ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1780

ซ่งหยวนคุนกล่าว "ฝ่าบาท สำนักจูหลิงของเรามีสมบัติ เพียงชิ้นเดียวคือ คัมภีร์จูหลิงได้เรียนรู้จากสิ่งนี้ อย่างไรก็ตามคัมภีร์จูหลิงนั้นลึกซึ้งมากและบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งสำนักเท่านั้นที่เข้าใจเพียงหนึ่งในเก้า"

อู๋เป่ยกล่าว "นั่นเป็นสมบัติแบบไหนกันแน่"

ซ่งหยวนคุนกล่าว “จริง ๆ แล้วข้าน้อยไม่รู้ เพราะสิ่งนั้นลึกลับมาก และต่างคนต่างมองเห็นแตกต่างกัน เช่น สิ่งที่ข้าน้อยเห็นในตอนนั้นคือปลาตัวใหญ่ที่บินอยู่ในอากาศโดยมีลำตัวปกคลุมด้วยอักษรรูน แต่สิ่งที่อาจารย์ข้าเห็นคือจานทองคำที่หมุนไปในอากาศ เปล่งแสงเครื่องรางจำนวนนับไม่ถ้วน”

หัวใจของอู๋เป่ยสั่นไหว ทุกคนเห็นสิ่งที่แตกต่างออกไปงั้นหรือ ปรากฏการณ์นี้ค่อนข้างคล้ายกับวิทยายุทธระดับสวรรค์

ในตอนแรกเขาก็คิดว่ามันมหัศจรรย์ แต่ตอนนี้เขากลับไม่คิดว่ามันแปลก เหตุผลที่ทุกคนเห็นสิ่งที่แตกต่างก็เพราะว่าความรู้และความสามารถของผู้ที่เห็นแตกต่างกัน คนมีความสามารถไม่มากก็มองเห็นได้เพียงบางส่วนเท่านั้น เปรียบเสมือนการแอบดูผ่านท่อ เห็นเพียงจุดเล็ก ๆ เท่านั้น ไม่สามารถมองเห็นภาพรวมทั้งหมดได้

เขาถามขึ้น "เหตุใดวิทยายุทธที่เจ้าฝึกฝนถึงเรียกว่าคัมภีร์จูหลิง"

ซ่งหยวนคุนกล่าว "ฝ่าบาท เพราะผู้ที่ฝึกฝนเทคนิคนี้ ตัวจะขยายใหญ่ขึ้น ตัวอย่างเช่น ในที่สุดอาจารย์ปู่ของข้าน้อยก็กลายเป็นยักษ์ที่มีความสูงถึง หนึ่งพันเมตร อย่างไรก็ตาม อาจารย์ปู่ก็เสียชีวิตในภัยพิบัติในที่สุด"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เอาล่ะ พาข้าไปดูสมบัตินั้นหน่อย"

ซ่งหยวนคุนเดินนำไปอย่างรวดเร็ว อู๋เป่ยใช้วิธีการหลบหนีไม่นานก็ปรากฎตัวในสำนักจูหลิง สำนักจูหลิงเป็นเจ้าผู้ครองเมืองของสถานที่แห่งนี้และไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย ดังนั้นทรัพยากรทั้งหมดที่นี่จึงเป็นของสำนักจูหลิง สำนักจูหลิงนั้นถูกสร้างขึ้นด้วยความยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครเทียบได้ และน่าประทับใจยิ่งกว่าวังของอู๋เป่ยเสียอีก

เมื่อมาถึงภูเขาด้านหลังของสำนักจูหลิง ซ่งหยวนคุนฝ่ามือแห่งความว่างเปล่าสองสามครั้ง ม่านของม่านกั้นเปิดประตูแสงสีม่วงขึ้นเอง จากนั้นเขาก็เชิญอู๋เป่ยเข้ามา

หลังจากผ่านประตูแสงสีม่วงนี้ไปแล้ว อู๋เป่ยก็เข้าสู่โลกที่แปลกประหลาดพร้อมกับสิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่บินอยู่บนท้องฟ้า ไม่มีผืนแผ่นดินในพื้นที่นี้ มันเป็นโลกสามมิติที่ปราศจากแรงโน้มถ่วง และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดถูกระงับไว้

ซ่งหยวนคุนชี้ไปที่แสงและเงาตรงหน้าเขาแล้วพูดขึ้นว่า "ฝ่าบาท นั่นคือสมบัติของสำนักจูหลิงของเรา"