ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1703

ชิงหลิงเทาพูดว่า “ช่แล้วท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ แคว้นเจ้าอาณานิคมเรียกว่าจักรพรรดิทะเล แต่ว่าจักรพรรดิทะเลองค์ก่อนได้สิ้นพระชนม์แล้ว จักรพรรดิทะเลองค์ใหม่ยังไม่ได้ประสูติ ดังนั้นตอนนี้แคว้นบรรณาการต่างๆก็เริ่มเคลื่อนไหว ไม่ค่อยเชื่อฟังคำสั่งของแคว้นเจ้าอาณานิคมสักเท่าไหร่นัก”

อู๋เป่ยคิดถึงเรื่องของเด็กชายแห่งท้องทะเล จึงถามว่า “เผ่าพันธุ์มนุษย์ทะเลทั้งหมดมีประชากรเท่าไหร่ คุณรู้ไหม?”

ชิงหลิงเทา “เผ่าพันธุ์มนุษย์ทะเลมีจำนวนมาก แต่จำนวนประชากรทั้งหมดเกรงว่าจะมีแต่ราชวงศ์เท่านั้นที่รู้ แต่แคว้นทะเลตะวันออกของเรามีประชากรประมาณเจ็ดหมื่นห้าพันล้านคน”

อู๋เป่ยสนใจสัตว์ประหลาดในทะเลเหล่านั้นมาก จึงถามว่า “ฉันเห็นพวกคุณควบคุมสัตว์ประหลาดในทะเล พวกมันถูกฝึกฝนมาอย่างไร?”

ชิงหลิงเทายิ้มและตอบว่า “เรียนท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ สัตว์ประหลาดในทะเลเหล่านี้บางตัวถูกเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็ก บางตัวถูกจับมาฝึกฝน สัตว์ประหลาดในทะเลแข็งแกร่งที่สุดเมื่ออยู่ในน้ำ ไม่เหมาะกับการต่อสู้บนบก การโจมตีบนบกในครั้งนี้ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เท่านั้น”

อู๋เป่ยถามต่อ “แคว้นทะเลตะวันออกของพวกคุณมีนักรบกี่คน?”

ชิงหลิงเทา “แคว้นทะเลตะวันออกมีนักรบกว่า 20 ล้านคน ในจำนวนนี้เป็นทหารชั้นยอด 1.5 ล้านคน และทหารรักษาการณ์ 300,000 คน”

อู๋เป่ยเห็นกองกำลังทหารหลายคนยืนอยู่ข้างๆ พวกเขามีรูปร่างสูงใหญ่ กล้ามเนื้อแข็งแรง และมีพลังฝีมือไม่ธรรมดา

เจ้าหญิงชิงซุนอธิบายว่า “ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งทหารชั้นยอดและทหารรักษาการณ์ไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง พวกเขายังสามารถควบคุมสัตว์ประหลาดในทะเลได้”

อู๋เป่ยเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ แล้ว และรู้สึกประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของกองกำลังรบของแคว้นทะเลตะวันออก นักรบทะเลนั้นแข็งแกร่งอยู่แล้ว บางคนยังสามารถควบคุมสัตว์ทะเลได้ ทำให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก

ชิงหลิงเทาให้คนเตรียมอาหารทะเลนานาชนิด และเจ้าหญิงชิงซุนก็คอยตักอาหารให้ด้วยตัวเอง

การดื่มเหล้าในน้ำทะเลนั้นค่อนข้างน่าสนใจ ถ้วยเหล้าค่อนข้างหนัก และเหล้าในถ้วยก็ค่อนข้างเข้มข้น ทำให้จมอยู่ก้นถ้วย ไม่ผสมกับน้ำทะเล

เมื่อเหล้าไหลผ่านลำคอ จะมีรสชาติของน้ำทะเลเจือปนอยู่เล็กน้อย รสชาติของเหล้าและน้ำทะเลที่ผสมผสานกันในชั่วขณะนั้นช่างแปลกประหลาดนัก

หลังจากดื่มไปหลายถ้วย ชิงหลิงเทาก็กล่าวว่า “ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ โปรดรับชมการร่ายรำ”

