ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1782

จากนั้นอู๋เป่ยก็งให้เตรียมวัตถุดิบสำหรับการปรุงยาเปิดจิต 100 ชุด ทันใดนั้นแสงสว่างในถ้ำของเขาก็ส่องสว่างไสว วัตถุดิบที่ต้องการก็พร้อมครบถ้วนแล้ว เขามีหุ่นปรุงยา 100 ตัว แต่ละตัวถือวัตถุดิบหนึ่งชุดและเริ่มการปรุงยา ท่าทางของพวกมันเพรียบพร้อมกันมาก อีกทั้ง วิธีการปรุงก็เหมือนกันด้วย ดูแล้วน่าทึ่งมาก

ผ่านไปหนึ่งในสี่ของครึ่งชั่วโมง หุ่นเชิดได้ทำยาอายุวัฒนะชุดแรกสำเร็จ อู๋เป่ยหยิบยาเปิดจิตออกมาเพื่อตรวจสอบ เขาพบว่ายาทั้งหมดมีคุณภาพระดับจักรพรรดิ อีกทั้งคุณภาพของยาก็ค่อนข้างที่จะเถียร

เขาพอใจมากทีเดียว จากนั้นเขาก็เริ่มสร้างหุ่นปรุงยาเพิ่มจากหนึ่งร้อยตัวกลายเป็นหนึ่งพันตัว และหนึ่งพันตัวก็กลายเป็นหนึ่งหมื่นตัว

ในขณะเดียวกัน เขาก็ซื้อวัตถุดิบยาจำนวนมากมาจากเครือข่ายเซียน พอถึงยังไงยาที่มีอยู่ก็มีอยู่อย่างจำกัด มันไม่ได้มีอยู่อย่างเพียงพอ สักวันก็ต้องหมด

ด้วยวิธีนี้อู๋เป่ยกลั่นยาหนึ่งล้านเม็ดได้โดยใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งวัน ยาเปิดจิตนี้สามารถเปิดช่องทางจิตวิญญาณและช่องทางเทพได้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องพื้นฐาน แต่มันสำคัญมากสำหรับผู้บำเพ็ญในการวางรากฐาน ดังนั้นราคาจึงไม่ต่ำ ยาเปิดจิตหนึ่งเม็ดราคา 100,000 เหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์และหนึ่งล้านเม็ดมีมูลค่า 100 พันล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์!

ยาเปิดจิตได้รับการปรุงเป็นล็อต ในตอนแรกขายในเครือข่ายเซียนเท่านั้นเพราะมันมีผลดีและ เป็นยาระดับจักรพรรดิ ราคาก็ไม่ได้แพงมาก ดังนั้นทันทีที่ยาออกสู่ตลาด มันจึงขายดีมาก ยาหนึ่งล้านเม็ดถูกขายหมดภายในห้าชั่วโมงหลังจากวางบนชั้นวาง

ในวันถัดมา อู๋เป่ยเริ่มสร้างหุ่นยนต์ปรุงยาแบบใหม่ หุ่นยนต์แต่ละตัวสามารถปรุงยาได้เพียงชนิดเดียว ดังนั้นเขาจึงต้องสร้างหุ่นยนต์สำหรับแต่ละชนิด

ครั้งนี้เขาต้องการจะปรุงยา มันเป็นยาที่สามารถป้องกันภัยทั้งสามของเซียนสุญญตา มันมีชื่อว่ายาสามภัยยะ หากใช้ยาก็จะสามารถเผชิญกับภัยพิบัติได้อย่างสบาย ๆ

เขาได้สร้างหุ่นเชิดในการปรุงยาเป็นจำนวนห้าพันตัว พร้อมกับปรุงยาสามภัยยะ ยายังคงเป็นยาคุณภาพระดับจักรพรรดิและมีราคาเม็ดละห้าหมื่นเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ หุ่นเชิดแต่ละตัวสามารถผลิตยาได้สามแสนเม็ดต่อวัน ทำให้มูลค่าของยาแต่ละวันสูงถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์

ในวันที่สามอู๋เป่ยเรียกหลี่เทียนว่ายมา หลี่เทียนว่ายคนนี้สามารถเลียนแบบทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของเขาและสร้างหุ่นเชิดได้

