ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1801

ฮุยเหมยเต้าจวินหัวเราะเยาะ ：“เจ้ามีสายตาที่เฉียบคมอยู่บ้าง นี่คือปีศาจโลหิต！ พวกมันมาจากอเวจีทะเลโลหิต ผู้อ่อนแอจะถูกผู้แข็งแกร่งกลืนกิน แม้แต่ปีศาจโลหิตที่อ่อนแอที่สุด ก็มีพลังระดับเต้าจวิน ในมือข้ามีปีศาจโลหิตสามพันตัว แม้ว่าเจ้าจะเป็นต้าเต้าจวินแล้วไงล่ะ?”

หลิวจือโหมวพูดด้วยเสียงเข้มว่า ：“ปีศาจโลหิต เป็นของต้องห้าม ไม่กลัวราชสำนักเซียนจะตามล่าเจ้าเหรอ?”

ฮุยเหมยเต้าจวินหัวเราะเยาะ ：“ตามล่าข้า? ถ้าพวกเจ้าตายกันหมด ราชสำนักเซียนจะรู้ได้อย่างไร?”

ใบหน้าของหลัวฉีอวิ๋นซีดลง เธอพูดว่า ：“ปู่ของข้าคือนักปราชญ์ชา หากเจ้ากล้าทำร้ายพวกข้า ปู่ของข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่！”

อู๋เป่ย พูดเบาๆว่า ：“แม่นางหลัว พูดไปก็เปล่าประโยชน์ เขาเป็นพวกใกล้ตาย ปีศาจโลหิตรอบตัวเหล่านี้ ก็น่าจะเลี้ยงด้วยเลือดของผู้บำเพ็ญ”

ฮุยเหมยเต้าจวินหัวเราะ“หึๆ” ：“เจ้าหนู เจ้าพอมีสายตาที่เฉียบคมอยู่บ้าง ถ้าเช่นนั้น ก็ยอมตายแต่โดยดีเถอะ！”

หลัวฉีอวิ๋นกัดฟัน เธอหยิบยันต์ศักดิ์สิทธิ์ออกมา แล้วพูดว่า ：“คุณชายรีบไป ข้าจะขวางเขาไว้เอง！”

ขณะที่พูด เธอก็เปิดใช้งานยันต์ศักดิ์สิทธิ์ และแสงศักดิ์สิทธิ์ก็ห่อหุ้มอู๋เป่ยไว้ และพยายามจะส่งเขาออกไปจากที่นี่ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องประกาย อู๋เป่ยก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น

หลัวฉีอวิ๋นตกตะลึง เขากระทืบเท้าอย่างกังวล ：“คุณชาย ทำไมท่านยังไม่ออกไปล่ะ?”

อู๋เป่ย ยิ้มแล้วพูดว่า ：“แม่นางหลัว ยันต์ศักดิ์สิทธิ์นี้ เป็นยันต์ที่ปู่ของเจ้ามอบให้เจ้าเพื่อไว้ป้องกันตัว ทำไมเจ้าถึงเอามันมาใช้กับข้า?”

หลัวฉีอวิ๋นพูดว่า ：“ทักษะการแพทย์ของคุณชายไม่มีใครสามารถเทียบได้ แน่นอนว่าข้าจะให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณชายไม่ได้！”

อู๋เป่ย ถอนหายใจเบาๆ ：“ช่างเป็นหญิงสาวที่จิตใจดีจริงๆ”

ทันทีที่พูดจบ เขาก็ปล่อยลมปราณมหาเทพ พลังศักดิ์สิทธิ์เหลือล้นก็ถูกปลดปล่อยออกมา ปีศาจโลหิตเหล่านั้นก็เปล่งเสียงคำรามที่แสบแก้วหูออกมาทันที โลหิตมหาเทพของอู๋เป่ย เป็นยาชูกำลังชั้นดีสำหรับพวกมัน

“เจ้า.........คือมหาเทพ?” ฮุยเหมยเต้าจวินอุทานด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก

อู๋เป่ย ：“อืม เจ้าไม่ได้ตาบอด”