ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1791

หยินฮวยอันหยิบเหรียญเต๋าออกมาสีแสนเต้าอย่างได้ใจ แล้วตะโกนใส่ศิษย์ตระกูลหยินทั้งสี่ว่า "เอาไอ้สารเลวมา รีบคุกเข่าขอโทษราชานักปรุงยาซะ!"

ในใจทั้งสี่รู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ผู้นำตระกูลต่างยอมจำนน แล้วพวกเขาจะทำยังไงได้อีก? พวกเขาคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อขอโทษอู๋เป่ยอย่างเชื่อฟัง

อู๋เป่ยรับเงินแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ถ้าคนอื่นไม่มาหาเรื่องฉัน ฉันก็ไม่ไปหาเรื่องคนอื่นหรอก เงินนี่ ฉันไม่รับมันหรอกนะ”

หยินฮ่วยอันยิ้มแล้วพูดว่า "เป็นพวกเราที่ผิดก่อน สมควรแล้ว แล้วเรายังไม่ถามชื่ออันยิ่งใหญ่ของราชานักปรุงยาเลย?"

อู๋เป่ย: "ฉันชื่อหลี่เต๋อฉาย"

หยินฮวยอันกล่าวว่า "ที่แท้ก็เป็นราชานักปรุงยาหลี่นี่เอง ราชานักปรุงยาหลี่ ร้านนี้ไม่ใช่ร้านที่ดีที่สุดในตระกูลหยินของเรา ร้านที่ดีที่สุดของตระกูลหยินเราอยู่ใกล้กับราชสำนักเซียน มันใหญ่โตกว่านี่มาก"

อู๋เป่ย มองเขา: "โอ้ มีร้านอื่นที่ดีกว่านี้อีกงั้นหรือ?"

หยินฮวยอัน: "ถ้าราชานักปรุงยาหลี่ต้องการล่ะก็ ตระกูลหยินสามารถขายร้านให้ท่านได้ครับ"

อู๋เป่ยรู้ว่าเขากำลังพยายามจะแสดงความหวังดี เขาพูดอย่างใจเย็น: "ที่นี่ก็ดีมากแล้ว"

หยินฮวยอันยิ้ม: "งั้นก็ดีเลยครับ"

"ราชานักปรุงยาหลี่ หากท่านต้องการสิ่งใดในอนาคต ท่านเพียงแค่ออกปาก ตระกูลหยินจะทำให้โดยที่ไม่ปฏิเสธเลยครับ"

อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "ร้านยาอายุวัฒนะของฉันกำลังจะเปิดแล้ว ฉันต้องประชาสัมพันธ์หน่อย"

หยินฮวยอันกล่าวว่า "เรื่องนี้ง่ายมาก ผมมีเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่รับผิดชอบการจัดการเครือข่ายเซียน ผมสามารถขอให้เขาส่งข่าวให้ร้านยาอายุวัฒนะนี่เลื่องลือไปทั่วโลกแห่งผู้ฝึกเที่ยงแท้ได้”

อู๋เป่ย: "การลงโฆษณาแบบนี้ต้องใช้เงินเท่าไหร่?"

หยินฮ่วยอัน: "ไม่ต้องใช้เงินครับ"

อู๋เป้๋ยคิดอยู่พักหนึ่ง: "ถ้าอย่างนั้นช่วยบอกเพื่อนของคุณคนนั้นด้วยนะ หลังจากเรื่องนี้เสร็จสิ้น ฉันขอบคุณมาก"