ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1647

อู๋เป่ยเดินขึ้นไปบนแท่นหินโดยคำสั่งของถู เขายืนขึ้นบนแผ่นหินนั้น ภายใต้พระอาทิตย์ทรงกลด ก็ได้เริ่มดำเนินการทดสอบเขา

พระอาทิตย์ทรงกลดนี้เกิดขึ้นเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วยามเต็มๆ เมื่อพระอาทิตย์ทรงกลหายไป ถูก็เอ่ยขึ้น “ยินดีด้วยหลี่ซวนเป่ย ผลการทดสอบล่าสุดของท่านคือราชาศักดิ์สิทธิ์ ส่วนผลการทดสอบระยะยาวของท่านคือจักรพรรดิศักดิ์ ตามกฏแล้วถือว่าท่านได้รับฐานะเป็นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ย “จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์นี่ถือเป็นฐานะสูงที่สุดแล้วใช่ไหม？”

“ใช่แล้ว ในช่วงยุคของโลกเซียนนั้น มีเพียงแค่สามคนที่มีจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งถือเป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ของโลกเซียน และมีเพียงแค่คนเดียวที่ได้เป็นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ย “จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้รับคลังสมบัติเท่าไหร่？”

ถู “หนึ่งล้านล้าน”

อู๋เป่ยที่ยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับมูลค่าของคลังสมบัติหนึ่งล้านล้านนี้ก็ถามต่อ “แล้วมูลค่าของคลังสมบัติทั้งประเทศมีเท่าไหร่？”

ถู “ประมาณสิบสองล้านล้าน”

？？

อู๋เป่ยหัวเราะออกมา “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ได้สมบัติไปสิบสองเปอร์เซ็นเลยน่ะสิ”

ถู “ใช่”

“ภารกิจในโลกเซียนอยู่ไหนล่ะ？” เขายังรู้สึกว่าไม่พอ

ถู “นี่เป็นหนังสือภารกิจ ท่านสามรถทำภารกิจไหนได้ก็ทำ”

หลังจากที่พูดจบ ก็มีหนังสือเล่มสีทองปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของอู๋เป่ย เขาไม่ได้ดูอะไรมากก็เก็บไปทันที และเอ่ยต่อ “ขอผมดูรายการคลังสมบัติของประเทศหน่อย”

หลังจากนั้นเพียงครู่หนึ่ง ภาพโกดังขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมาในนิมิตของอู๋เป่ย ภายในนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของมากมาย

ในปัจจุบัน ประชาชนเป็นจำนวนไม่น้อยยังคงประสบปัญหาในเรื่องอาหารการกินอยู่ ดังนั้นอู๋เป่ยจึงต้องซื้ออาหารเสียก่อน โลกเซียนนั้นมีการเก็บอาหารต่างๆไว้จำนวนมาก มีทั้งพวกข้าวหลิง ข้าวเซียน และอื่นๆอีกมากมาย

ข้าวหลิงแบ่งออกเป็นสามระดับ ข้าวเซียนแบ่งออกเป็นห้าระดับ พันธบัตรคลังหนึ่งใบสามารถแลกข้าวหลิงระดับสามได้หนึ่งล้านห้าต้าน ข้าวหลิงระดับสองได้สี่แสนต้าน ข้าวหลิงระดับหนึ่งได้หนึ่งแสนแปดหมื่นต้าน ในส่วนของข้าวเซียนนั้น หนึ่งพันธบัตรคลังจะแลกข้าวเซียนระดับห้าได้หนึ่งแสนต้าน ข้าวเซียนระดับสี่ได้ห้าหมื่นต้าน ข้าวเซียนระดับสามได้สองหมื่นต้าน ข้าวเซียนระดับสองได้แปดพันต้าน ข้าวเซียนระดับหนึ่งได้สองพันต้าน

สำหรับประชาชนในปัจจุบัน เรื่องปากท้องถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ดังนั้นอู๋เป่ยเลยตัดสินใจแลกพันธบัตรคลังมูลค่าหนึ่งหมื่นสองพันล้านแลกกับข้าวหลิงระดับสาม ข้าวระดับสามในปริมาณขนาดนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เหล่าประชาชนมีข้าวกินไปปีกว่าๆแล้ว

หลังจากนั้น เขายังซื้อข้าวหลิงระดับหนึ่งด้วยมูลค่าหนึ่งหมื่นหกพันล้าน และข้าวเซียนระดับสามมูลค่าสามหมื่นล้าน รวมทั้งข้าวเซียนระดับหนึ่งด้วยมูลค่ากว่าหกหมื่นสี่พันล้าน

ข้าวที่ระดับค่อนข้างสูงเหล่านี้ หลักๆจะเป็นสำหรับเหล่าบัณฑิต และบุคลากรในสำนักต่างๆได้บริโภค รวมถึงให้เหล่าเสนาบดีและขุนนางได้ใช้สอย

