ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1703

ชิงหลิงเทาพูดว่า “ช่แล้วท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ แคว้นเจ้าอาณานิคมเรียกว่าจักรพรรดิทะเล แต่ว่าจักรพรรดิทะเลองค์ก่อนได้สิ้นพระชนม์แล้ว จักรพรรดิทะเลองค์ใหม่ยังไม่ได้ประสูติ ดังนั้นตอนนี้แคว้นบรรณาการต่างๆก็เริ่มเคลื่อนไหว ไม่ค่อยเชื่อฟังคำสั่งของแคว้นเจ้าอาณานิคมสักเท่าไหร่นัก”

อู๋เป่ยคิดถึงเรื่องของเด็กชายแห่งท้องทะเล จึงถามว่า “เผ่าพันธุ์มนุษย์ทะเลทั้งหมดมีประชากรเท่าไหร่ คุณรู้ไหม?”

ชิงหลิงเทา “เผ่าพันธุ์มนุษย์ทะเลมีจำนวนมาก แต่จำนวนประชากรทั้งหมดเกรงว่าจะมีแต่ราชวงศ์เท่านั้นที่รู้ แต่แคว้นทะเลตะวันออกของเรามีประชากรประมาณเจ็ดหมื่นห้าพันล้านคน”

อู๋เป่ยสนใจสัตว์ประหลาดในทะเลเหล่านั้นมาก จึงถามว่า “ฉันเห็นพวกคุณควบคุมสัตว์ประหลาดในทะเล พวกมันถูกฝึกฝนมาอย่างไร?”

ชิงหลิงเทายิ้มและตอบว่า “เรียนท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ สัตว์ประหลาดในทะเลเหล่านี้บางตัวถูกเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็ก บางตัวถูกจับมาฝึกฝน สัตว์ประหลาดในทะเลแข็งแกร่งที่สุดเมื่ออยู่ในน้ำ ไม่เหมาะกับการต่อสู้บนบก การโจมตีบนบกในครั้งนี้ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เท่านั้น”

อู๋เป่ยถามต่อ “แคว้นทะเลตะวันออกของพวกคุณมีนักรบกี่คน?”

ชิงหลิงเทา “แคว้นทะเลตะวันออกมีนักรบกว่า 20 ล้านคน ในจำนวนนี้เป็นทหารชั้นยอด 1.5 ล้านคน และทหารรักษาการณ์ 300,000 คน”

อู๋เป่ยเห็นกองกำลังทหารหลายคนยืนอยู่ข้างๆ พวกเขามีรูปร่างสูงใหญ่ กล้ามเนื้อแข็งแรง และมีพลังฝีมือไม่ธรรมดา

เจ้าหญิงชิงซุนอธิบายว่า “ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งทหารชั้นยอดและทหารรักษาการณ์ไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง พวกเขายังสามารถควบคุมสัตว์ประหลาดในทะเลได้”

อู๋เป่ยเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ แล้ว และรู้สึกประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของกองกำลังรบของแคว้นทะเลตะวันออก นักรบทะเลนั้นแข็งแกร่งอยู่แล้ว บางคนยังสามารถควบคุมสัตว์ทะเลได้ ทำให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก

ชิงหลิงเทาให้คนเตรียมอาหารทะเลนานาชนิด และเจ้าหญิงชิงซุนก็คอยตักอาหารให้ด้วยตัวเอง

การดื่มเหล้าในน้ำทะเลนั้นค่อนข้างน่าสนใจ ถ้วยเหล้าค่อนข้างหนัก และเหล้าในถ้วยก็ค่อนข้างเข้มข้น ทำให้จมอยู่ก้นถ้วย ไม่ผสมกับน้ำทะเล

เมื่อเหล้าไหลผ่านลำคอ จะมีรสชาติของน้ำทะเลเจือปนอยู่เล็กน้อย รสชาติของเหล้าและน้ำทะเลที่ผสมผสานกันในชั่วขณะนั้นช่างแปลกประหลาดนัก

หลังจากดื่มไปหลายถ้วย ชิงหลิงเทาก็กล่าวว่า “ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ โปรดรับชมการร่ายรำ”

เขาตบมือ แล้วหญิงสาวชาวทะเลรูปร่างงดงามกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องโถงและร่ายรำอย่างงดงาม การเต้นรำในน้ำนั้นแตกต่างจากบนบก เนื่องจากแรงลอยตัวของน้ำ จึงสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างน่าอัศจรรย์ ปลอกแขนเสื้อที่พลิ้วไหว สวยงามเกินบรรยาย

ในบรรดาหญิงสาวที่ร่ายรำอยู่นั้น มีหญิงสาวผู้หนึ่งผิวพรรณงดงามดุจหยก รูปโฉมงดงามหาใดเปรียบ เมื่ออู๋เป่ยเห็นเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมว่า “ร่ายรำได้งดงามยิ่งนัก ฉันขอมอบรางวัลให้พวกเธอ!”

ชิงหลิงเทาก็รีบสั่งให้คนนำรางวัลไปมอบให้เหล่านางรำ หญิงงามผู้นั้นก็โค้งคำนับขอบคุณ