ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1675

ในขณะที่อู๋เป่ยพยายามที่จะส่งเสริมศาสนาศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ได้ลองที่จะเลื่อนขั้นขอบเขตผู้ศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย

การจะควบรวบจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้ถือว่าเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก ในสมัยก่อนนั้นมีคนน้อยนิดมากที่จะไปถึงขั้นจิตวิญญาณได้ เมื่อเขาได้ลองนั้น เขาก็รู้เลยว่ามันยากมากจริงๆ เมื่อได้ลองดูหลายๆต่อหลายครั้ง เขาก็เริ่มรู้สึกว่าขาดอะไรไปบ้างอย่าง

“ดูแล้วคงจะยังไม่ถึงเวลาที่จะควบรวมจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ถ้างั้นก็ฝึกฝนคัมภีร์ยึดครองสวรรค์ไปก่อนเถอะ”

เขาได้นำคัมภีร์ยึดครองสวรรค์ฉบับดั่งเดิมมาจากฟางเยี่ยน ก่อนหน้านี้เขาได้ฝึกฝนขั้นที่หนึ่งไปแล้ว ตอนนี้จะต้องบรรลุในขั้นที่สอง นั่นคือการนำจิตใจแห่งสวรรค์มาสู่ตัวเขา

ซึ่งในขั้นนี้ก็ผ่านไปได้เช่นกัน เพราะว่าก่อนหน้านี้ที่เขาฝึกฝนการเป็นอมตะ และนำวิญญาณสวรรค์กลับคืนร่างนั้น ก็ได้รับความโปรดปราณจากสวรรค์ หลังจากนั้นเขาก็อายุยืนเท่ากับสวรรค์ และยิ่งทำให้เขาไปถึงขั้นที่จิตของเขาส่งไปถึงที่สวรรค์ และสวรรค์นั้นก็มาเติมเต็มตัวของเขา ดังนั้นปัจจุบันนี้ การจะเชื่อมจิตกับสวรรค์นั้น ใช้เวลาเพียงช่วงสั้นๆเท่านั้น

ทันใดนั้น อู๋เป่ยก็รู้สึกว่าทั่วทั้งจักรวาลราวกับได้ปลดปล่อยเมตตามาที่ตัวเขา เหมือนกับเขาได้กลายเป็นบุตรแห่งสวรรค์ โชคและพละกำลังต่างก็เพิ่มขึ้น

การเชื่อมจิตวิญญาณกับสวรรค์นั้นถือว่าสำเร็จลุล่วงแล้ว แต่ทว่าคัมภีร์ยึดครองสวรรค์ในขั้นที่สามนั้นถือว่ายากมากๆ เรียกว่าขั้นมนุษย์เทวะ

การจะติดต่อกับสวรรค์นั้นยากมากๆ การตรวจสอบก็ถือวว่ายากมากเช่นกัน ราวกับคว้าอากาศ ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน อู๋เป่ยปลดปล่อยเทพหยางออกไป เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะติดต่อกับสวรรค์ แต่ว่าเขานั้นไม่เหมือนกับจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั่วๆ ไป ได้ไปถึงขั้นเชื่อมจิตวิญญาณกับสวรรค์ และเรียกจิตวิญญาณกลับมาได้ บวกกับการที่ได้วิชาโชคชะตาอันยิ่งใหญ่ ดังนั้นสวรรค์จึงเป็นฝ่ายเข้ามาหาเขา

ผ่านไปประมาณสามวัน เขาก็รู้สึกว่าร่ายกายของเขาได้รับการเติมเต็มพอแล้ว อู๋เป่ยจึงได้ลองเชื่อมต่ออีกครั้ง

ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังค่อยเชื่อมต่อกันนั้น อู๋เป่ยก็เริ่มใช้บุคลิกภาพไท้ซ้างทันที เขารู้ดีว่าสวรรค์ไม่ชอบสิ่งมีชีวิตที่ราวกับสุนัขและการมีความรู้สึก แต่ชอบจิตวิญญาณแบบไท้ซ้าง

ไม่นานเขาก็ได้รับการตอบรับจากสวรรค์ นี่ถือเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก สวรรค์นั้นมีทั้งความเยือกเย็นและความเมตตา มีทั้งความรู้สึกและไร้ความรู้สึก ไม่มีคำใดๆ ที่จะสามารถบรรยายถึงลักษณะเฉพาะของสวรรค์ได้อีกแล้ว

ในความรู้สึกของอู๋เป่ย เขาและสวรรค์มีการแลกเปลี่ยนสื่อสารกันในระยะเวลาสั้นๆ ในตอนที่การแลกเปลี่ยนสิ้นสุดลง ถึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเวลาได้ผ่านไปถึงเจ็ดวันแล้ว

เขาไม่รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าเลย ดังนั้นจึงถือโอกาสฝึกจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

ครั้งแรกนั้น เขาใช้โอกาสที่ได้แลกเปลี่ยนกับสวรรค์ จึงสามารถเชื่อมขั้นจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้สำเร็จ！จิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์กับสวรรค์นั้นก็เหมือนกัน คือไร้ความรู้สึกและความเมตตา ยามที่มันถือกลับมา จังหวะการหายใจของอู๋เป่ยก็เปลี่ยนไปทันที กลายเป็นไม่สม่ำเสมอ