป็นค่ายกลขนาดใหญ่ที่ซ่อนเจตนาฆ่า และปกคลุมอู๋เป่ยเอาไว้ พลังแห่งความหายนะอันน่าสะพรึงกลัว ก็ขวางกั้นมันไว้

นี่ คือหายนะอมตะเก้าระดับ ที่หลังจากทัณฑ์สวรรค์อมตะเก้าระดับรวมตัวกัน！

ดวงดาวหนึ่งแสนดวง แต่ละดวงมีพลังอันน่าอัศจรรย์ เมื่อรวมเข้ากับวิถีแห่งสวรรค์ พลังเชิงลบทั้งหมดของโลกนี้ ต่างก็รวมตัวกัน เพื่อเพิ่มพลังให้แก่ทัณฑ์สวรรค์

“โครมคราม！”

ในความว่างเปล่า มีเงาอันสง่างามปรากฏขึ้น ราวกับผู้พิพากษา ต้องการจะพิพากษา และตัดสินอู๋เป่ย

เงานี้ ไม่ใช่คนไม่ใช่เทพ ไม่ใช่มารไม่ใช่ปีศาจ แต่มีพลังอันไร้ขอบเขต และรังสีที่ไม่ธรรมดา ด้วยการโบกมือของเขา หมู่ดาวก็สั่นสะเทือน และแสงสังหารเก้าสีก็รวมตัวกันเป็นค้อนยักษ์และทุบที่หัวของอู๋เป่ยอย่างแรง

สีหน้าของอู๋เป่ยยังคงปกติ เขากำหมัดขวา และโจมตีไปในอากาศ

ตูม！

หมัดและค้อนยักษ์ปะทะกัน ค้อนแตกกระจาย แต่อู๋เป่ยกลับไม่ขยับเขยื้อนเลย เขาแข็งแกร่งมาก พลังและยันต์ลัทธิเต๋าที่เขาดูดซับมาจากการทดสอบในห้องโถง ทำให้พลังของเขาเพิ่มมากขึ้น

ต่อมา เงานี้ก็ใช้วิธีการต่างๆ เช่น ฟ้าผ่า ฟันดาบ แทงกระบี่ เผาไฟ คำสาป วางยาพิษ และอื่นๆ

บางครั้งการฆ่าฟันก็น่ากลัวมากจริงๆ แม้แต่อู๋เป่ยก็ทนทุกข์ทรมาน ผมของเขาถูกเผา คิ้วของเขาก็ถูกเผา มีรอยแผลบนผิวหนัง และกระดูกของเขาก็มีรอยหัก

อย่างไรก็ตาม เขายังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างภาคภูมิใจ โดยไม่ขยับเขยื้อน ไม่ว่าการโจมตีจะรุนแรงแค่ไหน เขาก็ไม่เคยขมวดคิ้วแม้แต่น้อย

ในที่สุด พลังของทัณฑ์สวรรค์เก้าระดับก็หมดลง และทัณฑ์สวรรค์ก็สิ้นสุดลง อาการบาดเจ็บของอู๋เป่ยก็หายไปอย่างรวดเร็ว ผมและคิ้วของเขาก็งอกขึ้นมาใหม่ และเขาก็ดูสง่างามมากขึ้น

อยู่ยงคงกระพัน ทรงพลังจริงๆ！ เขายิ้มเล็กน้อย เขาโบกมือ เกมหมากรุกฟ้าดินก็ปรากฏขึ้น รวมถึงดวงดาวหนึ่งแสนดวง ตอนนี้ เขาต้องการขัดเกลาดวงดาวหนึ่งแสนดวง เข้าร่วมเกมหมากรุก คราวนี้ เขาขัดเกลาร่างจริงของดวงดาว！

ดวงดาวนับแสนดวงรวมพลังกัน พร้อมด้วยพลังแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้อีกต่อไป ตอนนี้มันถูกเขาขัดเกลาแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ไม่นานนัก ดวงดาวหนึ่งแสนดวงก็ถูกรวมเข้าในเกมหมากรุกฟ้าดิน และกลายเป็นส่วนหนึ่งของหมากรุกฟ้าดิน แน่นอนว่า พลังของหมากรุกฟ้าดินนี้ก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