หลังจากมอบเรื่องนี้ให้กับหลี่เทียนว่ายแล้ว อู๋เป่ยก็เขาก็กลับไปศึกษาอักษรบนหินในหลงหยวน การศึกษาในครั้งนี้ได้ง่ายขึ้นจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เขาศึกษาหิน เขาจะได้รับพลังงานลึกลับที่ทรงพลังจากจักรวาลภายนอกเข้าสู่ร่างกายและสร้างเป็นอักษร

เขาพบว่าการศึกษาหินจำนวนมากขึ้นทำให้ความเร็วในการศึกษาของเขาเพิ่มขึ้น ในสามวันแรกเขาเข้าใจแผ่นหินได้เพียงสิบแผ่น แต่ในสามวันที่ตามมา เขาเข้าใจแผ่นหินได้ยี่สิบแผ่นและในวันที่สามเขาเข้าใจหินได้ถึงสี่สิบสองแผ่น!!

ยิ่งเข้าใจแผ่นหินมากเท่าไหร่ พลังหลงหยวนก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น เมื่อจำนวนอักขระยันต์เกิน 100 เมื่อไหร่ พลังเหล่านี้ก็จะเริ่มจะออกไปข้างนอก หลอมรวมกับร่างกายและจิตวิญญาณของเขา อีกทั้งอู๋เป่ยยังสามารถควบแน่นพลังงานส่วนเกินให้เป็นแหวนศักดิ์สิทธิ์ได้!

เดิมทีเขามีพลังมากอยู่แล้ว เพราะแหวนศักดิ์สิทธิ์มากกว่า 800 วง แต่เขารู้สึกว่านี่ยังห่างไกลจากขีดจำกัดที่เขาสามารถทำได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหล่อแหวนศักดิ์สิทธิ์เพิ่ม ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาสร้างแหวนศักดิ์สิทธิ์อีกสองร้อยวง ทำให้จำนวนแหวนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดมีมากกว่าหนึ่งพันวง! ในขณะเดียวกันจำนวนอักขระยันต์ก็มีมากกว่า 300 เช่นกัน เช่นกัน

ตอนนี้การปรุงยาถูกทำมาครึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้เขามีหุ่นเชิดที่ไว้ปรุงยาอยู่แปดชนิด แต่ละชนิดจะปรุงยาได้หนึ่งชนิด ยาพวกนี้ มักจะหมดทันทีที่ถูกวางขายบนชั้นวาง และยอดขายรายวันในตอนนี้ก็สูงถึงสามหมื่นล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์หรือเทียบเท่ากับหนึ่งร้อยห้าสิบถึงสามร้อยล้านเหรียญเต้า

ในวันนี้ เถาหรูเสวี่ยมาเปิดประตูห้อง ท่าทางเธอดูเคร่งขรึมพร้อมกับพูดว่า "ซวนเป่ย ยาของเราไม่สามารถขายในเครือข่ายเซียนได้อีกต่อไปแล้ว"

อู๋เป่ยประหลาดใจมาก เขาถามว่า: “ ทำไมถึงขายไม่ได้ล่ะ"

เถาหรูเสวี่ย: "เครือข่ายเซียนตัดสิทธิ์เราในการขายยาอายุวัฒนะ ยิ่งไปกว่านั้น สถาบันการเล่นแร่แปรธาตุที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งเซียนได้เตือนเราว่าเราไม่ได้รับอนุญาตให้ขายยาอายุวัฒนะที่เราสกัดในเครือข่ายเซียนและโลกแห่งเซียน "

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ: "ห้ามให้ฉันขายยาอายุวัฒนะเหรอ? พวกเขากล้าดียังไง?"

