ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1795

เถาหรูเสวี่ย หัวเราะเย็นชา "ไอ้พวกสายตาหมา เรียกผู้คุมร้านของพวกแกมา!"

หญิงสาวคนนั้นกลอกตา "ผู้คุมร้านของเราน่ะ แกได้เจอเหรอ?"

อู๋เป่ย เริ่มรู้สึกไม่พอใจ เขาพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำว่า "เรียกผู้คุมร้านมา!"

เสียงนี้มีพลังแฝงเล็กน้อย ทำให้ทั้งร้านสั่นสะเทือน ผู้คุมร้านรีบวิ่งออกมา พอเห็นอู๋เป่ยก็รีบโค้งคำนับทันที "คุณชายมีอะไรจะสั่ง?"

เสียงของอู๋เป่ยนั้นไม่ใช่เสียงที่คนธรรมดาจะส่งออกมาได้ เขาเป็นคนที่มีพลังมหาศาล ซึ่งผู้คุมร้านตัวเล็กๆ อย่างเขาไม่อาจไปกวนได้

หญิงสาวที่ขายของถึงกับชะงัก มีความรู้สึกไม่ดีแวบขึ้นในใจ

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา "พนักงานของพวกแก มีสายตาดูถูก บอกว่าฉันซื้อขนมของพวกแกไม่ได้ พวกแกปฏิบัติต่อลูกค้าแบบนี้หรือ?"

ผู้คุมร้านเหงื่อแตก รีบพูดทันที "ท่านขออภัยจริงๆ ฉันจะลงโทษนางอย่างหนัก และไล่ออกจากร้านทันที ไม่รับเข้ามาทำงานอีกเลย!"

หญิงสาวรีบคุกเข่าลง "ท่านผู้คุมร้าน ฉันผิดไปแล้ว อย่าลงโทษฉันเลย!"

ผู้คุมร้านหน้าตึงพูดว่า "คนมา ลากนางออกไป!"

ชายฉกรรจ์สองคนวิ่งออกมา ลากหญิงสาวออกไปเหมือนลากสุนัขตาย จากนั้นผู้คุมร้านก็หันมายิ้ม "ท่านต้องการอะไร เลือกได้ตามสบาย ฉันจะให้ส่วนลดเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์"

เซียนเอ๋อ ยังเลือกขนมที่ชอบต่อไป ผู้คุมร้านก็คอยรับใช้ด้วยความระมัดระวัง

ในขณะนั้น มีเสียงดังเหมือนฟ้าผ่ามาจากนอกร้าน "ใครฆ่าน้องสี่ของฉัน? ออกมานี่เดี๋ยวนี้!"

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ผู้คุมร้านก็ตกใจ "นี่เป็นเสียงของนายท่านตระกูลฉ่ง ใครกล้าหาเรื่องกับตระกูลฉ่ง?"