ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1732

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและพูดว่า "ท่านพ่อมักจะบอกว่ามีคนไม่ดีอยู่มากมาย ท่านอยากให้ข้าระวังตัว ข้าคิดว่าเขากังวลเกินไป คนอย่างโจวหลางจะเป็นคนเลวได้อย่างไร"

ทันใดนั้นชายที่ชื่อโจวหลางก็เผยรอยยิ้มแปลก ๆ "จริง ๆ แล้ว ท่านพ่อของเจ้าพูดถูก ข้ามันเป็นคนเลว"

ในขณะนี้ มีชายร่างใหญ่หลายคนรีบวิ่งออกไปจากบ้านด้านหลังเขา แต่ละคนดูร้ายกาจไม่เหมือนคนดีอะไร

ผู้หญิงคนนั้นตกใจ "เจ้า ... "

โจวหลางพูดอย่างใจเย็น "เพื่อที่จะชวนเจ้าไปออกเดท ข้าจึงใช้ความพยายามอย่างมากและใช้เวลาสามเดือนเต็ม ๆ กว่าจะสำเร็จ แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็คุ้มค่าแล้ว"

แต่หญิงสาวกลับสงบลงและถามว่า “คุณเป็นใครกันแน่”

โจวหลางยิ้ม "ฮ่าฮ่า" "เรามาจาก 'ค่ายหมาป่าขาว' นอกเมือง และวันนี้เราจะมัดคุณไว้ที่ภูเขา ถ้าพ่อของเจ้าอยากให้เจ้ากลับไปแบบมีชีวิตอยู่ พ่อของเจ้าจะต้องจ่ายเงินก้อนใหญ่ให้เรา"

ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจเบา ๆ "สิ่งที่ท่านพ่อพูดนั้นถูกต้องจริง ๆ เป็นข้าเองที่ไม่เชื่อฟัง"

คราวนี้โจวหลางหัวเราะ "ฮ่าฮ่า" "แม่นางซ่ง เจ้าควรให้ความร่วมมือนะ พวกเราต่างก็เป็นคนไม่ละเอียดกันทั้งนั้น ถ้าข้าทำร้ายเจ้าโดยไม่ตั้งใจ มันจะไม่งาม"

“พวกเจ้ามันผู้ก่อการร้าย” ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากผนังบ้าน

คนเหล่านี้ทำเอาคนตกใจมาก เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังเคี้ยวหญ้าอยู่บนผนังและกำลังมองพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

คุณหนูซ่งตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นการปรากฏตัวของอู๋เป่ย จากนั้นอุทานขึ้น "คุณชายอู๋ ! "

อู๋เป่ยค่อย ๆ ล้มลงมาข้าง ๆ นางแล้วพูดว่า "คุณหนูซ่ง หมอนี่หน้าตาแบบนี้มาหลอกใช้ท่านได้ยังไง"

คุณหนูซ่งหน้าแดงและกระซิบบอก "เขาเก่งเรื่องบทกวี ข้าถูกหลอกแล้ว"

อู๋เป่ยกล่าว "แต่งกลอนหรือ ข้าไม่เก่งในเรื่องนี้"