เขาตบมือ แล้วหญิงสาวชาวทะเลรูปร่างงดงามกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องโถงและร่ายรำอย่างงดงาม การเต้นรำในน้ำนั้นแตกต่างจากบนบก เนื่องจากแรงลอยตัวของน้ำ จึงสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างน่าอัศจรรย์ ปลอกแขนเสื้อที่พลิ้วไหว สวยงามเกินบรรยาย

ในบรรดาหญิงสาวที่ร่ายรำอยู่นั้น มีหญิงสาวผู้หนึ่งผิวพรรณงดงามดุจหยก รูปโฉมงดงามหาใดเปรียบ เมื่ออู๋เป่ยเห็นเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมว่า “ร่ายรำได้งดงามยิ่งนัก ฉันขอมอบรางวัลให้พวกเธอ!”

ชิงหลิงเทาก็รีบสั่งให้คนนำรางวัลไปมอบให้เหล่านางรำ หญิงงามผู้นั้นก็โค้งคำนับขอบคุณ

ชิงหลิงเทาหัวเราะแล้วกล่าวว่า “หากท่านชอบหญิงสาวผู้นี้ ท่านก็สามารถพาเธอกลับไปเป็นสาวใช้ข้างกายได้นะ”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วตอบว่า “สุภาพบุรุษไม่แย่งสิ่งที่ผู้อื่นรัก ยิ่งไปกว่านั้นพวกเธอล้วนเป็นชาวทะเล หากตามฉันไปยังแผ่นดินใหญ่ พวกเธอคงไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมภายนอก”

ในตอนท้ายเมื่อการเต้นรำจบลง หญิงสาวหลายคนเริ่มร้องเพลง เสียงของพวกเธอไพเราะมาก ซึ่งอู๋เป่ยเหวินไม่เคยได้ยินมาก่อน

ในขณะที่กำลังฟังเพลงอยู่ ทันใดนั้นนายพลคนหนึ่งก็รีบเข้ามาในห้องโถงและพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท! เผ่าเทพส่งเทพมาแล้ว”

ชิงหลิงเทาขมวดคิ้ว เขาคิดอยู่ว่าจะพบหรือไม่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากนอกห้องโถง “ราชาทะเลตะวันออก!”

หลังจากพูดจบ เทพก็เดินเข้ามา เขาสูงประมาณสิบเมตร ผิวสีเขียวอ่อน ดวงตาสีเทาหม่น และมีผมแหลมคมเหมือนเข็มเหล็กบนหัวของเขา

ราชาเทพมองไปรอบๆ แล้วสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า “ปรากฎว่าราชามีแขกอยู่”

ชิงหลิงเทาพูดอย่างแผ่วเบา “ราชาเทพซวนลี่ ท่านมายังทะเลตะวันออกของฉัน ท่านมีอะไรจะสั่งสอนหรือไม่?”

ราชาเทพซวนลี่นั่งลงอย่างผ่อนคลายตรงข้ามกับอู๋เป่ยแล้วกล่าวว่า “ฉันได้ยินมาว่ากองทัพแห่งทะเลตะวันออกถอยทัพอย่างกะทันหัน ทำให้ฉันสงสัยมาก”

ชิงหลิงเทากล่าวว่า “นักรบแห่งทะเลตะวันออกของฉันไม่คุ้นเคยกับแผ่นดิน จึงไม่สามารถบุกผืนแผ่นดินและเข้าไปลึกได้”

“ปัง!”

ราชาเทพซวนลี่ตบโต๊ะด้วยความโกรธ “ราชาทะเลตะวันออก! หากท่านกล้าต่อกรกับเผ่าเทพ ไม่กลัวหรือที่เราจะสังหารท่านและตั้งราชาคนใหม่ขึ้นมา?”

ชิงหลิงเทาพูดอย่างไม่ยอมแพ้ในฐานะราชาทะเลตะวันออก เขาเยาะเย้ยว่า “ราชาเทพซวนลี่ มีท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่นี่ ท่านอย่าอวดดีนักเลย!”

ราชาเทพซวนลี่เหลือบมองอู๋เป่ย “ผู้ศักดิ์สิทธิ์เหรอ? เพ้ย! ในอดีต เทพคนนี้ได้ฆ่าผู้ศักดิ์สิทธิ์ไปมากกว่าหนึ่งคน!”