เมื่อซื้ออาหารแล้ว เขาก็ซื้ออุปกรณ์ต่างๆต่อ อุปกรณ์ที่ซือคงอวี่ได้ไปในตอนแรกนั้นไม่ใช่อุปกรณ์ที่ดีมากนัก อุปกรณ์ที่ดีๆจริงๆนั้นล้วนถูกเก็บไว้ในคลังของประเทศ

ซึ่งแน่นอนว่าอุปกรณ์ดีๆเหล่านั้นย่อมมีราคาที่สูงมาก เช่นดาบประเภทหนึ่งที่อยู่ในคลังของประเทศ ราคาแต่ละเครื่องสูงถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นพันธบัตรคลัง และแน่นอนว่าพลังทำลายล้างก็สูงมากเช่นกัน

ยกตัวอย่างรถรบประเภทหนึ่ง สามารถบรรทุกคนได้หนึ่งร้อยคน รถทุกคันจะมีคนขับสองคน คันหนึ่งจะมีเซียนระดับสูงที่แข็งแกร่งมากๆหนึ่งคน รถรบประเภทนี้คันหนึ่งมีมูลค่าถึงหนึ่งล้านสองแสนพันธบัตรคลัง

ท้ายที่สุด อู๋เป่ยก็ใช้เงินไปกว่าสามแสนห้าหมื่นล้านพันธบัตรคลัง ในการซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์ต่างๆไปเพิ่มให้กับเหล่าทหาร

สองวันหลังจากนั้น ประเทศเซินหวู่ก็ถูกทำลายลง เมืองตรงส่วนนั้นได้ถูกควบรวมเข้ากับประเทศเทียนหวู่ และเริ่มมีการนำกฏต่างๆของเทียนหวู่ไปบังคับใช้ มีการสร้างรากฐาน และระบบการศึกษาใหม่

ซือคงอวี่นั้นมีการใช้กฎระเบียบทางการทหารอย่างเคร่งครัด ทำให้ประชาชนไม่กล้าที่ลุกขึ้นมาต่อต้าน อู๋เป่ยยังให้คนกระจายอาหารไปยังเมืองต่างๆ และรับประกันว่าจะไม่มีการหิวตาย เพื่อรักษาระเบียบสังคมขั้นพื้นฐาน

เมื่อได้ยึดครองประเทศเทียนหวู่มาแล้ว อู๋เป่ยก็ให้คนในครอบครัว เดินทางจากหลิงฉวนมาที่พระราชวัง พระราชวังใหม่กำลังอยู่ในช่วงของการก่อสร้างอยู่ และผู้ที่รับหน้าดูแลก็คือหลู่อวี้

เดิมทีนั้นหลู่อวี้เป็นผู้ที่สร้างต้าชาง เขามีความรู้และเชี่ยวชาญด้านวิศวกรรมโยธา พระราชวังใหม่ที่เขาสร้างนี้มีความซับซ้อนและใหญ่โตกว่าพระราชวังเก่าถึงสิบเท่า

ถังจื่อยี่ได้รับการขนานนามว่าเป็นจักรพรรดินีแห่งพระราชวัง และเป็นราชินีแห่งเทียนหวู่ จูชิงเหยียน ถังปิงอวิ๋น หลี่เหมย เหรินซานซาน เถาหรูเสวี่ย หลิงซี ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ และอวิ๋นซีต่างก็ได้รับการขนานนามว่าเป็นนางสนมของจักรพรรดิ

ส่วนจางลี่และหลี่เนี่ยนจู๋เป็นพระอัครมเหสีและเป็นพระบิดาของจักรพรรดิตามลำดับ ในขณะที่หลี่อวิ๋นโต้วและภรรยาของเขากลายเป็นปู่และย่าของจักรพรรดิทันที

ติงเอ่อร์ สุ่ยเซิงและเขอเอ่อร์ก็กลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิง หรือแม้กระทั่งครอบครัวของหลี่ตงซิ่งและครอบครัวของป้า อู๋เป่ยก็ทำการแต่งตั้งเข้ามาในวังเช่นกัน

หลังจากการแต่งตั้งจบลง อู่เป่ยรอจนประเทศเซินหวู่ได้ถูกหายไปอย่างสมบูรณ์ และจากนั้นก็เริ่มเตรียมที่จะจัดการกับซานเซิ่งเหมิน

พื้นที่ของซานเซิ่งเหมิน มีขนาดเกือบหกเท่าของประเทศเซินหวู่เดิม และที่ตั้งของมันอยู่ระหว่างแคว้นหลงกั๋วและประเทศเทียนหวู่ ซึ่งในปัจจุบันทั้งสองฝ่ายต่างต้องการที่จะยึดครอง

หากประเทศเทียนหวู่สามารถเข้าควบคุมซานเซิ่งเหมินได้ พื้นที่ของมันจะมากกว่าครึ่งหนึ่งของแคว้นหลงกั๋ว และประชากรของมันจะเท่ากับแคว้นหลงกั๋วไปโดยปริยาย

วันนี้ อู๋เป่ยได้ให้หลี่เนี่ยนจู๋ดูแลราชกิจไปก่อน ในขณะที่เขาจะไปที่ซานเซิ่งเหมิน นั่นคือภูเขาต้าเซิ่น！