ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1676

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูง และมีดวงตาที่มีชีวิตชีวา เขาพูดว่า ：“ใช่แล้ว บรรพบุรุษ”

จากนั้นอู๋เป่ยก็ขี่แสงล่องหนและตามชายหนุ่มไปยังห้องทดสอบแห่งโลกแห่งไท้ชิงห้องทดสอบเพียงแห่งเดียวที่สามารถทดสอบโต้วเทียนเซียนจุนได้

หยวนเห่อไม่ชอบพูดจา เป็นคนที่น่าเบื่อ

เมื่อมาถึงด้านนอกห้องทดสอบ หยวนเห่อก็พูดว่า ：“ศิษย์พี่ ท่านได้นำเงินมาไหม?”

อู๋เป่ยรู้ดีว่า การทดสอบต้องใช้เงิน เขาจึงอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน ：“เจ้าออกไปข้างนอกไม่พกเงินติดตัวเลยเหรอ?”

หยวนเห่อยิ้ม ：“ศิษย์พี่ ข้างไม่ค่อยออกไปข้างนอก ดังนั้นจึงไม่เคยพกเงินติดตัว”

อู๋เป่ยพูดไม่ออก ทำได้เพียงจ่ายค่าทดสอบเอง

ในโลกนี้มีเซียนจุนไม่มากนัก ผู้ที่เข้าร่วมการทดสอบเซียนจุนนั้นน้อยมาก ดังนั้นจึงไม่มีใครอยู่หน้าประตู

เมื่อมาถึงห้องทดสอบ มีคนหลายคนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ที่นั่น ไพ่นกกระจอกประเภทนี้คล้ายกับสมัยหลงเหยียน แต่แตกต่างกันเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่ามีคนมา คนเหล่านั้นก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะไม่มีใครมาทำการทดสอบนานแล้ว และพวกเขาก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที

“กรุณาลงทะเบียนก่อน”

อู๋เป่ยรายงานชื่อและรายละเอียดของตนเอง จากนั้นก็ถูกนำทางให้ยืนบนแผ่นหยกที่สลักด้วยภาษาเซียน หลังจากที่เขาเตรียมตัวพร้อมแล้ว แสงหนึ่งก็ตกลงมา และเริ่มทดสอบเขาอย่างละเอียด

แสงสาดส่องไปมาทั่วร่างเขา และในเวลาเดียวกันจิตใต้สำนึกของอู๋เป่ยก็ปรากฏปราชญ์จิตสำนึกที่อ่อนแอ ภายใต้อิทธิพลของมัน อู๋เป่ยได้ทำการต่อสู้หลายครั้งกับเซียนจุนอื่นๆในโลกจำลอง

การต่อสู้เหล่านี้ เสร็จสิ้นภายในพริบตาเดียว ไม่กี่นาทีต่อมา แสงนั้นก็หายไป และผลการทดสอบของอู๋เป่ยก็ปรากฏขึ้น ซึ่งเป็นเซียนจุนขั้นสูงสุด！

ในห้องทดสอบ ได้แบ่งเซียนจุนเป็นหมวดหมู่ ระดับที่เก้าถึงระดับที่หนึ่ง และระดับราชา ระดับจักรพรรดิ ระดับตำนาน และขั้นสูงสุด

อู๋เป่ยคือระดับสูงสุดในหมู่พวกเขา เซียนจุนขั้นสูงสุด！

กลุ่มคนที่รับผิดชอบการทดสอบต่างก็ตกตะลึงเป็นเวลานาน ก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า ：“เซียนจุน ขั้นต่อไปจะทำการทดสอบการต่อสู้จริง”

อู๋เป่ยถาม ：“การทดสอบเสร็จสิ้นแล้วไม่ใช่หรือ?”

ชายคนนั้นพูดอย่างระมัดระวังว่า ：“ทูลเซียนจุน ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการทดสอบเบื้องต้น เพื่อจัดคะแนนในการทดสอบการต่อสู้จริง ท่านถูกจัดอยู่ในขั้นเซียนจุนขั้นสูงสุด ดังนั้นท่านต้องเอาชนะหุ่นเชิดเซียนจุนขั้นสูงสุดให้ได้”

อู๋เป่ย ：“โอ๊ะ ที่นี่ ยังมีหุ่นเชิดเซียนจุนขั้นสูงสุดด้วยเหรอ?”

ผู้รับผิดชอบพูดว่า ：“เนื่องจากที่ผ่านมามีซียนจุนขั้นสูงสุดน้อยมาก รวมทั้งท่านด้วยก็มีเพียงสามท่าน จึงส่งผลให้มีหุ่นเชิดเซียนจุนขั้นสูงสุดเพียงคนเดียวเท่านั้น เราจึงต้องยื่นเรื่องกับทางเบื้องบน ดังนั้นเซียนจุนผู้อาวุโสโปรดรอสักครู่”

อู๋เป่ยถาม ：“ใช้เวลานานแค่ไหน?”

ผู้รับผิดชอบ ：“สามารถจัดส่งได้ภายในครึ่งวัน”

อู๋เป่ยไม่ต้องการรอ จึงพูดว่า ：“ตกลง ตอนบ่ายข้าจะกลับมา”

เขาจึงเรียกหยวนเห่อ และไปเดินเล่นในเมือง

เมืองแห่งนี้ เป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งไท้ชิง ชื่อเมืองซ่างหยวน

เมืองซ่างหยวนเจริญรุ่งเรืองมาก มีทั้งอาหารและสิ่งบันเทิง การค้าขายก็ดีรับการพัฒนาอย่างมากเช่นกัน เขาถามหยวนเห่อว่า ：“เจ้าหิวไหม?”

หยวนเห่อ ：“ศิษย์พี่ ข้าหิวไม่เป็น”

ด้วยระดับพลังยุทธ์เช่นเขา ย่อมไม่รู้สึกหิว แต่คำตอบของเขาทำให้อู๋เป่ยเบื่อมาก จึงถามว่า ：“เมืองซ่างหยวนมีสถานที่ใดน่าสนใจบ้าง?”

หยวนเห่อ ：“ไม่รู้”

อู่เป่ยอยากจะเตะหยวนเห่อคนนี้ให้กระเด็นออกไป แต่นึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นคนรับใช้ของอาจารย์ปู่ เขาจึงกลั้นเอาไว้ แล้วพูดว่า ：“หยวนเห่อ เจ้ากลับไปก่อนเถอะ”

หยวนเห่อ ：“ศิษย์พี่ อาจารย์ปู่สั่งให้ข้าต้องคอยติดตามท่าน”

คนเหล่านั้นไม่กล้าตอบกลับ ：“ใช่ๆ พวกเราผิดไปแล้ว”

หลังจากขับไล่คนเหล่านั้นไปแล้ว อู๋เป่ยก็ลงมาชั้นล่างเพื่อดูอาการบาดเจ็บของผู้หญิงคนนั้น

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้น อู๋เป่ยก็พบว่ามีปานสีดำบนใบหน้าของเธอ เกือบจะปกคลุมไปทั่วใบหน้าของเธอ ผิวหนังบริเวณนี้หยาบกร้านมาก ดูแล้วคล้ายหนังหมู

ผู้หญิงคนนั้นรีบก้มหัวลง ：“ขอบคุณท่านผู้เฒ่าเซียน”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“การได้พบเจอข้า ถือเป็นวาสนาของเจ้า”

ขณะที่พูด เขาก็โบกมือ ปานบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็หายไป และเผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงาม

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ：“เดิมทีภายใต้ปานของเจ้า มีใบหน้าที่งดงามไม่มีใครเทียบได้ ถ้าข้าเดาไม่ผิด ปานของเจ้ามีขึ้นภายหลังใช่ไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นลูบใบหน้าของตัวเอง แต่เธอกลับไม่รู้สึกมีความสุข และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า ：“ท่านผู้เฒ่าเซียน โปรดให้ข้ากลับสู่สภาพเดิมโดยเร็วด้วยเถิด ไม่เช่นนั้น ข้าและลูกสาวจะต้องตายอย่างแน่นอน”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อู๋เป่ยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ：“ทำไมเจ้าถึงพูดเช่นนี้?”

หญิงงามร้องไห้และพูดว่า ：“ข้าเคยเป็นบุตรสาวจากตระกูลใหญ่ เมื่ออายุได้สิบห้าปี ได้ฉายาว่าหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองซ่างหยวน มีคนมากมายมาสู่ขออย่างไม่สิ้นสุด ตอนนั้นข้าค่อนข้างมีความสุข แต่ไม่กี่วันต่อมา คุณหนูตระกูลเหนียนก็ส่งคนมาหาข้า และทำให้ข้าเป็นเช่นนี้ และยังบอกว่าหากข้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม จะฆ่าคนในครอบครัวข้าทั้งหมด”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว ：“เหตุใดจึงมีผู้หญิงที่น่ารังเกียจเช่นนี้！ แล้วเด็กคนนี้ล่ะ?”

ขณะที่พูด เขาก็มองไปที่เด็กผู้หญิง อายุสองขวบกว่า ซึ่งก็มีปานที่ปกคลุมใบหน้าส่วนใหญ่เช่นกัน

หญิงคนนั้นร้องไห้และพูดว่า ：“คุณหนูเหนียนผู้นั้นยังไม่วางใจ จากนั้นก็ให้ข้าแต่งงานกับจัณฑาลคนหนึ่ง เดิมทีจัณฑาลคนนั้นทั้งสกปรกและเกียจคร้าน หลังจากที่ข้าติดตามเขา เขาก็กลับตัว และเปลี่ยนตัวเองใหม่ ได้เริ่มทำธุรกิจเล็กๆ ภายในครึ่งปี เราก็มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ร่ำรวย และข้าก็ตั้งครรภ์”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“ต่อมา นางก็มาจัดการกับลูกของเจ้าเหรอ?”

หญิงคนนั้นพยักหน้า ：“หลังจากคลอด ลูกสาวโตขึ้นก็สวยมาก พอคุณหนูเหนียนได้ยิน ก็ทำให้ลูกสาวของเข้าเป็นแบบนี้ วันรุ่งขึ้น สามีของข้าก็ตายระหว่างทางไปส่งของ ฮือๆ ตอนนี้ข้าสิ้นไร้หนทาง นอกจากต้องขอทานข้างถนน ไม่คิดว่าจะชนกับชายชนชั้นสูง”

“ไร้เหตุผลสิ้นดี！” อู๋เป่ยโกรธมาก “เจ้าวางใจเถอะ หากคุณหนูเหนียนกล้าทำร้ายเจ้าอีก ข้าจะให้นางได้รับบทเรียนที่สาสม！”