ด้วยพลังจากดวงดาวหนึ่งแสนดวง เขาสามารถใช้หมากรุกฟ้าดิน เพื่อวิวัฒนาการท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวยาวหลายล้านไมล์ เพื่อดักจับและสังหารศัตรู！

จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น อู๋เป่ยจึงกลับมาที่ป่าไผ่สีทอง

จี้รัวเฟยพูดว่า ：“ซวนเป่ย เมื่อวานอินเจิ้นหมิงมาเยี่ยม ข้าบอกไปว่าเจ้ายังไม่กลับมา”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“อืม ไปพบเขากันเถอะ”

เมื่อออกมาจากลานบ้าน คนรับใช้คนหนึ่งก็เข้ามาและพูดด้วยความเคารพ ：“ฝ่าบาท นายท่านของพวกเรากำลังรอท่านอยู่”

อู๋เป่ย ：“เนื้อหาของภารกิจใหญ่ทั้งสามนี้คืออะไร?”

อินเจิ้นหมิง ：“ภารกิจแรกค่อนข้างง่าย เข้าไปศึกษาในสถาบันราชวงศ์ เพียงแค่สามารถเข้าไปในสถาบันราชวงศ์ได้ ถือว่าภารกิจนี้เสร็จสิ้น แน่นอนว่า นี่เป็นภารกิจที่เรียบง่าย ภารกิจเดิม ต้องมีผลงานที่ยอดเยี่ยมในสถาบันราชวงศ์ถึงจะถือว่าสำเร็จ แต่ต่อมาไม่มีใครทำได้ เงื่อนไขก็ลดลงครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดขอแค่เข้าสถาบันราชวงศ์ได้ก็ถือว่าทำภารกิจสำเร็จ”

อู๋เป่ย ：“สถาบันราชวงศ์คือที่แห่งใด?”

อินเจิ้นหมิง ：“คือสถานที่สอบประเมินองค์ชายของเทียนอี้ชางตี้ เทียนอี้ได้แบ่งผลการประเมินออกเป็นเก้าและยี่สิบเจ็ดระดับ อย่างไรก็ตาม ในอดีตองค์ชายที่ทำได้ดีที่สุดสามารถทำได้ถึงระดับกลางระดับที่สามเท่านั้น ขอเพียงฝ่าบาทสามารถไปถึงระดับที่สาม ก็ถือว่าผ่านด่านแล้ว”

อู๋เป่ย ：“แล้วภารกิจที่สองล่ะ?”

อินเจิ้นหมิง ：“ภารกิจที่สอง คือการพิชิตองครักษ์ทั้งแปด ซึ่งค่อนข้างยาก ยังไม่เคยมีองค์ชายท่านไหนทำสำเร็จ”

อู๋เป่ย ：“จะพิชิตองครักษ์ทั้งแปดได้อย่างไร?”

อินเจิ้นหมิง ：“ขอเพียงเอาชนะผู้นำขององครักษ์ทั้งแปดได้ พวกเขาก็จะยอมจำนนอย่างเต็มใจ ท้ายที่สุด ผู้ก่อตั้งต้าซางล้วนเป็นปรมาจารย์ที่สุดยอด และองครักษ์ทั้งแปดก็ได้ก่อตั้งขึ้นในเวลานั้น”

อู๋เป่ย ：“แล้วภารกิจที่สามล่ะ?”

อินเจิ้นหมิงใจลอยเล็กน้อย หยุดไปสักพักแล้วพูดว่า ：“ภารกิจที่สาม คือการเข้าสู่มิติแห่งหนึ่ง และสังหารผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในนั้น เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจใหญ่ทั้งสามแล้ว ผู้ทำภารกิจก็จะสามารถเข้าสู่การทดสอบขั้นสูงสุดได้”

อู๋เป่ย ：“เนื้อหาของการทดสอบขั้นสูงสุดคืออะไร?”

อินเจิ้นหมิง ：“การทดสอบขั้นสูงสุด ก็คือการเปิดพระราชวังต้าซาง และสืบทอดมรดกของต้าซาง”

อู๋เป่ย ：“หลังจากทดสอบขั้นสูงสุดแล้ว ข้าก็จะได้เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่เหรอ?”

อินเจิ้นหมิงพยักหน้า ：“ถูกต้อง！ หากผ่านการทดสอบขั้นสูงสุด ท่านก็จะสามารถขึ้นครองบัลลังก์และได้เป็นจักรพรรดิ！”