ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1805

อู๋เป่ย: “ข้าเดินผ่านที่นี่แล้วเห็นว่าเงียบสงบไม่มีคนอาศัยจึงเข้ามาพักผ่อน ไม่ทราบว่าคือของท่าน”

หลินเว่ยเซียนกล่าวอย่างรวดเร็ว: “ถือว่าเป็นเกียรติอสำหรับข้าน้อยที่มหาเทพมาอยพักในห้องที่ต่ำต้อย มหาเทพพักอยู่ที่นี่ได้ไม่มีปัญหา และถ้าท่านมี ความต้องการใด ๆ เพียงแค่บอกข้าน้อย ข้าน้อยจะจัดการให้เอง”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณมาก ไม่ทราบว่าคุณชายชื่อว่าอย่างไร?”

หลินเว่ยเซียน: “ข้าน้อยหลินเว่ยเซียน ทำหน้าที่เป็นผู้ว่าราชการเซียนที่นี่ วันนี้ข้าจะได้พบกับท่านมหาเทพ นับว่าข้าจะโชคดีไปตลอดชีวิต!”

อู๋เป่ย: “ข้าเห็นกลิ่นอายของผู้ศักดิ์สิทธิ์ ในตัว ท่านกำลังทะลวงเข้าสู่ขอบเขตผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นหรือ?”

หลินเว่ยเซียนยิ้มและพูดว่า: “ท่านมหาเทพนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ข้าน้อยกำลังบุกทะลวงขอบเขตผู้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ยังทำไม่สำเร็จ”

อู๋เป่ย : “ผู้ศักดิ์สิทธิ์มีลักษณะคล้ายกับวิถีแห่งเต้าจวิน แต่จริงๆ แล้วแตกต่างกันมาก ทะลุทะลวงไม่ได้ก็ไม่น่าแปลกใจ”

หลินเว่ยเซียนถามอย่างรวดเร็วว่า: “มหาเทพ ท่านช่วยให้คำแนะนำหน่อยหรือไม่? ข้าน้อยพยายามอย่างเต็มที่และรู้สึกว่าถ้าเพียงก้าวเดียวก็จะสามารถเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่ก็ยังทำไม่สำเร็จ ราวกับข้าได้ข้ามขั้นตอนที่สำคัญไป”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ผู้ศักดิ์สิทธิ์ ผู้ฝึกฝนคือเผ่ามนุษย์ หลักอริยมรรค ต้องอาศัยกำลังของตนเองที่จะทะลุทะลวง แต่เต้าจวินเป็นวิถีสวรรค์ ทั้งสองจึงมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง”

หลินเว่ยเซียน: “ที่ท่านมหาเทพพูดนั้นล้วนถูกต้องทุกอย่าง”

อู๋เป่ยพูดคุยกับเขาสองสามคำ เมื่อเห็นว่าหลินเว่ยเซียนให้เกียรติอย่างมาก เขาจึงถามว่า: “คุณชายคือผู้ว่าราชการเซียนที่นี่ ช่วยเหลือข้าตามหาคนสักหน่อยได้ไหม?”

หลินเว่ยเซียนพูดอย่างรวดเร็ว: “ท่านมหาเทพกำลังตามหาผู้ใด?”

อู๋เป่ย: “เขาเป็นปรมาจารย์นักปรุงยาระดับห้าดาว เขาชื่อหลิวจือโหมว เขาน่าจะอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ เขาเป็นเพื่อนเก่าของข้าเอง”

หลินเว่ยเซียนพูดทันที: “โปรดรอสักครู่ ท่านมหาเทพข้าจะส่งคนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ย: “ที่หลินเซียนตู่”

หลินเว่ยเซียนรับคำสั่งก่อนออกไป จากนั้นกลับมาและพูดว่า: “ท่านมหาเทพ ทำไมท่านถึงตามหาชายคนนี้ชื่อหลิวจือโหมว?”

อู๋เป่ย : “เขามีคำถามเกี่ยวกับการปรุงยาและอยากขอคำแนะนำจากข้า”

ได้ยินมาว่าอู๋เป่ยก็เป็นปรมาจารย์ด้านการปรุงยา แต่กลับให้คำแนะนำปรมาจารย์ปรุงยาระดับห้าดาวได้ หลินเว่ยเซียนก็ตกใจและพูดว่า: “ท่านมหาเทพ ต้องเป็นนักปรุงยามากกว่าระดับห้าดาวใช่หรือไม่?”

อู๋เป่ย : “เมื่อไม่นานมานี้ ข้าได้ทดสอบและปัจจุบันข้าเป็นราชานักปรุงยาระดับหนึ่ง”

หลินเว่ยเซียนแทบหายใจไม่ออก โดยคิดว่าเขาสมแล้วที่เป็นมหาเทพ แถมเขายังเป็นถึงราชานักปรุงยาระดับ เขาคือตำนานที่ยังดำรงอยู่!

“มหาเทพ ข้าน้อยรู้เรื่องการปรุงยาเพียงเล็กน้อย เป็นเพียงนักปรุงยาระดับสองดาว อยู่ห่างจากพวกท่านเป็นหมื่นลี้”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “หลินเว่ยเซียนเองก็เป็นรักปรุงยา? ไม่เลวเลยทีเดียว”

หลินเว่ยเซียน: “มีความรู้แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ท่านมหาเทพ ข้าสงสัยว่าท่านฝึกฝนที่ไหน?”

