ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1677

แม้ว่าหยวนเห่อจะไม่ค่อยชอบพูด แต่ก็เป็นคนที่ละเอียดอ่อน เขาถามว่า ：“คุณหนูเหนียนผู้นั้น ผู้อาวุโสของเธอชื่ออะไร ใช่ผู้อาวุโสหรือศิษย์ของลัทธิเซียนไท่ชิงหรือไม่?”

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า ：“พี่ชายคนโตของคุณหนูเหนียน เป็นศิษย์ชั้นสูงของลัทธิเซียนไท้ชิง”

สีหน้าของหยวนเห่อดูไม่ค่อยดี เขาพูดกับอู๋เป่ยด้วยเสียงแผ่วเบาว่า ：“คุณชาย บุคคลนี้น่าจะเป็นศิษย์ของเซินหวู่เต้าจวินแห่งสำนักหวู่เซียน เหนียนเฉินเวย”

เซินหวู่เต้าจวินแห่งสำนักหวู่เซียน คือหนึ่งในสามของวงการปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ แข็งแกร่งมาก และยังเป็นศิษย์ของบรรพบุรุษซวินตูอีกด้วย

อู๋เป่ยพูดว่า ：“แม้ว่าเขาจะเป็นศิษย์ของอาจารย์ลุงสาม ข้าก็ไม่สามารถทนได้ อย่างมาก ข้าก็แค่ไปหาอาจารย์ปู่แล้วให้ท่านเป็นคนตัดสิน”

หยวนเห่อ ：“ศิษย์พี่ มันไม่คุ้มค่าเลย หญิงสาวธรรมดาทั่วไป ท่านสามารถพาเธอไปจากที่นี่ได้”

อู๋เป่ย ：“พาเธอไป?”

หยวนเห่อ ：“ข้ารู้ว่าศิษย์พี่มีจิตใจที่เมตตา แต่ศิษย์พี่เคยคิดหรือไม่ว่า หากท่านลงมือสั่งสอนคุณหนูเหนียนผู้นั้น เหนียนเฉินเวยก็ต้องลงมืออย่างแน่นอน แม้ว่าเหนียนเฉินเวยจะเป็นเทียนเจียว แต่ก็ยังห่างไกลจากศิษย์พี่มากนัก ศิษย์พี่ต้องชนะเขาแน่นอน แต่หากเช่นนั้น เซินหวู่เต้าจวินก็จะเสียหน้า ไม่ว่ายังไงเขาก็คืออาจารย์ลุงของท่าน และเป็นผู้อาวุโส”

อู๋เป่ยต้องยอมรับว่า สิ่งที่หยวนเห่อพูดนั้นมีเหตุผล เขาพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า ：“เจ้าอยู่ที่นี่ อาจจะถูกคุณหนูเหนียนรังแกอีก เอาอย่างนี้ละกัน ข้าจะส่งเจ้าไปที่แห่งหนึ่ง เจ้าเลี้ยงดูลูกให้เติบใหญ่ เจ้าไม่ต้องกังวล ที่นั่นไม่มีใครกล้ารังแกเจ้า”

เมื่อพูดจบ เขาก็ลูบที่ใบหน้าของเด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงก็กลายเป็นนางฟ้าตัวน้อยทันที ดูเหมือนว่าเมื่อเธอเติบโตขึ้น อาจจะสวยกว่าแม่ของเธอด้วยซ้ำ

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ：“สิ่งอัศจรรย์มักรวบรวมความสวยงามนับพันไว้ด้วยกัน เด็กคนนี้ดูช่างน่าหลงใหลนัก”

จากนั้นเขาก็พบว่า เด็กผู้หญิงมีกระดูกที่ยอดเยี่ยม เส้นเลือดทั้งหมดเชื่อมต่อกัน แต่เธอยังเด็กมาก จึงยังไม่แสดงความสามารถพิเศษออกมา

ใจของเขาสั่น และพูดว่า ：“ข้าจะส่งพวกเจ้าไปที่นั่นตอนนี้เลย”

เมื่อพูดจบ เขาให้หยวนเห่อรออยู่ที่เดิม จากนั้นเขาก็ส่งแม่และลูกสาวไปยังลานของดินแดนวิญญาณห้าธาตุ และให้เธออาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราว

เมื่อสุนัขเหลืองเห็นแม่และลูกสาวก็ประหลาดใจมาก แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

อู๋เป่ยพูดกับเฉินรั่วเสียนว่า ：“ดูแลพวกเธอให้ดี”

เฉินรั่วเสียนพยักหน้า ：“เจ้าวางใจได้ ข้าจะจัดการเอง”

เมื่อมาถึงโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้ เด็กผู้หญิงก็ดูประหลาดใจ

อู๋เป่ยสั่งลาไม่กี่คำ จากนั้นก็กลับไปที่เมืองซ่างหยวน

หยวนเห่อกำลังทานอาหารอยู่ สักพัก อาหารที่อยู่ตรงหน้าเขาก็หมดเกลี้ยง อู๋เป่ยหัวเราะ และถามว่า ：“หยวนเห่อ เจ้าติดตามอาจารย์ปู่มานานแค่ไหนแล้ว?”

หยวนเห่อยังคงกินต่อไป และพูดว่า ：“ศิษย์พี่ ข้าติดตามอาจารย์ปู่มาแปดร้อยกว่าปีแล้ว”

ดวงตาของอู๋เป่ยเบิกกว้าง ：“แปดร้อยปี?”

หยวนเห่อยิ้มและพูดว่า ：“ใช่แล้ว ตอนที่เริ่มติดตามอาจารย์ข้าอายุหกสิบปี หลังจากนั้น ข้าก็รักษารูปลักษณ์นี้มาตลอด ไม่แก่ชราลงอีก”

อู๋เป่ย ：“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้ากลายเป็นเซียนผู้เที่ยงแท้ ติดตามอาจารย์ปู่มาแปดร้อยปี ด้วยคำแนะนำเพียงไม่กี่คำเจ้าก็สามารถบรรลุได้”

หยวนเห่อถอนหายใจเบาๆ วางตะเกียบลงและพูดว่า ：“ศิษย์พี่ยังคงไม่รู้ว่า คุณสมบัติของข้าสูงกว่าค่าเฉลี่ยเท่านั้น สามารถเป็นเซียนผู้เที่ยงแท้ได้ก็โชคดีมากแล้ว”

อู๋เป่ยเข้าใจดีว่า ถ้าคุณสมบัติของหยวนเห่อนั้นดีจริงๆ บรรพบุรุษซวินตูก็คงรับเขาเป็นศิษย์ไปนานแล้ว แทนที่จะปล่อยให้เขาเป็นเด็กรับใช้ธรรมดา

อู๋เป่ย ：“ข้าเคยได้ยินอาจารย์ปู่พูดว่า ยังมีโลกแห่งซ่างชิง อยู่เหนือโลกแห่งไท้ชิงของเราหรือ?”

หยวนเห่อ ：“ใช่แล้ว ในตอนแรกนักพรตหยวนสือได้ทำการเปลี่ยนทั้งซานชิง วิวัฒนาการโลกทั้งสาม มรดกของเหล่าจวิน มาจากโลกแห่งไท้ชิง”

อู๋เป่ย ：“ทำอย่างไรจึงจะเข้าสู่โลกแห่งซ่างชิงได้?”

หยวนเห่อ ：“อืม ดังนั้นเมื่อคนธรรมดาไปที่นั่น ก็จะถูกกดทับเรื่องของพลังยุทธ์อย่างรุนแรง ได้ยินว่ามาว่าถ้าไปที่โลกแห่งอวี้ชิง ที่นั่นจะไม่ได้รับผลกระทบจากภายนอกเลย”

อู๋เป่ย ：“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ต้าเทียนจุนให้ความสำคัญกับโลกแห่งไท้ชิงมากขนาดนี้”

หยวนเห่อ ：“ต้าเทียนจุนต้องการให้โลกแห่งเซียนเป็นสถานที่เดียวเซียนแห่งสวรรค์สามารถมอบแท่นบูชาจิตวิญญาณของพวกเขาได้ แต่นี่มันไม่สมจริงเลย มีสถานที่มากมายที่ดีกว่าโลกแห่งเซียน ตัวอย่างเช่น โลกแห่งไท้ชิงนั้นดีกว่าโลกแห่งเซียนมาก ดังนั้นต้าเทียนจุนจึงต้องการรวมมันเข้ากับโลกแห่งเซียน เพื่อเพิ่มอิทธิพลของโลกแห่งเซียน”

ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ทันใดนั้นประตูก็ถูกถีบออก ผู้บำเพ็ญวัยกลางคนพาพวกพ้องบุกเข้ามา เขาจ้องมองไปที่อู๋เป่ย แล้วถามว่า ：“เจ้าส่งแม่และลูกสาวคู่นั้นไปที่ไหน?”

อู๋เป่ยรู้ว่าเขากำลังพูดถึงใคร จึงพูดอย่างใจเย็นว่า ：“ข้าจะส่งพวกนางไปที่ไหน มันเกี่ยวอะไรกับเจ้า?”

ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ ：“เจ้ารู้ผลที่จะตามมาเมื่อทำให้คุณหนูเหนียนขุ่นเคืองใจหรือไม่?”

อู๋เป่ย ：“แล้วเจ้ารู้ผลที่จะตามมาเมื่อทำให้ข้าขุ่นเคืองใจหรือไม่?”

หยวนเห่อลุกขึ้นยืนทันที และพูดอย่างเย็นชาว่า ：“ลืมตาของเจ้าแล้วมองให้ชัดเจน บุคคลที่อยู่ตรงหน้าเจ้าคือเทียนเจียวอันดับหนึ่งแห่งลัทธิเซียนไท่ชิง เป็นบุคคลที่แม้แต่บรรพบุรุษซวินตูก็โปรดปราน เจ้ากล้าเสียมารยาทต่อเขาได้อย่างไร?”

เดิมทีชายวัยกลางคนนั้นเย่อหยิ่งมาก เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกใจทันที แม้ว่าเขาไม่เคยเจอกับตัวเองแต่ก็เคยได้ยินมาก่อน บรรพบุรุษซวินตูตำแหน่งสูงสุดในลัทธิเซียนไท่ชิง เขาคืออาจารย์ปู่ของคุณชายใหญ่

เขารีบพูดว่า ：“ข้าน้อยไม่ทราบ โปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วย”

หยวนเห่อ ：“สิ่งที่พวกเจ้าทำกับแม่และลูกสาวคู่นั้นมันเกินไป ดังนั้นขอให้เรื่องนี้จบลงเท่านี้ หากพวกเจ้ายังไม่ยอมจบ งั้นเราไปหาบรรพบุรุษซวินตูให้ท่านเป็นคนตัดสิน！”

เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของชายวัยกลางคน เขารีบพูดว่า ：“ใช่ๆ ข้าน้อยเข้าใจแล้ว” เขารีบพูดและลาออกไป

ทันทีที่อีกฝ่ายจากไป อู๋เป่ยก็พูดว่า ：“ไม่สั่งสอนเธอสักครั้ง ข้ารู้สึกไม่สบายใจจริงๆ”

หยวนเห่อ ：“ศิษย์พี่ไม่จำเป็นต้องสั่งสอน เหนียนเฉินเวยจะต้องมาขอโทษอย่างแน่นอน”