ดวงตาของอู๋เป่ยส่องแสงเย็นชา ก่อนเขาจะพูดว่า “ฉันก็ได้ฆ่าราชาเทพมาแล้วเหมือนกัน!”

ราชาเทพซวนลี่หัวเราะเยาะ “จริงเหรอ? นายกล้าต่อสู้กับราชาเทพองค์นี้หรือเปล่า?”

“จะตายอยู่แล้ว ยังจะถามอะไรเยอะแยะ?”

หลังจากพูดจบ เขาก็ต่อยอีกหลายครั้ง จากนั้นก็ควบคุมราชาเทพซวนลี่และนำโถหลายใบออกมาเพื่อเริ่มดูดเลือดของเขา

ราชาเทพซวนลี่เริ่มหมดสติและไม่สามารถต่อต้านได้ เขารู้สึกว่าเลือดของเขากำลังถูกดูดออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากดูดเลือดเทพเจ้าได้หลายหมื่นกิโลกรัม อู๋เป่ยก็พึมพำกับตัวเองว่า “เอาแค่นี้ก่อน ปล่อยให้มันฟื้นตัวสักพัก แล้วค่อยดูดเลือดต่อ”

เลือดของเทพเจ้าสามารถใช้ปรุงยาและฝึกฝนนักรบเลือดศักดิ์สิทธิ์ได้ เทพคนนี้มีพลังแข็งแกร่ง การใช้เลือดของเขาปรุงยาจะดีที่สุด

หลังจากปล่อยเลือด เขาก็โยนราชาเทพซวนลี่เข้าไปในมิติของตัวเองและกักขังไว้ชั่วคราว

ไม่ถึง 15 นาที อู๋เป่ยก็กลับไปที่วังราชาทะเลตะวันออก เห็นเขากลับมาอย่างปลอดภัย ชิงหลิงเทาก็ดีใจมาก เขายิ้มกว้างแล้วพูดว่า “ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เอาชนะราชาเทพซวนลี่ได้แล้วหรือ?”

อู๋เป่ย “ฉันทุบตีเขาจนหนีไป แถมยังได้เลือดเขามาด้วยนิดหน่อย”

ชิงหลิงเทาหัวเราะ "ฮ่าฮ่า" อย่างชอบใจ “สะใจจริงๆ! พวกเราเผ่ามนุษย์ ไม่ได้แข็งแกร่งแบบนี้มานานแล้ว ในที่สุดความคับแค้นใจของฉันก็ถูกปลดปล่อยไปครึ่งหนึ่ง”

อู๋เป่ยกล่าว “ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากปรึกษากับท่านราชาชิง”

ชิงหลิงเทา “เชิญท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์กล่าวมาได้เลย”

อู๋เป่ยเอ่ยขึ้น “ตลอดเส้นทางที่ฉันเดินทางมา พบว่าทรัพยากรในทะเลนั้นอุดมสมบูรณ์ยิ่งนัก แร่ธาตุมีมากกว่าบนแผ่นดินหลายเท่า”

ชิงหลิงเทาพยักหน้าเห็นด้วย “ถูกต้องแล้ว แร่ธาตุในทะเลมีมากกว่าบนแผ่นดินหลายสิบเท่า”

อู๋เป่ยกล่าวต่อ “ดินแดนที่แคว้นทะเลจีนตะวันออกครอบครองบนแผ่นดินใหญ่ ต่อไปนี้จะตกเป็นของจักรวรรดิเทียนหวู่ ท่านเห็นว่าอย่างไร??”

ชิงหลิงเทายิ้มแล้วพูดว่า “ดีมาก ดินแดนเหล่านั้นไม่มีค่าอันใดสำหรับแคว้นทะเลตะวันออกของเรา”

อู๋เป่ยกล่าวสรุป “เขตแดนนี้จะใช้สำหรับการค้าระหว่างจักรวรรดิเทียนหวู่กับแคว้นทะเลตะวันออก จากนี้ไปพ่อค้าจากแคว้นทะเลตะวันออกจะสามารถเข้าออกค้าขายได้อย่างอิสระ”