เถาหรูเสวี่ย: “ยาของเรามีคุณภาพดี ราคาต่ำและมีปริมาณมาก แน่นอนว่าผู้บำเพ็ญชอบมันมาก แต่หากเป็นเช่นนี้ นักเล่นแร่แปรธาตุก็จะเสียผลประโยชน์ ยาของพวกเขาไม่สามารถขายได้ อีกทั้งขายก็ไม่ได้ราคา บางคนก็ถึงกับไม่มียาให้ทำ”

ขณะนี้เขาอยู่ในภูเขาเปลี่ยว เมื่อเขาบินขึ้นไปบนฟ้า เขาก็เห็นเมืองเล็ก ๆ อยู่ห่างออกไปหลายร้อยลี้ เขาจึงบินไปยังเมืองนั้น

เมื่อมาถึงนอกประตูเมือง เขาก็เห็นผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากแอบเข้าไปในเมือง แต่ถึงอย่างนั้นก็มีเซียนสุญญตาคอยตรวจเข้าเมืองอยู่ เขามองดูอยู่ซักพักก็พบว่าคนที่เข้าเมืองจะมีสิ่งที่คล้ายกับบัตรผ่านที่เรียกว่าหนังสือผ่านทางเซียน คนที่ไม่มีหนังสือผ่านทางเซียนจะต้องไปทำ การทำหนังสือผ่านทางเซียน จะต้องอธิบายตัวตนและประวัติของตัวเองและจะต้องบอกด้วยว่าจุดประสงค์ที่มาโลกแห่งศูนย์กลางนี้มาเพื่ออะไร

อู๋เป่ยเข้าคิวและออกมาข้างนอก โดยหยิบตรานักเล่นแร่แปรธาตุที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ออกมา เมื่อเซียนสุญญตาทั้งสองเห็นว่าเขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ พวกเขาก็มีท่าทีที่สุภาพต่อเขาเป็นอย่างมาก หนึ่งในนั้นถามว่า: "ท่านนักเล่นแร่แปรธาตุ ท่านมาที่เมืองนี้เพราะเหตุใด?"

อู๋เป่ยยิ้มพร้อมกับพูดว่า: "ฉันชื่อหลี่เต๋อฉาย ฉันเป็นปรมาจารย์ด้านการเล่นแร่แปรธาตุระดับห้าดาวสีม่วง ฉันมาที่นี่เพื่อซื้อวัตถุดิบทางการแพทย์และขายยาอายุวัฒนะ"

คนที่เป็นเซียนสุญญตายิ้มพลางพูดว่า: "ท่านปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุ เมืองจื่อซิงของเรายินดีต้อนรับการมาถึงของท่าน แต่ว่าเราจำเป็นต้องทำการทะเบียนท่านเข้าสู่ระบบ เพื่อที่จะทำบัตรผ่านทางเซียนให้กับท่าน"

อู๋เป่ยพยักหน้า: “ ตกลง รบกวนท่านทั้งสองด้วย"

ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุระดับห้าดาวสีม่วงเป็นพรสวรรค์ที่หายาก แม้แต่ในเมืองจื่อซิง ยังไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว ดังนั้นขั้นตอนการทำ หนังสือผ่านทางเซียนนั้นจึงเป็นไปอย่างราบรื่น พวกเขาถามคำถามแค่สองสามข้อ อู๋เป่ยก็สร้างตัวตนขึ้นมาแบบมั่ว ๆ จากนั้นก็ได้รับหนังสือผ่านทางเซียน

อู๋เป่ยถือหนังสือผ่านทางเซียนเดินเข้าไปในเมืองจื่อซิง ถึงแม้ว่าจะมีการบอกกันว่าเป็นเมืองที่เล็กแต่นั่นก็เป็นเพียงแค่คำเปรียบเปรย จริงๆ แล้วขนาดของเมืองจื่อซิงนั้นไม่เล็ก มีประชากรหลายสิบล้านคนและพื้นที่เมืองก็ไม่นับว่าเล็ก

เมื่อเข้ามาในเมือง สิ่งแรกที่อู๋เป่ยทำก็คือที่ถนนใหญ่ เขามาสืบเสาะหาร้านยาอายุวัฒนะ เข้าพบว่าที่นี่ร้านที่เป็นขายยาอายุวัฒนะ ส่วนมากจะเป็นธุรกิจแบบแฟรนไชส์ ตัวอย่างเช่นร้านยาที่มีชื่อว่าร้านยาว่านกู่ตานที่มีให้เขาเห็นอยู่เกลื่อนถนนทุกสาย