อู๋เป่ย : “ข้าก็ออกเดินทางไปทั่ว”

หลินเว่ยเซียนกล่าวว่า “มหาเทพท่านสามารถพักอยู่ที่นี่ก่อนได้”

ในเวลานี้ มีคนมารายงานและยื่นเอกสารบางอย่างใส่ในมือของเขา หลินเว่ยเซียนเหลือบมองก่อนที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป และเขาพูดกับอู๋เป่ย: “ท่านมหาเทพ ข้าจะให้คนเชิญปรมาจารย์หลิวมาที่นี่”

อู๋เป่ยจึงพูดว่า : “ลำบากด้วย”

หลินเว่ยเซียนรีบออกจากป่าไผ่และมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวง

ในขณะนี้หลิวจือโหมวเพิ่งถูกย้ายไปยังลาน นายอำเภอและผู้ติดตามของเขากำลังสอบปากคำอยู่

“หลิวจือโหมว เราอยากถามว่าทำไมถึงอยากเอาหลอกล่วงผู้อื่นเช่นนี้ รู้หรือไม่ว่ามันมีโทษร้ายแรง?”

หลิวจือโหมวยืนอยู่ในห้องโถงด้วยใบหน้าที่เย็นชาและพูดว่า: “ฮุยเหมยเต้าจวิน นั้นถูกพวกเราฆ่าตายจริงๆ เจ้านั่นแหละที่อยากจะขโมยเอาเงินนี่ไป นี่คือสาเหตุที่ต้องล้างแค้น!”

หลิวจือโหมวรู้ว่ามหาเทพที่เขาพูดถึงคืออู๋เป่ย จึงแสร้งทำเป็นแปลกใจ: “มหาเทพ อยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ?”

หลินเว่ยเซียนรู้สึกตื่นเต้นมากและพยักหน้า: “มหาเทพอยู่ที่เรือนของข้า และเขาบอกว่าปรมาจารย์ปรุงยาหลิว ต้องการขอคำแนะนำจากเขาเกี่ยวกับการปรุงยา”

หิวจือโหมว: “ระดับการปรุงยาของมหาเทพนั้นนั้นไม่มีใครเทียบได้ หากข้าสามารถขอคำแนะนำจากเขาได้ นั่นถือเป็นเกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลย!”

หลินเว่ยเซียนถอนหายใจ: “ใช่แล้ว ราชานัปรุงยาระดับหนึ่ง คงไม่มีใครในโลกที่จะเทียบได้กับมหาเทพได้ใช่ไหม?”

หลิวจือโหมว “ราชานักปรุงยาระดับหนึ่งอาจจะแค่สูตาสำเร็จ จากการสังเกตของข้า ระดับของ มหาเทพน่าจะอยู่ระดับสูงกว่าราชานักปรุงยา”

หลินเว่ยเซียนตกใจ: “สูงกว่าราชานักปรุงยา?”

หลิวจือโหมว: “ถ้าใช้เวลากับมหาเทพได้มากกว่านี้ จะรู้ได้เองว่าสิ่งที่ข้าพูดนั้นเป็นความจริง”

เขาต้องการจัดการหลิงอี้กับนายอำเภอ ที่ทั้งสองคน ทำเรื่องไม่สุภาพกับตน หลิวจือโหมวพูดว่า: “ท่านผู้ว่าราชการเซียน หนึ่งในลูกน้องของท่านใส่ร้ายข้า ริบทรัพย์สินและต้องการตัดหัวข้า”

หลินเว่ยเซียนจ้องไปที่นายอำเภออย่างเย็นชาและพูดอย่างสงบ: “พูดความจริง หากมีการกล่าวเท็จ ข้าจะฆ่าเจ้าอย่างไร้ปรานีอย่างแน่นอน!”

ภายใต้ความสง่างามของผู้ว่าราชการเซียน นายอำเภอกลัวมากจนตัวสั่นไปหมด เขาไม่กล้าปิดบังคำพูดและเล่าสถานการณ์อย่างละเอียด แน่นอนว่าหลิงอี้ก็ถูกกล่าวถึงเช่นกัน นายอำเภอหน้าตาบิดเบี้ยว ก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้น

“แกกล้ามาก! ยามปกติคงไม่เป็นไร แต่คราวนี้แกรัยั่วยุมหาเทพ เข้าให้ตายเถอะ! ใครก็ได้ ลากสองคนนี้ลงไปแล้วตัดสินคดีที่พวกเขาก่อซะ!”

“รับทราบ!”

ลูกน้องของหลินเว่ยเซียนรีบวิ่งเข้าไปจับกุมนายอำเภอและหลิงอี้ทันที

ทั้งสองถูกลากลงไปแล้ว หลินเว่ยเซียนพูดว่า: “ปรมาจารย์หลิว ไปพบกับมหาเทพกันเถอะขอรับ”

หลิวจือโหมวพยักหน้า: “ได้ ข้าจะไปกับท่านผู้ว่าราชการเซียน”