ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1806

พายุสิ้นสุดลงแล้ว หลิวจือโหมวพร้อมด้วยหลินเว่ยเซียนกลับไปที่ป่าไผ่เพื่อพบกับอู๋เป่ย

“มหาเทพหลี่! ”

เมื่อหลิวจือโหมวเจออู๋เป่ย เขาก็รีบแสดงความเคารพทันที

อู๋เป่ย : “ปรมาจารย์ปรุงยาหลิว เราพบกันอีกแล้ว”

หลิวจือโหมวรู้สึกขบขันแล้วพูดว่า : “ใช่ ในที่สุดก็ได้พบมหาเทพอีกครั้งแล้ว ฉันกำลังมีความสงสัยภายในใจมากมาย นี่มันดีเสียจริงเลย”

หลังจากแสดงกิริยาสุภาพแล้ว หลินเว่ยเซียนก็กล่าวว่า : “มหาเทพ ฉันมีเรื่องจะถามคุณ มหาเทพสามารถแสดงความรักและความเมตตาอันยิ่งใหญ่ บันดาลใจให้ข้ากลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่”

อู๋เป่ยกล่าวว่า: “เราถูกลิขิตให้มาพบกัน เมื่อคุณพูดขึ้นมา ผมจะช่วยคุณเอง”

หลินเว่ยเซียนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง และกล่าวว่า : “ขอบคุณพระคุณของมหาเทพ！”

อู๋เป่ย : “นั่งลงสิ”

หลินเว่ยเซียนรีบนั่งขัดสมาธิตรงข้าม อู๋เป่ยยื่นมือออกมาและแตะคิ้วของเขา ข้อมูลเชิงลึกบางอย่างเกี่ยวกับมหาเทพเข้ามาในใจของหลินเว่ยเซียน ในเวลาเดียวกันก็มีพลังมาช่วยเหลือให้เขาทะลุทะลวงไปยังขอบเขตผู้ศักดิ์สิทธิ์

มีเพียงเส้นบาง ๆ ระหว่างเขากับผู้ศักดิ์สิทธิ์ บัดนี้เขาได้รับคำแนะนำจากมหาเทพแล้ว เขาก็รู้สึกได้ทันที และใช้พลังทั้งหมดโจมตีไปยังขอบเขตผู้ศักดิ์สิทธิ์ !

เมื่อเห็นเขาทะลุทะลวง อู๋เป่ยและหลิวจือโหมวก้าวเดินออกจากห้องไปยังสวนลูกท้อตรงข้ามป่าไผ่ เขาหยิบโต๊ะออกมาชงชาเพื่อดื่มลิ้มรสกับหลิวจือโหมว

นี่เป็นชาชงใหม่ของเขา มีรสชาติที่เยี่ยมยอด หลังจากหลิวจือโหมวดื่มมันเข้าไปแล้วก็ชื่นชมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาพูดถึงหลิวเว่ยเซียน : “คุณชายช่วยเขาทะลุทะลวง หลินเว่ยเซียนจะต้องรู้สึกขอบคุณคุณชายเป็นอย่างมาก”

อู๋เป่ย : “ถึงฉันไม่ช่วยเขา เขาก็ทะลุทะลวงได้ภายในสามถึงห้าปีอย่างแน่นอน”

หลิวจือโหมว：“ ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณชายต้องช่วยเขาแล้ว บุคคลนี้ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากต้าเทียนจุน แต่เป็นเพราะพลังยุทธ์ค่อนข้างอ่อนแอ เจ้าหน้าที่ศักดินาบางคนไม่พอใจเขา และลูกน้องบางคนก็ไม่ค่อยพอใจเขาเท่าไหร่เหมือนกัน หากเขากลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ เขาก็จะระงับเสียงเหล่านี้ไว้ได้”

อู๋เป่ย : “ฉันคิดว่า บุคคลนี้ไม่ธรรมดา และจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งในอนาคต”

หลิวจือโหมว : “แต่เขายังอายุน้อย ถ้าไม่มีใครสนับสนุนเขา ก็จะล้มลงได้ง่าย ๆ เพราะมีคนอยากนั่งในตำแหน่งของเขามากเกินไป”

ขณะนี้ พลังศักดิ์สิทธิ์พัดผ่านมาจากที่ไม่ไกลนัก

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “หลินเว่ยเซียนทะลุทะลวงไปแล้ว”

ลมปราณพุ่งตรงขึ้นไปบนฟ้า แล้วบรรจบกันอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน หลินเว่ยเซียนก็เข้ามากล่าวขอบคุณ : มหาเทพ ผมได้ทะลุทะลวงขอบเขตผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้สำเร็จแล้ว ! ”

อู๋เป่ย : “อืม หลินเซียนตูกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว พวกเราก็ไม่รบกวนแล้ว”

หลินเว่ยเซียนรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า : “มหาเทพ จะไม่อยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันหรือ？”

อู๋เป่ย : “ฉันได้เปิดร้านเล่นแร่แปรธาตุหลายแห่งในเมืองหลวงของจักรพรรดิ ถ้าหลินเซียนตูมีเวลา ก็ไปนั่งเล่นได้”

เมื่อได้ยินว่าอู๋เป่ยเปิดร้านยาอายุวัฒนะ หลินเซียนเว่ยดีใจมาก และพูดอย่างรวดเร็ว : “ผมจะต้องไปอย่างแน่นอน！”

หลิวจือโหมวกล่าวว่า : “หลินเซียนตู ร้านยาอายุวัฒนะของมหาเทพจะเปิดในอีกสองวัน จากนี้ไปเราสามารถแวะมาบ่อย ๆ ได้แล้ว”

ดวงตาของหลินเว่ยเซียนเป็นประกาย: “กำลังจะเปิดแล้วเหรอ ? เช่นนั้นผมจะต้องไปแสดงความยินดี！”

หลังจากบอกลาหลินเว่ยเซียนแล้ว อู๋เป่ยก็กลับไปที่ร้านยาอายุวัฒนะของเขา

เมื่อกลับมาทางนี้ อู๋เป่ยพบว่าเถาหรูเสวี่ยได้ปรับปรุงร้านและเพิ่มอาคารใหม่หลายชั้น ผู้คนก็เยอะขึ้นมากเช่นกัน และทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่นางนำมาจากเจักรวรรดิเทียนหวู่

ยิ่งไปกว่านั้น อู๋เหมยและหงหลิงก็มาด้วย โดยบอกว่าพวกเขาจะมาช่วยที่ร้าน เถาหรูเสวี่ยจัดตำแหน่งบัญชีและการพนักงานขายให้พวกเธอ หงหลิงรับผิดชอบในการแนะนำยาอายุวัฒนะ อู๋เหมยรับผิดชอบจัดทำบัญชี

“พี่ชาย ! ”

เมื่ออู๋เหมยเห็นอู๋เป่ย เธอก็กระโดดขึ้นมากอดเขา

อู๋เป่ย : “เสี่ยวเหมย เธอมาได้ยังไงกัน และหงหลิงทำไมเธอถึงอยู่ฝึกตนในตำหนักดาบล่ะ？”

หงหลิงยิ้ม “ฮีฮี” : “เสี่ยวเหมย มาคนเดียวมันไม่ปลอดภัย ฉันเลยมาปกป้องเธอ”

อู๋เป่ยกลอกตา : “เป็นเธอที่อยากออกมาเที่ยวเล่นสินะ？”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน